All Chapters of ย้อนเวลามาเป็นเด็กดีของคุณน้าในยุค 80: Chapter 11 - Chapter 20

เวลาผ่านมาหลายวัน จนในที่สุดก็ถึงวันเกิดของไป๋เหยา บ้านตระกูลไป๋ตอนนี้มีผู้คนมาร่วมงานมากมาย ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนที่เรียนร่วมชั้นเรียนกับเธอในมหาวิทยาลัย และคนที่รู้จักสนิทสนมกับคุณพ่อและคุณแม่ของเธอก็มาร่วมงานด้วยวันนี้ไป๋เหยาแต่งตัวสวยงามจนทุกคนล้วนมองเธออย่างไม่ละสายตา มีคุณชายจากหลายตระกูลที่เข้ามาพูดคุยเพื่อหวังจะสานสัมพันธ์กับเธอ แต่ไป๋เหยาเพียงยิ้มให้อย่างมีมารยาทไม่ได้สานความสัมพันธ์ใด ๆ กับพวกเขาเลยแม้แต่น้อยด้านไป๋เย่รั่วนั้น วันนี้เธอไม่ได้เป็นจุดสนใจของคนในงานเท่าใดนัก เธอรู้ตัวดีว่าทุกคนล้วนให้ความสำคัญกับไป๋เหยามากกว่าเธอความริษยาก่อตัวขึ้นภายในใจของไป๋เย่รั่วอย่างไม่อาจควบคุมได้ เธออิจฉาไป๋เหยาและทุกคนที่มีชีวิตดีกว่าเธอหากไม่ใช่เพราะได้รับการอุปการะจากบ้านตระกูลไป๋ เธอเองก็คงไม่มีโอกาสมายืนอยู่ตรงนี้เธอก็รู้ดี แต่เพราะเธอมีใจริษยา เธอปล่อยให้ความอิจฉากัดกินจิตใจของตนเองจนมองไม่เห็นสิ่งใดและไม่สำนึกบุญคุณของบ้านตระกูลไป๋เลยแม้แต่น้อยไม่นานนักมู่จินก็เดินทางมาถึงบ้านตระกูลไป๋พร้อมกับมู่เฉิน มู่เฉินค่อนข้างคุ้นหน้าคุ้นตากับแขกที่มาร่วมงานไม่น้อย เพราะคนเหล่านั้นล้วนเป

ด้านไป๋เหยาตอนนี้กำลังนั่งมองของขวัญตรงหน้าพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยเหลือบไปเห็นของขวัญสองกล่องซึ่งเป็นของมู่เฉินและมู่จิน เธอจึงยื่นมือไปหยิบของขวัญของมู่จินขึ้นมาดูและบรรจงแกะมันอย่างไม่รีบร้อน พบว่าเพื่อนรักของเธอมอบเครื่องประดับน่ารัก ๆ ให้เธอสองชิ้น ไป๋เหยาจึงเก็บเอาไว้เป็นอย่างดี พลางหยิบของขวัญที่เป็นของมู่เฉินขึ้นมาดู เมื่อได้เห็นของขวัญตรงหน้าเธอก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเดิมทีชายหนุ่มเช่นเขาควรจะมอบของที่สวยงามน่ารักให้กับเธอมิใช่เหรอ แต่กลับมอบนาฬิกาแบรนด์ดังสีขาวให้เธอหนึ่งเรือน ไป๋เหยาพบว่าแม้มันจะดูเรียบไปหน่อยแต่ก็งดงามมากจริง ๆอีกทั้งเขายังแนบกระดาษแผ่นหนึ่งมากับกล่องของขวัญ ไป๋เหยารีบเปิดอ่านทันทีวันเกิดปีนี้ขอให้เธอมีแต่ความสุข ฉันมอบนาฬิกาให้เธอเพราะอยากย้ำเตือนเธอว่า นับแต่นี้เวลาของเธอได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้งแล้ว ขอให้เธอใช้เวลาที่มีอย่างคุ้มค่า เธอก็เปรียบเสมือนสีขาวบริสุทธิ์ ต่อไปอย่าเอาสีดำเข้ามาแปดเปื้อนตัวเองอีก เป็นห่วงเธอเสมอ จากน้าเล็กของเธอไป๋เหยาอมยิ้มน้อย ๆ เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าคนเจ้าชู้เสเพลอย่างมู่เฉินจะมีมุมที่อบอุ่นแบบนี้ด้วยหญิงสาวสวมนาฬิ

เพราะระยะหลังมานี้งานของมู่เฉินค่อนข้างจะรัดตัว อีกทั้งก่อนหน้านี้ตระกูลมู่ได้ซื้อที่ดินผืนใหญ่ที่เมืองตงฉางเอาไว้ เมืองตงฉางเป็นเมืองที่อยู่ระหว่างการพัฒนา กำลังมีอุตสาหกรรมและนายทุนเจ้าของกิจการต่าง ๆ เข้าไปทำการก่อสร้างที่นั่น หนึ่งในนั้นคือตระกูลที่คิดจะเปิดโรงแรมใหม่ที่นั่นและมีกิจการค้าขายปลีกย่อยอีกเล็กน้อยที่จะเปิดกิจการที่เมืองตงฉางเร็ว ๆ นี้ มู่เฉินจึงค่อนข้างวุ่นวายเพราะต้องจัดการเรื่องเหล่านี้แทนคุณพ่อของตนเพราะอ่านเอกสารมาทั้งวันมู่เฉินรู้สึกเมื่อยสายตาไม่น้อย ชายหนุ่มถอดแว่นออกและนวดหว่างคิ้วตนเอง ในขณะที่กำลังหลับตาลงเพื่อผ่อนคลายกลับได้ยินเสียงประตูห้องทำงานเปิดออก เมื่อเขาลืมตาขึ้นมองก็พบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งอายุประมาณยี่สิบต้น ๆ กำลังเดินเข้ามาและมองเขาด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง"พี่มู่เฉินคะ ฉันกลับมาจากต่างประเทศแล้ว พอกลับมาถึงบ้านฉันก็ตรงมาหาพี่เลยนะคะ พี่ดีใจไหม"มู่เฉินมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่เรียบเฉยเธอมีชื่อว่าเจียงซิน เป็นลูกสาวของตระกูลเจียง บ้านของเธอทำธุรกิจโรงพิมพ์ขนาดใหญ่และเป็นเจ้าของโรงงานเครื่องสำอางในเมืองหลิงชุน ครอบครัวของเขาและเธอค่อนข้างสนิทกัน คุ

หลายวันต่อมา มู่เฉินก็กลับมาพักรักษาตัวที่บ้านได้แล้ว เพราะบาดแผลของเขาดีขึ้นสุขภาพก็ดีขึ้นไม่น้อย ช่วงที่เขาพักรักษาตัวไป๋เหยามาดูแลเขาทุกวัน ช่วงนี้มหาวิทยาลัยใกล้จะปิดเทอมแล้ว นักศึกษาจึงมีเวลาพักผ่อนกันมากขึ้นช่วงฤดูใบไม้ผลิเวียนมาอีกครั้ง ดอกมู่ตานหลากสีผลิบานให้ความสวยงามไปทั่วทั้งสองข้างทาง เวลาล่วงเลยมาหนึ่งปีเต็ม ในหนึ่งปีนี้มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นกับเธอนับตั้งแต่เธอย้อนเวลากลับมาและได้พบกับมู่เฉิน เขาก็ช่วยเหลือเธอทุกอย่าง เรียกได้ว่าแผนการเอาคืนคนชั่วของเธอสำเร็จได้อย่างราบรื่นนั้น เก้าส่วนเป็นเพราะการช่วยเหลือของมู่เฉินความรู้สึกที่เธอมีต่อเขานับว่าดีขึ้นเป็นอย่างมาก ไป๋เหยาไม่อยากสนใจอดีตที่ผ่านมาของเขาอีกแล้ว เธอคิดเพียงว่าในเมื่อเธอย้อนเวลากลับมาเพื่อแก้ไขเรื่องราวของตนเองได้ แล้วทำไมมู่เฉินถึงจะไม่ได้รับโอกาสนั้นบ้างหากเขาจริงใจกับเธอ ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่เธอจะยอมเปิดใจให้เขาหลังจากไป๋เย่รั่วเสียชีวิตเพราะถูกรถชนกลางถนนวันนั้น เธอได้รู้เรื่องหนึ่งจากคุณหมอตอนที่พาคุณพ่อและคุณแม่ไปรับศพไป๋เย่รั่วมาทำพิธีฝัง คุณหมอบอกว่าก่อนตายไป๋เย่รั่วกำลังตั้งครรภ์อ่อน ๆ ค

เมื่อหญิงวัยกลางคนผู้นั้นพูดว่ามู่เฉินคือลูกชายของเธอ ทุกคนในงานต่างแตกตื่นเป็นอย่างมาก แต่ไป๋เหยากลับมองด้วยแววตาที่เรียบเฉยชาติก่อนตอนที่เธอเริ่มจะล้มป่วยและยังไม่ได้นอนติดเตียงก็พอรู้ข่าวของมู่เฉินจากหน้าหนังสือพิมพ์อยู่แล้วแม่ที่แท้จริงของเขามีชื่อว่าจ้าวเหมย เธอทำงานอยู่ในบาร์เหล้าและมีความสัมพันธ์กับประธานมู่จนตั้งครรภ์ จากนั้นพวกเขาก็บีบบังคับเอาลูกของเธอมาเลี้ยง และขู่จะทำร้ายเธอ อีกทั้งยังบอกให้เธอรับเงินไปและอย่าเสนอหน้ากลับมาอีกเรื่องนี้กลายเป็นข่าวใหญ่และเป็นเรื่องฉาวโฉ่ที่ตระกูลมู่ไม่ต้องการให้คนนอกรับรู้ เพราะค่อนข้างส่งผลกระทบต่อหน้าตาของคนในตระกูลเป็นอย่างมากตอนแรกเธอรู้ว่าแม่ของเขาไม่ใช่คุณนายมู่ แต่ไม่เคยถามเขา เพราะอย่างไรเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา แต่เมื่อได้เปิดใจคบหากัน มู่เฉินก็เล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังทั้งหมด เธอรู้สึกสงสารเขามาก ทั้งที่มีแม่ แต่แม่กลับไม่เคยรักเขาซ้ำร้ายยังใช้เขาเพื่อหาผลประโยชน์ให้กับตัวเองอีกด้วยเธอมองจ้าวเหมยอีกครั้งและไม่ได้พูดสิ่งใดออกมาประธานมู่และคุณนายมู่ถึงกับหน้าเปลี่ยนสี มู่เฉิงพ่อของมู่เฉินถึงกับหันมามองคนใช้ในบ้านอย่างค