Semua Bab ย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80: Bab 1 - Bab 10

'อย่าทำแบบนั้นลูก! ฮึก หนิงเหมิงลูกอย่ายิงเค้า อย่าเอาอนาคตของตัวเองไปแลกกับคนแบบนั้น'ปั้ง!กรี๊ดดด"เรียกตำรวจมาเร็วเข้า นังเด็กบ้านั่นมันกำลังจะหนีแล้ว นังฆาตกร! จับตัวมันไว้เร็วเข้า มันยิงลูกสาวของฉัน""ฮึก พวกแกต่างหากที่เป็นฆาตกร พวกแกฆ่าคุณตา ฆ่าแม่ของฉัน แถมยังทำให้พ่อของฉันตรอมใจจนตาย สมควรแล้วที่พวกแกต้องชดใช้แบบนี้" 'โธ่ลูกแม่ ฮื้ออ แม่ผิดเองที่อ่อนแอ สมองนิ่ม ยอมให้คนพวกนั้นปั่นหัว ฮึก หากแม่เข้มแข็งกว่านี้ลูกคงไม่ต้องลงเอยแบบนี้ เสี่ยวหนิงเหมิงของแม่'ดวงวิญญาณของ กู้เฉิงฮวน ร้องไห้เจียนขาดใจกับภาพตรงหน้า ตอนนี้ลูกสาวของเธอกลายเป็นฆาตกร ตราบาปนี้จะต้องติดตัวลูกเธอไปจนวันตาย ไม่มีใครสนว่าคนที่ถูกยิงเคยทำเรื่องร้ายกาจอะไรมาก่อนตอนนี้ในสายตาของทุกคน มีเพียง กู้หนิงเหมิง ลูกสาวของเธอเท่านั้นที่เป็นคนชั่วร้ายที่สุด ไม่นานตำรวจที่อยู่ใกล้พื้นที่ก็เข้ามาจับกุมลูกสาวของเธอไปดำเนินคดีตามกฎหมาย กู้เฉิงฮวนยอมตายอีกเป็นร้อยเป็นพันครั้งหากช่วยลูกสาวของเธอได้เสี่ยวหนิงเหมิงเพิ่งอายุ 15 ปีเท่านั้น แต่ก็ต้องไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในเรือนจำเสียแล้ว วิญญาณของกู้เฉิงฮวนตามลูกสาวไปทุกแห่งห

หลังจากกู้อี้หานขึ้นรถออกจากบ้านตระกูลเวินไป สาวรับใช้ของสองแม่ลูกก็เริ่มไปเตรียมอาหารผสมยาพิษทันที ป้าหวังที่รู้เวลาของคนเหล่านั้นดีจึงรีบขอตัวจากคุณหนูของนาง เพื่อลงไปเก็บหลักฐานด้านล่างของตึกใหญ่"คุณหนูเจ้าคะ ถึงเวลาที่คนพวกนั้นจะลงมือแล้ว ป้าจะขอลงไปเก็บหลักฐานก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าจะกลับขึ้นมา""ระวังตัวด้วยนะป้า เสร็จแล้วรีบกลับมาหาฉันที่นี่""ค่ะคุณหนู"กู้เฉิงฮวนมองตามหลังป้าหวังด้วยความเป็นห่วง ขอให้เรื่องทุกอย่างผ่านไปได้อย่างราบรื่น ให้คนชั่วได้รับกรรมที่พวกเขาก่อให้เร็วที่สุด"แม่จ๋า ยายยายไปไหน"เสียงเล็กของลูกสาวเรียกสติของกู้เฉิงฮวนให้ออกจากภวังค์ "ยายยายไปเอาของจ้ะ เหมิงเหมิงง่วงไหมลูก ได้เวลานอนกลางวันของลูกแล้วใช่ไหม""อื้อ หม่ำ ๆ"คำพูดของลูกน้อยทำให้น้ำตาของกู้เฉิงฮวนซึมปริ่มจะร่วงหล่น ไม่รู้ว่าการที่เธอให้บุตรสาวกินนมจากเต้าจะทำให้คนตัวเล็กได้รับพิษไปมากน้อยแค่ไหนแล้ว ยิ่งตอนที่มือเล็ก ๆ กำลังมุดเข้าชายเสื้อเพื่อจะเปิดหาแหล่งอาหาร นั่นยิ่งทำให้กู้เฉิงฮวนยิ่งเจ็บปวดหัวใจนี่คงเป็นเหตุผลที่ลูกสาวของเธอตัวเล็กและไม่ร่าเริงสดใสอย่างที่ควรจะเป็น โชคดีที่กาลเวลาก่อนเธอตาย

ท่ามกลางร้านลับภายในตลาดมืดที่ทุกคนต้องปกปิดใบหน้าอย่างมิดชิดก่อนจะเข้ามา ซึ่งการเข้าก็ต้องบอกรหัสลับเพื่อยืนยันตัวตนให้เรียบร้อยก่อนถึงจะเริ่มทำการค้าแลกเปลี่ยนได้"ว่ายังไงครับคุณนาย นึกว่าวันนี้จะไม่มาซะแล้ว ผมจำได้ว่ายาที่คุณนายเอาไปรอบที่แล้วจะหมดวันนี้""อย่าพูดมาก รีบเอาของมา"น้ำเสียงของหลิงเจียอีแสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการให้คนพวกนี้มาตีสนิทกับนางและลูกสาว แม้ว่าจะทำการซื้อขายแลกเปลี่ยนกันมาหลายปีแล้วก็ตาม"แหม๋ ๆ ไอ้เราก็เห็นว่าค้าขายกันมาหลายปี ทำเป็นถือตัวไปได้ ของได้แล้วครับ 1,000 หยวน เงินมา ของไป""เอาไป 1,000 หยวน แล้วไม่ต้องทำเป็นตีสนิทกับฉัน เรามันคนละระดับกัน"เงินจำนวน 1,000 หยวนถูกโยนใส่หน้าชายคู่ค้า ก่อนที่สองคนแม่ลูกจะเดินเชิดหน้าออกจากร้านไปโดยไม่หันกลับไปมองด้านหลังอีก"โธ่ อีแก่ มึงก็แค่อยากให้ผัวตายถึงจะได้ทรัพย์สินของเค้าหรอกว่ะ ทำเป็นคนละชงคนละชั้น คิดว่าฉันไม่รู้รึยังไงว่าพื้นเพเดิมของแก มันก็แค่อีนังผีพนันที่ต้องถวายตัวให้เจ้าของบ่อนจนมีลูกด้วยกัน ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกค้ากระเป๋าหนักแกได้เห็นดีกับฉันแน่"ไล่หลังที่สองแม่ลูกนั้นเดินออกไป ชางหยวนกับสารวัตรฟ่าน

หลังจากนายท่านเวินเข้ารับการตรวจสารพิษในร่างกายอีกครั้ง ปรากฏว่าไม่มีสารพิษตกค้างอยู่ในร่างกายของนายท่านเวินเลยแม้แต่น้อย เรื่องนี้ทำให้หมอโม่ฟางต้องช่วยกู้เฉิงฮวนตอบคำถามนายแพทย์ท่านอื่น ๆ จนไม่ได้หยุดหย่อน แต่บางคนก็มองว่าหมอโม่ฟางร่วมมือกับคนไข้เล่นปาหี่ในที่สุดก็สามารถพานายท่านเวินกลับบ้านได้ แต่ครั้งนี้ทุกคนจะต้องไปเริ่มต้นกันใหม่ที่บ้านตระกูลกู้ ที่ถูกปล่อยปล่อยทิ้งไว้เกือบ 2 ปีหลังจากที่บิดาและมารดาของกู้อี้หานประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ระหว่างการเดินทางไปตรวจงานต่างเมืองช่วงค่ำหลังจากกินมื้อเย็นเสร็จ"พ่อคะ พวกเราย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ไหมคะ หรือพ่อคิดถึงบ้านของเรารึเปล่า"กู้เฉิงฮวนเอ่ยถามบิดาในระหว่างที่กำลังพากันเดินดูรอบ ๆ ห้องนอนของนายท่านเวิน ที่นี่หลังจากถูกทำความสะอาดและตกแต่งใหม่อีกครั้ง ก็กลับมาเป็นบ้านที่มีชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งมีเสียงหัวเราะของหนูน้อยเสี่ยวหนิงเหมิง ยิ่งทำให้ที่นี่น่าอยู่ยิ่งขึ้น"พ่ออยู่ได้ทุกที่ ขอแค่มีลูกกับหลานอยู่ด้วยพ่อก็ดีใจแล้ว ฮวนฮวน น้ำที่ลูกเอาให้พ่อกินยังเหลือไหมลูก หนูก็ควรกินเหมือนกันนะ พ่อขอโทษที่ทำให้ลูกต้องพบเจอกับคนใจร้ายแบบสอง

เช้าวันนี้บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยรอยยิ้ม นายท่านเวินเข้ากับบ้านหลังใหม่ได้เป็นอย่างดี เพราะลูกเขยรู้จักเอาใจด้วยการสั่งต้นไม้มากมายมาให้ท่านดูแลเป็นกิจกรรมในยามว่าง แต่วันนี้ท่านลงจากชั้นบนของตึกในมาดผู้บริหาร พร้อมกับลูกน้องอีกหลายคนที่มารออยู่ที่หน้าตึกส่วนอี้หานกับภรรยาก็กะหนุงกะหนิงกันอย่างชื่นมื่น ทำเอาคนเฒ่าคนแก่ที่อยู่แถวนั้นต้องหันหน้าหนีอยู่บ่อยครั้ง มีเพียงหนูน้อยเสี่ยวหนิงเหมิงที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อกับแม่เท่านั้นที่ส่งเสียงหัวเราะชอบใจ"วันนี้คุณพ่อจะเข้าบริษัทเลยเหรอคะ""ใช่ลูก พ่อรู้สึกกระชุ่มกระชวยเหมือนเป็นหนุ่มอีกครั้ง เห็นทีว่าจะต้องไปวาดลวดลายกันสักหน่อย"นายท่านเวินตอบกลับลูกสาวพร้อมกับยกแขนขึ้นมาอวดมัดกล้ามว่าตนเองฟิตปึ๋งขนาดไหนในวัยเพียง 50 กว่าปี"รอให้หนูจัดการเรื่องที่บ้านลงตัวเมื่อไหร่ หนูจะเข้าไปช่วยงานคุณพ่ออีกแรงนะคะ""ฮื้ออ อย่าเลยลูก หนูคอยผลิตทายาทออกมาดูแลกิจการให้พวกเราดีกว่า ตอนนี้พ่อกับอี้ปฏิบัติยังดูแลไหว จริงไหมอี้หาน"อี้หานที่กำลังนั่งยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ ต้องรีบเงยหน้าขึ้นมาตอบพ่อตา คาดว่าค่ำคืนร้อนแรงที่ผ่านมาท่านน่าจะได้ยินเสียงอะไรบางอย่