All Chapters of เกิดใหม่เป็นภรรยาของท่านแม่ทัพ: Chapter 11 - Chapter 20

หลิวจินหลันกับความรักครั้งที่สองบทที่ 11ราชโองการ วันเวลาผ่านไปพร้อมกับความรักความผูกพันระหว่างหลิวจินหลันกับกู้อิ่นมู่ที่เติบโตขึ้น ถึงกู้อิ่นมู่จะยังไม่เคยบอกรักหลิวจินหลันตรงๆ สักครั้ง แต่การกระทำที่เอาใจใส่ บวกกับท่าทีหวงแหนของเขาล้วนทำให้นางรู้สึกสุขใจ ท่ามกลางช่วงเวลาอันแสนสุขของคู่สามีภรรยา ณ ชายแดนเหนือเกิดการรุกรานของชนกลุ่มน้อยเผ่าเหย่า นับวันยิ่งรุนแรงขึ้น แม้พวกเขาไม่ได้ยกทัพทำสงครามกับแค้วนซีฮั่นโดยตรงด้วยข้อเสียเปรียบของจำนวนคน หากการก่อกวนจากเผ่าเหย่า รวมถึงการหายตัวไปของชาวบ้านในละแวกนั้นได้สร้างความปั่นป่วนให้ผู้คนไม่น้อย ด้วยเหตุนี้ ฮ่องเต้แคว้นซีฮั่นจึงเรียกตัวกู้อิ่นมู่เข้าเฝ้า และมีราชโองการให้เดินทางไปยังชายแดนเหนือเพื่อตรวจสอบว่าชนกลุ่มน้อยเผ่าเหย่ากับแม่ทัพตู้ที่ประจำชายแดนว่าคิดคดเป็นกบฏจริงหรือไม่ หลังจากกู้อิ่นมู่กลับมาถึงจวนด้วยสีหน้าตึงเครียด หลิวจินหลันชั่งใจชั่วครู่ ก่อนจะเข้าไปสอบถาม “เสด็จพ่อเรียกท่านเข้าเฝ้าด้วยเหตุใด” หลังจากพิจารณาอยู่สักครู่ กู้อิ่นมู่ค่อยอธิบา

หลิวจินหลันกับความรักครั้งที่สองบทที่ 13ข่าวร้าย จากการตรวจสอบเส้นทางสายเล็กๆ ตามแผนที่ใหม่อย่างละเอียด กู้อิ่นมู่พบว่าไม่เพียงชนกลุ่มน้อยใช้เป็นเส้นทางลักลอบเข้าประตูด่านเทียนเป่ย ตามจุดที่ไม่ใครสังเกตเห็นยังมีการซุกซ่อนอาวุธ ทั้งผู้ที่ใช้เส้นทางเหล่านี้ส่วนใหญ่ยังเป็นเหล่าชายฉกรรจ์แปลกหน้าที่อ้างว่านำของป่ามาขาย ถึงอย่างนั้น ก็มีเรื่องโชคดีอย่างหนึ่ง ถึงจุดเริ่มต้นของเส้นทางทั้งหมดจะมาจากพื้นที่ซึ่งเป็นรอยต่อระหว่างแคว้น ทว่าแคว้นใกล้เคียงกลับไม่ได้มีทีท่าว่าจะเปิดศึกทำสงคราม ยกเว้นก็เพียงแต่ชนกลุ่มน้อยที่น่าสงสัย ด้านแม่ทัพตู้ข่าย หลังจากทำการตรวจสอบลึกลงไปมากกว่านั้น ก็ได้เบาะแสว่าชนกลุ่มน้อยเผ่าเหย่ากำลังรวบรวมกำลังไพร่พลและม้าศึกจากชนเผ่าต่างๆ ในละแวกนี้ จุดประสงค์ต้องการแบ่งแยกดินแดนออกจากแคว้นซีฮั่น เมื่อหลักฐานชี้ชัดว่าชนกลุ่มน้อยเผ่าเหย่าตั้งตัวเป็นกบฏกับแคว้นซีฮั่น แม่ทัพทั้งสองจึงได้ประชุมวางแผนหาวิธียับยั้ง พร้อมทั้งยังถวายฎีกากราบทูลฮ่องเต้ กลางฤดูหนาวปีนั้น ม้าเร็วส่งข่าวกลับมายังประตูด่านเทียนเป่ย ฮ่องเ

หลิวจินหลันกับความรักครั้งที่สองบทที่ 15 บทพิเศษ ด้วยพื้นฐานร่างกายที่แข็งแรงจากการฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ต่อให้กู้อิ่นมู่ไม่ได้สติอยู่เป็นเดือนๆ จนร่างกายผ่ายผอมซูบซีด หากก็ใช้เวลาเพียงไม่นานในการฟื้นฟูร่างกาย มิหนำซ้ำพอได้ออกแรงฝึกฝน กล้ามเนื้อที่ลีบเล็กก็กลับมาแข็งแรงและสมส่วนดั่งเดิม ทว่าพอกู้อิ่นมู่หายเป็นปกติ ชายหนุ่มกลับทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ให้กับงาน ครั้นเมื่อมาถึงจวนก็มีสภาพเหนื่อยล้า ปล่อยให้ภรรยาอย่างหลิวจินหลันคอยเก้อทุกค่ำคืน ด้วยความสงสัย บวกกับความไม่สบายใจ หลิวจินหลันจึงส่งคนไปตรวจสอบชีวิตประจำวันของกู้อิ่นมู่ พบว่าชายหนุ่มหมกมุ่นอยู่งานเอกสารที่กองพะเนินเป็นภูเขา ถูกละว่า ช่วงที่กู้อิ่นมู่หมดสติจากอาการบาดเจ็บ มีงานเอกสารมากมายที่ส่งเข้ามามากมาย รองแม่ทัพเพียงคนเดียวสะสางไม่ไหว ด้วยนิสัยซื่อตรงและมีความรับผิดชอบสูง หลังจากร่างกายกลับมาเป็นปกติกู้อิ่นมู่จึงอยู่ช่วยงานรองแม่ทัพจนดึกดื่น ทว่า...งานก็ส่วนงาน ครอบครัวก็ส่วนครอบครัว แต่นี่กู้อิ่นมู่กลับเอาเวลาส่วนตัวไปทุ่มเทให้กับงานเสียหมด ไม่ได้การ!

เกิดใหม่เป็นฮูหยินของแม่ทัพ(อสูร)นั้นไม่ง่าย บทที่ 17สุ่ยเซียน กับ ฉางสุ่ยเซียน คงเป็นเรื่องตลกร้าย ผู้หญิงอายุเกินสามสิบที่ทำอะไรก็ล้มเหลวไปหมดทุกอย่าง ตายแล้วมาอยู่ในร่างของเด็กสาวผู้เพียบพร้อมทั้งฐานะและรูปโฉม เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เห็นได้แค่ในนิยายเท่านั้น แต่...สุ่ยเซียนก็ตื่นขึ้นมาบนเตียงไม้ ภายในห้องหับตกแต่งด้วยข้าวของยุคสมัยโบราณจริงๆ เธอยกมือขึ้นหยิกแก้มตัวเองเพื่อพิสูจน์ว่ามันไม่ใช่ความฝัน เป็นใครก็ต้องทำอย่างนี้กันทั้งนั้น โอย...เจ็บๆ ไม่ใช่เรื่องโกหกหรือฝันไป สุ่ยเซียนลุกขึ้นนั่ง มองห้องกว้างอีกครั้ง และในตอนนี้เอง ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมก็แล่นเข้ามาในหัว เจ้าของร่างนี้มีชื่อเดียวกันกับเธอ ‘ฉางสุ่ยเซียน’ อายุสิบเจ็ดย่างสิบแปด อยู่ในวัยสาวบานสะพรั่ง งดงามอ่อนหวาน และยังเกิดในตระกูลขุนนางที่ร่ำรวย ฉางสุ่ยเซียนมีพี่สาวหนึ่งคนชื่อว่าฉางฝูหลง ปัจจุบันมีตำแหน่งเป็นพระชายาของท่านอ๋อง สามีรักและเอาใจเป็นที่หนึ่ง น่าอิจฉาเสียจริง ชีวิตส่วนตัวของฉางสุ่ยเซียนเรียกไ

เกิดใหม่เป็นฮูหยินของแม่ทัพ(อสูร)นั้นไม่ง่าย บทที่ 19บ้านสามี แม้ว่ามู่ฉีหลินจะแยกออกมาอยู่คนละบ้าน แต่ตระกูลมู่มีกฎอยู่อย่างหนึ่ง ในหนึ่งเดือนควรกลับมาเยี่ยมบ้านสักครั้งสองครั้ง นั่นก็เพื่อความสัมพันธ์อันดีระหว่างคนตระกูล ดังนั้นสามวันนับจากคืนเข้าหอ มู่ฉีหลินได้พาภรรยา(ในนาม)กลับมาเยี่ยมบ้านตระกูลมู่ พร้อมกับแสดงให้บิดามารดาเห็นว่าตนกับภรรยาเข้ากันได้ดี ตอนที่ฉีมู่หลินกับสุ่ยเซียนกำลังก้าวออกจากจวนเพื่อไปขึ้นรถม้า เสี่ยวเถา สาวใช้ประจำตัวของสุ่ยเซียนซึ่งติดตามมาจากบ้านตระกูลฉาง มองมู่ฉีหลินด้วยสีหน้าหวาดๆ พอชายหนุ่มหลุบตามองกลับ เสี่ยวเถาถึงกับสะดุ้งเฮือก รีบก้มหน้าหลบทันทีทันใด แล้วก้าวเข้าไปยืนติดแผ่นหลังคุณหนูเหมือนกับวิญญาณสิงร่าง แน่นอนว่า ในใจของมู่ฉีหลินไม่ได้ถือสาท่าทางของเสี่ยวเถา แค่เหลือบมองด้วยเพราะความสงสัย ก่อนจะเดินไปข้างหน้าต่อ หลังจากทั้งสามคนเดินมาหยุดหน้ารถม้าซึ่งถูกเตรียมไว้หน้าจวนแม่ทัพ ตอนนี้เอง สุ่ยเซียนถึงได้หันกลับไปพูดกับเสี่ยวเถาด้วยความเข้าอกเข้าใจ “เสี่ยวเถา เจ้าไม่ต้องตามข