All Chapters of รัก(ลับ)นายวิศวะ: Chapter 1 - Chapter 10

อีกด้านของอันนาเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว หญิงสาวใบหน้าสวยหวานซ่อนเปรี้ยว หน้าตาน่ารักสดใส ปากนิดจมูกหน่อย ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถูกรวบมัดเป็นจุกขึ้นบนกลางหัว ร่างบางกำลังนั่งทานข้าวในโรงอาหารของคณะด้วยท่าทีเร่งรีบอยู่นั้น ที่รีบแบบนี้ คือวันนี้ฉันสาย และที่สายเพราะฉันพึ่งเลิกงานพาร์ทไทม์ หลังจากที่เลิกจากงานฉันก็รีบเปลี่ยนชุดนักศึกษามาเรียนทันที ร่างบางที่นั่งอยู่กับเพื่อนสนิททั้งสองสาวอย่างพีช และน้ำอิง นั้น"ยัยอัน แกทานช้าๆ ก็ได้ แกรีบยัดเข้าแบบนี้ฉันกลัวว่าข้าวจะติดคอแกตายเสียก่อนๆ ที่คนสวยๆ อย่างแกจะมีผัว" น้ำอิงเอ่ยกับอันนามาอย่างติดตลก ขณะที่ร่างบางยังคงตักข้าวเข้าปากด้วยท่าทีเร่งรีบ ที่ยัยน้ำอิงพูดเช่นนี้ เพราะตอนนี้ฉันอยู่ปี 3 แล้ว แต่ชีวิตฉันในตอนนี้มีแค่เรียนและทำงาน ฉันจึงไม่มีแฟน ใครจะมาคบผู้หญิงจนๆอย่างฉันๆ ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน เรามาเรียนที่นี่ได้เพราะเป็นเด็กทุนเหมือนกัน ฉันมาจากเด็กทุนเรียนดี ส่วนยัยน้ำอิงและยัยลูกพีชเป็นทุนนักกีฬา ซึ่งมหาลัยที่ฉันเรียนอยู่ค่อนข้างที่จะมีแต่พวกลูกคุณหนูไฮโซเรียนกัน ถ้าสองคนนี้ไม่คบฉัน ในที่นี้ก็ไม่มีใครคบฉันเป็นเพื่อนแล้วละ ฉันเสมองไปยังใบหน

ด้านอันนาร่างบางที่โดนเจมส์ลากเก้าอี้เข้าหา ร่างบางถึงกับตกใจทำตัวไม่ถูก ซึ่งตอนนี้ฉันรู้สึกทั้งโกรธและเกลียดผู้ชายคนนี้เข้าไส้ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรเพราะกลัวว่าจะรบกวนการเรียนของเพื่อนและคนอื่นๆด้านลูกพีชและน้ำอิงที่เห็นว่าหนุ่มหล่อหน้าตาดีนั้นลากเก้าอี้ของอันนาเข้าหาตน ลูกพีชที่ไม่รู้เรื่องอะไร ด้วยความที่ชอบความหล่อเหลาของเจมส์เป็นทุนเดิมอยู่แล้วถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้ สงสัยความสวยของยัยอันนานั้นจะเข้าตาเจมส์ชายหนุ่มถึงได้มีท่าทีสนใจเพื่อนเธอเช่นนี้ ให้ตายเถอะฉันชักอิจ...ยัยอันแล้วสิ คนที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรอย่างลูกพีชได้แต่คิดในใจด้านอันนาร่างบางยอมทนนั่งติดกับเจมส์อยู่เช่นนั้นจนกระทั่งถึงช่วงท้ายชั่วโมง แต่ก่อนที่อาจารย์จะปล่อย"ในห้องนี้มีนักศึกษาปีอื่น นอกจากปี 3 มาเรียนด้วยไหมคะ ถ้ามียกมือขึ้นด้วยค่ะ" เสียงของอาจารย์ดังขึ้นมา แต่นั้นกับไม่มีใครยกมือขึ้นมา"ไม่มีทุกคนเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 นะคะ" อาจารย์ถามกับพวกเรา"ค่ะ/ครับ""หัวหน้าห้อง และรองหัวหน้า รบกวนช่วยดูแลเพื่อนๆ ต่างคณะที่มาเรียนรวมกับพวกเราด้วยนะคะ อาจารย์ขอฝากด้วยนะ ในกรณีที่บางวันมีการเรียนชดเชย หัวหน้าและรองหัวห

หลายนาทีต่อมา ด้านเจมส์หลังจากที่รุ่นน้องช่วยกันขนหนังสือเสร็จแล้วนั้น บนห้องเก็บของ เหลือเจมส์เพียงคนเดียว เพราะดีเอ็มและดีเทลนั้นลงไปเช็คชื่อกับอาจารย์ ร่างสูงที่กำลังจะเดินตามเพื่อนออกจากห้องไปนั้น แต่แล้วกับต้องชะงักเมื่อมีเสียงสมาร์ตโฟนภายในห้องนั้นดังขึ้นมาRrrrrrrrrr เสียงที่ดังขึ้นมานั้นซึ่งไม่ใช่เครื่องของเขาแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างสูงจึงเลือกที่จะเดินตามเสียงที่ดังขึ้นมา ก็พบว่ามีสมาร์ตโฟนเก่าๆ เครื่องหนึ่งที่ตกอยู่ข้างๆ กับชั้นหนังสือ มือหนาของเจมส์เลือกที่หยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าภาพพื้นหลังในเครื่องนั้นเป็นภาพถ่ายของอันนาหึ...คงไม่ต้องเดาว่ามือถือเครื่องเก่าสภาพยับเยินแทบจะไม่ใช่สมาร์ตโฟนนั้น เป็นของใคร เพราะภาพถ่ายบนหน้าจอก็ชัดเจนอยู่แล้ว นิ้วเรียวของเจมส์กดปิดเสียงที่ดังรบกวนเขา จากนั้นก็เก็บสมาร์ตโฟนใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวแพงลงไปทันทีเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว อีกด้านของอันนาหลังจากที่ร่างบางเดินลงมาจากตึก และแยกกับน้ำอิงและลูกพีชเพื่อจะไปทำงานนั้น มือเรียวของอันนาล่วงหาสมาร์ตโฟนของเธอในกระเป๋าเป้ใบเล็กสองถึงสามครั้ง แต่แล้วใบหน้าสวยหวานกับต้องชะงักลงทันที "ให้ตายเถอะ

ด้านอันนาร่างบางถึงกับชะงักกับความหล่อและมีเสน่ห์ของคนตรงหน้า แต่นั้นจู่ๆ กับรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนใจร้ายที่รดต้นคอของเธอ เมื่อได้สติอันนาพยายามดิ้นให้ตนหลุดจากพันธะการของเจมส์แต่ร่างสูงกับยิ่งล็อคแขนของเธอเอาไว้ติดกับผนังห้อง อันนาสบตาเข้ากับคนตรงหน้าด้วยท่าทีไม่พอใจ"นี้ ปล่อยนะ ฉัน...บอกนายแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ ฉันโดนเพื่อนชนจริงๆ" ฝ่ามือหนาของอันนาถูกคนคนตัวโตล็อคแขนเอาไว้แน่น ร่างบางพยายามที่จะผลักและขัดขืนเขา แต่เจมส์นั้นกับรู้ทัน ร่างสูงล็อคมแขนของเธอเอาไว้แน่น จนร่างบางนั้นรู้สึกถึงแรงบีบของเขาอันนาสบตาเข้ากับคนตรงหน้ายิ่งบอกให้ปล่อย เจมส์ยิ่งเข้าใกล้มากยิ่งขึ้น นี้เขาเป็นบ้าอะไร ก็บอกไปแล้วไง ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ ให้ตายเถอะ ทำไมเขาถึงได้เข้าใกล้ฉันมากขนาดนี้ ใกล้จนตัวเขาและฉันนั้นแนบชิดกันหน้าอกของฉัน ตัวเขานั้นเสียดสีไปมา ซึ่งเป็นท่าที่อันตรายสำหรับผู้หญิงอย่างฉันมาก กลิ่มน้ำหอมจางๆ ของคนตรงหน้าลอยฟุ้งมาเตะจมูก เจมส์ สบตาคมสบตากับเจ้าของใบหน้าสวยอย่างที่ไม่คิดจะปล่อย"ถ้าอยากได้คืน ก็อ้อนวอนฉันสิ หรือไม่ก็...จูบฉัน" เสียงทุ่มเอ่ยหลุดออกจากปากหยักหนาของเจมส์ ทำเอาร่างบางท