All Chapters of Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

ตึก...ตึก...ตึกชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทอย่างเป็นทางการเดินเข้ามาในงานเลี้ยงแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยบรรดานักธุรกิจมากมายและคนมีชื่อเสียงในวงการจำนวนมาก รวมถึงบรรดานักข่าวที่มารอถ่ายรูปกับคนมีชื่อเสียง ไม่เว้นแม้แต่เขาตั้งแต่ที่ร่างสูงเดินเข้ามานั้นบรรดาหญิงสาวมากมายที่อยู่ในงานเลี้ยงนั้นต่างมองตามเขาตลอดทางอย่างหลงใหลในรูปลักษณ์ที่ดูดี และต่างสงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร เพราะพวกเธอไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนแชะๆๆ"ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ""ช่วยหันมาทางนี้ด้วยครับ"แชะๆๆชายหนุ่มไม่ได้สนใจกล้องแม้แต่อย่างใด เขาเพียงแค่ปรายตามองคนที่ถ่ายเท่านั้น ก่อนจะเหลือบไปมองลูกน้องของตัวเอง"อย่าให้คนปล่อยรูปออกไปได้!""ครับ"พรึ่บ!ระหว่างนั้นเขาก็เดินมาหยุดที่หน้างาน นักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหญ่วัยกลางคนก็เดินเข้ามาทักทายเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ในงานเลี้ยงที่เขาเป็นคนจัด"สวัสดีครับ เป็นเกียรติอย่างยิ่งนะครับที่ลูกชายคุณคริสเตียนมาร่วมงานของเราในคืนนี้""เป็นเกียรติเหมือนกันครับที่ได้มาร่วมงานที่จัดอย่างยิ่งใหญ่แบบนี้ หึ!" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา จนทำให้ชายวัยกลางคนถึงกับนิ่งไป และหลบสายตาของลูกชายผู้มีพระคุณข

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อกแกร๊ก!"ขออนุญาตครับ"ลูกน้องคนสนิทค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องทำงานอย่างเงียบๆ เพราะเห็นว่านายตัวเองกำลังทำงานอยู่"มีอะไร""เรื่องคาสิโน""......""เอกสารที่คุณให้ผมไปสืบมาได้แล้วครับ"พรึ่บ!"มันอยู่ไหน""คอนโดครับ ดูเหมือนว่าเหมือนจะมีอะไรบางอย่างผิดปกติ"ร่างสูงนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารและเปิดดูสิ่งที่เลียมเอามาให้ สายตาเขาดูอย่างละเอียด"ข้อมูลทั้งหมดไม่ถูกต้อง เงินที่ออกจากบัญชีก็ไม่ตรงตามที่เขียนไว้ในรายงาน""มันทำคนเดียว""มีนายสุรพงษ์อีกคนหนึ่ง""ไปเอาตัวมันมา!" เสียงเข้มสั่งเลียมด้วยใบหน้านิ่งและเย็นชาทันที"ได้ครับ""เลียม""ครับ""อย่าลืมไปลงทะเบียน เรื่องค่าใช้จ่ายฉันจะดูแลให้เอง""แต่ว่าผมไม่อยาก...""ไม่มีแต่ ทำตามที่ฉันสั่ง""ครับ ขอบคุณมากครับคุณลีวาย" เลียมมองลีวายอย่างซึ่งใจ"อืม กลับไปได้แล้ว"หลังจากที่คุยกับลูกน้องคนสนิทเสร็จ ร่างสูงก็จัดการงานที่ค้างต่อเป็นเวลานานหลายชั่วโมง จนกระทั่งเย็นครืดดด...ครืดดด...ครืดดดจู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงก็ดังขึ้น ทำให้เขามองอย่างแปลกใจ แต่ก็ต้องรับสายอย่างช่วยไม่ได้ เพราะคนที่โทรมาก็คือเพื่

บรื้นนนนน...บรรยากาศในรถที่เงียบสงบ ทำให้คนที่ทำหน้าที่ขับนั้นอยากที่จะทำลายบรรยากาศชวนน่าอึดอัดนี้จึงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน"จะทานอะไรกันก่อนมั้ยครับ""ไม่/ไม่""เอ่อ...ครับ งั้นผมจะขับไปมหาวิทยาลัยเลยนะครับ""รีบๆ ขับไปเลียม เดี๋ยวไอ้ลีวายมันจะเปลี่ยนใจ""มึงมาทำไมบ้านกู?" ลีวายถามเพื่อนที่นั่งกับเขาบนรถอย่างหงุดหงิด"ก็กลัวมึงจะไม่ไปเรียนยังไงวะไอ้มาเฟียขี้เกียจ""ไอ้คาร์ล!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ"รู้ครับว่าดุ โหด แต่นี่เพื่อนนะครับ""damn!!""มึงไม่ต้องมาสบถไอ้สัส!""หึ!""เลียม มึงก็เหมือนกัน ไปเรียนด้วยล่ะ" คาร์ลบอกลูกน้องคนสนิทของเพื่อนตัวเอง"ครับคุณคาร์ล"ตอนนี้รถหรูกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในมหาวิทยาลัยที่พวกเขากำลังศึกษาอยู่และเป็นปีสุดท้ายของพวกเขาในการเรียนมหาวิทยาลัย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเข้าเรียนไม่กี่ครั้ง แต่ด้วยความเก่งและความสามารถที่พวกเขามีก็สามารถเรียนจบได้ตั้งนานแล้ว แต่เพราะพวกเขาอยากที่จะจบพร้อมกับทุกๆ คน จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักปัง!พรึ่บ!"กรี๊ดดดดด! นั่นพี่ลีวายกับรุ่นพี่คาร์ลนี่นา""อร๊ายยยย ในที่สุดฉันก็ได้เจอเขาตัวเป็นๆ สักที""แบบนี้ต้องถ่ายเก็บไว้แล้วล

"กรี๊ดดดดด! ไม่นะ! ช่วยฉันด้วย!"เสียงพึมพำในลำคอของคนที่นอนอยู่บนโซฟานั้นทำให้ชายหนุ่มที่กำลังจะเดินออกจากห้องหันกลับมามองอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินออกไปทันทีโดยไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขาได้ทำหน้าที่ของตัวเองเรียบร้อยแล้วปัง!"ม่ายยยยยย"พรึ่บ!"เฮือกกก!!"ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากเห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนคิดว่าตัวเองไม่รอดจากเงื้อมมือของผู้ชายพวกนั้นแล้ว แต่ทว่า...เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมานั้นมันก็ทำให้เธอขมวดคิ้วขึ้นมาและรีบลุกขึ้นมาทันที"ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้...." ริมฝีปากบางพึมพำออกมาและเธอก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบสำรวจตัวเองทันทีและก็พบว่าเสื้อผ้าของเธอยังคงอยู่ครบเหมือนเดิมนั่นก็ทำให้เธอพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจร่างบางพยายามนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ก่อนที่เธอจะสลบไปนั้น เธอเห็นใครบางคนเดินเข้ามา แต่พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เพราะเธอเห็นไม่ชัดแล้วก็สลบไปในทันที"เฮ้อออ...อุตส่าห์จะไปหาน้องสาวกลับกลายเป็นตัวเองที่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้" เธอตำหนิตัวเอง แต่ภายในใจกลับนึกขอบคุณคนที่เข้ามาช่วยเธอไว้ ถึงแม้เธอจะแปลกใจมากที่คนที่เข้ามาช่วยเธอนั้นรู้แม้กระทั่งทั้งที่อยู่ขอ

Mystic Pubตอนนี้หญิงสาวทั้งสองคนในชุดเดรสสั้นรัดรูปได้ยืนอยู่หน้าผับหรูใจกลางเมืองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากที่เพื่อนของร่างบางพยายามดึงแขนให้เธอลงมาจากรถด้วยความยากลำบาก เพราะเสื้อผ้าของเธอนั้นมันสั้นจนเธอไม่กล้าลงมาจากรถ"อยากเปลี่ยนชุดอ่ะ ขอกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนได้มั้ยแจม" ฉันบอกแจมที่ตอนนี้กำลังจะเดินเข้าไปข้างในผับ"จะบ้าหรือไงของขวัญ มาถึงที่นี่แล้วเนี่ยนะ""ก็ใช่น่ะสิ ชุดของแกมันทำให้ฉันทำตัวไม่ถูกนะ""ฉันว่าเข้ากับแกดีออก รู้ตัวมั้ยว่าแกขาวมากจนฉันอิจฉาน่ะยัยคุณหนู" แจมมองชุดที่ตัวเองให้เพื่อนยืมใส่ก็ต้องหงุดหงิดขึ้นมา เพราะชุดสีดำรัดรูปนั้นมันขับสีผิวของขวัญที่ขาวจนมันเด่นมากยังไงล่ะ"ถ้าแกอิจฉางั้นก็ให้ฉันเปลี่ยนชุดสิ แกจะได้เล่นไง ดีมั้ย?" ฉันพยายามเสนอความคิดเห็นทันที"ไม่เอาอ่ะ ถึงฉันจะอิจฉา แต่เพราะแกเป็นเพื่อนฉันหรอกนะ คืนนี้ฉันยอมแกก่อนก็ได้ ไปกันเถอะ ^_^"หมับ!"เดี๋ยวก่อนสิ!""อะไรอีกล่ะ ฉันอยากสนุกแล้วนะขวัญ""แต่ว่าฉัน....""ไม่มีแต่ เข้าไปกันได้แล้ว""......""ของขวัญ""เฮ้อออ...ก็ได้ แต่!""อะไรของแกอีกเนี่ย""ห้ามดื่มเยอะจนเมา เข้าใจมั้ย?""รู้แล้วน่า ไปกันได้