บททั้งหมดของ Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย: บทที่ 41 - บทที่ 50

ตึก...ตึก...ตึกชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินเล่นกันในช่วงเย็น เป็นสถานที่ที่กลุ่มนักศึกษาชอบมาเดินเล่นหรือหาอะไรกินกัน นั่นก็คือตลาดนัดหน้ามอและเมื่อทั้งสองคนมาเดินด้วยกันแบบนี้ก็เป็นจุดสนใจขึ้นมาทันที เพราะผู้ชายเป็นถึงรุ่นพี่ที่ผู้หญิงอยากเข้าหารวมถึงผู้ชายที่เอาแบบอย่างเขา ส่วนผู้หญิงเป็นถึงอดีตดาวมหาลัยที่เป็นที่ชื่นชอบของพวกรุ่นน้องหลายๆ คนโดยเฉพาะพวกผู้ชายพรึ่บ!ระหว่างที่ร่างบางกำลังรอไอศกรีมอยู่นั้น คนขายก็ยื่นของชายหนุ่มที่ยืนข้างๆ เธอก่อน เธอจึงส่งให้เขาที่กำลังคุยโทรศัพท์เพิ่งเสร็จ"ไอศกรีมของพี่ค่ะ""......?" ลีวายทำหน้ามึนงง"ขวัญสั่งให้พี่ค่ะ ลองกินดูก่อนสิคะ" ฉันยังคงยื่นไอศกรีมให้พี่ลีวาย ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้ิแต่ก็อยากให้ลองชิมดู เพราะร้านนี้ฉันกับเพื่อนชอบมากด้วย"ไม่กินจริงๆ เหรอคะ งั้นไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวขวัญ...อ่ะ!"งับ!ของขวัญยังพูดไม่ทันจบ อยู่ๆ ก็ถูกชายหนุ่มกินไอศกรีมในขณะที่มันยังอยู่ในมือเธออยู่ ทำให้คนรอบข้างถึงกับฮือฮาขึ้นมา"ได้แล้วครับ"พรึ่บ!เธอรับมาอีกอันหนึ่ง ตอนนี้ในมือเธอถือไอศกรีมทั้งสองข้าง"พี่ถือไปสิคะ ขวัญจะได้กินของตัวเอง""ไปกันได้แล

โรงพยาบาลชายหนุ่มนั่งมองใบหน้าหญิงสาวที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยสีหน้าที่นิ่งมาก เขาลากสายตามองรอยฟกช้ำจากการกระแทกที่อยู่บนหน้าผากของเธอตอนที่เขาได้รับสายจากโรงพยาบาลมันทำให้เขาแทบทรุดเมื่อรู้ว่าร่างบางเกิดอุบัติเหตุ มันจึงทำให้เขารีบขับรถมาที่นี่ทันทีอย่างความรวดเร็วด้วยหัวใจที่สั่นระรัวไปด้วยความกลัวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากผู้เป็นแม่ของเขา ก็มีเพียงเธอคนเดียวที่ทำให้เขากลัวและเป็นห่วงมากที่สุดก๊อก...ก๊อก...ก๊อกแกร๊ก!"ขออนุญาตครับ""อุบัติเหตุหรือมีคนทำ!" น้ำเสียงที่นิ่งมากของเขาทำให้คนที่ฟังอยู่นั้นถึงกับชะงักไปในทันที"จากกล้องวงจรปิดที่ผมส่งคนไปดูรู้สึกว่าจะมีคนตามเธอครับ""......""อีกอย่างรถที่ขับตามเธอ เอ่อ...""รีบๆ พูดมา""รถคันนั้นเป็นรถของคุณดีน่าครับ""......."เมื่อได้ยินดังนั้นมันทำให้แววตาของเขาถึงกับแข็งกร้าวขึ้นมาทันที พลางมือกำเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธ"ครั้งนี้คงไม่ต้องรอเวลา!""หมายความว่า...""เตรียมคนให้พร้อม! คืนนี้กูจะไปเอาตัวคนผิดมาลงโทษ!!"หลังตากที่เลียมรับคำสั่งเสร็จ เขาก็เดินออกไปทันทีเพื่อไปเตรียมคนให้พร้อมสำหรับคืนนี้

ตึก...ตึก...ตึกตอนนี้ทั้งสี่คนก็เดินออกมาจากสำนักงานเขตพร้อมกัน โดยที่ชายหนุ่มที่เป็นคนโทรให้เพื่อนตัวเองมานั้นยิ้มไม่หุบตั้งแต่ที่เขามาที่นี่ แต่บางคนที่เห็นเขาอาจจะตกตะลึงกันได้เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผู้มีใบหน้านิ่ง เย็นชานั้นกลับยิ้มหน้าบานจนทั้งเพื่อนและลูกน้องคนสนิทกลับมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ยกเว้นสาวข้างกายของเขา"มึงเปลี่ยนไปมากจริงๆ ว่ะไอ้ลีวาย""เปลี่ยน?""ก็เออดิวะ! ปกติมึงชอบยิ้มหรือไงวะ จริงมั้ยวะเลียม""ใช่ครับ ผมคิดว่าคุณเปลี่ยนไปมากจริงๆ" เลียมมองเจ้านายของเขาอย่างแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เพราะตั้งแต่มีของขวัญเข้ามา เจ้านายของเขาก็เปลี่ยนไปแทบจะเป็นคนละคน และยิ่งได้รับโทรศัพท์ให้เตรียมเอกสารทั้งหมดอย่างกะทันหันของทั้งสองคนนั้นมาที่สำนักงานเขต เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงที่ชื่อของขวัญนั้นต้องกลายมาเป็นเจ้านายของเขาในอนาคตอย่างแน่นอน"หึ! คงงั้น"ร่างบางเดินจับมือชายหนุ่มออกมา แต่ทุกการสนทนาของทั้งสามคนนั้น เธอฟังมาตลอดและมันทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงมากขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่แดงมากตั้งแต่ที่เขาพาเธอมาที่นี่"น้องไปทำอะไรมันหรือเปล่า มันถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้""คะ?"

3 วันผ่านไป...พรึ่บ!"มานั่งซึมอะไรตรงนี้พี่ขวัญ""อ้าว! เอยมาตอนไหนเหรอ"หญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยโดยที่ยังคงเปิดทีวีค้างไว้อยู่นั้น เธอไม่รู้เลยว่าน้องสาวของเธอเข้ามาในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่"เอยมาตั้งนานแล้ว ก็เห็นพี่นั่งหน้าซึมอยู่ตรงนี้" ขวัญเอยพูดพร้อมกับจ้องหน้าพี่สาวนิ่งๆ "อย่าบอกนะว่ากำลังคิดถึงพี่ลีวายอยู่น่ะ""อืม เฮ้อออ..." ของขวัญถอนหายใจออกมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตั้งแต่ที่พี่ลีวายบินไปต่างประเทศนั้น เธอก็รู้สึกถึงความว่างเปล่า ความเหงา ความคิดถึง ความโหยหาจากพี่เขา ทั้งๆ ที่เขาก็เพิ่งไปได้เพียงแค่สามวัน แต่ทำไมถึงรู้สึกนานมากก็ไม่รู้"เอาน่า พี่ลีวายไปทำธุระ เดี๋ยวพี่เขาก็กลับมา อีกอย่างพี่ก็โทรคุยกับพี่ลีวายทุกวันไม่ใช่เหรอ" ขวัญเอยพูดปลอบพี่สาวตัวเอง เพราะตอนนี้ทั้งสองคนไม่ได้ผิดใจอะไรกันแล้ว เพราะเธอรู้ตัวเองดีแล้วว่าควรจะทำตัวยังไงตั้งแต่ที่เกิดเรื่องในบ้านขึ้น"เฮ้อออ...""มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าลูกสาวทั้งสองของแม่"พรึ่บ!แม่ของหญิงสาวทั้งสองคนเดินเข้ามาหาพวกเธอพร้อมกับมองหน้าของขวัญที่ดูเหมือนมีเรื่องอะไรในใจ"คิดถึงคุณลีวายเหรอลูก""มะ...แม่รู้ได้ไงคะ" ฉ

Carlsen University"สำหรับวันนี้พอแค่ก่อนนะคะ อย่าลืมงานกลุ่มที่อาจารย์สั่ง เริ่มพรีเซนต์ในอาทิตย์หน้านะคะ"ซุบซิบ! ซุบซิบ!จู่ๆ ก็เกิดเสียงพูดคุยกันดังขึ้นเมื่ออาจารย์พูดว่าจะให้ส่งงานในอาทิตย์หน้า เพราะมันเป็นระยะเวลาที่เร็วมาก"นักศึกษามีใครจะถามข้อสงสัยอะไรกันมั้ยคะ""......""ไม่มีกันจริงๆ ใช่มั้ยคะ""......" ทุกคนที่นั่งภายในห้องยังคงเงียบเหมือนเดิม"งั้นวันนี้ก็จบเพียงเท่านี้ค่ะ"พรึ่บ!ตอนนี้ทุกคนต่างลุกขึ้นเพื่อไปหากลุ่มของตัวเองหลังจากที่เลิกคลาสเรียบร้อยแล้ว ส่วนเธอนั้นก็พูดคุยกับเพื่อนสนิทของเธอเองเหมือนกัน เพราะการทำงานกลุ่มครั้งนี้เป็นการจับกลุ่มกันเอง จึงทำให้เธอรู้สึกดีมากๆ แต่มันจะยากตรงที่ต้องส่งอาทิตย์หน้านี้แหละนะ"นี่พวกแกกลุ่มเรายังเหลืออีก 1 คนนะยะ" แจมเอ่ยขึ้นมา จนตอนนี้เราทั้งสามมองหน้ากันไปมา เพราะจริงอย่างที่แจมพูด กลุ่มที่อาจารย์ให้จับกันกลุ่มละ 4 คน แต่กลุ่มของพวกเธอมีอยู่กันแค่ 3 คน"นั่นน่ะสิ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง แค่เราสามคนก็ทำงานกันได้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไงยะ ไม่น่าเป็นปัญหาอะไร" เรนโบว์พูดพร้อมกับทำหน้าอย่างไม่ใส่ใจ"แต่มันจะหนักไปมั้ยอ่ะ แล้วนี่ก็เหล