Semua Bab ฮูหยินใหญ่: Bab 31 - Bab 40

อวิ๋นซือคลี่รอยยิ้มหวานตามมารยาทอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยคำพูดคล้ายตัดบทผู้คน พลางกล่าวเป็นเชิงขอตัวออกจากงานเลี้ยง “คิดว่าน้องหญิงซูคงจะบาดเจ็บไม่น้อย เช่นนั้นอวิ๋นซือขอตัวไปให้ท่านหมอดูอาการที่เรือนท่านพี่ดีกว่า จะได้ไม่เป็นการเสียเวลา”เรือนนายท่านหลัน? ได้ยินคำพูดที่นางเอ่ยมาแต่ละคนก็พลันมีท่าทางสงสัย

สิ้นเสียงใสสำเนียงแผ่วหวาน หลายคนพลันหยุดกิริยาแตกตื่นแล้วกลับหันมายืนนิ่งแทน ไม่เว้นแม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าที่แรกๆ ยังทำท่าคล้ายจะเป็นลมล้มพับไปในชั่วขณะนั้นความเงียบงันคล้ายจะมาเยือน ซูลี่หลินขบกัดริมฝีปากแน่น หาได้รู้สึกยินดีกับประโยคของอวิ๋นซือสักนิด ทั้งที่เป็นคำที่นางเคยปรารถนาจะได้ยินเป็นอย่างยิ

เขาเพียงนั่งฟังอย่างนิ่งเงียบ ส่วนนางเองก็ไม่คิดกล่าวสิ่งใดต่อ สายตาสองคู่สบประสานกันอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดอวิ๋นซือจึงเริ่มเป็นฝ่ายขยับขึ้นก่อน มือเล็กยื่นส่งพู่กันที่จุ่มหมึกเรียบร้อยแล้วให้สามีผู้ที่กำลังจะกลายเป็นอดีตของตนนายท่านหลันชิงรับมันขึ้นมาถือ ก่อนจะขยับปลายอ่อนนุ่มลงจดบนกระดาษสีสะอาดตา ใ

ความอาลัยในใจนี้เพียงเพราะความคุ้นเคยที่อยู่ร่วมกันมาอย่างนั้นหรือ“นายท่านขอรับ” บ่าวคนสนิทก้าวเข้ามาในห้องพลางเรียกขานด้วยน้ำเสียงร้อนรนดวงตาคมหันไปมองอีกฝ่ายก่อนจะเลิกคิ้วหนาขึ้นแทนคำถาม“กระพรวนนี่ใช่ของนายท่านที่มอบให้คุณหนูซูหรือไม่ขอรับ”ชายหนุ่มจ้องมองกระพรวนหยกตรงหน้าด้วยความแปลกใจ เพียงเห

กลัวหรือ แน่นอนว่านางย่อมต้องคิดถึงข้อนี้ ไม่อย่างนั้นกระพรวนหยกที่เก็บซ่อนในกล่องมาตลอดจะถูกโยนทิ้งไว้หน้าคฤหาสน์สกุลหลันทำไมเล่าหลันชิงหาใช่คนโง่งม เพราะเขาไม่เคยแคลงใจเรื่องนี้จึงมิคิดสืบสวน และนางเองก็หาได้แยแสจะเอ่ยปากบอกอีกฝ่าย ด้วยรู้อยู่แก่ใจว่าต่อให้อดีตสามีรู้เรื่องนี้ เขาก็ไม่ได้ให้ความส