Semua Bab สัญญาลับกับท่านรอง: Bab 11 - Bab 20

กชณิชาเข้ามาอยู่คอนโดมิเนียมของธามนิธิได้สองวันแล้วหญิงสาวตื่นนอนแต่เช้านั่งรถเมล์ไปลงหอพักของตนเองจากนั้นเปลี่ยนชุดก่อนไปทำงานจากทีแรกคิดไว้ว่าจะเอาชุดทำงานไปไว้ที่บริษัทและเปลี่ยนที่นั่นแต่ก็ขี้เกียจจะตอบคำถามเพื่อนร่วมงานแม้จะ เสียเวลาไปบ้างแต่เพื่อรักษาความลับแล้วกชณิชาก็ยินดีจะทำวันนี้หลังจากเลิกงานแล้วสุจิตราก็เรียกเธอไปพบทั้งสองคนเข้าไปนั่งคุยกันในห้องประชุมเล็กเหมือนอย่างเคย“เป็นยังไงบ้างเกรซไปอยู่ที่คอนโดแล้วการเดินทางมาทำงานลำบากไหม”“ไม่หรอกค่ะ”“เกรซเอาชุดมาเปลี่ยนที่ทำงานหรือเปล่า”“เปล่าค่ะพี่จี๊ดเกรซแวะเปลี่ยนที่หอก่อนมาทำงานค่ะ”“ทำไมไม่เอาชุดมาเก็บไว้ที่ทำงานก่อนล่ะ”“เกรซกลัวว่าเอาชุดมาเปลี่ยนที่ทำงานเวลามีคนอื่นถามแล้วจะมีพิรุธค่ะ”“ลำบากไหม”“ไม่หรอกค่ะเพราะยังไงจากคอนโดที่มาที่บริษัทมันก็ต้องผ่านหอพักของเกรซอยู่แล้วค่ะ ส่วนตอนเย็นก็ไปเปลี่ยนชุดที่หอก่อนแล้วค่อยไปที่คอนโดค่ะ ว่าแต่เจ้านายคุณจี๊ดยังไม่กลับมาเร็วๆ นี้ใช่ไหมคะ”“น่าจะอีกสักอาทิตย์หนึ่งแหละ”“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เกรซขอค้างที่หอพักของตัวเองก่อนได้ไหมคะ เพราะสองวันที่ผ่านมาก็กะเวลาถูกแล้วว่าจะต้องออกจากค

ธามนิธิลงจากเครื่องบินในเวลาตีหนึ่งของวันเสาร์ชายหนุ่มเรียกรถให้ไปส่งที่คอนโดมิเนียมของตนเองก่อนเพราะคิดว่าหากจะไปหากชณิชาในเวลานี้มันก็คงจะไม่ดีเท่าไหร่เพราะมันเป็นเวลาดึกมากแล้วเขาเอากระเป๋าเสื้อผ้าเก็บจากนั้นอาบน้ำและเตรียมเข้านอนแต่ไม่ว่าจะพยายามข่มตายังไงก็ยังคงนอนไม่หลับ ธามนิธิไม่รู้ว่าเป็นเพราะจากเจ็ทแลคหรือเพราะใจมันเอาแต่คิดถึงเสียงหวานใสของหญิงสาวที่คุยกับเขาเมื่อวานก่อนเมื่อคิดว่าฝืนยังไงก็คงนอนไม่หลับแน่ชายหนุ่มก็ตัดสินใจคว้ากระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถขับรถตรงไปยังคอนโดมิเนียมของตนเองอีกแห่งหนึ่งซึ่งมีไว้ให้กับผู้หญิงที่มารับงานระยะทางระหว่างสองคนโดยใช้เวลาเดินทางไม่นานเมื่อมาถึงใช้กับก็เปิดประตูเข้าไปในห้องอย่างเงียบที่สุดตอนนี้ด้านในห้องมืดสนิทแต่เขาก็อาศัยความคุ้นเคยเดินตรงไปยังห้องนอนได้ไม่ยากนักและนับว่าโชคดีมากที่กชณิชาไม่ได้ล็อกประตูธามนิธิเปิดเข้าไปด้านในและยืนมองร่างที่นอนตะแคงขดอยู่บนเตียงนอนแล้วยิ้มที่มุมปาก ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาอดทนรอคอยมานานเกือบสามสัปดาห์มันนานกว่าทุกคนและเขาคิดว่าหลังจากนี้จะไม่ปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์อีกต่อไปชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนที่นอนเบาๆ

กชณิชารู้สึกเหมือนร่างกายถูกฉีกออกจากกันแม้ว่าจะเตรียมใจไว้แล้วครั้งแรกจะเจ็บแต่ก็ไม่คิดเลยว่ามันจะเจ็บมากขนาดนี้แต่หญิงสาวก็พยายามจะอดทนเพราะเชื่อที่เขาบอกว่าเดี๋ยวมันจะดีขึ้นธามนิธิจูบลงบนปากอิ่มอย่างเร่าร้อน ฝ่ามือใหญ่ก็เคล้นคลึงบนความนุ่มหยุ่นทั้งสองข้างเพื่อนให้หญิงสาวผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น แม้อยากจะกระแทกเข้าหาเธอมากแค่ไหนแต่ก็พยายามจะอ่อนโยนกับหญิงสาวให้มากที่สุดเพราะกลัวเธอจะเข้ดกับประสบการณ์ครั้งแรกสะโพกสอบเริ่มขยับเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่านผ่อนคลายลงแล้ว ชายหนุ่มขยับบดเบียดท่อนเอ็นร้อนกับภายในที่ร้อนระอุให้โพรงอุ่นโอบรัดความใหญ่โตไว้ทุกทิศทาง“อ่า...มันแน่นมากเลยเกรซผมรู้สึกดีมาก”“อื้อ....คุณธาม”เสียงหวานครางกระเส่าเมื่อจังหวะธามนิธิเริ่มขยับสะโกแรงขึ้น ช่องทางสวาทที่คับแคบถูกครูดด้วยความใหญ่โตที่ขยับเข้าออก แรงเสียดสีส่งให้หญิงสาวเสียวกระสัน ความเสียวซ่านแบบที่ไม่เคยได้รับผลักดันให้กชณิชาหลงลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่ ตอนนี้เธอกำลังหลงอยู่ในกองเพลิงแห่งตัณหาที่ชายหนุ่มเป็นคนจุดขึ้น เชื้อไฟร้อนโหมกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง“อ่ะ...อื้อ คุณธาม.....”หญิงสาวเรียกชื่อเขาไม่ขาดปากเมื่อชายหนุ่

หลังจากเอาของฝากไปให้บิดามารดาพี่ชายพี่สะใภ้และหลานชายแล้วธามนิธิก็กลับมายังคอนโดมิเนียมของตัวเอง เขาเปิดกระเป๋าหยิบของฝากที่ซื้อมาให้กชณิชาซึ่งมีกระเป๋าสะพายใบเล็กหนึ่งใบกับช็อกโกแลตและขนมที่เธอฝากซื้อชายหนุ่มมองของฝากแล้วยิ้มถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงต้องอ้อนให้เขาซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมหรือไม่ก็เครื่องประดับหรูมาฝากแน่ๆ แต่กชณิชานั้นต่างออกไปเธอขอให้เขาซื้อขนมและช็อกโกแลตมาฝากซึ่งมันทำให้เขารู้สึกเอ็นดูและอยากจะซื้อของให้เธอมากกว่าคนที่อ้อนขอเสียอีกธามนิธิซื้อกระเป๋ามาให้เธอสามใบแต่คิดว่าถ้าเอาไปให้ทีเดียวพร้อมกันเธอคงจะปฏิเสธ เขาคงต้องหาโอกาสให้เธอทีหลัง ตอนนี้จึงหยิบแค่กระเป๋าหนึ่งใบกับสร้อยคอเส้นเล็กๆ และขนมกับช็อกโกแลตเพื่อเอาไปให้หญิงสาวที่คอนโดมิเนียมราคาของสินค้าที่ธามนิธิซื้อให้เธอมันมากกว่าเงินเดือนที่เขาให้เธอหลายเท่าแต่เมื่อคิดถึงความสุขที่ได้รับเมื่อคืนแล้วเขาก็ไม่รู้สึกเสียดายอะไรเลยสักนิดอันที่จริงชายหนุ่มไม่ได้ตั้งใจซื้อสร้อยมาฝากกชณิชาแต่เขาคิดว่าจะส่งสร้อยเส้นนั้นเป็นของของวันเกิดให้กับคู่หมั้นซึ่งจะถึงวันเกิดเธอในอีกสองเดือนข้างหน้าแต่ธามนิธิก็เปลี่ยนใจ เมื่อได้ของคร

“ขอบคุณมากนะคะ คุณธามที่พาเกรซไปทานอาหารคุณธามจะขึ้นไปข้างบนไหมคะ” กชณิชาถามชายหนุ่มที่ขับรถมาส่ง“ไม่ล่ะผมว่าจะไปดื่มต่อกับเพื่อนเกรซจะไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”“ไม่เปลี่ยนใจค่ะคุณธามจะกลับมาค้างที่นี่กับเกรซเปล่าคะ”“ไม่นะถ้าผมจะเข้ามาวันไหนผมจะบอกอีกที ให้ผมขึ้นไปส่งบนห้องไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณธามขับรถดีๆ นะคะ” หญิงสาวยืนมองจนกระทั่งรถของธามนิธิขับออกไปจากหน้าคอนโดมิเนียมเธอรู้จากสุจิตรามาแล้วว่าชายหนุ่มไม่เคยค้างที่คอนโดแห่งนี้แต่ที่ถามออกไปก็เพราะอยากจะรู้ว่าตนเองจะต้องทำหน้าที่นั้นอีกครั้งตอนไหน ในเมื่อเขาขับรถออกไปแล้วหญิงสาวก็รู้สึกสบายใจเป็นอย่างมากกชณิชากลับขึ้นมาบนห้องนอนจากนั้นก็รีบถอดสร้อยที่ชายหนุ่มซื้อให้ออกจากคอเพราะกลัวว่าจะบังเอิญเจอเขาที่บริษัทแล้วเขาจะจำสร้อยเส้นนี้ได้ อีกอย่างราคาของสร้อยก็ค่อนข้างแพงมากเธอกลัวว่าตัวเองจะทำหายและคงไม่มีปัญญาจะซื้อมาใช้เขาถ้าวันหนึ่งเขาขอสร้อยเส้นนี้คืน เพียงแค่ของขวัญสองชิ้นที่ชายหนุ่มซื้อให้ราคามันก็มากกว่าเงินเดือนของเธอหลายปีหญิงสาวรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างตนเองกับธามนิธิและคิดว่าโชคดีมากที่อย่างน้อยก็ยังมีโอกาสได้ควงหนุ่มหล่อโปร