All Chapters of ลองกินเพื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

“นี่ พวกนายไม่สงสัยหน่อยเหรอว่าสองคนนี้แปลกๆ กันนะ” คุกกี้เอียงหน้าไปกระซิบถามสองหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหน้าอย่างฟาร์มกับเดลต้า ส่วนยอร์ชนั่งอยู่คนเดียวด้านหลังของสองหนุ่มอีกที“สงสัยสิ แต่ถ้าให้เดานะคบกันแล้วแหงๆ” เดลต้าหันมาตอบกลับคุกกี้แล้วมองโรมันที่ตอนนี้กำลังนั่งจ้องบลูเบลล์แทบจะตลอดเวลา คือไม่ต้องให้มาย้ำเขาก็เชื่อแล้วว่าโรมันชอบบลูเบลล์จริงๆ อ่ะ“พูดเป็นเล่น เบลล์ไม่ได้แสดงท่าทีว่าชอบโรเลยนะมันจะคบกันได้ไง”“มึงรู้ได้ไงว่ามันไม่ได้แสดงท่าที มึงไม่สังเกตุเห็นเองต่างหาก” ลูกหมีหันไปแย้งคุกกี้ขณะที่สายตานั้นมองเพื่อนสาวกับแฟนเก่าแล้วถอนหายใจอกมาเบาๆ แล้วเอ่ยต่อ “โรกับเบลล์มันรู้จักกันมานานก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีใจให้กัน”“จริง อีกอย่างนะไอ้โรมันขี้อ้อนเบลล์อย่างกับอะไรแต่พอมาอยู่กับพวกเรานี่เหมือนคนละคนเลยล่ะ”“ถ้าเมื่อคืนนี้พวกเราไม่กลับแล้วรอดูเหตุการณ์ของพวกมันสองคนนะต้องรู้เรื่องมากกว่านี้อย่างแน่นอน” ยอร์ชพูดขึ้นบ้างเพราะเมื่อคืนพอสองคนนั้นพากันเข้าห้องพวกเขาก็ชวนกันหอบสังขารตัวเองกลับบ้านเพื่อจะได้ไม่เป็นการรบกวน และแน่นอนว่าประโยคนี้ของยอร์ชก็ทำเอาสองสาวถึงกับหูผึ่งขึ้นมาทันที“

แน่นอนว่าพอได้เปิดโทรศัพท์อ่านแชทจากแฟนสาวเขาก็ยืนบิดตัวไปมาด้วยความดีใจ ไม่ได้สนใจกับเด็กน้อยสองคนที่ยืนถือบัวรดน้ำรดต้นไม้อยู่หน้าป้ายโรงเรียนและกำลังมองเขาด้วยความงุนงง“พี่เขาหาห้องน้ำไม่เจอหรือเปล่า?” เด็กนักเรียนหญิงตัวเล็กเอ่ยถามเพื่อนของตน “แล้วเกี่ยวอะไรกับการที่เขายืนบิดตัวอยู่แบบนั้น?” เพื่อนของเจ้าตัวก็ถามกลับมาทันที“ก็ตอนเราปวดฉี่ก็ชอบยืนบิดตัวแบบนั้นไง พี่เขาอาจจะปวดฉี่แต่หาห้องน้ำไม่เจอ” พูดแล้วทั้งคู่ก็พากันไปยืนข้างโรมันที่ยังคงยืนยิ้มบิดตัวไปมาไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด“พี่คะ?”“เชี่ย! น้อง…มาตั้งแต่เมื่อไหรครับ?” โรมันอุทานออกมาด้วยความตกใจแล้วเอ่ยถามเด็กๆ ทั้งสองคน“หนูกับเพื่อนยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าโรงเรียนค่ะ เห็นพี่ยืนบิดตัวไปมาพี่หาห้องน้ำไม่เจอเหรอคะ?” เด็กหญิงที่มัดผมแกละเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่ใสซื่อ ทำเอาโรมันถึงกับยกมือขึ้นมาเกาหัวเก้อเขิน“คะ ครับพี่ปวดฉี่”“อ่อ ห้องน้ำอยู่ทางนู้นนะคะ”“ครับ แล้วพวกหนูชื่ออะไรกันบ้างครับ?”“หนูจีจี้ ส่วนเพื่อนหนูนกน้อย” เด็กหญิงผมแกละแนะนำตัวเองพร้อมกับเพื่อนรัก โรมันจึงพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม“ถ้างั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ แล้วเจอ

หลายวันต่อมาหลังจากจบงานการบริจาคของทุกคนก็ต้องมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ เช่นเดียวกับเจ้าของร้านดอกไม้และร้านเครื่องเขียนอย่างบลูเบลล์ที่วันนี้มีงานกินเลี้ยงของนักธุรกิจและเขาก็มาใช้บริการร้านดอกไม้ของเธอให้ไปจัดการดอกไม้ให้ที่บ้าน“หาววว~” มือเล็กยกขึ้นมาปิดปากตัวเองหาวออกมา จากนั้นก็บิดตัวเล็กน้อยแล้วนั่งมองพนักงานจากร้านของเธอเมื่อคืนนี้คุกกี้ชวนเธอไปดื่มกลับมาถึงห้องก็เกือบจะตีหนึ่ง พอเคลียร์กับโรมันเรื่องเซ็กส์ที่ของดคืนหนึ่งจบกำลังจะหลับเทสโตก็โทรมาร้องห่มร้องไห้บอกว่าเดมี่ไม่ตอบแชทไม่รับสายเธอก็ปลอบใจไปจนเขาหลับก็เกือบตีสามนั่นแหละเธอถึงตัวเธอจะได้หลับ“หนูเบลล์? มาจัดดอกไม้เหรอจ๊ะ?” คุณต้นอ้อเดินเข้ามาทักทายบลูเบลล์แล้วเอ่ยถาม เธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม เรื่องที่เธอคบกับโรมันลูกชายของคุณต้นอ้อนั้นเธอยังไม่ได้บอกทางผู้ใหญ่ทั้งของเขาและของเธอ ฉะนั้นคนที่รู้ว่าเธอกับเขาคบกันก็มีแค่เพื่อนในกลุ่มเท่านั้น“ใช่ค่ะ คุณป้าล่ะคะมาทำอะไรที่นี่”“อ่อ รู้จักกับเจ้าของบ้านน่ะเลยมาเที่ยวหา”“อ้อ มากับใคเหรอคะ?”“มาคนเดียวจ้ะ เออนี่หนูเบลล์…หนูรู้มั้ยว่าแฟนเจ้าโรเป็นใคร ป้าอยา

จากนั้นบลูเบลล์ก็จัดการสนองตัณหาแฟนหนุ่มจนเขาพึงพอใจแล้วก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง โรมันนั้นกลับบริษัทไปรอต้อนรับลูกค้าชาวต่างชาติ ส่วนบลูเบลล์เธอนัดคุกกี้ไปนั่งคุยที่ร้านอาหารของแม่คุกกี้“กูก็คุยแต่กับมึงปะ ลูกหมีมันมีอะไรแม่งไม่ค่อยพูดหรอก” คุกกี้พูดกับเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงกังวลหลังจากเธอสองคนผลัดกันติดต่อหาลูกหมีแต่กลับติดต่อไม่ได้ ไม่มีการตอบกลับมาจากเจ้าตัวมันก็เลยทำให้เธอสองคนเริ่มจะเป็นห่วง“เซนมาหากูบอกว่าเจอลูกหมีไปดูหนังกับก้องภพ” “แต่มันชอบไอ้ก้องภพนะหรือมันอาจจะคบกันแล้วไปอยู่ด้วยกัน?”“กูก็ไม่รู้ กูอยากติดต่อมันให้ได้ก่อนตอนนี้” บลูเบลล์บอกด้วยน้ำเสียงที่เริ่มเครียด เพราะลูกหมีไม่เคยขาดการติดต่อกับพวกเธอหรือหายไปแบบนี้เลยสักครั้งมันเลยดังวลเป็นห่วงว่าเพื่อนสาวไปอยู่ไหนกับใครเป็นอะไรหรือเปล่า“คุณลูกสาว หายหัวหายหน้าหายตาไปเลยนะ!” เสียงเข้มๆ ของหญิงสาววัยสี่สิบกลางๆ ดังขึ้นพร้อมกับร่างเพรียวสูงเดินมาหย่อนก้นนั่งข้างคุกกี้ที่นั่งตรงข้ามกับเธอ บลูเบลล์จึงหันไปยิ้มแห้งๆ ให้ผู้เป็นมารดาอย่างคุณเบนนี“ช่วงนี้ยุ่งมากเลยค่ะ”“ยุ่งมากขนาดไม่มีเวลามาหาพ่อกับแม่ แบบนี้ธุรกิจคงกำ

จากมือที่บีบเคล้นดอกบัวดอกใหญ่เขาก็ขยับมือข้างขวาลงไปลูบไล้ตามต้นขาของแฟนสาวที่ยกขาขึ้นมาตั้งฉากอย่างรู้งาน…“อ่า ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวไปรอบนที่นอนนะ” ทว่าเขายังไม่ได้ทันแตะที่ส่วนนั้นของเธอเจ้าตัวเล็กก็หยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปล้างตัวใต้ฝักบัวก่อนจะออกจากห้องน้ำไปเสียดื้อๆ ปล่อยให้โรมันได้แต่นั่งอารมณ์ค้างอยู่แบบนั้นเป็นรอบที่สอง และแน่นอนว่าเขาไม่รีรอรีบถูตัวแล้วก็ล้างตัวเดินนุ่งผ้าขนหนูออกจากห้องน้ำไป“เบลล์ครับ ไหงใส่เสื้อผ้าแล้วล่ะ?” ร่างสูงเดินไปนั่งข้างแฟนสาวแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ เมื่อเห็นเธอกำลังนั่งห้อยขาลงมาจากเตียงแถมยังใส่เสื้อผ้าแล้วอีก“หนาว”“ก็เดี๋ยวฉันเข้าไปอยู่ในตัวเธอไง รับรองอุ่น อ่า…ใส่แค่เสื้อนี่เอง” พูดจบเขาก็ผลักร่างบางให้นอนราบไปที่นอนจึงพบว่าเจ้าตัวเล็กใส่เพียงเสื้อยืดตัวเดียว เสื้อในกับกางเกงในไม่ได้ใส่ มุมปากหนากระตุกยิ้มขึ้นมาก่อนจะถอดเสื้อผ้าชิ้นเดียวบนตัวของแฟนสาวออก“ขอฉันกินของนายหน่อยสิ” บลูเบลล์ดันแผงอกแกร่งให้ออกจากตัวแล้วผลักเขาให้นอนราบไปบนที่นอน โรมันจึงขยับขึ้นไปนั่งใช้หลังพิงหัวเตียงไว้แล้วจ้องมองเสือสาวตัวน้อยที่กำลังจ้องดุ้นเอ็นขอ