Lahat ng Kabanata ng ฮูหยินใหญ่: Kabanata 131 - Kabanata 140

คำพูดของมือปราบที่กล่าวอย่างชัดเจน ทำให้คนในสกุลหลันหลายคนมีสีหน้าแตกตื่น คนร้ายที่บงการให้คนไปทำร้ายอดีตฮูหยินใหญ่อย่างนั้นหรือ พริบตานั้นในความคิดของพวกเขาก็ปรากฏชื่อฮูหยินผู้เฒ่าขึ้นมาทันที ไม่เว้นแม้แต่ตัวหลันชิงเอง“นาง... แล้วจางอวิ๋นซือปลอดภัยหรือไม่”น้ำเสียงถามไถ่ร้อนรนจนผู้ใดได้ฟังก็ดูออก

ในขณะที่นางกำลังคร่ำครวญหวนไห้แก่โชคชะตาอยู่นั้น เสียงประตูด้านหน้าที่ถูกเปิดก็พลันดังขึ้น เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมองตามทิศที่มา ก็เห็นร่างสูงในชุดอาภรณ์สีอ่อนของผู้เป็นบุตรชาย“ชิงเอ๋อร์ ชิงเอ๋อร์ของแม่ เจ้ามาพาแม่ออกไปแล้วใช่หรือไม่”ร่างผอมที่ดูทรุดโทรมจนผิดหูผิดตาผวาลุกขึ้นมาเกาะประตูห้องข

หลันชิงเหลือบมองท่าทางหมดอาลัยนั้นโดยไม่แสดงออก แต่คำพูดที่เอ่ยออกมากลับเย็นชาไร้ความเห็นอกเห็นใจให้ผู้ฟังที่อยู่ข้างในห้องขังสักนิด“แต่ท่านแม่ใหญ่ไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องชื่อเสียงของสกุลหลันไป ถึงแม้ว่าท่านจะชั่วร้ายในสายตาผู้คนเพียงไร ขอแค่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ไปนานๆ ข้าจะคอยดูแลท่านไม่ให้ลำบากเอง แบ

อวิ๋นซือมองภาพที่เห็นพลางลอบกลืนน้ำลาย บุรุษตรงหน้าในยามนี้ช่างดูดีอย่างบอกไม่ถูก สาบเสื้อสีเข้มตัดกับผิวเปิดอ้าออก ยิ่งเห็นกระดูกที่ขึ้นรูปสวยงามนางก็ให้ใบหน้าร้อนผ่าว จนต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาเสียเองฉิงเหวินฟู่มองอาการของคนตรงหน้าแล้วก็ยกมุมปากขึ้น มือเรียวขยับจัดเสื้อผ้าอย่างเชื่องช้า หากพาอีกฝ่ายไ

อวิ๋นซือคลี่ยิ้มบาง ดวงตาฉายแววนึกสนุก พอคาดเดาความคิดของคู่สนทนาจากสีหน้าได้ ในใจอีกฝ่ายคงนึกตำหนินางอยู่เป็นแน่ แต่... จำต้องเก็บมาใส่ใจด้วยหรือ“คุณหนูหานคงคิดว่าข้ากำลังทำตัวผิดเเผกคำสอนอันดีงามอยู่สินะ ที่จริงแล้วตัวข้าอวิ๋นซือไม่เคยสนใจหลักคำสอนเหล่านั้นเลยสักนิด สามีคือฟ้า ภรรยาคือดิน กฎข้อห้