Semua Bab ชายาอ๋องตัวร้าย: Bab 101 - Bab 110

เมื่อมือทั้งสองหลุดจากพันธนาการ หญิงสาวก็ทั้งทุบทั้งผลักอกแกร่งของบุรุษบนร่างเพื่อให้เขายอมถอนริมฝีปากร้อน ๆ ออกจากกลีบปากที่กำลังเห่อบวมด้วยฤทธิ์จูบที่ดุดันของเขา เพราะยามนี้นางนั้นแทบจะขาดลมหายใจตายอยู่แล้วสวีจื้อซานปล่อยปากของสตรีใต้ร่างเป็นอิสระพร้อมลุกขึ้นนั่งยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน“เป็นเช่นไร แค่เพียงจูบเจ้าก็จะตายเสียแล้วหรือ ยังมีหน้ามาท้าทายข้าอีก”หญิงสาวลุกขึ้นนั่งตามทันทีด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ นางรู้สึกราวกับคนที่ถูกกดให้จมน้ำและเพิ่งโผล่พ้นน้ำมาก็ไม่ปาน นางจึงมิได้สนใจจะโต้ตอบบุรุษตรงหน้า นางเพียงแต่กอบโกยอากาศเข้าสู่ปอดให้มากที่สุดที่จะทำได้เท่านั้นเสียงลมหายใจหอบถี่ของสตรีทำให้บุรุษแอบยิ้มอยู่ในใจ ท่าทางของนางในยามนี้ราวจิ้งจอกน้อยไร้คมเล็บที่น่าเอ็นดู แต่เพียงพริบตาเดียวที่นางนั้นปรับลมหายใจได้ท่าทีของนางก็เปลี่ยนไป แววตาเจ้าเล่ห์ผสมความโกรธฉายขึ้นในดวงตา แต่ถึงอย่างนั้นก็มิทำให้สวีจื้อซานรู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย“การยั่วยวนของเจ้าข้าให้แปด แต่การตอบสนองและปรนนิบัติบุรุษให้พึงพอใจนั้น...”

บุรุษหนุ่มเห็นรอยยิ้มของหญิงสาวใต้ร่างก็ไม่รอช้า เขาเริ่มดึงผ้าคาดเอวของหญิงใต้ร่างและแหวกอกเสื้อที่ปกปิดส่วนเย้ายวนของนางออกจนเผยให้เห็นทรวงอกขนาดพอดีตัว ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็นแต่มันก็สามารถยั่วยวนอารมณ์ของบุรุษตรงหน้าให้พลุ่งพล่านขึ้นได้ไม่ต่างจากครั้งแรกที่ได้มองบุรุษหนุ่มไม่รั้งรอกดริมฝีปากแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม แต่ครั้งนี้มิใช่เพื่อลงโทษ แต่เป็นการปลุกเร้าให้สตรีใต้ร่างของเขามีอารมณ์ร่วมก่อนที่จะเริ่มขั้นตอนต่อไปเรียวลิ้นเล็กถูกต้อนจนมุมพร้อมกับจังหวะการหายใจที่เริ่มกระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ บุรุษหนุ่มปล่อยริมฝีปากงามให้เป็นอิสระเป็นครั้งคราวเพื่อให้นางได้หายใจ เขาใช้นิ้วลูบไล้ไปตามเรือนกายของหญิงสาวทำเอาร่างของนางสั่นระริก“อืม” เสียงครางหวานในลำคอดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงของนางกระตุ้นอารมณ์ที่อยากจะรวบกลืนอีกฝ่ายเสียเดี๋ยวนี้ให้สูงขึ้นบุรุษหนุ่มใช้นิ้วลูบไล้ไปตามต้นขาของหญิงสาวก่อนที่จะไล่ไล้ไปทั่วจนถึงกลีบบุปผางามที่อยู่ตรงระหว่างขาทั้งสองข้าง เพียงสัมผัสกลีบบุปผาเขาก็รับรู้ได้ถึงน้ำหวานที่ชื้นแฉะ เขาค่อย ๆ ใช้นิ้วบรรเลงไปตามร่องกลีบ

บุรุษหนุ่มใช้ฝ่ามือลูบไปตามแผ่นหลังเนียนของหญิงสาว สตรีตัวน้อยแหงนดูบุรุษที่มือยังซุกซนไม่เลิกรา เมื่อสวีจื้อซานเห็นสตรีตรงหน้าเงยหน้าขึ้นก็ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยนชายหนุ่มลูบไล้เอวหญิงสาวอย่างเกเร ก่อนจะก้มลงมาจูบคนตัวเล็กกว่าอย่างอ่อนโยน สายตาของเขาที่มองมายังสตรีตรงหน้าเต็มไปด้วยความอบอุ่น เขารู้ตัวเองดีว่ายามนี้เขาได้พ่ายแพ้ให้กับสตรีตรงหน้าอย่างราบคาบเจียงเจียวซินรับรู้ได้ว่ายามนี้สวีจื้อซานมองนางต่างไปจากเดิมแล้ว หากจะคิดในแง่ลบที่เขามองนางเช่นนี้ก็อาจจะอยากได้นางเอาไว้ระบายตัณหา หากจะมองในแง่บวกเขาอาจจะเริ่มมีใจให้นางขึ้นมาบ้าง แต่นางก็ไม่อาจคิดเข้าข้างตัวเองได้มากเกินไป อย่างไรเสียก็ต้องเผื่อใจเอาไว้ก่อนริมฝีปากหนายังคงเชยชิมริมฝีปากบางไม่เลิกรา ราวกับเด็กน้อยที่ได้กินขนมหากไม่ถูกดุถูกว่าก็มิยอมหยุดกิน ถึงยามนี้เขาจะทำอย่างทะนุถนอมแต่สตรีเจ้าของริมฝีปากก็กลัวเหลือเกินว่าจะกระตุ้นสัตว์ร้ายก่อนหน้าออกมาอีก นางจึงเป็นฝ่ายผละริมฝีปากออกจากเขาสวีจื้อซานมองเจียงเจียวซินด้วยสีหน้าสงสัยปนไม่พอใจ แต่ก็มิได้เอ่ยอันใดออกมา เขาเพียงแต่มองหน้าขอ

“เช่นนั้นไยมารดาของเจ้าไม่คิดพาเจ้าไปบ้างเล่า”หญิงสาวหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนตอบบุรุษตรงหน้า“ข้าก็บอกท่านพี่ไปแล้วไม่ใช่หรือว่าตระกูลใหญ่ ตระกูลของข้าเป็นเพียงตระกูลทหารใหม่ไหนเลยจะกล้าก้าวเท้าเข้าจวนตระกูลสวีของท่านโดยไม่ได้รับเชิญ”“เจ้าแน่ใจหรือว่าเป็นเพราะวงศ์ตระกูลของเจ้า ข้านึกว่าเจ้ามัวแต่สนใจเชื้อพระวงศ์เลยไม่อยากเข้าตระกูลสวีเสียอีก” เขาไม่ได้คิดชวนทะเลาะ แต่เขาอยากรู้ว่านางจะกล้าตอบเขาตรง ๆ หรือไม่“ก็จริงเจ้าค่ะ” นางตอบอย่างตรงไปตรงมา ในเมื่อเขาอยากให้นางเอ่ยตามความจริง นางก็ทำตามที่เขาต้องการสีหน้าของหัวหน้าองครักษ์ดูไม่สบอารมณ์เมื่อได้ยินคำตอบจากปากของสตรีเจ้าของเรือน จริงอยู่ที่เขาอยากให้นางตอบตามความจริง และตัวเขาเองก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว แต่ทว่าเมื่อออกจากปากของสตรีในอ้อมกอดเขากลับรู้สึกหงุดหงิดจนยากที่จะเก็บสีหน้าเอาไว้อยู่“ตรงไปตรงมาเช่นนี้ท่านพี่พอใจหรือไม่” นางเอ่ยพร้อมใช้มือลูบไปตามแผงอกแกร่งเพื่อให้อารมณ์ที่ดูจะเดือดขึ้นของเขาเย็นลง“สำหรับสหายพูดทุกเรื่องอย่างตรงไปตรงมาจริงใจนั้นน่าคบหา ส่วนสามีภรรยาข้าว่าพูดความจริงไม่ปิดบังนั้นดีอยู่ แต่บางอย่างที่ทำร้ายจิตใจใ

ถึงเจียงฮูหยินจะไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดแต่ในเมื่อเป็นหนึ่งในห้าบุรุษชื่อดังในเมืองหลวงบุรุษผู้นั้นย่อมไม่ธรรมดา ต่อไปตระกูลเจียงของนางก็จะไม่ใช่ตระกูลทหารใหม่ผู้ต่ำต้อยอีกต่อไปอย่างแน่นอน“จริงเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านแม่พูดถูกแล้วเจ้าค่ะ เขาไม่รู้ว่าท่านพ่อทราบเรื่องทั้งหมดแล้ว จึงมิได้มาขอพบท่านพ่อเพื่อช่วยวางแผนเจ้าค่ะ” เจียงเจียวซินเอ่ยเสียงอ่อย ๆ อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เมื่อต้องโกหกบิดา“เช่นนั้นในเมื่อเจ้าเล่าให้เขาฟังแล้ว ไยเจ้าไม่พาเขามาพบพ่อเล่า ไยจะต้องวางแผนกันสองต่อสองในห้องด้วย บุรุษผู้นี้คิดไม่ซื่อชัด ๆ” เจียงจี้ต๋ายังคงรู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดี“ท่านพี่ท่านคิดน้อยเกินไปหรือไม่ เขาทำเช่นนั้นเพราะกลัวบุตรสาวของเราจะเสื่อมเสียต่างหาก ท่านพี่คิดดูหากบุตรสาวพาเขามาเพื่อพูดคุยกับท่านจริง ๆ บ่าวและทหารในเรือนเห็นว่ามีบุรุษออกมาจากห้องบุตรสาวของเราในยามราตรี วันนี้ทั้งในจวนทั้งนอกจวนมิลือกันไปทั่วแล้วหรือเจ้าคะ” เจียงฮูหยินเห็นบุตรสาวนั่งนิ่งไม่ตอบ เลยแก้ต่างแทนให้บุตรสาวเจียงจี้ต๋ามองหน้าสองแม่ลูกสลับไปสลับมา บุตรสาวก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองหน้าอย่างสำนึกผิด ส่วนภรรยาของเขานั้นไม่เพียงใช้มือลูบที่แ