All Chapters of เสน่ห์รักคุณแม่ลูกแฝด : Chapter 81 - Chapter 90

เช้าวันใหม่ คิระตื่นขึ้นมาในห้องของลูกชายตัวเอง โดยมีเด็กชายวันใหม่นอนอีกเตียงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา ทั้งคู่ตื่นขึ้นมาพร้อมๆ กัน ตามองไปที่กันและกัน มันให้ความรู้สึกแปลกๆ พิกล เหมือนมองตัวเองในวัยเด็ก และมองตัวเองในวัยผู้ใหญ่ แต่ก็อบอุ่นดี ส่วนเมย์ที่ไม่ได้นอนกับลูกชายมานาน เธอก็รู้สึกดี เพราะเธอได้นอนกอดลูกชายตอนตื่นนอน ตั้งแต่เด็กๆ อายุได้ 7 ขวบ พวกเขาก็ขอแยกห้องเพื่อความเป็นส่วนตัว เธอกับลูกๆ จึงไม่ได้นอนด้วยกันตั้งแต่นั้นมา สำหรับเมย์ที่ตื่นก่อนพวกเขาสามคน เธอตื่นมาทำอาหารเช้าให้พ่อลูก มันเป็นอาหารเช้าสไตล์อเมริกันเบรคฟัส ง่ายๆ ลูกๆ ของเธอวันนี้ไม่ได้มีกิจกรรมอะไรพิเศษ แต่คิระยังต้องไปทำงาน และเธอต้องไปลงนามในสัญญาการทำงานที่บริษัทของคิระในช่วงเช้า ช่วงบ่ายเธอก็นัดกับอาจารย์ลุกซ์เพื่อเซ็นสัญญาการจ้างงานของบริษัทเขา และสัญญาจ้างอาจารย์พิเศษด้วย คิระจึงให้เธอเดินทางไปกับเขา ส่วนเด็กๆ ขออยู่บ้านเพื่อจัดเตรียมเอกสารในการเปิดเรียนในสัปดาห์หน้า “คุณแม่ไม่ต้องห่วงพวกผมครับ พวกเราอยู่ได้ คุณแม่ไปทำธุระเถอะครับ” เจ้าปีบอกแม่ของเขาช่วงที่ทั้งสี่คนทานอาห

“ต้องใช้ด้วยหรือคะ?” เมย์สงสัย เพราะปกติบริษัทอื่นไม่ต้องใช้เอกสารของคู่สามี “ทางเรามีสวัสดิการสำหรับครอบครัวที่แต่งงานและจดทะเบียนที่ถูกต้องตามกฎหมายครับ จึงจำเป็นต้องใช้” นิติกรแก้ตัว “เมย์ไม่ได้เตรียมมาเลยค่ะ ไม่ทราบว่าต้องใช้ด้วย” “อือ ... ครับ วันหลังค่อยนำมาให้ผมก็ได้ครับ” ก่อนเข้ามาในห้องนี้ เขมิกาได้บอกเกี่ยวกับเอกสารที่ต้องขอเพิ่มเติมจากคุณเมย์ หากคุณเมย์ติ๊กในช่องที่ระบุว่าสมรสแล้ว ก็ให้ขอเอกสารการจดทะเบียนสมรสจากเธอ เพื่อที่จะได้จัดสวัสดิการสำหรับครอบครัวของพนักงานบริษัท แต่ปกติบริษัทไม่ได้มีการตรวจสอบเอกสารของคู่สมรสแต่อย่างใด ถึงคุณชนินทรจะสงสัยแต่ก็ไม่ได้กล่าวถามอะไรเพิ่มเติม คิระ กระแอมในลำคอเบาๆ ทำเอาเมย์หันไปมองหน้าของผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามกับเธอทันที “คุณชนินทร ... เอกสารสมรสของคุณเมย์เดี๋ยวผมเอามาให้ตอนนี้เลย” คิระพูดในสิ่งที่ทำเอาเมย์ร้องชื่อเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว “คุณเล็ก!!!” คิระมองเมย์ แต่ ... เขาก็หันไปทางนิติกร ... ฮึฮึฮึ มีหรือที่คิระจะหยุด แผนของเขายังไม่เสร็จสมบูรณ์!!! “นี่ทะเบียนสมรสของคุณเมย์”

เขาเฝ้าดูแลเมย์ตั้งแต่ที่เธอเรียกจบ จนเธอมีลูกแฝดเขาก็รับเธอได้ ในตอนที่เขารู้ว่าเมย์ท้อง และเธอบอกว่าเลิกรากับแฟนหนุ่มที่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาคนนั้นคือใคร แม้แต่ลดาก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร เพราะเมย์ไม่ยอมบอกว่าพ่อของเด็กเป็นใคร ตอนนี้เขารู้แล้วว่าพ่อของเด็กคือน้าชายของลดานั้นเอง (มิน่าลดาถึงช่วยเหลือเมย์ตลอดเวลา! เธอน่าจะรู้เรื่องนี้แต่ไม่ยอมบอก) นี้คือสิ่งที่อาจารย์ลุกซ์คิด เมย์ลงนามในสัญญาทำงานกับลุกซ์ที่บริษัททีอินดีไซน์ และสัญญาอาจารย์พิเศษ เรียบร้อย ทั้งคู่ก็ขอตัวกลับ ลุกซ์ที่มองชายหญิงที่เดินจากเขาไป เขาไม่รู้ว่าจะเสียใจหรือดีใจดี ใจหนึ่งก็ดีใจที่เห็นเมย์มีความสุข คืนดีกับพ่อของเด็กๆ หลานๆ ของเขาก็จะได้มีพ่อ และครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่อีกใจมันรู้สึกเจ็บปวด ผู้หญิงที่เขาแอบหลงหลังมานานนับ 10 ปี ตอนนี้เขาไม่อาจจะแม้แต่จะบอกรักเธอได้ ลุกซ์ที่ได้แต่ยิ้มให้กับความเศร้าของตัวเอง เขาไม่เคยเปิดใจให้ใครตลอดระยะเวลาที่เขาเฝ้าดูผู้หญิงคนนี้เติบโตและฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ในชีวิต คิระพาเมย์กลับบ้านใหญ่ เพื่อไปรับเจ้าปีเจ้าวัน และร่วมรับประทานอาหารกับคุณ

เมย์พูดเสร็จก็จับมือจับปีเจ้าวันที่นั่งฟังแม่ของพวกเขาเทศนาคนในบ้านนี้อย่างอารมณ์ดี (แต่ว่าพวกเขาจะฟังเข้าใจหรือเปล่าล่ะ?) เจ้าปีเจ้าวันมองหน้ากันและพากันอมยิ้ม “อือ ... เนื่องจากเมย์จะย้ายออกจากบ้านหลังนี้และเปลี่ยนนามสกุล เมย์จึงต้องให้พ่อที่เป็นเจ้าบ้านเซ็นใบมอบอำนาจในเรื่องนี้” เมย์ยื่นเอกสารที่เธอเตรียมมาในวันนี้ให้พ่อของเธอเซ็น เธอยื่นมันให้เขา พร้อมปากกา ปรายุทธที่รับเอกสารจากลูกสาว เขาไม่พูดมาก ก็เซ็นเอกสารที่เมย์ต้องการและยื่นมันคืนให้เธอ เมย์รับเอกสารมาจากพ่อของเธอ เธอก็หันไปหาเด็กๆ “ไปลูกเรากลับกันเถอะ” เมย์ที่กำลังจะพาเด็กๆ กลับ “เมย์ ... ลูกเดี๋ยวก่อน” ปราบยุทธเดินมาหาลูกสาว เมย์หยุดมองไปที่พ่อของเธอ “คุณนา คุณเลิกพูดเรื่องยัยเมย์และหลานๆ ของผม จากนี้หากคุณยังพูดจาว่าร้ายลูกสาว และหลานๆ อีก คุณก็อย่าว่าผมใจร้าย” เขาหันไปดุภรรยา เมย์ที่มองไปที่พ่อของเธอ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อของเธอจะกล้าดุภรรยาอันเป็นที่รักของเขาเพื่อเธอได้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าพ่อของเธอจะเอาจริงเอาจังกับผู้หญิงคนนี้ได้นานแค่ไหน เพราะเธอรู้ว่าพ่อของเ

เมย์ที่ยังไม่เข้าใจความคิดของชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เธอในตอนนี้ ถึงแม้ว่าเธออยากที่จะเข้าข้างตัวเองว่าเขาคงต้องการเธอมาเป็นภรรยาของเขาจริงๆ แต่การแสดงออกของเขาที่ชอบขู่เธอ ทำหน้าดุ บึ้งตึง เอาแต่ใจ ถึงแม้เข้าจะชอบบอกว่าเธอคือภรรยา และเป็นแม่ของลูกๆ ก็ตาม อย่างอื่นเขาไม่เคยบอกเธอเลย ความคาดหวังของเมย์ที่ยังคงเหมือนกับหญิงสาวทั่วๆ ไป ถึงแม้ว่าเธออายุเข้าวัยเลข 3 มาแล้ว แต่หากเธอต้องอยู่กับผู้ชายที่ไม่รักเธอ เธอก็ไม่ต้องการ และคิระก็ไม่เคยบอกว่าเขารักเธอ!!! “เด็กๆ พร้อมหรือยัง วันนี้เราต้องไปสำนักงานเขตกันนะ” คิระเปลี่ยนเรื่อง เพื่อหลีกเลี่ยงคำถามของเมย์ ที่มักจะถามว่า ... ทำไมถึงต้องบอกคนอื่น? ให้คนรู้น้อยหน่อยเป็นดี อะไรทำนองนี้ คิระไม่ได้อยากที่จะได้ยินมัน “พร้อมแล้วครับน้าเล็ก” เจ้าวันเป็นคนเริ่มพูด ตอนนี้แทนที่จะเรียกเขาว่าพ่อเหมือนเมื่อวาน กลับเรียกเขาว่าน้าเล็กเหมือนเดิม “มันอะไรยังไงเจ้าวัน ไหงวันนี้ไม่เรียกพ่อ!?” คิระที่ทำหน้าเหวอ ตาโต มองไปที่ลูกชายคนเล็ก “ผมยังไม่ชินครับ ... คุณก็ทนๆ เอาหน่อย เดี๋ยวผมชินแล้ว ผมก็เรียกออกมาเอง