Semua Bab ฮูหยินใหญ่: Bab 141 - Bab 150

ใต้เท้าหานนั้นร้อนใจไม่น้อย ยังไม่ทันจบประโยคก็รีบสั่งให้หมอหลวงที่ตัวเองพามาตรวจดูอาการของคนบนเตียงเสียงดังลั่น ฝ่ายหมอหลวงเองก็ไม่ได้ชักช้า เข้าไปลูบคลำกุลีกุจอตรวจนั่นจับนี่ยกใหญ่อวิ๋นซือมองใบหน้าหล่อเหลาที่ซูบเซียวอย่างตกใจ นางมองบาดแผลตามเนื้อตัวอีกฝ่ายด้วยสายตาห่วงใย ก่อนจะมีสีหน้าหนักอึ้งเมื

“แต่ว่า... ท่านพ่อจะให้ลูกแต่งงานกับพี่เหวินฟู่ไม่ใช่หรือเจ้าคะ” นางแย้งผู้เป็นบิดาเสียงแผ่ว ในเมื่อเป็นคู่หมายแล้วเหตุใดจึงต้องห้ามด้วยเล่าหานจิ่วตวัดสายตาดุแทนคำพูด ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขรึม “ไม่ใช่แล้ว เจ้าเด็กสกุลฉิงนั่นพิการเดินไม่ได้ เจ้าจะไปลดตัวแต่งกับเขาเพื่ออะไรกัน รอพรุ่งนี้ฝ่าบาทออ

ใต้เท้าหานคุกเข่ารออยู่หน้าตำหนักจนกระทั่งถึงยามเฉิน หยวนกงกงจึงได้ออกมาบอกว่าฮ่องเต้ตื่นบรรทมแล้วพร้อมกับพระราชทานพระอนุญาตให้เข้าเฝ้าได้ หานจิ่วได้ยินดังนั้นก็แทบหายเมื่อยล้าเป็นปลิดทิ้ง รีบลุกขึ้นก้าวตามหลังขันทีข้างพระวรกายไปติดๆ ในใจคิดเพียงว่าตนควรจะร้องห่มร้องไห้เสียงดังแค่ไหน เพื่อให้ฮ่องเต้

ผู้สูงวัยพลันส่ายหน้า เขาที่อาบน้ำร้อนมาก่อนย่อมรู้ดี บิดามารดาน้อยคนนักที่จะไม่คิดถึงอนาคตบุตร เมื่อรักและห่วงใยย่อมต้องคิดทำเพื่อสายโลหิตของตน ดังนั้นเขาจึงไม่คิดตำหนินางสักนิด ทว่าเพียงรอเวลาที่จะชี้นำให้อีกฝ่ายเห็นความเป็นจริง“พ่อมีเรื่องจะพูดคุยกับเจ้าสักหน่อย ตามมาสิ” กล่าวจบผู้สูงวัยก็ก้าวนำ

อวิ๋นซือคลี่ยิ้มซุกซน ดวงตากลมสีนิลมองปราดไปที่โต๊ะของบุรุษสองคนที่ห่างออกไป พลางเอ่ยด้วยเสียงอันดัง “สาวงามแห่งหอหลันฮวาผู้น้องล้วนได้ยลมาจนครบแล้ว วันนี้ขอลองชมคนงามหน้ามนของหอชายสักหน่อยเถิด”แน่นอนว่ากลุ่มหร่วนอี้ไม่ต่างจากกลุ่มคุณชายนักรักทั่วไป การเรียกชายงามมาบริการหาใช่ครั้งแรกสำหรับพวกเขาไม