All Chapters of ร้อนรักกลางใจ (3P) : Chapter 41 - Chapter 50

วันนี้เจตนิพัทธ์ต้องบินกลับไทยแล้วในตอน 13.40 น. ที่สนามบินนานาชาติปารีส ชาร์ล-เดอ โกล และจะถึงสนามบินสุวรรณภูมิในตอน 5.55 น. หลังจากมื้อเช้าทั้งคู่นั่งโอบกอดกันในสวนสาธารณะ Parc Sainte-Périne ที่อยู่ใกล้บ้าน เพราะอีกนานกว่าจะจบปิดเทอมถึงจะได้เจอกันอีกครั้ง“ทุกครั้งที่ปิดเทอมนะ เจตไม่ชอบเลยที่ต้องห่างพราวทีละหลายเดือน ที่แท้มาเป็นสาวสวยอยู่ที่ปารีสแต่เวลาอยู่ไทยนี่เป็นสาวหัวฟูเชียว”“เจต ตั้งใจเรียนรู้งานนะ พราวรู้ว่าสิ่งที่รอเจตอยู่จากนี้มันอาจจะหนัก แต่ไม่มีใครรู้อนาคตว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้.. เจตต้องทำให้ได้ เข้าใจมั้ย?”“เอาใจช่วยเจตด้วยนะ เจตพึ่งรู้ตัวว่าเป็นห่วงพี่คิณมาก จนแบบ..กลัว”พราวตะวันรีบหันข้างมากอดเขาทันทีแล้วลูบหลังเบาๆ “ไม่เป็นไร.. มันก็แค่บททดสอบหนึ่งจากเบื้องบน พี่คิณจะผ่านมันไปได้ เชื่อพราวสิ”“ตอนนี้เจตเริ่มคิดแล้วว่า..เจตไม่อยากเสียใครไป ไม่ว่าจะพราวหรือพี่คิณ ยิ่งกลับไปต้องบอกแม่ คิดภาพไม่ออกเลยโดยเฉพาะพ่อ”“เราจะไม่ขาดการติดต่อกันนะ ถ้าเจตไม่ไหว พราวจะกลับไปหาทันที”เจตนิพัทธ์จูบหน้าผากแฟนสาวที่แสนจะจิตใจดี แต่เขาจะมัวมาอ่อนแองอแงให้ผู้หญิงมาคอยโอ๋ตลอดไม่ได้ ม

คิณภัทรและพราวตะวันหรือสาวน้อยปารีสของเขา ที่นอนหอบหายใจแรงจนเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติ ทั้งสองสบตาและจูบกันด้วยความรู้สึกตกหลุมรักในกันและกันอย่างลึกล้ำ“เลอะหมดเลย..พราวไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน”“แล้วมันดีหรือไม่ดี?”เธอรู้สึกอายที่ทำให้เขาเลอะเทอะไปด้วยจึงไม่ตอบ “ตอบพี่มาก่อน เรื่องที่นอนเปียกเดี๋ยวพี่จัดการเอง”“มัน..รู้สึกดีมากๆ..ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อน”เธอยิ้มเขินอายพลางใช้มือลูบแก้มเขา เธอกลับมาเป็นผู้หญิงที่เหนียมๆคนเดิมแล้วในตอนนี้“ไปนีซด้วยกันนะ ได้ไหม?”“พี่เลิกกับพี่เกรซทำไม?”“เพราะพี่คิดอะไรโง่ๆน่ะ เธอเข้าหาพี่มาตั้งแต่เจอกันตอนไปดูแลกิจการที่ต่างประเทศ พออกหักจากพราวเลยลองกลับมาคุยๆดู แต่มันไม่ใช่..ไม่มีอะไรที่ใช่สำหรับพี่เลย ถึงเธอจะเป็นคนที่ไม่ได้เลวร้ายอะไรก็ตาม”พราวตะวันกลับคิดถึงเจตนิพัทธ์ขึ้นมา ตอนนี้เธอก็พลาดบ้างแล้วที่กระโดดเข้ามาในความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับพี่ชายของเขา “ขอไปห้องน้ำก่อนนะคะ”“มา..พี่พาไปเอง”เขาอุ้มเธอออกจากเตียงที่เปียกชุ่มตรงที่เธอนอน เดินไปที่อ่างอาบน้ำ วางเธอลงด้วยความทะนุถนอมแล้วเปิดน้ำอุ่นไว้ ส่วนเขาไปล้างตัวที่ฝักบัวก่อนจะใส่ผ้าเช็

ทั้งสองคลอเคลียกันในดินเนอร์ใต้แสงเทียน ยามค่ำคืนของปารีสช่างมีมนต์เสน่ห์บางอย่าง “วันนี้รู้สึกดีแล้วเจ็บมั้ย?”“ก็มีตึงๆบ้างค่ะ แต่..ตอนนี้โอเคแล้ว”“เอ่อ…ถ้าคืนนี้..อยู่กับพี่นะ คิดถึงแพรีส อยากเจอเธออีกครั้ง”เธอเขินเขาที่ขอตรงๆ ทั้งที่เวลาเจตนิพัทธ์ขอแบบนี้บ้างเธอยังไม่เคยรู้สึกวาบหวามขนาดนี้ “พี่คิณค่ะ พราวต้องคุยกับเจต”คิณภัทรเอานิ้วแตะริมฝีปากเธอ “บอกแล้วไม่ต้องกังวล พี่จะคุยเอง จะไม่มีใครเลิกกับใคร เราจะอยู่ด้วยกันสามคนนี่แหละ”พราวตะวันทำหน้าเครียดทันที “พี่คิณ…พราวไม่ได้มีรสนิยมแบบนั้นนะคะ”“ไม่ได้หมายถึงเรื่องบนเตียง หมายถึงเราจะรักกันโดยที่แบ่งวัน แบ่งหน้าที่กัน เผื่อมีลูกมีอะไร พี่คิดไว้หมดแล้ว มันอาจเป็นเรื่องใหม่สำหรับพราว แต่มันไม่ได้ใหม่เลยสำหรับหลายๆคนในโลกนี้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน แค่มันไม่มีคนออกมาเปิดเผยเท่านั้นเอง”“พี่คิณดูแลสุขภาพก่อนดีกว่าไหมคะ? ทำติดๆกันไม่น่าดีกับพี่นะ“อยู่ๆพราวตะวันรู้สึกไม่สบายตัวจึงขอไปห้องน้ำ เธอรู้สึกว่ามีน้ำไหลออกมาเยอะมาก โชคดีที่ใส่แผ่นอนามัยไว้และยังพกติดตัวมาด้วยสำรองอันหนึ่ง เธอกินยาคุมฉุกเฉินอีกครั้งแล้ว และจากนี้คงต้องกิ

กาเบรียลออกไปที่แกลลอรี่ เดลฟีนไปส่งโคลเอ้ที่โรงเรียนและจะแวะซูเปอร์มาร์เก็ต พราวตะวันจึงอยู่บ้านเพื่อดูแลคิณภัทรไปก่อน เขาเอาแล็ปท็อปมานั่งเอนหลังบนเตียงในห้องของพราวตะวัน พลางชำเลืองดูเธอที่นั่งจัดกระเป๋าเดินทางผมจะมีความสุขขนาดไหน ถ้าได้นั่งดูคุณทำนั่นทำนี่อยู่ใกล้ๆตลอดไป..โดยมีลูกๆของเราวิ่งเล่นไปทั่ว…พอหลังมื้อเที่ยง เขายืมรถพอชสีดำของเธอออกไปข้างนอกโดยไม่บอกว่าไปที่ไหน แจ้งว่าแค่ไปธุระไม่นาน คิณภัทรตรงไปที่ร้าน Cartier บนถนน 13 Rue de la Paix เพื่อซื้อแหวน เขามีขนาดนิ้วของเธอเรียบร้อยเพราะตอนพราวตะวันหลับ เขาดึงเส้นผมของเธอออกมาพันรอบนิ้วเพื่อดูขนาด เขาเลือกแหวนทรงคลาสสิคอย่าง Cartier Trinity Ring เป็นแหวน 3 วงซ้อนกัน ประกอบด้วยทองคำขาว ทองชมพู ทองคำ สื่อถึงหลายแง่มุมของความสัมพันธ์ และซื้อสร้อย Cartier Trinity Necklace เพื่อให้เธอใส่แหวนคล้องคอด้วยก็ได้ เจตนิพัทธ์โทรเข้ามาหาเขา ขณะกำล้งขับรถกลับบ้านของกาเบรียล “พึ่งกินข้าวเย็นกับพ่อแม่เสร็จ ก็ยังไม่กล้าบอกอยู่ดีว่าพี่ไม่สบาย ขอทำใจก่อน นี่โกหกว่าพี่จะไปนีซหลายวัน แล้วบินไปดูกิจการในต่างประเทศต่อ”“วันนี้ฉันส่งไฟล์ให้ไปหมด

หลังมื้อเที่ยงเขาเรียกแท็กซี่พาเธอไปที่โบสถ์ Église Notre-Dame de l’ Assomption (Basilique Notre-Dame de Nice) เนื่องจากพราวตะวันบอกว่านับถือศาสนาคริสต์ตามพ่อแม่ของเธอคือนิกายโรมันคาทอลิก “พี่คิณ..เราต้องทำแบบนี้จริงๆเหรอคะ?”พอเอาเข้าจริงๆเธอกลับตื่นตูม เพราะนี่คือการแอบแต่งงานโดยที่ไม่มีใครล่วงรู้“พี่จำเป็นเพราะถ้าเกิดเป็นอะไรไป พราวกับเจตจะได้พินัยกรรมจากพี่คนละครึ่งเพื่อดูแลต่อด้วยกันเพราะต่อไปพราวต้องแต่งงานกับเจตแบบเปิดเผยอยู่แล้ว พราวเองจะได้สิทธิ์ทางกฎหมายจากการแต่งงานนี้ พี่จะไม่รักพราวฟรีๆแล้วตายไปโดยที่พราวต้องลำบาก เราไม่บอกใคร ถึงพราวเป็นม่ายก็ไม่มีใครรู้ มีแค่เราเท่านั้น และการจดทะเบียนจะทำให้พราวมีสิทธิ์ในโรงแรมที่พี่จะซื้อ 100% ถ้าพี่ไม่อยู่”พราวตะวันหายใจแรง น้ำตาเธอจะล้นขอบตาอยู่แล้ว พอได้ยินเขาพูดถึงตัวเองแบบนั้น แถมเมื่อคืนเขาเจ็บปวดตอนกำลังร่วมรัก เธอเริ่มคิดมากขึ้นมาจริงๆในตอนนี้พลางจับมือเขาแน่น ทว่า..นัยน์ตานั้นมีแววของนักสู้ “พราวจะทำทุกอย่างเพื่อให้พี่อยู่กับพวกเรา ไม่มีใครต้องไปไหนทั้งนั้น”ฉันต้องคุยกับเจต..ฉันเก็บมันไว้คนเดียวไม่ได้..พระเจ้าได้โปรดแนะแ