All Chapters of เบื่อเเล้วบทนางร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

พุดตานเดินกลับห้องพักทั้งน้ำตา เธอพยายามปาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่ขาดสายท่ามกลางความรู้สึกที่หลากหลายเธอทั้งโกรธทั้งน้อยใจที่ฐากูรไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็ดูเป็นคนผิดในสายตาเขามันผิดตั้งแต่เป็นเธอเเล้ว…เธอพยายามหยุดร้องไห้เเต่น้ำตาเจ้ากรรมกลับไหลพรั่งพรูออกมาอย่างต่อเนื่อง นั่นทำเธอรู้สึกสมเพชตัวเองเธอรักเขามากกว่าตัวเองขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน….“พิมขอโทษนะคะที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย”พิมมาขอโทษเสียงสั่น ใบหน้ากดลงต่ำเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นใจทว่าฐากูรกลับแสดงสีหน้านิ่งเรียบไม่ได้เห็นอกเห็นใจเธอแต่อย่างใด ฐากูรเลือกที่จะสาวเท้าเดินจากไปนั่นทำเธอแปลกใจอยู่ไม่น้อย” พี่ฐากูร!” พิมมารีบวิ่งไปรั้งแขนของฐากูรเอาไว้แต่เขาก็สะบัดมือเธอออกเเบบอัตโนมัติ“บอกไปแล้วไงว่าไม่ค่อยชอบให้ถึงเนื้อถึงตัว”“พิม..ขอโทษค่ะ”“ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก” ฐากูรพูดสั้นๆ นั่นทำพิมมาขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่าฐากูรกำลังหมายถึงอะไรหรือฐากูรเห็นเธอตบพุดตานงั้นหรือ เป็นไปไม่ได้เพราะหากเขาเห็นจริงเขาจะดุพุดตานเพื่อเธอทำไม“พี่ฐากูรหมายความว่าไงคะ…”“พุดตานไม่ใช่คนที่จะทำร้ายใครก่อน”“…พี่ฐากู

หลังจบทริปที่สงขลาพุดตานก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่เคยตามติดฐากูรทุกย่างก้าวกลายเป็นคนที่พยายามหลบหน้าเขาทุกครั้งที่เจอตอนกินข้าวแค่เห็นเท้าของเขาก้าวเข้ามาในห้องอาหารเธอก็รีบเดินไปเก็บจานในทันทีที่เธอทำแบบนี้เป็นเพราะเธออยากตัดใจจากเขา เเละการไม่เจอหน้าเขาจะทำให้เธอตัดใจจากเขาง่ายมากขึ้น“ไปทำมาใหม่!”ฐากูรสั่งพนักงานเสียงเข้มก่อนจะเช็คเอกสารกองเท่าภูเขาใหม่อีกรอบ สีหน้าและท่าทางที่ดูหงุดหงิดเป็นพิเศษทำอาโปย่นคิ้วสงสัยอาโปไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุไหนเจ้านายถึงได้ฟึดฟัดเเบบนั้น แทนที่ควรจะดีใจเพราะไม่มีคุณพุดตานมายุ่งวุ่นวายเหมือนเเต่ก่อนเเล้ว“อาโปไหนกาแฟ?”“ครับ? นายพึ่งดื่มไปหนิครับ” อาโปขมวดคิ้วจนเข้ม เพราะเจ้านายพึ่งดื่มไปเมื่อครู่นี้“ไปซื้อมาอีกแก้วขอเข้มๆ”“ได้ครับ!”อาโปรีบรับคำสั่งอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะโดนดุเหมือนกับพนักงานคนอื่นๆฐากูรถอนหายใจออกอย่างเบื่อหน่ายขณะที่สายตาจดจ้องไปยังโทรศัพท์ที่เงียบสนิทไม่มีเสียงข้อความใดๆ ดังขึ้นปกติพุดตานต้องแชทมาถามเขาว่าจะเลิกงานกี่โมง ต้องถามเขาว่ากินมื้อเที่ยงหรือยัง แต่พักหลังมานี้เธอไม่ถามแถมยังเงียบหายไปเลยกำลังเรียกร้องความสนใ

“อื้อ”เขาประกบจูบอย่างหนักหน่วง สอดใส่ลิ้นหนาเข้ามาในโพรงปากของเธอและกวาดเอาน้ำหวานไปจนเกลี้ยงเมื่อจูบเธอจนพอใจแล้วก็เลื่อนใบหน้าลงไปไซ้ซอกคอขาวผ่อง ลมหายใจหนักๆ ของเขาที่กระทบลงบนต้นคอทำเอาคนเมารู้สึกเสียววาบมือหนาลูบไล้เรือนร่างอรชรจนทั่วและหยุดอยู่ตรงเต้างามที่ใหญ่พอดีมือ เขาขย้ำมันอย่างแรงจนคนใต้ร่างรู้สึกเจ็บเเปลบขณะนัวเนียอยู่กับซอกคอหอมอ่อนๆแค่ได้กลิ่นกายของเธออารมณ์ของต้องการของเขาก็พลุ่งพล่านพุดตานที่เคยขัดขืนในตอนเเรกบัดนี้ตกอยู่ในภวังค์ที่ฐากูรสร้างขึ้น เธอตอบสนองความต้องการของเขาได้เป็นอย่างดี“อ๊ะ~ พี่ฐากูร” เธอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาหยาดเยิ้มพร้อมกับส่งเสียงครางหวานอาภรณ์บนเรือนร่างของเขาและเธอถูกถอดออกจนเหลือเพียงเรือนร่างที่เปลือยเปล่า นิ้วร้ายถูกสอดใส่เข้าไปในช่องรักเพื่อเบิกทางก่อนจะถูกแทนที่ด้วยท่อนเอ็นขนาดใหญ่เกินมาตรฐาน“อ๊ะ! อื้อ มันเสียว…”มือเล็กจิกท่อนแขนหนาเอาไว้จนแน่นเมื่อคนบนร่างขยับสะโพกเข้าใส่อย่างไม่ออมเเรง ศีรษะทุยเล็กขยับขึ้นลงตามแรงอัดกระแทกจนมันยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง“อ่าส์ ต่อไปห้ามอยู่ใกล้ไอ่ภูผาอีกเข้าใจไหม..” เขาพูดเสียงกระเส่าทว่าคนใต้

ลิปกลอสสีชมพูตุ่นถูกทาลงบนริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูธรรมชาติ พุดตานเม้มริมฝีเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าฐากูร“สวยไหมคะ?” เธอขมวดคิ้วเรียวเล็กน้อยขณะยืนรอคำตอบฐากูรไล่มองภรรยาตัวเองหัวจรดเท้า อันที่จริงเขาแอบชะงักเพราะความสวยของเธอในวันนี้ แต่ภายนอกกลับทำเหมือนไม่สนใจ“ก็สวยดี” ตอบกลับเสียงเรียบเฉยอย่างทุกครั้งพุดตานทำหน้าบูดเล็กน้อยเพราะไม่ค่อยถูกใจคำตอบของเขาสักเท่าไหร่ ตั้งแต่รู้จักกันมาเขาชมเธอนับครั้งได้ นับได้0ครั้ง…เธอเดินขึ้นไปนั่งบนรถโดยมีฐากูรเดินตามหลัง มือสากหนาจับอกซ้ายของตัวเองที่กำลังเต้นเเรง ทำไมจู่ๆ หัวใจของเขาถึงเต้นแรงเพราะเธอวะหรือเป็นเพราะหมู่นี้เขาดื่มกาแฟมากไปหรือเปล่า…@งานวันเกิด“คนเยอะกว่าที่คิดเอาไว้นะ”พุดตานพึมพัมหลังเห็นผู้คนจำนวนมากที่มาร่วมงานวันเกิดของพ่อสามีอาจเป็นเพราะท่านต้องการขยายอิทธิพลด้านธุรกิจให้กว้างไกลกว่าเดิม จึงจัดงานวันเกิดให้ยิ่งใหญ่เพื่อสร้างคอนเนคชั่นใหม่ๆ“อ้าวมาเเล้วเหรอ ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะนะรอบนี้”วิศรุตยิ้มหน้าแป้นเมื่อเห็นหน้าลูกสะใภ้ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของลูกสะใภ้ซะยาวเหยียดกลับกันลูกชายคนเดียวในสายเลือดอย่างฐากูรกลับต้องยืนฟัง

“เห็นข่าวรึยัง คุณพิมมานางเอกชื่อดังกับคุณฐากูรคาดว่ากำลังคบหาดูใจกันอยู่”“ฐากูรที่เป็นนักธุรกิจทายาทตระกูลดังอ่ะนะ บ้าหน่า!”“ฉันว่าเหมาะสมกันดีออก พิมมาเป็นทั้งดารามีชื่อเสียงพ่อก็ทำธุรกิจ ส่วนคุณฐากูรก็เป็นนักธุรกิจอันดับต้นๆ ของประเทศ”พนักงานจับกลุ่มเม้าท์มอยกันตามประสาเพื่อนร่วมงานขี้เผือก ดาเลียที่เดินเข้ามาได้ยินพอดิบพอดีก็ไม่พอใจเท่าไหร่นัก“สินค้าตัวใหม่ที่กำลังทำวิจัยกันอยู่เสร็จแล้วหรือไง?”เสียงเข้มของดาเลียทำพนักงานต่างสะดุ้งตกใจ ทุกคนพร้อมใจกันก้มหน้าขอโทษก่อนจะสลายตัวกันไปทำงานของใครของมันดาเลียหันกลับไปมองพุดตานที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง คาดว่าเพื่อนสาวคนสนิทคงได้ยินทุกอย่างเเล้ว“เเก..”“ฉันไม่เป็นอะไร” พุดตานชิงตอบก่อนที่ดาเลียจะพูดจบ เธอส่งยิ้มให้เพื่อนสนิทแล้วไปนั่งทำงานของตัวเองดาเลียที่เห็นรอยยิ้มของพุดตานก็ดูออกว่าว่าคนเป็นเพื่อนแค่ฝืนยิ้มให้เธอสบายใจก็เท่านั้น พุดตานน่ะเก่งเรื่องเก็บความรู้สึกที่สุด“ข่าวสมัยนี้ให้สารมั่วซั่วไม่กรองข่าวกันบ้างเลยรึไง ฉันเห็นแล้วอารมณ์เสีย”ดาเลียบ่นอย่างหัวเสียสายตาคอยเหลือบมองพุดตานอยู่ตลอด ทว่าพุดตานกลับเอาแต่ก้มหน้าทำงาน ไม่พ