Semua Bab ชายาอ๋องตัวร้าย: Bab 91 - Bab 100

“เปี๋ยเทียน ข้าขอเรียกท่านเช่นสหายแบบนี้ได้หรือไม่ ในเมื่อพวกเรารู้จักกันในแบบสหายก่อนที่จะรู้จักกันในแบบของคนในราชวงศ์” เหยาลี่เซียนเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา“ได้สิ ข้าก็ชอบความสัมพันธ์ของพวกเรายามนั้นเช่นกัน” หม่าเปี๋ยเทียนรู้สึกได้ว่าเหยาลี่เซียนนั้นดูแข็งกร้าวขึ้น ไม่เหมือนเด็กน้อยที่ดูใสซื่อไร้เดียงสาน่าทะนุถนอมคนเก่าที่เขาเจอที่หอสังคีต“ในเมื่อเป็นสหายเช่นนั้นท่านกับข้า เรามาพูดกันอย่างตรงไปตรงมาเถอะ” นางนั้นมิได้คิดจะใช้เล่ห์กลหลอกเขาอยู่แล้ว เพียงแต่นางกลัวว่าเขาจะเอ่ยอย่างไม่จริงใจ และมีแผนการซ่อนเอาไว้หากให้เจรจาแบบคนในราชวงศ์“ได้ ข้ารับปากเจ้า สิ่งที่พูดคือเรื่องจริงมิคิดปกปิด หากเรื่องใดพูดไม่ได้ข้าก็จะปิดปากเงียบ จะไม่มีทางโกหกเพื่อตอบคำถามของเจ้าอย่างแน่นอน” เขาเอ่ยเสียงหนักแน่นฟังดูจริงใจอยู่หลายส่วน“เช่นนั้น เสด็จแม่ของข้าและคนตระกูลหลัวให้ประโยชน์อันใดกับท่านบ้าง และท่านต้องทำอันใดเพื่อแลกกับค่าตอบแทนอย่างนั้นหรือ” เหยาลี่เซียนเอ่ยถาม พร้อมตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ“ฮองเ

เมื่อได้ยินคำพูดของเหยาหวังเหว่ยก็ทำให้หม่าเปี๋ยเทียนฉุกคิดขึ้นมาได้ ต่อให้ตอนนี้เหยาลี่เซียนตกลงแต่งกับเขา แต่เขาก็ไม่อาจสู่ขอนางได้อย่างเปิดเผย เพราะครั้งนี้เขาเดินทางเข้าแคว้นเหยามาอย่างลับ ๆ กว่าเขาจะเดินทางไปและเดินทางกลับเข้าแคว้นเหยามาอีกครั้งเพื่อแสร้งว่าได้พบเจอกับองค์หญิงเหยาลี่เซียนโดยบังเอิญ และทูลของกับเฉิงเฟิงฮ่องเต้เพื่อสู่ขอนางก็คงใช้เวลาร่วมเดือน‘หากพวกเขาสามคนพี่น้องร่วมมือกันขัดขวาง หรือหาบุรุษมาพิชิตใจเซียนเอ๋อร์ก็ใช่ว่านางจะไม่เปลี่ยนใจ เซียนเอ๋อร์อาจเชื่อคำของพี่ชายจนแต่งงานกับบุรุษอื่น เพราะอย่างไรเสียพวกเขาก็รักใคร่กันดี มิสู้ทำให้องค์ชายทั้งสามเชื่อใจ ยามเราไม่อยู่พวกเขาจะได้ขัดขวางบุรุษผู้อื่นแทนเรา’ หม่าเปี๋ยเทียนนึกผลได้ผลเสียอยู่ในใจก่อนจะเอ่ย“จริงอยู่ที่ก่อนหน้านี้ข้าคิดจะร่วมมือกับฮองเฮาและคนตระกูลหลัว แต่เมื่อเจรจากันอีกครั้ง ข้ากลับไม่อยากร่วมมืออีก เพราะความจริงข้าก็มิได้คิดใหญ่ใฝ่สูงอันใดมากมายถึงเพียงนั้น เพียงแต่ข้านั้นรักอิสระแต่ก็ต้องการความปลอดภัยให้ตนเอง จึงอยากเป็นอ๋องครองเมืองสักเมืองก็เท่านั้น เสด็จพ่อของข

ในขณะที่ฟางหนิงหลินกำลังรอสหายรวบรวมความกล้าอยู่นั้น นางก็สังเกตเห็นรอยแผลที่อยู่บริเวณไรผมของเจียงเจียวซินดวงตากลมโตของฟางหนิงหลินเบิกกว้าง เมื่อคิดถึงคนที่ทำร้ายคุณหนูตระกูลเจียง ‘ชินอ๋องทำร้ายนาง และบีบบังคับนางมาให้ขอโทษข้าอย่างนั้นหรือ’ฟางหนิงหลินเพียงคิดว่าเป็นเพราะนางเจียงเจียวซินถึงได้ถูกเหยาหวังเหว่ยลงโทษเสี้ยวหนึ่งในใจก็รู้สึกผิดขึ้นมา อาจเป็นเพราะความผูกพันที่มีด้วยกันมาอย่างช้านาน ทำให้นางรู้สึกผิดที่เป็นสาเหตุให้เจียงเจียวซินถูกทำร้าย“ที่จวนของข้ามียาดีที่หมอหลวงถาน ท่านตาของท่านพี่จื้อซานมอบให้อยู่หลายตลับ ข้าจะสั่งให้คนไปส่งให้เจ้าที่จวน ทาบ่อย ๆจะได้ไม่ทิ้งรอยแผลเอาไว้ ถึงจะอยู่บริเวณไรผมแต่อย่างไรเสียสตรีก็ไม่ควรมีตำหนิ” ฟางหนิงหลินเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิดเพียงได้ยินคำของฟางหนิงหลินดวงตาของเจียงเจียวซินก็ร้อนผ่าวขึ้นมา เพียงครู่เดียวหยดน้ำอุ่น ๆก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตา เจียงเจียวซินก้มหน้าต่ำปล่อยให้น้ำตาอาบแก้มไร้เสียงสะอื้น“เจ้า...” ฟางหนิงหลินเอ่ยออกมาคำเดียวแล้วก็หยุดไป เพราะยามนี้ความใกล

ในขณะที่เสิ่นหลิวหยางเห็นองค์หญิงเหยาลี่เซียนกำลังจะกลับ เขาก็ลุกขึ้นเพื่อจะคุ้มครองนางไปส่งที่หน้าวัง แต่เมื่อเห็นหม่าเปี๋ยเทียนเดินเข้าไปหาองค์หญิงเหยาลี่เซียน เสิ่นหลิวหยางก็หยุดก้าวเท้าเดินในทันที เพราะดูจากสถานการณ์แล้วเขารู้ว่าองค์หญิงเหยาลี่เซียนนั้นได้ตอบตกลงไปแล้วอย่างแน่นอนที่จะแต่งกับองค์ชายต่างแคว้นผู้นี้เขาจึงไม่คิดจะเข้าไปขวาง เพราะอย่างไรเสียเขาก็รู้ว่าหม่าเปี๋ยเทียนมิอาจไปส่งองค์หญิงเหยาลี่เซียนที่หน้าประตูวังได้ เขาจึงรอให้ทั้งคู่สนทนากันให้จบก่อนที่จะเดินเข้าไปเหยาหวังเหว่ยหยัดตัวขึ้นยืนเต็มความสูง เขาตั้งใจจะไปส่งฟางหนิงหลินจนถึงจวน แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวเท้าเดินออกไป สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นสวีจื้อซานที่ยังคงนั่งดื่มสุราอยู่ จึงได้คิดจะทดสอบสหายและอดีตศัตรูหัวใจผู้นี้ดู ‘ทั้งที่สายตาเจ้าจับจ้องนางมาทั้งคืน แต่ยามนี้มานั่งแสดงไม่สนใจ ข้าจะดูซิว่าเจ้าจะแสร้งทำได้นานหรือไม่’“ในฐานะสหายข้าว่าเจ้าเลิกเป็นห่วงสตรีของผู้อื่นนั้นถือว่าดีแล้ว เพียงแต่ยามนี้เจ้าสมควรจะไปปลอบใจสตรีของตนเองสักหน่อยหรือไม่” เหยาหวังเหว่ยใช้เพียง

“คนอื่นอาจคิดว่าข้าทำตัวไม่เหมาะสมจึงถูกท่านพ่อไล่ให้ไปอยู่บ้านเก่า แต่ฮองเฮาและคนตระกูลหลัวไม่มีทางคิดเช่นนั้น เพราะนางกำนัลที่มาในวันนี้จะต้องกลับไปกราบทูลฮองเฮาเรื่องที่นางนั้นได้พบกับท่านพ่ออย่างแน่นอน เช่นนั้นแล้วฮองเฮาและคนตระกูลหลัวจะคิดว่าท่านนั้นไม่พอใจที่ลูกและท่านแม่ทำงานให้ฮองเฮาจึงได้ไล่พวกเราทั้งสองไป และนี่ก็จะเป็นการยืนยันว่าท่านพ่อเลือกที่จะอยู่ฝ่ายชินอ๋องโดยไม่สนใจลูกกับท่านแม่ ลูกและท่านแม่ก็จะเป็นหมากที่ไร้ประโยชน์ที่ฮองเฮาไม่คิดจะใช้ประโยชน์อีก” เจียงเจียวซินเอ่ยเสียงหนักแน่น สีหน้าจริงจัง“เช่นนั้นฮองเฮาและคนตระกูลหลัวจะปล่อยให้เจ้าสองแม่ลูกมีชีวิตอย่างนั้นหรือ” สีหน้าของเจียงจี้ต๋าเคร่งเครียดขึ้นมาทันใดถึงเจียงจี้ต๋านั้นจะไม่ได้สนิทกับเหล่าเชื้อพระวงศ์ แต่เขาก็รู้ดีว่าคนสูงศักดิ์เหล่านี้นั้นมิเก็บหมากที่ไร้ประโยชน์ไว้อย่างแน่นอน ยิ่งโดยเฉพาะหมากที่ล่วงรู้ความลับที่สามารถย้อนกลับมาทำลายพวกเขาได้ในภายหลัง“ท่านพ่ออย่าห่วงเลย ลูกนั้นได้เจรจากับคุณชายต่างแคว้นเอาไว้แล้ว เดิมทีลูกแค่จะขอให้เขาพาไปยังแคว้นต้าหม่าแล