Semua Bab สัญญาลับกับท่านรอง: Bab 31 - Bab 40

กชณิชาส่งข้อความไปขอโทษธามนิธิอยู่อีกหลายครั้งแต่เขาก็ไม่สนใจจะตอบข้อความของเธอเลย เมื่อเธอโทรศัพท์ไปหาเขาก็ไม่ยอมรับสายตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งสัปดาห์ก็จะครบกำหนดตามสัญญาสามเดือน กชณิชาได้รับเงินจากธามนิธิอีกหนึ่งแสนบาทหญิงสาวจึงโทรศัพท์นัดคุณสุจิตราว่าเธอจะเอาเงินไปคืนและโชคดีที่วันนี้ธามนิธิออกไปคุยกับลูกค้า“พี่รับเงินไว้ไม่ได้หรอกค่ะ คุณธามสั่งเอาไว้”“ถ้างั้นเกรซขอเลขบัญชีของคุณธามได้ไหมเกรซจะโอนเงินคืนให้เขาค่ะ”“ก็ไม่ได้เหมือนกันค่ะ คุณธามสั่งว่าห้ามพี่รับเงินคืนจากน้องเกรซไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม พี่ว่าเกรซรับเงินก้อนนี้ไว้เถอะนะเพราะเกรซไม่ได้ทำอะไรผิดเกี่ยวกับสัญญาเลย”“แต่เกรซไม่อยากรับไว้หรอกค่ะ”“เอาเถอะนะพี่ว่าเกรซอย่าคิดอะไรมากเลยนะ เงินมากขนาดนั้นมันหาไม่ได้ง่ายๆ เลย”“แต่เกรซไม่สบายใจเลย เกรซอยากเอาเงินมาคืนเขา”“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ เกรซรอให้พี่กลับก่อนแล้วค่อยแอบเอาเงินมาวางที่โต๊ะทำงานของคุณธามก็แล้วกันนะ ถ้าพรุ่งนี้คุณธามถามพี่จะได้ตอบว่าพี่ไม่รู้”“ค่ะพี่จี๊ด เกรซต้องขอโทษพี่จี๊ดด้วยนะคะที่ทำให้พี่เดือดร้อน”“พี่ไม่เดือดร้อนอะไรเลยเรื่องนี้เราอย่าหาคนผิดกันเลย

กชณิชารีบแต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้องทำงานของธามนิธิในเวลาเกือบจะสองทุ่มหญิงสาวแทบไม่มีแรงจะก้าวขาแต่ก็พยายามเดินให้เป็นปกติที่สุด เธอกลับมาเก็บของที่โต๊ะทำงานจะกดลิฟต์และลงมายังด้านล่าง ตอนนี้ทั้งตึกเงียบสนิทมีแค่เธอคนเดียวที่อยู่ในบริษัทเมื่อลงจากลิฟต์เธอก็เดินออกมาจากบริษัทคิดว่าจะไปนั่งรอรถเมล์แต่ธามนิธิก็ขับรถผ่านมาเสียก่อน“ขึ้นมาสิเดี๋ยวผมไปส่ง”“ไม่เป็นไรค่ะเกรซกลับเองได้”“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยผมบอกให้ขึ้นหรืออยากจะให้คนอื่นเห็นว่าเราออกไปไหนด้วยกัน” ธามนิธิแกล้งขู่ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเวลานี้พนักงานจะกลับบ้านกันหมดแล้ว“ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวหันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็นใครอยู่ในนี้ก็รีบเปิดประตูเข้าไปนั่งคู่กับเขาทันที“หอพักอยู่ที่ไหน”“คุณธามไม่ต้องไปส่งเกรซที่หอพักหรอกค่ะ ส่งที่ป้ายรถเมล์ก็ได้”“ทำไมล่ะ”“ที่หอพักนั่นมีพนักงานในบริษัทของคุณธามเยอะค่ะ”“บอกมาว่าหอพักอยู่ไหนอย่าเรื่องมาก” เขาหันมาทำเสียงเข้มกชณิชาหันไปมองหน้าธามนิธิแล้วรู้สึกผิดหวังกับการกระทำของเขามาก จากผู้ชายที่อ่อนโยนอบอุ่นวันนี้เขากลายเป็นคนขี้โมโหเจ้าอารมณ์ต่างจากธามนิธิที่เธอเคยรู้จักหญิงสาวบอกทางไปหอพักของตั

ธามนิธิรู้สึกโกรธและโมโหมากที่กชณิชาไม่ยอมทำตามข้อเสนอของเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่รู้จะทำยังไงให้เธอยอมทำสัญญากับตนเองอีกครั้ง ครั้นจะไปบังคับเธอก็ไม่ใช่นิสัยของเขาหรือจะไปขอร้องเธอก็กลัวเสียศักดิ์ศรีวันนี้เขารู้สึกเบื่อๆ จริงออกมานั่งดื่มกับเพื่อนที่ผับประจำของพวกเขา“ว่าไงวะหายไปนานเลยวันนี้ไม่พาน้องเกรซมาด้วยเหรอ” ภากรทักทายเพื่อนเป็นคนแรก“จะพามาได้ยังไงล่ะตอนนี้หมดสัญญาแล้ว”“สามเดือนนี่ไวเหมือนกันนะ แล้วผู้หญิงคนต่อไปล่ะเป็นใครพามาให้เพื่อนรู้จักนะจะได้ไม่ทับทางกัน” ณัฐวิทย์พูดอย่างอารมณ์ดี เขารู้ว่าเพื่อนมักจะขาดผู้หญิงไม่ได้เมื่อคนเก่าครบสัญญาเขาก็จะหาคนใหม่มาทำสัญญาทันที“ตอนนี้เบื่อว่ะฉันยังไม่อยากได้ผู้หญิงคนใหม่”“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้ยินคำว่าเบื่อออกมาจากปากนายนะธาม”“ก็มันเบื่อจริงนี่กร”“แต่ท่าทางนายเหมือนคนอกหักเลยนะ มีอะไรหรือเปล่า” ภากรสังเกตว่าวันนี้เพื่อนของตนไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเดิม“นิดหน่อยน่ะ”“มันเรื่องอะไรเหรอธาม ฉันไม่เคยเห็นนายเป็นแบบนี้เลย”“นายว่าเกรซเป็นยังไงล่ะณัฐ”“เท่าที่ได้เจอกันสองสามครั้งฉันก็ว่าเธอเป็นคนน่ารักดีนะหรือที่ยังไม่ยอมมีคนใหม่เพราะเกิดต

เพราะตนเองก็มีใจให้กับธามนิธิอยู่แล้วกชณิชาจึงใช้เวลาในการตัดสินใจไม่นาน เพียงหนึ่งสัปดาห์ที่เธอเห็นถึงความพยายามของเขาที่ทั้งโทรศัพท์มาหาและตามรับส่ง หญิงสาวก็ยอมตกลงคบกับเขาการคบกันครั้งนี้ไม่มีเรื่องเงินหรือสัญญาเข้ามาเกี่ยวข้องแต่ทั้งสองก็ยังไม่บอกให้ใครรู้แม้กระทั่งคุณสุจิตราเลขาของชายหนุ่มเองก็ตาม เรื่องนี้ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับกชณิชาเลยเพราะเธอเองก็ชอบที่จะอยู่เงียบๆ แบบนี้หญิงสาวไม่รู้หรอกว่าสถานะของตนเองกับธามนิธินั้นจะคบกันได้นานแค่ไหนเธอรู้แค่ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เธอมีความสุขมากธามนิธิเอาใจเธอทุกอย่างและเธอเองก็ตามใจเขาในทุกๆเรื่องรวมถึงเรื่องบนเตียงซึ่งทั้งสองก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี เธอกับเขาใช้เวลาในทุกๆ วันด้วยกันอย่างมีความสุขตอนนี้กชณิชาย้ายมาอยู่คอนโดมิเนียมแห่งเดิมแล้วโดยที่ธามนิธิก็ย้ายของใช้ของตนเองเข้ามาอยู่กับเธอด้วยหญิงสาวรู้ว่าเขาเองก็มีคอนโดมิเนียมอีกแห่งหนึ่งแต่เธอก็ไม่เคยถามหรืออยากจะไปที่นั่นเพราะเข้าใจดีว่าเขาก็อาจจะอยากมีโลกส่วนตัวเหมือนกับเธอที่ถึงแม้จะย้ายมาอยู่กับเขาได้เดือนกว่าแล้วแต่ก็ยังคงเช่าหอพักไว้อย่างเดิมและมักจะแวะไปทำความสะอาดอยู่บ่อยๆใ

ธามนิธิรู้เรื่องลาออกของกชณิชาก็ตกใจเป็นอย่างมากเขารีบโทรศัพท์มาคุยกับเธอทันทีเมื่อทราบเรื่อง“ผมว่าเราต้องคุยกันนะเกรซว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมเกรซต้องลาออกด้วย”“คุณธามยังจะต้องถามเกรซอีกเหรอคะ คุณก็น่าจะรู้ว่าทำไมเกรซถึงต้องลาออก”“แล้วมันเพราะอะไรล่ะ”“คุณอย่าทำเหมือนไม่รู้เรื่องเลยนะคะ เกรซรู้หมดแล้วว่าคุณมีคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานกันในไม่ช้า”“ผมขอโทษที่ไม่บอก ผมไม่คิดว่ายุ้ยจะกลับมาเร็วแบบนี้”“คุณรู้มาตลอดว่าคุณมีคู่หมั้นแต่คุณก็มาขอคบกับเกรซ เกรซคงเป็นแค่ผู้หญิงคั่นเวลาสำหรับคุณใช่มั้ยคะ”“ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะเกรซ”“คุณธามไม่คิดแล้วทำไมถึงมาขอคบกับเกรซทั้งที่ตัวเองมีคู่หมั้นอยู่แล้วล่ะคะ”“มันไม่ใช่แบบนั้นเลยนะเกรซ”“แล้วมันเป็นแบบไหนคะ”“ที่ผมบอกคุณว่าจะบอกทุกคนเรื่องของเราในงานปีใหม่ผมพูดจริงนะเกรซจากนั้นผมก็จะบอกคุณพ่อคุณแม่ให้ยกเลิกการหมั้นระหว่างผมกับยุ้ย”“แต่มันก็สายเกินไปแล้วค่ะคุณธาม ตอนนี้คุณสองคนกำลังจะแต่งงานกันแล้วจะให้เกรซทนทำงานอยู่ในบริษัทได้ยังไงคะ”“แล้วคุณจะไปทำงานที่ไหนล่ะเกรซ เอาอย่างนี้ดีมั๊ยคุณไม่ต้องทำงานเลยผมจะให้เงินเดือนคุณเอง ผมจะให้คุณอยู่ที่คอนโ