Semua Bab นางร้ายเหนื่อยแล้ว: Bab 11 - Bab 20

“จากหลายที่แล้วนำมาประยุกต์ใช้”นางก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเหมือนกันว่าร่ำเรียนความรู้พวกนี้มาจากไหน แต่เคยอ่านผลวิจัยมาว่าชิงเฮามีสารที่เรียกว่าอาร์ทีมิซินินที่สามารถต้านเชื้อไข้จับสั่นได้ดี ในตำรายังว่าสามารถใช้แก้หืด แก้ไอ ขับเหงื่อ แล้วยังใช้แก้วัณโรคได้อีกด้วยนับว่ามีสรรพคุณมากมาย“สมแล้วที่เป็นท่

Chapter 7.3 'อำเภอเป่ยตู'..แสงอรุณสาดส่องลงมายังพื้นดินแฉะชื้น พร้อมเสียงนกกาที่ร้องกันเจื้อยแจ้วต้อนรับเช้าวันใหม่ที่ดูจะสดใสกว่าวันก่อน ๆ ผู้คนต่างเดินกันขวักไขว่ไหล่แทบจะชนกันเร่งรีบทำหน้าที่ของตนตั้งแต่เช้ามืด บางคนไม่ได้หลับได้นอนด้วยซ้ำไปเย่ซูชางมาตรวจดูผ้าฝ้ายที่เพิ่งขนเข้ามาหลายเกวียนจา

บทที่ 7.5‘อำเภอเป่ยตู’..“หรือหลงรักข้าไปแล้ว?”“จะ… เจ้าอย่ามัวแต่นอกเรื่อง รีบทำงานให้เสร็จดีกว่า”เขากล่าวเสียงละล่ำละลักและพยายามเปลี่ยนเรื่อง เย่ซูชางก็มองออกว่าเขาเขินอายแต่มันก็อดจะหงุดหงิดไม่ได้ ปกติก็ดูเป็นคนหน้าหนาจะตายไปแต่พอเรื่องแบบนี้ดันอายไม่แสดงออกให้ชัดเจน จ้องจะเปลี่ยนเรื่องตลอด

บทที่ 7.7‘อำเภอเป่ยตู’..หยวนฉินที่เพิ่งกลับมาจากส่งฝูอ๋องที่หนานตูก็แปลกใจเมื่อเดินเข้ามาในหมู่บ้าน ผู้ป่วยที่ควรนอนในโรงนอนกลับถูกย้ายไปอยู่ที่โรงหมอแทน ส่วนรอบโรงนอนของผู้ป่วยและริมลำธารกลับมีกองฟืนกองใหญ่ถูกวางกองเอาไว้เมื่อเดินเข้ามาอีกก็เห็นเย่ซูชางกำลังยืนชี้มือชี้ไม้สั่งงานพวกทหารอยู่ด้ว

แต่เมื่อได้เห็นคนที่พร้อมใจจะเคารพสรรเสริญนางจากใจจริง ไม่ใช่แสร้งทำตามหน้าที่หรืออยากจะเลียแข้งเลียขามันก็ทำให้นางดีใจมาก ดีใจจนน้ำตาไหลออกมาเลย ความจริงนางไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้สักนิดไม่ได้ต้องการเสียงสรรเสริญเยินยออะไรเลย ที่ทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อหวังจะช่วยเหลือผู้คนเหล่านี้ให้พ้นทุกข์ภัยในเมื่อนาง