All Chapters of หนี้รักหมอสาว: Chapter 51 - Chapter 60

เตชินขับรถเข้ามาจอดในผับ ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน นั่งลงที่โซนวีไอพี ไม่พูดไม่จากับใคร ใจที่เลื่อนลอยนั้นเตชินแทบจะไม่รู้ตัวว่าเขาได้ขับรถมาถึงที่นี่ได้ยังไง “เป็นอะไรครับคุณเตชิน ดื่มไหมจะได้หายเครียด” ทิวถามออกไปหลังจากที่เตชินไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้ว เตชินไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นเป็นเชิงปฏิเสธเพื่อน “เป็นไรวะ!! ทำหน้ายังกับโดนเมียทิ้ง” คำพูดของยูโรนั้น ไม่ต่างอะไรกับมีดกรีดลงมาที่ใจของเขาซ้ำๆ ย้ำลงไปหลายๆ ครั้ง เตชินนั่งเหม่อลอยด้วยใบหน้าที่หมองหม่น ข้างในผับที่เสียงดังเตชินกลับไม่ได้ยินเสียงใดในเวลานี้ ที่ผ่านมาเขาอาจจะเป็นผู้ชายที่ไม่ดี แต่นับจากวันนั้นที่มีอะไรกับดาด้า เขาก็ได้ยุติความสัมพันธ์กับเธอ แม้แต่เรื่องธุรกิจเขาก็ให้เลขาคนใหม่อายุเกือบสี่สิบเป็นคนจัดการ ส่วนอิงฟ้านั้นเขาให้เธอไปช่วยงานเอกสารอย่างอื่นแม้แต่แนทที่คอยจ้องหาโอกาสเข้าใกล้ เขาก็ไม่เคยปล่อยให้เธอ หรือใครเข้ามาแทรกกลางใจอีกเลย “เตชินขา ดาด้าพยามต

“ไม่เป็นไรนะหมอตาลพวกเรายังอยู่ข้างๆ เสมอ ไม่ว่าหมอตาลจะตัดสินใจยังไงก็ตาม พวกเราก็ยังเป็นครอบครัวของหมอตาลเสมอนะ” นีน่าพูดกับหมอสาวพร้อมกับลูบเบาๆ ที่แก้มของเธอ การสูญเสียลูกมันคงเจ็บปวดน่าดู แม้ว่าเธอจะไม่เคยมีลูกก็พอจะเข้าใจ “พวกเรากลับแล้วนะคุณหมอ กลับนะเตชิน ไปครับคุณแม่" เมื่อเตชิตพูดจบมารดา และนีน่าก็เดินตามเขาออกไป เตชินจ้องมองไปที่หมอพุฒตาล เขารู้สึกสงสาร และรักเธอหมดใจ ไม่มีใครมาแทนเธอได้ไม่ว่าเธอจะอยู่หรือจะไปเขาก็จะไม่มีใครตราบจนวันตายนอกจากเธอ “ผมขอโทษ ทำไมไม่บอกเรื่องลูก ผมไม่อยากมีลูก แต่ถ้ามีมันก็ดีไม่ใช่เหรอ ผมพร้อมที่จะดูแลเขาหากว่าเขาเกิดมา” เตชินพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เขาเดินเข้าไปใกล้หมอสาว น้ำตาของเธอที่ไหลออกมาไม่หยุดนั้นบ่งบอกให้รู้ว่า เธอเสียใจแค่ไหนกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ออกไป! ออกไปจากห้องนี้! ไป! อย่าเข้ามาใกล้ฉัน! ฉันเกลียดคุณ!” คำพูดของหมอสาวมันยิ่งทิ่มแทงใจของเตช

ผู้เป็นมารดาอดไม่ได้ เมื่อเห็นลูกชายคนเล็กบ้างาน แถมยังทำหน้าอมทุกข์ทั้งวันทั้งคืน หน้าตาที่ไม่มีชีวิตชีวานั้น ต่างไปจากเตชินคนเดิมมาก “ผมไม่สามารถที่จะมีหน้าไปพบเธอ ถ้าหมอพุฒตาลเจอหน้าผม เธออาจจะเจ็บช้ำจากแผลเดิมๆ ก็ได้ครับแม่" ผู้เป็นมารดานั่งลงข้างๆ ก่อนจะโอบลงที่บ่าของลูกชาย เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ สาเหตุมาจากเตชินที่ทำมันพัง หมอสาวที่แสนดีต้องมาเผชิญกับเหตุการณ์ที่โหดร้าย มารดาของเตชินเป็นผู้หญิงย่อมเข้าใจหัวอกหมอพุฒตาลดี การที่เธอสูญเสียลูกไปนั้นเจ็บปวดเพียงใด “ถ้าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน หากลูกทั้งสองมีวาสนาต่อกัน สักวันก็จะโคจรมาพบกันอีก เชื่อแม่เถอะเตชิน!” เตชินรู้ดีว่าคำพูดของมารดาเป็นเพียงแค่คำปลอบเท่านั้น เขายังมองไม่เห็นภาพที่จะสามารถโคจรมาพบกับหมอพุฒตาลได้อีก ในเมื่อสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอนั้นมันเจ็บยิ่งกว่าตายทั้งเป็น “แม่ไม่ออกไปไหนเหรอครับวันนี้” เตชินเอ่ยถ

“ผมกะว่าจะทำเป็นลืมให้คุณได้นอนพัก ยังจะอ่านตำราอีกหรอหมอพุฒตาล” หมอต้นพูดออกมาอย่างไม่ชอบใจ เพราะหมอสาวมักจะขัดคำสั่งไม่ยอมนอนพักผ่อน เอาแต่อ่านตำรา และศึกษาข้อมูลแพทย์ในอินเทอร์เน็ต “ก็ตาลไม่รู้จะทำอะไรนี่คะหมอต้น จะให้ตาลเอาแต่นอนเหมือนผู้ป่วยติดเตียงทั้งวันทั้งคืน ทั้งเดือนทั้งปีไม่ไหวหรอกค่ะ” หมอสาวพูดออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อเธอรู้สึกเป็นภาระให้กับหมอหนุ่ม แถมยังต้องนอนทั้งวันทั้งคืน จนรู้สึกเบื่อหน่าย เพราะเมื่อก่อนเธอเอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาได้นอนพักนานๆ แบบนี้ แต่นี่มันนานมากเกินไปแล้วสำหรับเธอ “แต่คุณก็ต้องทำเพราะนี่คือคำสั่ง” หมอต้นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด เป็นครั้งแรกที่หมอพุฒตาลรู้สึกได้ว่าเขากำลังโกรธเธอ ที่ขัดคำสั่งของเขา “โอเคค่ะหมอต้น ตาลจะพยายามดูตำราให้น้อยลง แต่ขอดูหน่อยนะคะ จะให้ตาลนอนแบบนี้ทั้งวันทั้งคืนโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลยมันก็รู้สึกแย่ เพียงแค่หยิบตำราขึ้นมา ตาลก็รู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์ต่อสังคม แ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่จะมีร่างเล็ก ของหมอสาวทั้งสองเดินตรงมาที่หมอพุฒตาล “คิดถึง...” หมอทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะมานั่งคนละข้างแล้วโอบเพื่อนเอาไว้ “คิดถึงเหมือนกันห้าปีเชียวนะที่ไม่ได้พบกัน” หมอพุฒตาลพูดขึ้น พร้อมกับซบหน้าลงที่อกของเพื่อนทั้งสองสลับกันไปมา “นั่นของฝากคนละถุง แบ่งกันเอาเหมือนกันนั่นแหละ” “วาว! น้ำหอมกลิ่นนี้ฉันชอบมาก! ช็อกโกแลตนี้ฉันก็ชอบมาก" หมอสาพูดลากเสียงยาว พร้อมกับทำท่าทางฟินๆ จนหมอเจนรู้สึกหมั่นไส้ “อะไรที่เป็นของฟรีหมอสาชอบหมดแหละค่ะ" เธอพูดกระแนะกระแหน ปนเล่นปนจริงแซวเพื่อน หมอทั้งสามสนิทกันมาก จึงไม่เคยคิดเอาคำพูดเหล่านั้นมาใส่ใจ พวกเธอกลับหัวเราะชอบใจในคำพูดของหมอเจนด้วยซ้ำ “นี่สาจะเล่าให้ฟัง หมอพุฒตาลตั้งใจฟังให้ดีนะ" หมอสาพูดพร้อมกับนั่งเคี้ยวช็อกโกแลตนั่นไปด้วยท่าทางของเธอมันอร่อยเสียจนหย