Semua Bab ฮูหยินใหญ่: Bab 21 - Bab 30

ยามเหม่ามาเยือน รอบด้านเริ่มสว่างรำไร แว่วเสียงสกุณาขับขาน แสงสีส้มสาดส่องตรงขอบฟ้า ไล่สีสว่างขึ้นเรื่อยๆร่างสูงในอาภรณ์สีดำตัวยาวก้าวผ่านสวนดอกไม้ละลานตา ขาเรียวเหยียบย่างก้าวสู่ด้านในตัวเรือน สายตามองตรงไปยังประตูห้องนอนเขม็งที่หน้าห้องมีร่างสาวใช้คนสนิทของอวิ๋นหานอยู่สองคน พวกนางมองบุรุษผู้มาพร

เพราะเกิดเรื่องขึ้นกับฮูหยินใหญ่ หลันชิงจึงรั้งไม่ออกขบวนเดินทางเพื่อให้ภรรยาได้พักรักษาตัวให้หายดีเสียก่อน หลังจากนั้นสามวันต่อมา อวิ๋นซือกับหลันชิงถึงได้เริ่มออกเดินทางจากลั่วหยาง พากันมุ่งหน้ากลับเข้าสู่เมืองหลวงนับจากวันที่เกิดเรื่องซูเจี่ยน หลันชิงก็อยู่ข้างกายนางตลอด คอยดูแลเป็นห่วงเป็นใย เรี

“ถ้าหากข้าช่วย เจ้าต้องมอบความภักดีทั้งหมดให้ข้าไม่ใช่สกุลหลัน ยินยอมหรือไม่” เสียงใสเอ่ยถามขึ้น ดวงตากลมจ้องมองอีกฝ่ายกดดัน อาจิ้นกลืนน้ำลายลงด้วยความอึดอัด ก่อนจะเอ่ยสบถสาบานอย่างจริงจัง “นับจากวันนี้อาจิ้นจะภักดีเพียงฮูหยิน แม้ตายก็ยินยอม หากวันไหนข้าผิดคำพูดขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ ไม่ได้ตายดี”เด็กหน

“ไม่น่าเชื่อเลย มีฮูหยินที่เพียบพร้อมขนาดนี้อยู่ทั้งคน นายท่านหลันยังจะลุ่มหลงคุณหนูซูอะไรนั่นได้อีก” ฮูหยินของพ่อค้าผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น พวกนางกระซิบกระซาบกันด้วยเสียงไม่ดังนัก สหายที่ยืนในกลุ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทันที“เฮอะ! คุณหนูอันใดกัน นางเสนอตัวมาเรือนผู้ชายขนาดนี้ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเลยจะกล้า ขน

อวิ๋นซือยังคงยืนนิ่งไร้คลื่นอารมณ์ที่แสดงออกให้เห็น รอยยิ้มบางเบาฉาบบนใบหน้าเหมือนเช่นเคยในยามปกติ นางหันกลับมาเอ่ยขอโทษหลายคนตรงนั้นด้วยท่าทีสุขุม รักษาภาพลักษณ์ความเป็นฮูหยินใหญ่ของตนเอาไว้ดีเยี่ยมหลายคนในที่นั้นแสดงอาการเห็นใจอวิ๋นซือไม่น้อย โดยเฉพาะเถ้าแก่ฉิงถึงกับมีสีใบหน้าขุ่นเคืองแสดงออกมาอย