Semua Bab รัก(ลับ)นายวิศวะ: Bab 21 - Bab 30

ด้านเจมส์ที่รับรู้ถึงแรงสั่นไหวของคนใตร่าง เธอเขาโดนกระทำ เจมส์ถึงกับผุดรอยยิ้มอันร้ายกาจให้กับผลงานตัวเอง เขาจะรุ่นแรงกับของสวยๆ งามๆ อย่างนี้ได้นานแค่ไหนกัน แค่เห็นหน้าหวานๆ และกลีบดอกไม้งามอวบอิ่มของเธอ ก็ทำเอาคนอย่างเขาถึงกับสั่น ควบคุมอารมณ์ดิบในร่างกายไม่ได้ ท่อนเอ็นขนาดใหม่ผงาดหัวขึ้นมาอย่างหนัก อยากจะเข้าไปสัมผัสและเชยชมกลีบดอกไม้งามอวบอิ่มเต็มตรงหน้าเสียเต็มประดาฝ่ามือหนาของคนมากประสบการณ์ ไล่ลูบลงมาจนกระทั้งถึงล่องแคบของคนตัวเล็ก เจมส์ที่กำลังเคลิ้มและหลงไหลไปกับกับขบและดูดหน้าอกของอันนา เมื่อโดนมือเรียวเล็กของเธอห้ามเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลาถึงกับชักสีหน้าออกมา แต่นั้นก็ใช่ว่าเจมส์จะฟัง คนอย่างเขายิ่งห้ามกับยิ่งยุ นิ้วเรียวลวงลึกเข้าที่ล่องแคบของคนตัวเล็กอย่างเอาแต่ใจ"อ่า...นี้ปล่อยนะ" เสียงเล็กที่ถูกปากหนาของคนด้านบนจูบอยู่นั้นถึงกับหลุดห้ามออกมา เมื่อโดนสะกิดเข้าที่ใจกลางสาว เจมส์ละใบหน้าขึ้นมาและสบตาเข้ากับอันนา"อ้าออกถ้าไม่อยากเจ็บตัว"เสียงขู่ที่ดังขึ้นมาด้วยท่าทีเอาแต่ใจ ด้านอันนาฉันไม่มีวิธีที่จะห้ามเขาได้เลยซักนิด และตอนนี้ฉันไม่กล้าทำอะไรเขาเลย ได้แต่ปล่อยให้คนใจร้าย

เมื่อ 10 นาทีที่แล้วด้านดีเทลหลังจากที่ผมนั้นลืมของขวัญวันเกิดของดีเอ็มไว้ในรถ ร่างสูงที่เดินออกมาจะกลับเข้าไปในงานแต่สายตากับไปสะดุดกับไอ้เจมส์ที่เดินอุ้มใครนั้นมาที่รถของมัน ผมที่เห็นใบหน้าของคนที่ไอ้เจมส์อุ้มนั้น ถึงกับต้องขยี้ตารัวๆ ให้เถอะนี้มันเรื่องอะไรทำไมไอ้เจมส์มันถึงได้อุ้มอันนาออกมาแบบนั้น ผมรู้แค่ว่าไอ้เจมส์มันออกไปเข้าห้องน้ำจากนั้นก็หายหัวออกไปจากโต๊ะของพวก ดีเทลที่เห็นเจมส์และอันนาถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย ผมกำลังสงสัยว่าอันนาเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นั้นมันยิ่งทำให้ผมสงสัยหนักมากขึ้นอีก จากนั้นไม่นานรถของไอ้เจมส์ที่จอดอยู่ไม่ไกลจากรถของผมก็วิ่งออกไป คนอย่างไอ้เจมส์ผมรู้นิสัยมันดีว่าเพื่อนผมนั้นกำลังสนใจอันนา ในเมื่อเป็นเช่นนั้นดีเทลก็หยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเพื่อต่อสายหาเจมส์ทันที และคำตอบที่ได้ก็เป็นอย่างที่ผมคิด ไอ้เจมส์นั้นออกไปกับอันนาจริงด้านเจมส์หลังจากที่ร่างสูงขับรถออกมาจากคฤหาสน์ของดีเอ็มได้ไม่นานไอ้ดีเทล ก็โทรหาผม มันเห็นว่าผมนั้นพาอันนาออกมาจากบ้านไอ้เอ็ม แต่ผมก็ไม่ได้ปฎิเสธที่ไอ้ดีเทลถามเพราะผมนั้นพาอันนาเธออกมาด้วยจริงๆ หลังจากที่วางจากดีเทลไปแล้วนั้

ด้านเจมส์ในเมื่อพวกเพื่อนก็รู้กันแล้ว จะแกล้งถามผมให้หงุดหงิดทำไมอีก เจมส์ที่โดนเพื่อนจี้ถามถึงกับหงุดหงิดขึ้นมาอย่างหัวเสีย จู่ๆ ผมก็รู้สึกรำคาญพวกมันสองตัวขึ้นมา ไอ้ดีเอ็มรู้โลกรู้ครับ"ตามนั้นแหละ" เจมส์เอ่ยออกมาแค่นั้นจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องทันที แต่คำที่หลุดออกจากปากของเจมส์นั้น ทำเอาทั้งสองหนุ่นเพื่อนสนิทนั้นถึงกับนิ่งและตาค้างไปตามๆ กัน"สัส กูว่าแล้วไง ไอ้เชี่ยเจมส์มึงแม่งเลวชิบหาย" เสียงของดีเอ็มเอ่ยว่าตามหลังให้กับเจมส์ เกิดมาเขายังไม่เคยเจอใครร้ายเท่ามันเลย ดีเอ็มได้แต่ส่ายหัวให้กับเพื่อน"ไอ้เชี่ยเจมส์มึงรอพวกกูด้วยสิสัส มึงจะรีบไปไหน" เสียงของดีเอ็มได้แต่เอ่ยตามหลัง พร้อมกับวิ่งตามเจมส์ไป"โรงอาหาร หาไรทานดิ" เจมส์เอ่ยกับทั้งสองหนุ่มจากนั้นทั้งสามหนุ่มก็เดินไปยังโรงอาหารของคณะนิเทศ แต่ขณะที่ทั้งสามหนุ่มกำลังจะเดินไปที่โรงอาหารนั้น สายตาคมของเจมส์กับสะดุดเข้ากับร่างบางอันคุ้นตาที่เจออันนานั่งอยู่บริเวณข้างตึกคณะนิเทศอยู่เพียงลำพัง สายตาคมเข้มของเจมส์จ้องมองไปยังอันนา โดยมีทั้งสองหนุ่มอย่างดีเอ็มและดีเทลที่สังเกตท่าทีของเพื่อนด้วยเช่นกันด้านเจมส์หลังจากที่บังเอิญเจออันนา

3 ชั่วโมงต่อมาอันนาหลังจากที่ฉันเลิกเรียนแล้วนั้น ตอนนี้ฉันยัยลูกพีชและยัยน้ำอิงที่กำลังเดินลงจากตึก เพื่อที่จะไปโรงอาหารของคณะนิเทศ แต่ด้วยตอนนี้เวลาจะบ่ายสามแล้วนั้น ร้านอาหารหลายร้านก็เริ่มปิดและมีกับข้าวที่เหลือไม่กี่อย่าง"พวกแก ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือหลังมอ พวกเราไปกันไหม" ลูกพีชเอ่ยชวนฉันและยัยน้ำอิงมา"เอาดิ ฉันก็ไม่ได้ทานก๋วยเตี๋ยวเรือหลังมอ นานมากแล้ว" ฉันเอ่ยตอบเพื่อนไป เพราะร้านก๋วยเตี๋ยวเรือหลังมอ ตอนเที่ยงคนจะแน่นมากซึ่งฉันค่อนข้างจะไม่รออะไรที่นานๆ แต่ตอนนี้บ่ายสามแล้วคนน่าจะไม่เยอะ"เวลายังเหลืองั้น พวกเรารีบไปกันเถอะ"พอยัยน้ำอิงเอ่ยมาเช่นนั้น พวกฉันก็เดินไปร้านก๋วยเตี๋ยวหลังมอ.ทันที แต่ขณะอันนาที่เดินมานั้น ให้ตายเถอะฉันลืมไปเสียสนิทว่าทางออกประตูเล็กหลังมอต้องผ่านคณะวิศวะ แต่แค่ผ่านฉันคงไม่ซวยมากดันเจอคนใจร้ายที่ฉันไม่อยากเจอหรอกมั้งเมื่อพวกฉันเดินเข้ามายังตึกคณะวิศวะที่เป็นทางเชื่อมกับทางออกประตูเล็ก แต่สายตาของฉันกับสะดุดเข้ากับร่างสูงของเจมส์ที่อยู่ในระยะไกล ยิ่งไม่อยากเจอแต่กับต้องเจอ เราสบตากันเพียงแค่แว่บเดียวเท่านั้น เหมือนว่านายนั้นกำลังคุยกับใครซักคน"แกย

"เพราะไหนๆ เธอก็เสียตัวให้ฉันแล้ว ดีกว่าที่เธอเสียตัวให้ฉันฟรี โดยไม่ได้อะไร" เจมส์เอ่ยพร้อมกับเสมองร่างบางตรงหน้า ที่เขายื่นข้อเสนอให้กับเธอยอมรับว่าไม่ต้องการให้อันนานั้นตกไปเป็นของคนอื่น ยอมรับว่าติดใจร่างกายของเธออย่างที่ไม่เคยได้รับจากใคร"ฉันถือว่าให้ทานกับหมาบ้าที่ไม่รู้จักโตอย่างนาย" ด้านอันนาในเมื่อเขาร้ายมา ร่างบางก็สวนกลับอย่างไม่ยอมเช่นกัน"อันนานี้มันจะมากไปแล้วนะ เธอว่าฉันเป็นหมา งั้นลองอะไรที่หมามันทำกันบ้างไหม เพื่อว่าเธอจะติดใจชอบหมาแบบฉัน""ไม่มีทาง กับคนอย่างนายครั้งเดียวก็เกินพอ""ปากดีแบบนี้ ก็โดนอีกซักครั้งเป็นไง" ด้านเจมส์ไม่พูดเปล่า แต่ร่างสูงกับสาวเท้าเข้าหาคนตัวเล็ก ด้านอันนาที่เห็นว่าข้างเธอนั้นมีแจกันดอกไม้ ที่ตั้งอยู่มือเรียวบางหยิบขึ้นมาอย่างป้องกันตัว"เอาสิ ถ้านายก้าวเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว ฉันปามันจริงๆ ด้วย ฉันไม่ได้แต่ขู่นะ ฉันทำจริง" แต่นั้นใช่ว่าคนอย่างเจมส์จะคิดสนใจคำขู่ของอันนา"คิดเหรอว่าของแค่นี้ฉันจะกลัว" ร่างสูงสาวเท้าเข้าหาคนตัวเล็ก ด้านอันนาที่เห็นว่าเจมส์นั้นดื้อด้านที่จะเข้าหาตนนั้น!! เพ้ง..." อันนาไม่รอช้าร่างบางไม่ได้แค่ขู่แต่กับปาแจกันท