Semua Bab ย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80: Bab 21 - Bab 30

1 สัปดาห์ต่อมากู้อี้หานพาลูกกับภรรยาเดินทางข้ามมณฑลด้วยการใช้รถยนต์ส่วนตัว แทนการเดินทางโดยรถไฟเหมือนครั้งก่อน ๆ เหตุก็เพราะเกรงว่าลูกน้อยจะอึดอัดที่ต้องทนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเป็นเวลานานการเดินทางครั้งนี้ใช้เวลานานกว่า 3 วัน 2 คืน กู้อี้หานพาลูกสาวแวะพักตามเมืองเล็กระหว่างทาง ทั้งยังได้พาลูกเมียเที่ยวชมบรรยากาศอย่างไม่เร่งรีบ ซึ่งก็ทำให้สองแม่ลูกมีความสุขมากที่ได้ติดตามอี้หานมาในครั้งนี้"ฮวนฮวน ป๋าจะต้องลงไปทำงานแล้ว ช่วง 9 โมงจะมีพนักงานเอาอาหารเช้ามาให้นะครับ หนูกับลูกพักให้หายเหนื่อย แล้วตอนเที่ยงป๋าจะขึ้นมาหา"ฟอดดด ฟอดดดกู้อี้หานก้มลงหอมแก้มภรรยาและลูกน้อยที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงใหญ่ เมื่อหวานหลังจากเดินทางมาถึงเซี่ยงไฮ้ในช่วงใกล้ค่ำ อี้หานพาทุกคนกินมื้อค่ำที่โรงแรมแล้วแยกย้ายกันพักผ่อน ก่อนจะเริ่มลงมือตรวจเอกสารและประชุมในเช้าวันนี้"ได้ค่ะ หนูดีใจนะคะที่ป๊ะป๋าใส่ชุดที่หนูออกแบบ"เฉิงฮวนมองดูสามีของเธอที่สวมใส่เสื้อผ้าที่เธอออกแบบไปทำงาน แบบชุดที่เฉิงฮวนส่งไปทั้ง 10 แบบ ทั้งหมดเป็นชุดครอบครัวที่เหมาะที่จะใส่ในเมืองเซี่ยงไฮ้ตอนนี้มาก อากาศ 14- 20 องศา ถือว่ากำลังดีที่จะใส่ชุ

หลังจากที่ขึ้นมาถึงห้อง เสี่ยวหนิงเหมิงก็ถอดรองเท้ากับเสื้อแขนยาวแล้วอ้อนให้แม่จ๋าของเธอล็อกประตูห้องนอน แล้วพาเธอไปนอนบนเตียงทันที"ฮึก แม่จ๋า เหมิงเหมิงไม่ชอบเยย""หยุดร้องแล้วรอฟังที่ป๊ะป๋าพูดก่อนดีกว่าไหมลูก""ฮื้อออ ม่ายเอา เหมิงเหมิงไม่อยากฟัง ป๊ะป๋ากอกคงอื่นแย้ว เหมิงเหมิงไม่ชอบ""เงียบก่อนลูก ใจเย็นลงก่อนนะคนเก่ง"เฉิงฮวนลูบหลังลูกน้อยให้สงบสติอารมณ์ลง แต่ในหัวของเธอก็ยังอดคิดถึงภาพที่เห็นไม่ได้ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ฮวนฮวน เหมิงเหมิง ขอป๊ะป๋าเข้าไปได้ไหมครับ ฟังที่ป๊ะป๋าพูดก่อนนะ เรื่องเมื่อครู่มันเป็นแค่อุบัติเหตุ"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เหมิงเหมิงเด็กดี หนูกับแม่ได้ยินที่ป๊ะป๋าพูดไหมลูก ป๊ะป๋ารักหนูกับแม่จ๋าที่สุด ฟังป๊ะป๋าหน่อยนะคนดี"กู้อี้หานพยายามเคาะประตูห้องนอนครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่มีใครตอบรับ ครั้นจะไปเอากุญแจสำรองมาเปิดประตูก็กลัวว่าลูกสาวและภรรยาจะโกรธมากกว่าเดิม ความหวังที่จะให้ทั้งสองรับฟังเหตุผลคงยากกว่าเดิมแล้วในห้อง"ไม่สงสารป๊ะป๋าเหรอคะ ให้แม่จ๋าไปเปิดประตูให้ป๊ะป๋าได้ไหม คุยกันด้วยเหตุผล เหมิงเหมิงโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะลูก อีกหน่อยก็มีน้องเล็ก ๆ แล้ว พี่สาวต้อง

"กิน ๆ เข้าไปเถอะแกสองแม่ลูก จะมาโทษฉันไม่ได้นะ ใครบอกให้พวกแกเสนอหน้ามาที่นี่ อยู่ที่ปักกิ่งก็ดีแล้วแท้ ๆ"ซูหร่านรีบผสมยาถ่ายใส่ลงในน้ำส้มคั้นที่เธอเตรียมยกไปให้กู้เฉิงฮวนและลูกสาวพร้อมกับขนมอีกหนึ่งจานก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตค่ะคุณนาย ดิฉันนำของว่างมาให้ค่ะ""เชิญค่ะ"แอดดดดซูหร่านรีบยกถาดของว่างเข้าไปในห้องหลังจากที่เธอได้รับอนุญาต พอเข้ามาก็พบว่าทั้งสองคนแม่ลูกกำลังนั่งเล่นกันอยู่อย่างมีความสุข"นี่เป็นน้ำส้มคั้นที่คุณกู้สั่งมาให้คุณนายและคุณหนูค่ะ ส่วนจานนี้เป็นขนมชิงถวน ของขึ้นชื่อของเมืองนี้เลยนะคะ""ขอบคุณมากค่ะผู้ช่วยซู ไม่มีอะไรรบกวนแล้ว ไปทำงานของคุณเถอะค่ะ"เฉิงฮวนไม่สนใจของว่างตรงหน้า เธอเอาแต่นั่งเล่นของเล่นกับลูกน้อยอยู่เงียบ ๆ นั่นยิ่งทำให้ซูหร่านร้อนรนมากกว่าเดิม"คือ เอ่อ คุณนายจะไม่ดื่มน้ำส้มหน่อยเหรอคะ น้ำส้มเพิ่งคั้นใหม่ ๆ มีประโยชน์มากเลยนะคะ""ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันลองดื่มดูแล้วกัน อึก อึก อึก อึก อ๊าา สดชื่นอย่างที่ผู้ช่วยซูบอกจริง ๆ ด้วยนะคะ"เฉิงฮวนวางแก้วน้ำส้มลงที่เดิน ทว่าซูหร่านกลับไม่ยอมออกจากห้องไป"แล้วคุณหนูล่ะคะ""อ้อ เหมิงเหมิงเพิ่งกินนมอิ่มค่

ในขณะที่กู้อี้หานกับภรรยายืนมองอยู่ริมถนนหน้าบ้านหลังที่เกิดเหตุ ทั้งคู่ได้มองเห็นสายตาโกรธแค้นของโจวลี่อันกับสหายในตอนที่รถเคลื่อนผ่าน มือหนากอบกุมมือของเฉิงฮวนเอาไว้เพราะเกรงว่าเธอจะหวาดกลัวแรงอาฆาตของอีกฝ่าย ทว่า.."จิ๊! ลุงเซี่ยเป็นใครกันแน่ สงสัยกลับไปต้องจับเข่าคุยซะแล้ว"เฉิงฮวนพูดจบก็กลับขึ้นรถไปทันที ทิ้งให้กู้อี้หานยิ้มเนือย ๆ แล้วส่ายหัวให้กับความซุกซนของภรรยา นับวันลูกเมียของเขายิ่งใจกล้าไม่เกรงกลัวอันตราย เห็นทีคงต้องทำโทษสักหน่อยแล้ว"กลับโรงแรมกันเถอะเฉินเทียน วิ่งวุ่นมาทั้งวันแล้ว เย็นนี้ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันดีกว่า ผู้จัดการหวางไปด้วยกันนะครับ ฝากชวนผู้ช่วยไฉ่หงด้วยนะ""ได้ครับคุณกู้/ครับ"หลังจากจบเรื่องยุ่ง ๆ รถเก๋งคันโก้ก็เคลื่อนตัวกลับไปที่โรงแรมทันที ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถกู้อี้หานก็คอยย้ำภรรยาอยู่ไม่หยุด ว่าหากพบเจอเรื่องอะไรต้องบอกให้เขารับรู้เพื่อจะได้ช่วยกันแก้ไข แต่ไม่รู้จะเข้าหูแม่คุณมากน้อยแค่ไหน เพราะตอนนี้เฉิงฮวนมีคำถามมากมายที่อยากจะถามลุงเซี่ยจะแย่อยู่แล้วโรงแรมตระกูลกู้"เชิญครับคุณนาย"หลังจากลงรถมาได้กู้เฉิงฮวนก็มองหาคุณลุงที่เธอเคยช่วยแต่ก็ไม่เห็น

2 วันต่อมานายท่านเวินให้ทุกคนจัดเตรียมอาหารลงไปในห้องใต้ดินที่เป็นหลุมหลบภัยชั้นดี โชคดีที่บ้านปันสุขเองก็มีห้องหลุมหลบภัยเช่นกัน เมื่อวานที่ผ่านมา ทุกคนช่วยกันจัดเตรียมเสบียงอาหารและน้ำ พร้อมกับยาสามัญประจำบ้านที่จำเป็นต้องใช้เฉพาะหน้าลงไปไว้ทั้งหมดตัวท่านเลือกที่จะไปอยู่ที่บ้านปันสุขพร้อมกับคนงานชายและคนขับรถ เพื่อช่วยกันดูแลเด็ก ๆ มุมหนึ่งก็เพื่อให้พวกเขาอุ่นใจว่าไม่มีใครคิดทอดทิ้ง ผ่านมรสุมครั้งนี้ไปคาดว่าคงมีเรื่องที่ต้องจัดการกันอีกมากเปรี๊ยง วิว วิว หวี๊ดดด เปรี๊ยง ซ่า ซ่า ซ่าภายนอกอาคารในตอนนี้ถูกลมมรสุมถล่มจนมืดฟ้ามัวดิน โชคดีที่ทุกคนยังวิ่งลงมาหลบที่ห้องใต้ดินได้ทัน"ป๊ะป๋า เสียงไยหย๋อ เหมิงเหมิงกัว"หนูน้อยที่ถูกห่อหุ้มด้วยผ้าห่มแล้วนั่งอยู่บนตักของบิดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตอนนี้ไฟดับไม่มีแสงเล็ดลอดเข้ามาในห้องชื้น ๆ นี้เลยแม้แต่น้อย มีเพียงแสงไปจากตะเกียงเท่านั้นที่ส่องสว่างให้ทุกคนผ่านพ้นคืนที่มืดมิดนี้ไปให้ได้"แค่เสียงลมครับลูก หนูไม่ต้องกลัวนะ ป๊ะป๋ากับแม่จ๋าอยู่ตรงนี้แล้ว ป๊ะป๋าจะกอดหนูไว้แน่น ๆ เลยดีไหม""อื้อ กอกแน่ง ๆ " (กอดแน่น ๆ)"ฮวนฮวน ถ้าหนูเ