Semua Bab เมียใบ้บำเรอรัก: Bab 81 - Bab 90

รวงข้าว.....ฉันเป็นห่วงลูกค่ะ เพราะตั้งแต่แกเกิดมาฉันกับแกไม่เคยห่างกันไปไหนเลย ครั้งนี้ครั้งแรก แถมยังจะไปเจอพ่ออีกโดยทีฉันไม่ได้อยู่ตรงนั้น ถ้าเดย์ไม่ยอมรับเด็กๆล่ะ ถ้าเด็กๆร้องไห้เสียใจ ใครจะปลอบแก ฉันเครียดไปหมด ไม่น่าเลย ฉันน่าจะใจแข็งไม่ยอมให้ลูกไปงานวันเกิดฉันรีบโทรศัพท์ไปหาแม่ของดีเดย์ทันท

รวงข้าว..."กันตา มาเยี่ยมน้องๆ เหรอ""อืม" ตอบสั้นๆ แบบขอไปที"รู้แล้วใช่มั้ยว่าแม่ครูอยู่โรงพยาบาล""เออ รู้ละ""งั้นเราขอตัวก่อนนะ""ก็ไปดิ ใครได้ล่ามขาเธอไว้ไม่ให้ไปล่ะ" ฉันไม่น่าทักเลยจริงๆ"เดี๋ยว" เรียกฉันทำไมกัน??"หื้มม มีอะไร""แกคบกับดีเดย์อยู่เหรอ" นึกว่าจะถามเรื่องอะไรซะอีก"อืมใช่ทำไมเ

รวงข้าว...ฉันออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ แม่ครูก็ถามฉันเรื่องเงินที่ให้ไปจัดการ"เรื่องที่แม่ขอร้องให้ข้าวช่วยเสร็จแล้วใช่ไหมลูก""ค่ะแม่ครู ข้าวจัดการหมดแล้วแม่ครูไม่ต้องกังวลนะคะ ""แล้วเด็กๆ เป็นยังไงบ้าง พรดูแลได้ใช่ไหม""เด็กๆ สบายดีค่ะ ป้าพรดูแลได้ค่ะ""เฮ้ออออออ แม่ไม่รู้จะทำยังไงดีข้าว"

ดีเดย์......ตอนนี้ผมกำลังนอนจ้องหน้าแม่ของลูก เธอหลบสายตาของผม ไม่รู้ว่าอายที่ต้องมานอนเตียงเดียวกันแบบนี้หรือว่าไม่กล้าสู้หน้าผมที่ปิดบังเรื่องลูก แต่ถึงจะรู้สึกยังไงผมก็ไม่แคร์นะ ในเมื่อตอนนี้เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน ฐานะของเราสองคนตอนนี้คือพ่อกับแม่ของลูกสาวทั้งสองคน ถามว่าโกรธมั้ยที่เธอไม่บอกผ

รวงข้าว...พูดกับเขาจบฉันก็จะเดินออกไปนอนห้องลูกค่ะ แต่ยังไม่ทันได้ออกไปเขาก็พุ่งตัวมาจับฉันเอาไว้ ทำให้เราล้มลงไปนอนด้วยกันทั้งคู่ ฉันนอนทับงบนตัวเขาได้พอดีเด๊ะเหมือนจัดวาง เราสบตากัน จ้องตากัน จ้องกันอยู่แบบนั้น เขาจับฉันพลิกตัวลงมานอนอยู่ด้านล่างส่วนเขาทาบทับอยู่ด้านบน ตอนนี้ใจฉันมันเต้นแรงมากจริ