แสงแดดยามเช้าเล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีอ่อนในห้องพักแพทย์ที่เงียบสงบ ร่างหญิงสาวค่อย ๆ ขยับตัวอย่างเชื่องช้า ก่อนลืมตาขึ้นรับกับความสว่างอุ่นละมุนตรงหน้าไลลาพบว่าตัวเองยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา — อคินไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกันกับเขาแต่ความรู้สึกในวันนี้...มันต่างออกไปวงแขนของเขาแนบแน่นแต่ไม่บีบคั้นลมหายใจสม่ำเสมออุ่นรินรดข้างแก้มอย่างแผ่วเบาและหัวใจของเธอ...กลับไม่สั่นเพราะความกลัวอีกต่อไปเธอนอนนิ่ง มองใบหน้าของเขาในยามหลับตา ดวงตาคมคู่นั้นปิดสนิท ไม่มีร่องรอยของฝันร้าย ไม่มีเสียงพึมพำเรียกชื่อใครอีกคนมีเพียงความสงบ...ที่เธอเองก็ไม่กล้าทำลายแต่ในวินาทีที่เธอคิดจะขยับตัวเปลือกตาของเขาก็ขยับขึ้นเล็กน้อย“...มองนานขนาดนั้น คิดอะไรอยู่?”เสียงทุ้มต่ำแต่ยังแหบพร่าเล็กน้อยเอ่ยขึ้นพร้อมดวงตาที่ลืมขึ้นอย่างเชื่องช้าไลลาตกใจเล็กน้อย รีบผละตัวออกจากอ้อมกอดเขา“ฉัน...เปล่า”เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดจบก็รีบเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยความเขิน
Terakhir Diperbarui : 2025-07-13
Masuk
