บททั้งหมดของ The Runaway Billionaire: Mr. Thompson Real Identity: บทที่ 121 - บทที่ 130

Kinabukasan habang kumakain sila ng umagahan ay malalim ang iniisip ni Caroline. Wala na siyang balita kay Aubrey simula nang idala nila ito sa hospital. Gusto niya sanang bisitahin ito para malaman niya at makita niya sa personal na okay na ang ate niya. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya saka siya muling sumubog ng pagkain. Kanina pa naman nakamasid sa kaniya ang lola niya at ang asawa niya habang tahimik lang si Kirsten na tila malayo rin ang isip.“Ayos ka lang ba apo? Kanina ko pa napapansin na para bang may iniisip ka.” Agaw atensyong wika ni Elsie. Natauhan naman si Caroline saka tiningnan ang lola niyang katapat niya sa lamesa.“Wala lang po lola,” tanging sagot niya. Nakatingin din sa kaniya si Caleb kanina pa rin iniisip kung ano bang iniisip ni Caroline.“May gusto ka bang sabihin? Nababagot ka na ba dito sa loob ng bahay? Tell me.” Ani rin ni Caleb kaya nilingon ni Caroline ang asawa niya. Muli siyang nagpakawala ng malalim na buntong hininga.“Iniisip k

Hinilot ni Caleb ang sintido niya habang nakatingin siya sa laptop niya. Kanina pa siya nakaharap sa laptop niya pero wala pa rin siyang nagagawa dahil naglalayag ang isip niya. Hindi pa rin nawawala sa isip niya kung sino ang taong nasa likod ng mga taong nagtangkang pumatay sa asawa niya. Tiningnan niya si Jasper na nasa sofa na kausap ang detective. Base sa naririnig niyang pinag-uusapan ng mga ito wala pa ring usad ang imbestigasyon. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya. Iniisip niya kung mas mabuti ba talagang ilayo na muna ang asawa niya sa bansang ito lalo na at buntis pa ito.Bumalik sa wisyo si Caleb nang umalis na ang detective. Hindi niya na alam kung anong pinag-usapan nila ni Jasper. Nakamasid lang si Caleb kay Jasper hanggang sa makalabas na ang detective. Nang makalabas na ang detective ay hinarap na ni Jasper si Caleb.“Hindi ka nakikinig diba

Habang naghihintay si Caroline sa asawa niya ay nakatambay siya sa balcony ng kwarto nila. Seryoso siyang nakatingin sa ibinigay ng secretary niya. Mariin niyang ipinikit ang mga mata niya saka siya humugot ng malalim na buntong hininga.“Ikaw ba talaga ang may gawa nito Brianna? Ikaw ba talaga ang kumausap sa mga supplier namin para itigil ang pagsusupply sa amin? Alam mong pangarap kong maging isang sikat na designer katulad ng pangarap mong maging model. Natupad mo na ang pangarap mo pero bakit kailangan mong sirain ang pangarap kong nagsisimula pa lang?” mahina niyang saad. Ayaw niya sanang maniwala na si Brianna ang dahilan kung bakit ayaw nang magsupply sa kanila ng mga supplier nila pero ano pa bang ebidensya ang kailangan niya?Kailangan na naman ba niyang kausapin si Brianna? Pero hindi na bata si Brianna para gawin pa ang mga ganitong bagay. Hinilot ni Carolin

Nang makarating sila ng prisinto ay nasa interrogation room na ang dalawang binatilyo. Pareho silang nakayuko habang tinatanong ng isang pulis. Nasa labas naman si Caleb at Jasper habang nakatingin sa tinted na salamin kung nasaan ang dalawang binatilyo.“Umamin na ba sila?” tanong ni Caleb.“Kasisimula pa lang sir ng pagtatanong sa kanila.” Sagot naman ng pulis. Seryosong nakatingin si Caleb sa dalawang binatilyo. Hindi niya kilala ang mga ito dahil sigurado namang outsider sila sa subdivision.“Bakit niyo ginawa yun? Saan niyo nakuha ang mga granadang ginamit niyo?” tanong ng pulis. Takot na takot naman na ang dalawang binatilyo.“Pasensya na po sir, hindi po namin alam na granada po pala yung ibinato namin. Inutusan lang kami ng isang lalaki na ipadala yung regalo.

Pauwi na sana si Kirsten nang bigla siyang harangin ni Jayvie. Napapairap na lang si Kirsten dahil hindi siya tinitigilan nito. Iiwas na lang sana siya pero hinawakan siya ni Jayvie sa kamay. Inis naman inalis yun ni Kirsten.“Ano ba?! Sinabi ko na sayong huwag na huwag mo akong hahawakan, diba?! Nakakadiri ka!” wika niya saka niya kinuha ang alcohol niya at nilagyan ang parteng hinawakan ni Jayvie.“Ayaw mo ba talaga akong kausapin?” mahinahon na saad ni Jayvie.“Hindi mo ba ako titigilan?” may diin namang wika ni Kirsten.“Paniwalaan mo naman ako oh. Hinanap kita, Kirsten, pero dahil iba-ibang bansa ang pinuntahan mo sa mga nakalipas na taon nahirapan akong hanapin ka. Kailan mo ba ako paniniwalaan na hindi talaga kita niloko? Walang nangyari sa amin ni Shaira. Ipin