Semua Bab ลองกินเพื่อน: Bab 1 - Bab 10

“อ้ะ โร…มือนายมันโดนนมฉันไม่เห็นหรือไง” เสียงแว้ดของหญิงสาวร่างเพรียวเล็กที่อยู่ในสระน้ำด้วยชุดว่ายน้ำวาบหวิวดังขึ้นเมื่อเพื่อนหนุ่มของเธอที่ซ้อนตัวเธออยู่ด้านหลังนั้นเอามือมาแตะ ไม่ใช่แค่แตะสิ กอบกุมไปทั้งเต้านี่มันเรียกว่าจับมากกว่า“เห็นสิ อยากจับมันใหญ่ดี” เขาพูดกรอกหูเธอเบาๆ โดยที่มืออีกข้างกอดเอวของเธอไว้แน่นจนเธอเสียววูบวาบม้วนท้องน้อยไปหมดแล้ว หากว่ายน้ำเป็นก็จะไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาให้พามาเล่นน้ำหรอก แล้วไอ้คนที่ว่ายน้ำเป็นก็ยังมีหน้ามาใช้ห่วงยางเธอล่ะหมดคำจะพูด“สอนฉันว่ายน้ำหน่อยฉันไม่อยากพึ่งพานายไปตลอด”“ไม่สอน”“นี่ น่านะ..แค่สอนว่ายน้ำเอง”“สอนไปเธอก็ว่ายไม่เป็นไม่อยากเสียเวลา” น้ำเสียงที่ราบเรียบบอกก่อนจะขยับตัวจากที่ยืนกลางสระไปยืนข้างขอบสระ พรึ่บ! แล้วยกตัวของเพื่อนสาวตัวเล็กให้ขึ้นไปนั่งบนขอบสระโดยที่ตัวเขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ สายตาคมจับจ้องไปยังหน้าอกที่อวบใหญ่จนมันแทบจะทะลักออกมาจากบิกีนี่ตัวเล็กนั่นอยู่แล้ว“สายตานายหื่นมากเลยรู้มั้ยโร?”“รู้ แล้วเธอรู้ว่ามั้ยว่าตัวเองน่ากินมากเลย”“ยิ่งนับวันนายยิ่งจะทำตัวหื่นใหญ่แล้วนะ” กอดอกทำหน้ามุ่ยใส่คนตรงหน้า บลูเบลล์ คื

“เธอก็อยากเหรอ งั้นเรามาทำด้วยกันให้หายยากเป็นไง?” ชายหนุ่มเสนอพร้อมกับขยับมือไปบีบเคล้นหน้าอวกที่อวบใหญ่ของบลูเบลล์ หญิงสาวตัวเล็กก็ได้แต่นั่งแข็งทื่อ ใจนึงเธอก็อยากลองแต่อีกใจเธอก็ยังไม่พร้อม มือเล็กจึงดันแผงอกของโรมันให้ออกห่างจากตัวเล็กน้อย“ฉันอยากก็จริง แต่ฉันยังไม่พร้อม…” เธอก้มหน้าพูดโดยหลบสายตาคมกริบของเขา ทั้งที่สนิทกันมาหลายปีอยู่ด้วยกันมาหลายสถานการณ์แต่ทำไมสถานการณ์แบบนี้เธอถึงกับเกร็งตัวไปหมดไม่รู้“ถ้างั้น ทำให้ฉันก่อนได้มั้ย?”“ทำยังไง?”“ก็มีหลายวิธีไม่ว่าจะเป็น ปาก นม ขา เธออยากใช้วิธีไหนล่ะแต่ฉันอยากให้เธอใช้ปาก…” โรมันว่าพลางยกตัวของบลูเบลล์ให้ออกจากการนั่งตักตัวเองให้เธอไปนั่งบนขอบอ่างแทน สายตาคมกริบจ้องมองเรือนร่างที่ขาวโพลนของเพื่อนสาวแทบจะตลอดเวลา ถึงแม้เธอจะเคยใส่ชุดบิกีนีมาต่อหน้าเขาแล้วหลายครั้งแต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่ามันไม่เหมือนทุกครั้งยังไงไม่รู้อาจจะเป็นเพราะท่อนบนของเธอไม่เหลือสิ่งปกปิดและเจ้าตัวก็ไม่ได้ยกมือขึ้นมาปิดมันแล้ว มือเล็กวางบนขอบอ่างแล้วกำเข้าหากันแน่นเหมือนเธอกำลังครุ่นคิดวิธีที่จะช่วยให้เขาเสร็จแต่แล้วอยู่ๆ เจ้าตัวเล็กก็พยักหน้างึกงักมา“พย

“แล้วมันทุกเรื่องตรงไหน” ไม่ยอกย้อนก็คงไม่ใช่โรมัน เขาเอ่ยถามคนข้างกายที่นั่งกรอกตามองบนอย่างไม่มีคำใดจะพูด บลูเบลล์หยัดกายลุกขึ้นยืนบิดตัวแล้วก็เดินไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมของสดจะกินหมูกระทะเย็นนี้ ส่วนโรมันแน่นอนว่าเขาก็เข้าไปป่วน เอ้ย! ไปช่วยเธอหันผักทำของ“ขอหอมหน่อย” โรมันหันไปบอกบลูเบลล์ที่กำลังจัดของใส่จานเป็นชุดๆ เธอจึงหันมาเลิ่กคิ้วมองหน้าเขาที่อยู่ๆ ก็มาขอหอม ซึ่งไม่ได้ซื้อมาเนื่องจากมันไม่ได้ต้องใช้กินหมูกระทะไงเลยไม่ได้ซื้อมา“ไม่มีไม่ได้ซื้อมา”“ฉันหมายถึงขอหอมแก้มเธอหน่อย ฟอดดด!” ไม่พูดเปล่าเขายังเดินมาหอมแก้มนิ่มๆ ของบลูเบลล์อย่างหน้าตาเฉย จากนั้นก็รีบเดินออกจากห้องครัวไปเพราะกลัวว่ามีดข้างตัวของเจ้าเพื่อนสาวนั้นจะลอยมาปักหัวเอาได้ บลูเบลล์ก็ได้แต่ถอนหายใจเป็นรอบที่ล้านแปดของวันนี้แล้วก็หยิบจานมาปิดของสดไว้จากนั้นก็เดินไปด้านนอก“เทสโต?” ร่างบางหยุดชะงักอยู่ที่หน้าประตูครัวเมื่อเห็นโรมันกำลังยืนประชันหน้าอยู่กับเทสโต และไม่รอให้พวกเขาวางหมัดกันเธอรีบวิ่งไปยืนแทรกระหว่างกลางทันที“ฉันมาหาเธอ ไม่อยากให้มาอยู่กับหมอนี่สองต่อสอง” เทสโตชายหนุ่มร่างสูงราวร้อยแปดสิบสองเอ่ยบอกด

จากนั้นพวกเขาก็พากันตั้งวงกลางห้อง มีแก้ว เหล้า โซดาและน้ำแข็งกับมีเพลงจากโทรศัพท์ของยอร์ชดังขึ้นมาคลอบรรยากาศเบาๆ อีกด้วย ส่วนบลูเบลล์เธอก็ถูกโรมันลากใหมานั่งเฝ้าอยู่ด้านข้างนี่แหละ เธอจึงนั่งมองพวกเขาคุยดื่มกันไปแบบเงียบๆ“ฉันบอกไว้เลยนะว่าอย่าคิดดื่มจนเมาแล้วมาทำมิดีมิร้ายกับฉัน” แล้วหญิงสาวเพียงคนเดียวในกลุ่มอย่างบลูเบลล์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นพวกเขาดื่มเหล้ากันไปครึ่งขวดกว่าแล้วโดยเฉพาะโรมันที่ดูท่าจะดื่มเยอะกว่าคนอื่นและเพื่อนสนิทอย่างเธอก็พอจะรู้นิสัยเจ้าเล่ห์เจ้าเหลี่ยมของเขาอยู่บ้างจึงได้เอ่ยดักไว้ก่อน“ทำไมเธอชอบรู้ทันฉัน?”“ก็รู้ไง โตมาด้วยกันนี่”“อืม ดื่มด้วยกันมั้ย?” ถามพลางยื่นแก้วเหล้าของตัวเองไปให้บลูเบลล์ที่ไม่ได้ดื่มร่วมกับพวกเขา ไม่ใช่ว่าไม่ดื่มแต่มาดื่มกับผู้ชายสามสี่คนแบบนี้กลัวว่าเมาแล้วเดี๋ยวจะได้ผัวถึงสี่คนน่ะสิ และไม่ได้กลัวพวกเขาจะข่มขืนนะแต่กลัวตัวเองจะไปข่มขืนพวกเขานี่แหละ“ไม่ดื่ม นายดื่มไปเถอะในตู้เย็นมีอะไรให้ทำกินมั้ย?”“มีเบียร์ขวดหนึ่ง”“ฉันหมายถึงของที่เอาไว้ปรุงสุกทำเป็นอาหาร”“ก็มีของแห้งไข่ มาม่า แล้วก็ไก่สามสามน่อง ผักชี หัวหอม กระเทียม น้ำตาล น้ำปล..

เช้าวันต่อมาร่างบางหยัดกายลุกขึ้นยืนด้วยความปวดระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะกลางใจสาวของเธอที่รู้สึกว่าจะเจ็บหนักกว่าจุดอื่น บลูเบลล์หันไปมองบุคคลที่ทำให้เธอช้ำไปทั้งตัวอย่างโรมันที่ตอนนี้ยังคงนอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนที่นอน“เบลล์ เบลล์ครับ..อื้ม ไปไหนแล้ว” และเมื่อเขาจะใช้แขนกอดตัวของเธอแต่กลับไม่พบจึงเรียกหา เมื่อไม่เจอก็ลุกขึ้นนั่งลืมตาขึ้นมามองดูที่นอนและหันไปมองรอบๆ ห้องก่อนที่จะมาสะดุดกับเรื่อนร่างที่ขาวโพลนซึ่งยืนกอดอกตัวเองมองเขาอยู่ด้วยสายตานิ่งๆ“ที่รัก อย่ามายืนยั่วผัวแบบนี้สิเดี๋ยวก็ลุกออกจากเตียงไม่ได้หรอก” โรมันเอนตัวนอนลงไปบนที่นอนตามเดิมแล้วเอ่ยบอกกับบลูเบลล์ด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าจนแทบจะไม่มีเสียง เธอจึงส่ายหน้าให้เขาเบาๆ แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้ก่อนจะเดินมาเก็บเสื้อผ้าที่เกลื่อนพื้นไปใส่ตะกร้าผ้าไว้“วันนี้ไปทำงานมั้ย?”“ไปครับ”“ไปก็ลุกได้แล้วจะเจ็ดโมงแล้ว” บอกโรมันจบบลูเบลล์ก็เดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองโดยใช้เวลาไปเพียงครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ทุกอย่างก็เสร็จ ตอนนี้เธอยืนกอดอกอยู่ปลายเตียงในชุดของโรมันทั้งเสื้อและกางเกงส่วนชั้นในนั้นเธอเลือกใส่ตัวเดิมก่อนค่อยกลับไป