Semua Bab ฮูหยินใหญ่: Bab 41 - Bab 50

เป็นเพราะค่ำคืนที่ผ่านมาแทบมิอาจข่มตาหลับได้ จึงทำให้อวิ๋นซือหลับไหลจนถึงยามอู่ ซึ่งผู้คนในบ้านล้วนเข้าใจกันดี จึงพร้อมใจกันไม่มารบกวนเวลาพักผ่อนของนางจางเหอหรืออีกชื่อคือเถ้าแก่หวังที่ผู้คนเรียกขานก็รู้ข้อนี้ดีเช่นกัน จึงสั่งการให้สาวใช้ทั้งสองไปจัดเตรียมข้าวของให้เข้าที่เข้าทางแทน เพื่อปล่อยให้หล

ทว่าผู้ใดจะรู้เล่าว่านังเด็กนี่จะไม่มีความลังเลเลยสักนิดอวิ๋นซือลอบยกยิ้มเย็น มองท่าทีสับสนงุนงงของบิดาแล้วนึกขบขันในใจ บิดาของนางช่างเก็บความรู้สึกไม่เก่งเอาเสียเลย หญิงสาวพลันปรับอารมณ์ ดวงตาและสีหน้าฉายแววลำบากใจในทันที“ลูกยอมถูกถอนชื่อเสียยังดีกว่า หากจะให้กลับไปสกุลหลันดังคำของท่านพ่อ แต่ผู้ค

พอนายท่านหลันฟื้นคืนสติ พวกเขาจึงพากันจากมา หมอลู่เองก็ไม่ได้ขัดข้องอันใด เพราะเมื่อรักษาแล้วก็ต้องไปเป็นเรื่องปกติ ทว่าในเช้าวันรุ่งขึ้น เด็กสาวที่พาชายหนุ่มมาก็ปรากฏตัวอีกครั้ง หลังจากที่หายหน้าไปถึงสามวันเต็ม นางเอ่ยปากถามถึงคนที่ตนเองช่วยเอาไว้สองสามประโยค หลังจากนั้นจึงเอ่ยปากบอกให้เขาช่วยรักษา

ความจริงอวิ๋นซือคิดว่าตนนั้นเลือกเอ่ยถามคำที่รู้ดีอยู่แก่ใจ นางหาได้โง่งม เพียงแต่เลือกจะไม่รับรู้ ปิดหูปิดตาไม่มองเพื่อหลบลี้ความจริงที่บั่นทอนความรู้สึกสายตาที่มารดาใช้มองมายามเผลอมักมีแววเย็นชาเผยให้เห็นเสมอ เดิมทีนางเคยเฝ้าบอกตัวเองให้มองข้ามไปเสีย ทว่าเมื่อลอบสังเกตเห็นความรู้สึกของอีกฝ่ายที่ม

เผียะ!“หุบปาก!”วงหน้างามสะบัดหันตามแรงฝ่ามือ อวิ๋นซือกัดฟันข่ม กลืนน้ำลายที่มีรสเลือดเค็มปร่าแผ่กระจายในโพรงปากลงคอ ดวงตาสีนิลวาววับด้วยไอน้ำที่เอ่อคลอ“หุบปากของเจ้าไป เขารักข้า รักข้าเพียงผู้เดียว ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็เพราะเจ้า มันเป็นเพราะเจ้าที่เกิดมาเป็นหญิง”อวิ๋นซือมองภาพมารดาหวีดร้องพลางหลุ