ลองกินเพื่อน

“อ้ะ โร…มือนายมันโดนนมฉันไม่เห็นหรือไง” เสียงแว้ดของหญิงสาวร่างเพรียวเล็กที่อยู่ในสระน้ำด้วยชุดว่ายน้ำวาบหวิวดังขึ้นเมื่อเพื่อนหนุ่มของเธอที่ซ้อนตัวเธออยู่ด้านหลังนั้นเอามือมาแตะ ไม่ใช่แค่แตะสิ กอบกุมไปทั้งเต้านี่มันเรียกว่าจับมากกว่า

“เห็นสิ อยากจับมันใหญ่ดี” เขาพูดกรอกหูเธอเบาๆ โดยที่มืออีกข้างกอดเอวของเธอไว้แน่นจนเธอเสียววูบวาบม้วนท้องน้อยไปหมดแล้ว หากว่ายน้ำเป็นก็จะไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาให้พามาเล่นน้ำหรอก แล้วไอ้คนที่ว่ายน้ำเป็นก็ยังมีหน้ามาใช้ห่วงยางเธอล่ะหมดคำจะพูด

“สอนฉันว่ายน้ำหน่อยฉันไม่อยากพึ่งพานายไปตลอด”

“ไม่สอน”

“นี่ น่านะ..แค่สอนว่ายน้ำเอง”

“สอนไปเธอก็ว่ายไม่เป็นไม่อยากเสียเวลา” น้ำเสียงที่ราบเรียบบอกก่อนจะขยับตัวจากที่ยืนกลางสระไปยืนข้างขอบสระ พรึ่บ! แล้วยกตัวของเพื่อนสาวตัวเล็กให้ขึ้นไปนั่งบนขอบสระโดยที่ตัวเขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ สายตาคมจับจ้องไปยังหน้าอกที่อวบใหญ่จนมันแทบจะทะลักออกมาจากบิกีนี่ตัวเล็กนั่นอยู่แล้ว

“สายตานายหื่นมากเลยรู้มั้ยโร?”

“รู้ แล้วเธอรู้ว่ามั้ยว่าตัวเองน่ากินมากเลย”

“ยิ่งนับวันนายยิ่งจะทำตัวหื่นใหญ่แล้วนะ” กอดอกทำหน้ามุ่ยใส่คนตรงหน้า บลูเบลล์ คือชื่อของเธอ ไพเราะเพราะเสนาะหูมากเลยใช่มั้ยล่ะ เธอมีอายุยี่สิบห้าเป็นเจ้าของร้านดอกไม้กับร้านขายเครื่องเขียน ส่วนผู้ชายตรงหน้าของเธอมีชื่อว่า โรมัน เป็นเพื่อนสนิทของเธอที่คบกันมาตั้งแต่ประถมจนตอนนี้มีการมีงานทำกันแล้วก็ยังคบเป็นเพื่อนกันอยู่

“ถ้าตรงนี้ไม่มีใครมันอาจจะจับเธอกินแล้วก็ได้เบล” เสียงหวานของเพื่อนสาวอย่าง คุกกี้ ดังขึ้นจากทางด้านหลังโรมันขณะที่เจ้าตัวกำลังว่ายน้ำเล่นอยู่กับ ลูกหมี เพื่อนสาวของเธออีกคนที่เคยคบกับโรมันมาก่อนแต่คบได้แค่เดือนเดียวก็เลิกกัน

ก็นะ เพื่อนกันน่ะเป็นเพื่อนก็ยังดีกว่าไหนๆ เพราะพอคบกันแล้วความรู้สึกอะไรหลายๆ อย่างมันเปลี่ยนไปเยอะบางทีก็เลยปรับตัวไปกันไม่ได้สุดท้ายก็ต้องลดสถานะกลับมาเป็นเพื่อนตามเดิมอยู่ดีนี่ยังดีที่ทั้งคู่กับมาเป็นเพื่อนกันได้เพราะบางคนนี่มองหน้ากันไม่ติดเลยก็มี

“คนอย่างมันเนี่ยนะ เหอะ…ฉันไม่ใช่สเปกมันหรอกจริงมั้ยลูกหมี”

“ก็ไม่แน่นา สเปกมันคนนมใหญ่ โหนกใหญ่ๆ” ลูกหมีว่ายน้ำเข้ามาเกาะขอบสระข้างบลูเบลล์แล้วเอ่ยแซวขึ้นเพราะนอกจากนมที่อวบใหญ่ของเพื่อนสาวแล้วเนินช่วงล่างยังอวบอูมจนเธอกับคุกกี้ยังต้องยอมให้กับความอวบอลังการเลย

“มันก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นสักหน่อย” ตู้มม! พูดแล้วก็กระโดดลงน้ำแล้วใช้แขนกอดคอของโรมันไว้ ส่วนขาก็เกี่ยวเอวของเขาไว้ เช่นเดียวกับเขาที่ก็ใช้มือกอดรัดเอวของเธอไว้ เสียงลมหายใจของเขาค่อนข้างจะติดๆ ขัดๆ เมื่อก้อนเนื้ออวบๆ สองก้อนมาเสียดสีอยู่กับแผงอกแกร่งของเขา

“มันใหญ่” โรมันกัดฟันพูดพร้อมกับส่งตัวของบลูเบลล์ไปให้ลูกหมีที่ก็รีบรับตัวเพื่อนสาวไว้อย่างกับว่าเจ้าตัวเล็กนี่เป็นเด็กน้อย ส่วนตัวโรมันเขาก็กระโดดขึ้นจากสระน้ำแล้วเดินไปนั่งบนเตียงผ้าใบมองสามสาวเล่นน้ำอยู่แบบนั้น

“ทำไมไม่พาฉันว่ายน้ำก่อน?”

“เงี่ยx” คำเดียวสั้นๆ จากโรมันที่มีสีหน้าเรียบนิ่ง เขานั่งจ้องบลูเบลล์อยู่แบบนั้นไม่ได้พูดอะไรต่อ ส่วนสามสาวที่ได้ยินก็ได้แต่เลิ่กลั่กมองหน้ากันแล้วต่างก็เล่นน้ำกันไปต่อโดยไม่มีใครพูดอะไร

พวกเธอมาเที่ยวที่รีสอร์ทกันสี่คน ที่จริงตั้งใจมากันแค่สามคนแต่บลูเบลล์ไปชวนโรมันและเขาก็ตกลงมาด้วยเลยกลายเป็นว่าเขาเป็นผู้ชายคนเดียวท่ามกลางผู้หญิงสามคน ที่ตอนนี้ต่างก็ใส่บิกีนี่แสนจะวาบหวิวลงน้ำ แถมบลูเบลล์ยังเกาะเกี่ยวเขาแทบไม่ปล่อยก็คงไม่แปลกที่เขาจะมีอารมณ์แบบนั้น

“ก็ใครใช้ให้นายมากับพวกเราล่ะ” คุกกี้ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าโรมันยังนั่งแน่นิ่งเหมือนเขากำลังกลัดกลั้นอารมณ์ความต้องการในเรื่องอย่างว่าของตัวเองอยู่

“เบลไง”

“ฉันแค่ชวน นายปฏิเสธก็ได้นี่นา” บลูเบลล์แย้งเสียงอ่อนแล้วขยับขึ้นไปนั่งขอบสระพร้อมกับดึงมือให้ลูกหมีขึ้นมานั่งข้างกันโดยหันหลังให้โรมันเพราะคิดว่าเขาคงอัดอั้นอารมณ์ของตัวเองไว้เต็มที่แหละถึงไม่ยอมไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลดปล่อยมันน่ะ

“กลับพรุ่งนี้เหรอ?”

“อืม นายจะกลับก่อนก็ได้นะเดี๋ยวพวกฉันนั่งรถตู้กลับกันเองได้” คุกกี้บอกเพื่อนหนุ่มซึ่งเป็นคนขับรถพาพวกเธอมาที่นี่โดยเฉพาะ เพราะตอนแรกจะนั่งรถตู้มากันแต่พอบลูเบลล์ชวนและเขาตกลงที่จะมาก็เลยขับรถพามาด้วย และเพราะไม่ได้มีเพื่อนผู้ชายของเขามาเลยคิดว่าเขาคงจะเบื่อ

“เบลมานี่หน่อย” โรมันหยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยเรียกบลูเบลล์ที่ก็หันหลังไปมองเขา เธอลุกขึ้นยืนแล้วมองโรมันด้วยสายตาปริบๆ

“ไม่! ลูกหมีไปดิ” และเมื่อเห็นแววตาของเขาดูเจ้าเล่ห์เจ้าเหลี่ยมเธอจึงหันไปเรียกลูกหมีที่เป็นแฟนเก่าของเขาให้แทน

“ไม่ได้จะทำอะไร มานี่!”

“เออ พวกกูก็อยู่มันคงไม่เอาต่อหน้าพวกกูหรอกมั้ง” ลูกหมีที่นั่งอยู่นั้นใช้มือดันก้นบลูเบลล์จนเธอต้องยอมเดินไปหาโรมัน เขาจึงยืนโทรศัพท์ของเขามาให้เธอดูข้อความแชทที่เขาคุยกับใครสักคน มือบางก็รับมันมาอ่านพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย

“นายรู้จักกันด้วยเหรอ?”

“คำพูดที่ฉันคุยกันมันดูเหมือนคนรู้จักหรือสนิทกันเหรอ?”

“ไม่ แล้ว…แล้ว นายจะให้ฉันพูดว่าอะไร ฉันเลิกกับมันไปแล้วนี่” แชทที่โรมันคุยด้วยนั้นเป็นแชทของแฟนเก่าเธอที่คบได้แค่สองอาทิตย์เธอก็ถูกหมอนั่นนอกใจ และตอนนี้หมอนั่นก็ทักมาด่าโรมันเนื่องจากเขาน่าจะเอารูปที่ถ่ายกับเธอเมื่อตอนมาถึงที่นี่ลงสตอรี่

“ก็แค่อยากให้ดูว่าฉันไม่ได้เริ่มก่อน”

“ทำไม นายคงจะไม่ได้ไปหาเรื่องมันหรอกใช่มั้ย?”

“ถ้าเจอก็ไม่แน่” ดึงโทรศัพท์จากบลูเบลล์กลับมาแล้วเดินไปนั่งที่เดิม ส่วนบลูเบลล์ก็เดินไปนั่งข้างเขาแล้วใช้นิ้วสะกิดลงบนหัวไหล่กว้างเบาๆ

“อย่าไปยุ่งกับมันเลย”

“ทำไม ห่วงมันว่างั้น?”

“ห่วงนายต่างหาก ไม่อยากให้มีเรื่อง” ถึงแม้โรมันจะดูเป็นผู้ชายนิ่งๆ พูดน้อยพูดเย็นชา แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ใจร้อนโคตรๆ แถมยังเป็นคนที่ไม่เคยยอมคนจนเมื่อก่อนช่วยมหาลัยฯ จึงมักจะมีเรื่องกับคนอื่นบ่อยๆ พอเริ่มโตเข้าวัยทำงานหรอกเขาจึงใจเย็นขึ้นมาบ้าง บ้างนิดหน่อยอ่านะ

“หึ! ไปอาบน้ำกัน” จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วดึงมือของบลูเบลล์ให้เดินตามเข้าไปยังในห้องพักโดยไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัวเลยสักนิด ตั้งตัวได้อีกทีก็ตอนเข้ามายืนอยู่ในห้องของเขาแล้วนี่แหละ