Semua Bab นางร้ายเหนื่อยแล้ว: Bab 21 - Bab 30

คำพูดของนางทำให้ฮ่องเต้ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าคล้ายจะไม่พอใจขึ้นมาเพราะสิ่งที่ฉีฮองเฮาบอกตนกับสิ่งที่เย่ซูชางกล่าวออกมามันไม่เหมือนกันสักนิดและเย่ซูชางไม่มีทางโกหกเพราะตนก็นึกแปลกใจตั้งแต่ที่นางตัดสินใจไปเป่ยตูโดยไม่บอกตนก่อนแล้ว และนิสัยของนางก็เป็นคนไม่นำพาตนเองไปลำบากหรอกจึงเป็นเรื่องแปลกที่นางจะเสนอต

บทที่ 10'ลงโทษ'..“ฝ่าบาทฮองเฮาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” “พอเป็นเรื่องนี้ก็รีบมาเชียว ให้นางเข้ามา” “พ่ะย่ะค่ะ” หวังกงกงเดินออกไปเพียงครู่เดียวก็กลับเข้ามาพร้อมฮองเฮาฉีฮองเฮาเข้ามาถึงก็รีบคุกเข่าลงตรงหน้าของฮ่องเต้ทันที สองมือก้มกราบพระสวามีของตนทั้งน้ำตา “ฝ่าบาททรงละเว้นโทษองค์ชายทั้งสามเถิดเพคะ”

บทที่ 11'ความคับแค้นใจ'..“เสด็จแม่”องค์หญิงสี่เซียวซิงหยารีบพุ่งตัวเข้ามาสวมกอดพระราชมารดาด้วยแววตาเจิ่งนองไปด้วยคราบน้ำตาจนฉีฮองเฮาตกใจที่เห็นบุตรสาวเข้ามาหาตนเช่นนี้“หยาเอ๋อร์เจ้าเข้ามาได้อย่างไร?”“หม่อมฉันติดสินบนทหารหน้าประตูเพคะ”“ไยเจ้าถึงทำเยี่ยงนี้ ถ้าเสด็จพ่อของเจ้ารู้จะต้องลงโทษเจ้า

บทที่ 12‘ไม่อดทนวันนี้ วันหน้าก็ต้องอดทน’..“จะ… เจ็บ”“โอ๊ย!”เย่ซูชางร้องออกมาเมื่อหยวนฉินเอายาสมุนไพรมาทาลงบนแผลของนางจนแสบสันน้ำตาเล็ด ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันแน่นแต่ก็ไม่สามารถข่มกลั้นความเจ็บปวดได้จนต้องร้องออกมาเสียงหลง มือเล็กจิกลงบนไหล่หนาของหยวนฉินที่นั่งอยู่ที่พื้น“เจ้าอยู่เฉย ๆ หน่อย

บทที่ 13‘ขว้างงูไม่พ้นคอ’..“องค์หญิงสี่อย่าวิ่งเพคะ” เสียงของนางกำนัลกล่าวขึ้นยามรีบเดินตามเซียวซิงหยาที่กำลังวิ่งไปยังพระตำหนักของฮองเฮา“ขะ… ข้าต้องรีบไป รีบไปหาเสด็จแม่”เซียวซิงหยากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทาคล้ายกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง รีบวิ่งจนไม่เหลือเค้าขององค์หญิงด้วยซ้ำไปแม้แต่รองเท