Semua Bab Break The Rule แหกกฎ(รัก)นายมาเฟีย: Bab 51 - Bab 60

เช้าวันต่อมา...พรึ่บ!"หวังว่าจะทานได้นะคะพี่ลีวาย..." เธอพึมพำออกมาเบาๆร่างบางมองผลงานตัวเองจากการที่เธอตื่นเช้ามาลองทำข้าวต้มให้กับชายหนุ่มที่ยังคงนอนหลับอยู่ เธอไม่อยากปลุกเขาเพราะเมื่อคืนเขาคงจะเหนื่อยมากเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนมันก็ทำให้ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้สึกมีความสุขมากเช่นกันหมับ!จู่ๆ ก็มีมือหนาสอดเข้ามากอดจากด้านหลังเธออย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอตกใจมาก"อ่ะ! ตกใจหมดค่ะพี่ลีวาย"ฟอดดด~~"ทำอะไรอยู่""ข้าวต้มค่ะ""หืม""ขวัญลองทำดูค่ะ ไม่รู้ว่าจะทานได้หรือเปล่า มาทานข้าวกันเถอะค่ะ"พรึ่บ!มือหนาคว้าเอวเธอเข้ามากอดอีกครั้งแล้วพาเดินอ้อมไปที่โต๊ะอาหาร"ถ้าทานไม่ได้?" ลีวายถามกลับ"นั่นสิคะ...""......""งั้นเราสั่งอย่างอื่นมากินกันมั้ยคะ ขวัญไม่มั่นใจเลย" ฉันบอกเขา เพราะกลัวว่าพี่ลีวายจะทานไม่ได้เหมือนกัน "เดี๋ยวขวัญสั่งให้เองค่ะ""ไม่ต้องหรอก""......""เมียอุตส่าห์ทำให้กิน ผัวจะปฏิเสธได้ยังไงครับ"ฉ่าาาาาตึกตัก...ตึกตักใบหน้าแดงร้อนผ่าวพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวแรงขึ้น เพราะคำพูดของชายหนุ่มที่กำลังหยอกล้อเธอ"พูดอะไรแบบนี้อีกแล้วนะคะ >.หึหึหึ""

ฟิ้วววว~~สายลมพัดผ่านหญิงสาวที่ยืนทอดมองไปยังเบื้องหน้าที่มีคลื่นน้ำทะเลซัดเข้ามาเป็นระยะ บรรยากาศที่เงียบสงบทำให้สมองเธอรู้สึกสบายใจอย่างมากที่ได้มาที่นี่หมับ!"ออกมาข้างนอกทำไมไม่เรียกพี่ หืม"ชายหนุ่มสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลังพร้อมกับกระซิบถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและอ่อนโยนเหมือนทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน"ขวัญเห็นพี่หลับอยู่เลยไม่อยากปลุกค่ะ"วันนี้เป็นวันหยุดของทั้งสองคนและเป็นเธอเองที่ชวนเขามาเที่ยวทะเล ทั้งสถานที่และที่พักเธอเป็นคนจัดการทุกอย่างด้วยตัวเองโดยได้รับความช่วยเหลือจากเลียมเล็กน้อยที่บอกว่าเขามีรีสอร์ตตากอากาศที่ชายทะเล ทำให้เธอคิดแผนได้อย่างง่ายดาย เพราะเธอรู้สึกว่าสองสามวันที่ผ่านมาเขาเหมือนมีเรื่องอะไรภายในใจและใบหน้าที่เคร่งเครียดของเขาที่เธอสังเกตเห็น มันทำให้เธอต้องชวนเขามาเที่ยวเพื่อให้เขาได้พักผ่อนและปล่อยใจไม่ให้คิดถึงเรื่องที่มันยังไม่มาถึงพรึ่บ!"นั่งลงสิ" ลีวายเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับกระตุกมือเธอให้นั่งลงข้างๆ เขา "ทำไมถึงอยากมาเที่ยวที่นี่ ปกติทุกวันหยุดพี่คิดว่าเราจะของานพี่ทำซะอีก" ลีวายพูดพร้อมกับยิ้มออกมา เพราะทุกครั้งเมื่อถึงวันหยุดทีไร ของขวัญจะของานเขาทำต

พรึ่บ!"พวกพี่จะกลับไปเคลียร์เรื่องทางนั้นก่อน ฝากดูแลไอ้ลีวายด้วยนะครับ""ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้นะคะ เดี๋ยวขวัญจะอยู่ดูแลพี่ลีวายเองค่ะ" ของขวัญพูดกับเพื่อนของลีวาย"เราก็ต้องพักผ่อนด้วยนะของขวัญ ถ้าไอ้ลีวายมันฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นเราเป็นแบบนี้มันคงโทษตัวเองแน่ๆ ยิ่งคลั่งรักอยู่ด้วย" แจ็คกี้พูดเล่นกับของขวัญ เพราะไม่อยากให้เธอเครียด"ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง แต่ขวัญไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ""งั้นพวกพี่กลับก่อนแล้วกัน เคลียร์ทางนั้นเสร็จจะมาเยี่ยมมันใหม่ อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะครับ" คาร์ลพูด"ค่ะ"หลังจากที่คาร์ลและแจ็คกี้เดินออกไปจากห้องพักฟื้น ตอนนี้ภายในห้องจึงเหลือเพียงแค่ของขวัญกับลีวายที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย โดยที่ตั้งแต่ที่เขาถูกนำมาส่งที่โรงพยาบาลจนถึงตอนนี้ยังไม่ฟื้นร่างบางเหม่อมองไปที่ชายหนุ่มอย่างเศร้าใจ เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาตอนไหน ถึงแม้หมอจะบอกว่าเขาอยู่ในระยะปลอดภัยแล้วหลังจากที่ผ่าตัดเอากระสุนออกแล้ว แต่ก็ยังคงต้องรอดูอาการต่อไป เธอก็ยังคงอดเป็นห่วงเขาไม่ได้และไม่ยอมไปไหนเลยตั้งแต่เมื่อคืนจนกระทั่งถึงเช้าวันนี้"รีบๆ ตื่นสักทีสิคะพี่ลีวาย...." น้ำเสียงสั่นเครือเอื้อนเ

พรึ่บ!"นี่ก็เทอมสุดท้าย อย่าลืมส่งเอกสารให้อาจารย์ด้วยนะคะ วันนี้วันสุดท้ายแล้วพรุ่งนี้อาจารย์จะประกาศสถานที่ฝึกงานของแต่ละคนในเว็บบอร์ดของคณะเรานะคะ"นักศึกษาปี 4 ที่กำลังนั่งฟังอาจารย์พูดในเรื่องของการฝึกงานที่ให้เวลาพวกนักศึกษาเลือกแหล่งฝึกเองในเทอมหนึ่งไปแล้วและนี่ก็เป็นวันสุดท้ายที่นักศึกษาทุกคนจะต้องส่งเอกสารสำหรับฝึกงานในปีสุดท้ายก่อนที่จะจบของทุกคนรวมถึงตัวเธอด้วย"พวกแกหาที่ฝึกงานกันได้หรือยัง""ฉันได้แล้วล่ะ ^⁠_⁠^""ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าแกจะฝึกที่ไหน เพราะคู่หมั้นแกคงไม่ปล่อยให้ไปฝึกงานที่อื่นหรอกยะยัยขวัญ""เอาล่ะค่ะ วันนี้เลิกคลาสได้ค่ะ ขอให้สนุกแล้วก็โชคดีในการฝึกงานค่ะ"พออาจารย์พูดจบก็เดินออกไปทันที ตอนนี้ร่างบางและพวกเพื่อนๆ กำลังคุยกันเรื่องที่จะฝึกงาน เพราะเอกของพวกเธอนั้นสามารถเลือกที่ฝึกงานเองได้ แต่ละแหล่งฝึกจะต้องฝึกได้ไม่เกิน 3 คน"เฮ้อออ...ชีวิตในมหาลัยจะจบลงแล้วเหรอเนี่ย""จบที่ไหนยะยัยแจม เดี๋ยวเราก็ต้องกลับมาสอบอีก แต่ฉันนี่สิไม่อยากฝึกงานบริษัทของที่บ้านเลยอ่ะ" เรนโบว์บ่นทันที "ฉันขอไปฝึกกับแกได้มั้ยอ่ะแจม""แกคิดว่าแกเปลี่ยนที่ได้?""นั่นสิเรน ฉันว่าพ่อแม่

บรื้นนนนน...เอี๊ยดดดด...กึก!"ขอบคุณมากนะเลียม""มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ""นายกลับไปเถอะ เดี๋ยวพี่ลีวายก็คงจะเลิกคุยงานแล้วล่ะ""คุณไม่เป็นไรจริงๆ นะครับ" เลียมถามคนรักของเจ้านายของเขาอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้"อื้ม กลับไปเถอะนี่ก็เย็นมากแล้ว ^⁠_⁠^"ร่างบางยิ้มให้กับเลียมเพื่อบอกเขาว่าเธอไม่เป็นไร ก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านเมื่อรถของเขาขับออกไปพรึ่บ!ของขวัญนั่งลงที่โซฟาด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้ทั้งวันเธอแทบทำงานไม่ได้เลย เพราะรู้สึกไม่สบายตัว อีกอย่างก่อนที่เธอจะออกจากบริษัทก็เกือบจะเป็นลมล้มลงกับพื้น แต่อยู่ๆ เลียมก็เข้ามาช่วย ทำให้หมอนั่นคงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปอีก จึงอยากจะอยู่เป็นเพื่อนเธอก่อน เพราะวันนี้พี่ลีวายออกไปคุยงานตั้งแต่เช้าและไม่ได้เข้าบริษัทเลย"เฮ้อออ...เป็นแบบนี้อีกแล้วเรา แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวกับพี่ลีวายได้มั้ยเนี่ย" เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดและพี่ลีวายบอกว่าจะพาเธอไปเที่ยว แต่ไม่ได้บอกเธอเลยว่าที่ไหนทำให้เธอเริ่มกังวลกับเรื่องนี้ร่างบางสะบัดความคิดออก เพราะมันอาจจะทำให้เธอยิ่งปวดหัวหนักขึ้นไปอีก ก่อนที่จะมองนาฬิกาก็เห็นว่าตอนนี้เย็นมากแล้ว จึงลุกขึ้นเดินไปท