Semua Bab หนี้รักวิศวะโหด: Bab 31 - Bab 40

“ไม่ต้องตอบฉันตอนนี้ก็ได้ ฉันให้เวลาเธอสามวันเพื่อตอบคำถามนี้” เขาพูดก่อนจะผละออกจากตัวเธอและเดินอ้อมรถไปเปิดประตูฝั่งคนขับและเข้าไปทันที หญิงสาวมองตามหลังเขาก็ถอนหายใจออกมา ดีเหมือนกันที่เขาให้เวลาเธอหน่อย ตอนนี้เธอเองก็ยังสับสนว่าความรู้สึกของตัวเองเปลี่ยนไปมากแค่ไหน และเธอก็ไม่รู้ว่าที่เขาถามเธอแบบนี้เพราะเขาอยากไปต่อหรืออยากหยุดเรื่องของเราที่เป็นอยู่ตอนนี้กันแน่ ระหว่างอยู่ในรถ สายตาคมของคาเตอร์ก็ลอบมองคนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลา ที่เขาถามเธอออกไปแบบนั้น ตอนแรกเขาก็อยากรู้คำตอบตอนนี้เลย แต่ทว่าเมื่อเห็นแววตาสับสนของเธอ ก็เกิดกลัวคำตอบของเธอขึ้นมา เลยอยากให้เวลาเธอคิดทบทวนอีกสักหน่อย ส่วนตัวเขานั้นหลังจากหายไปสามวัน เขาก็มีคำตอบให้ตัวเองแล้ว เมื่อมาถึงโรงพักทั้งสองคนก็เจอกับธันเดอร์ที่มาให้ปากคำตำรวจด้วย จากเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เกิดขึ้นที่หน้าผับ ซึ่งพายก็ตกใจมากเพราะไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ อีกทั้งหลังจากนั้นไม่นานพ่อกับแม่ของคาเตอร์ก็มาที่โรงพักด้วย ทำให้พายทำตัวไม่ถูก เธอตื่นเต้นมือไม้สั่น ใจเต้นรัวที่ได้เจอพ่อกับแม่ของเขาแบบไม่ทันตั้งตัว “พ่อกับแม่ครับ นี่พายครับ” พายยกม

“พี่ก็พูดคำตอบของพี่มาก่อนสิคะ” “ฉันอยากเป็นแฟนกับเธอ ไม่ใช่สิ ฉันอยากเป็นผัวเธอ แบบนี้หรือเปล่าที่เธออยากได้ยิน” หญิงสาวพลิกตัวหันหน้าเข้าหาเขา เธอเลิกเหนียมอายทันทีเมื่อได้ยินความรู้สึกของเขา แค่เขายอมบอกเธอตรง ๆ แบบนี้ เธอก็ไม่คิดจะกลัวอะไรอีกแล้ว และเพราะคำพูดของเขาก็ทำให้เธอมีความกล้าที่จะพูดความรู้สึกของตัวเองออกไปเหมือนกัน “พายก็อยากเป็นแฟนพี่ค่ะ ไม่ใช่สิ…อยากเป็นเมียพี่เหมือนกัน” คาเตอร์ระบายยิ้มออกมาทันที เขายิ้มทั้งดวงตาคมและริมฝีปากหนา ยิ้มออกมาจากความรู้สึกในใจจริง ๆ หลายปีที่ผ่านมาเขาคิดว่าจะไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาอยู่ในใจเขาได้แล้ว ตอนเจอกับเธอก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่เข้ามาในหัวใจเขาได้ด้วยซ้ำ แต่ทว่าเธอค่อย ๆ แทรกซึมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว ระยะเวลาแค่เพียงไม่นาน พายก็ทำให้เขารู้สึกขาดเธอไม่ได้ โหยหาแต่เธออยู่ตลอดเวลา ริมฝีปากหนาค่อย ๆ เข้าไปประกบปากจูบดูดดื่มกับเธอทันที เป็นจูบครั้งแรกที่บอกทุกความรู้สึกของเขาและเธอที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ หากไม่ใช่ความเมาเป็นตัวชี้นำ เขาเองก็คงไม่กล้าพูดความรู้สึกของตัวเองกับเธอแบบ

คาเตอร์ไปรับพายและยายออกจากโรงพยาบาล เขาพาเธอมาเก็บของที่คอนโดตัวเองก่อน แต่ยังไม่ได้บอกเรื่องที่จะย้ายไปบ้านของเขาที่บอกให้แม่บ้านไปทำความสะอาดไว้ให้แล้ว บ้านหลังนี้ไม่ได้ไกลจากตัวเมืองมากนัก เป็นบ้านหลังเก่าของแม่ อยู่เขตฝั่งปริมณฑล ใช้เวลาเดินทางจากบ้านมามหาลัยชั่วโมงกว่าก็ถึง นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่เขาอยากให้พายกับยายมาอยู่ที่นี่ เพราะเขาจะได้มาอยู่ด้วย โดยจะอ้างเหตุผลว่าจะไปส่งเธอที่มหาลัยทุกวัน และเขาก็จะเลยไปฝึกงานทีเดียว นับว่าเป็นแผนที่เขาคิดมาอย่างดีแล้ว ถึงตอนนี้เธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเขาอยู่ดี “บ้านเก่าพายไม่ได้ไปทางนี้นี่คะ”เมื่อเห็นรถเลี้ยวไปทางชานเมือง เสียงหวานก็ทักท้วงทันที เธอหันมาเลิกคิ้วมองเขาอย่างสงสัย “เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองแหละ”เขาตอบเธอไปแค่นี้ พายก็อ้าปากออกมาจะพูดกับเขาอีก แต่เขาเอานิ้วเรียวมาแตะตรงริมฝีปาก เป็นสัญลักษณ์ว่าเธออย่าเสียงดัง เพราะตอนนี้ยายเธอที่นั่งด้านหลังกำลังนอนหลับอยู่ ซึ่งเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็ยอมเงียบทันที แต่ไม่คลายความสงสัยการกระทำของเขา ที่อารมณ์ดีผิดปกติ ขับรถพลางผิวปากไปพลาง ไม่รู้จากผู้ชายหน้าโหดกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไ

“หิ้วว!!! มันพามาเปิดตัวว่ะ“เสียงโห่ของกลุ่มเพื่อนดังขึ้นทันที เมื่อคาเตอร์เปิดประตูเดินเคียงคู่เข้ามากับพาย วันนี้เพื่อนในกลุ่มรวมตัวกันเลี้ยงฉลองวันเกิดยีนส์ ทั้งกลุ่มมากันครบขาดเพียงตะวันที่ยังไม่กลับมาจากต่างจังหวัด “ฝากน้องด้วยนะมิลลิ”คาเตอร์พาพายเดินมานั่งใกล้กับมิลลิที่นั่งอยู่อีกฝั่ง ห่างจากวงของกลุ่มผู้ชายที่นั่งล้อมวงกินเบียร์กันไม่เท่าไหร่ “ได้ค่ะพี่เตอร์ มิลจะดูแลให้อย่างดีเลย” “สัดเตอร์ หน้าบานเลยนะมึง”เจ้าของวันเกิดแซว พร้อมกับส่งกระป๋องเบียร์ให้ ที่ต้องมาเลี้ยงกันที่คอนโดเพราะแฟนสาวของเขาไม่อนุญาตให้ไปผับ อีกอย่างก็ไม่อยากนั่งจนดึกเพราะตอนนี้ต่างคนต่างมีเวลาส่วนตัวกันแล้ว จะนัดเจอกันทีก็ลำบาก นี่ถ้าไม่ใช่จัดที่คอนโด วันนี้ไม่มีทางมาพร้อมกันขนาดนี้ได้ “เสือยิ้มยากของคณะวิศวะ เสียชื่อแล้วว่ะ แม่ง!!! มึงหุบยิ้มบ้างดิว่ะ” “สัด!!! พวกมึงหยุด ไม่เห็นหรือไงแฟนกูเขิน” “หูย...แฟนว่ะ ขนลุกฉิบหาย มึงได้ยินไอ้เตอร์พูดไหมว่ะไอ้โซล มึงแพ้มันแล้วนะ” สกายเอ่ยหยอกเพื่อนอีกคนที่หายบ่อยช่วงนี้ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พาคนที่มันแอบกกมาเปิดตัวกับเพื่อนสักที “แพ้ก็แพ้ดิว่ะ มึงต้องยินดีกับ

พายเริ่มลังเลกับคำพูดของลลิล เหตุการณ์ในรถเมื่อเช้าลอยเข้ามาในความทรงจำอีกครั้ง เธอจำได้ว่าหลังจากที่เธอพูดว่าอึดอัดที่เขาคอยตามติดเธอ แววตาคมของเขาก็เปลี่ยนไป ตอนที่เขาบอกให้เธอลงจากรถ น้ำเสียงของเขาเย็นชาเหมือนตอนที่เราสองคนยังไม่ได้เป็นแฟนกันไม่มีผิด เพิ่งรู้ว่าตัวเองพูดแรงและทำพลาดไปก็ตอนนี้ เขาคงจะเสียใจและเสียความรู้สึกมากที่เธอพูดแบบนั้นกับเขา ปกติแล้วเขาต้องโทรหาเธอแล้วตอนนี้ หรือไม่ก็ต้องมารับเธอแล้ว แต่นี่เขาหายไปเลยแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกไม่ดี อยากจะเอามือตบปากของตัวเองสักพันครั้ง เอาเลือดชั่วที่ปากออกเสียบ้าง เธอควรจะคิดได้ว่าเขารักและเป็นห่วงเธอขนาดไหน ทำไมถึงพูดอะไรไม่คิดไปแบบนั้น “มึงร้องไห้?”ลลิลส่งกระดาษทิชชู่ให้เพื่อนทันที“กูเข้าใจมึงนะ แต่บอกตรง ๆ กูเข้าใจพี่เขามากกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเป็นห่วงมึงมาตลอดนะพาย มึงเองก็มีความสุขมากที่อยู่กับเขา กูไม่เข้าใจว่าวันนี้มึงพูดจาแบบนั้นกับพี่เขาทำไม” พายรับกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตา แต่น้ำตาก็ยังคงไหลออกมาไม่หยุด เธอเป็นคนผิดเองที่พูดแบบนั้นออกไป แต่มาคิดได้ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเขาจะให้อภัยคำพูดของเธอหรือเปล่า ด้านคาเตอ