All Chapters of ข้ามเวลาไปทำสวนกับเจ้าหนูตัวป่วนข้างบ้าน ยุค80: Chapter 31 - Chapter 39

กลับจากซีอานได้เกือบ 1 สัปดาห์ ซานเฉียวได้ชวนหนิงซินมาคุยกันเรื่องร้านอาหารและร้านสอนทำขนมที่พวกเธอกำลังจะทำร่วมกัน ทางด้านเฉิงฮวนก็ได้รับหน้าที่เป็นคนออกแบบชุดให้กับพนักงานในไร่ตามแผนกต่าง ๆ "หาวห่าวดูแลน้อง ๆ ด้วยนะลูก อย่าพาน้องไปเล่นใกล้สระบัวนะครับ"ซานเฉียวรีบตะโกนบอกลูกชายของเธอเอาไว้ก่อนจะเกิดเรื่อง วันนี้เธอพาเด็ก ๆ มาปูเสื่อนั่งเล่นอยู่แถวสวนดอกไม้ข้างบึงบัว ไม่ไกลนักมีคนงานของชางหยวนที่กำลังสร้างร้านอาหารและคาเฟ่เล็ก ๆ ตามรูปแบบที่ซานเฉียวกับหนิงซินเลือกเอาไว้ คนงานอีกกลุ่มก็กำลังสร้างสะพานไว้ให้นักท่องเที่ยวเดินชมบึงบัวได้อย่างสดวก"รับทราบฮะหม่าม๊า เหมิงเหมิง เป่าเปา ตามพี่มาตรงนี้เร็วเข้า เราไปเก็บดอกไม้กันดีกว่า""ไปเยยปี้เหาเห่า""ฮะ ฮะ เหาเห่าหย๋อ ฮะ ฮะ "ซานเฉียวมองตามเสี่ยวเหมิงกับเสี่ยวเปาทีไรก็รู้สึกว่าเธออยากมีลูกสาวน่ารัก ๆ แบบนี้เหลือเกิน ถ้าได้จับแต่งตัวเป็นตุ๊กตาคงน่ารักไม่น้อย"มองแบบนั้นอยากมีลูกสาวล่ะสิท่า มา ๆ เอาท้องมาชนกัน รับรองว่าเธอต้องท้องแน่นอน"เฉิงฮวนที่ท้องได้หลายเดือน เธอกำลังนั่งเอนหลังพิงหมอนนุ่มมองเพื่อนรักอย่างรู้ทัน"เธอก็พูดไปเฉิงฮวน ชนท

หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยง เสิ่นตงหยางรู้สึกเป็นห่วงซานเฉียวมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว เขาจึงสั่งให้คนสนิทเตรียมคอยดูแลและคุ้มกันเธอไปทุกหนทุกแห่ง นอกจากนี้ เขายังได้มอบสร้อยคอหมาป่าที่ได้มาจากชาวบ้านให้เธอสวมใส่เอาไว้เขาไม่อยากให้เรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้น ทว่า.. หากมันเกิดขึ้นจริง อย่างน้อยสร้อยเส้นนี้ก็จะเป็นที่พึ่งทางใจในยามที่ไม่อาจรู้ได้ว่าเธอจะถูกนำตัวไปที่ไหน หลายเดือนก่อนเขาได้เข้าขัดขวางการส่งอาวุธของเฮียฮ้อจนอีกฝ่ายได้รับความเสียหายไม่น้อย ครั้งนี้ฝ่ายนั้นไม่มีทางอยู่นิ่งแน่"สร้อยเส้นนี้หนูต้องสวมติดตัวเอาไว้นะอาเฉียว"เสิ่นตงหยางกล่าวพลางสวมสร้อยคอให้ซานเฉียวอย่างเบามือ"หมาป่า! แล้วที่เขียนเอาไว้ด้านหลังหมายความว่ายังไงเหรอคะ?"ซานเฉียวจับจี้รูปหมาป่าที่คู่หมั้นของเธอเพิ่มสวมให้ขึ้นมาดู จี้ที่ทำจากโลหะแต่สามารถทำออกมาเป็นรูปหัวสุนัขที่สวยงาม มองผิวเผินเหมือนว่าจี้นี้จะมีอายุไม่ต่ำกว่าหลายสิบปี"พี่ก็ไม่รู้ความหมาย สร้อยเส้นนี้ได้มาตอนที่ไปช่วยชาวบ้านเมื่อเดือนก่อน ผู้นำหมู่บ้านที่มอบให้บอกไว้แค่ว่า เวลาเข้าป่าหรือเจออันตรายต้องสวมติดตัวไว้ ศรัทธาแล้วจะช่วยได้ สัญ

ซานเฉียวที่ถูกขังอยู่ในห้อง พอทุกคนออกไปหมดกระท่อมน้อยก็ถูกล็อกจากด้านนอก เธอจึงใช้โอกาสนี้หลบเข้าไปในมิติของเธอทั้งที่มือและเท้าของเธอยังถูกมัดติดกับเก้าอี้อยู่"เอาว่ะ! ยังไงถูกมัดอยู่ในมิติก็ยังดีกว่าถูกมัดอยู่ในห้องนี้"พรึบทันทีที่เข้าไปในมิติด้วยสภาพที่ทุลักทุเล ซานเฉียวต้องใช้แรงที่มีพาตัวเธอกับเก้าอี้กระโดดไปจุดที่เคียวดายหญ้าวางอยู่ตรงโคนต้นไม้ตุ๊บ!ซานเฉียวจำต้องตะแคงข้างให้เก้าอี้ล้มลง แม้จะทำให้แขนของเธอต้องเจ็บจากการถูกเก้าอี้กดทับ แต่มันก็ทำให้เธอคว้าเอาเคียวดายหญ้ามาถือไว้ในมือได้สำเร็จครืด คราด ครืด คราด ครืด คราด"โอ๊ย! ซี๊ดดด"เสียงของเคียวดายหญ้าถูกใช้ตัดเชือกไปมาอยู่ด้านหลัง แต่การที่ไม่สามารถมองเห็นได้ทำให้คมของเคียวดายหญ้าบาดลึกลงที่ผิวหนังบริเวณข้อมือของซานเฉียวจนเลือดซึมออกมา แต่เธอก็ยังไม่ยอมหยุดมือซ้ำยังเร่งมือมัดเชือกออกให้เร็วที่สุดก่อนที่เธอจะไม่มีแรงปึ๊ด"ขาดซักที ซี๊ดด เจ็บชะมัด!"ซานเฉียวรีบประคองตัวเองขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ก่อนที่เธอจะเริ่มลงมือตัดเชือกที่มัดเท้าเธออยู่ ไม่นานเชือกก็ขาด มือและเท้าของเธอก็ได้รับอิสระอีกครั้ง ซานเฉียวเห็นว่าข้างนอกย

1 ปีผ่านไปเรื่องยุ่ง ๆ ที่เกิดขึ้นผ่านมาได้ปีกว่าแล้ว ตอนนี้การเรียนของซานสปาเกตตีเข้าสู่โค้งสุดท้าย อีกไม่กี่วันเธอก็จะได้เข้ารับปริญญาบัตรในระดับบัณฑิตตามที่เธอใฝ่ฝันเอาไว้ แน่นอนว่าทุกคนในครอบครัวต่างก็ภูมิใจในตัวของลูกสาวคนนี้ทางด้านฮั่วซานหลางเองก็ทำหน้าที่เป็นผู้นำครอบครัวที่ดีไม่แพ้ผู้เป็นน้องสาว ตลอดหลายปีซานหลางทุ่มเทให้กับครอบครัวซ้ำยังเป็นกำลังหลักในการผลักดันให้ไร่องุ่นสกุลฮั่วเติบโตมาจนถึงวันนี้ โดยมีหวังห้าวเฉิงคนรักของเขาคอยเป็นกำลังใจให้ตอนนี้กู้เฉิงฮวนคลอดลูกคนที่ 2 จนเจ้าหนูเวินตงตงมีอายุได้ 1 ขวบ ส่วนชางหนิงซินก็คลอดลูกคนที่ 2 ได้ประมาณ 8 เดือนแล้ว เหลือเพียงเจ้าหนูตัวป่วนเสิ่นหาวห่าวเท่านั้นที่พร่ำขอให้หม่าม๊ามีน้องให้เขาสักทีซานเฉียวเลือกที่จะทำวิทยานิพนธ์จากข้อมูลในไร่ของเธอเอง ไม่ว่าจะเป็นการศึกษา สำรวจข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับสินค้า หรือบริการจากลูกค้าหรือกลุ่มเป้าหมาย เช่น ความต้องการ ความคิดเห็น ความพึงพอใจ ทัศนคติ ภาพลักษณ์ ที่ลูกค้าหรือกลุ่มเป้าหมายมีต่อไร่ของเธอการเปรียบเทียบสินค้าและบริการของเธอกับคู่แข่งขัน พฤติกรรมการซื้อสินค้า ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดส

เสิ่นซานเฉียวกำลังยืนมองแปลงผักในไร่ของเธอด้วยรอยยิ้ม แต่งงานกันมาหลายเดือนเสิ่นตงหยางทำหน้าที่สามีคอยดูแลเธอเป็นอย่างดี ชีวิตหลังแต่งงานของทั้งคู่เป็นไปอย่างราบรื่น ซานเฉียวได้มีเวลาให้กับไร่มากขึ้น ช่วยเหลือพี่ชายและดูแลบ้านเรือนไปพร้อม ๆ กันส่วนเสิ่นตงหยางก็แบ่งเวลาทำงานและเวลาอยู่กับครอบครัวได้อย่างลงตัว ยกเว้นในกรณีที่ต้องทำงานเร่งด่วน เขาก็จะพาลูกน้องมาทำงานที่บ้าน เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ ๆ กับซานเฉียวมากที่สุด"ทำอะไรอยู่ครับ"ร่างอรชรถูกโอบกอดเอาไว้ด้วยแขนแกร่งของผู้เป็นสามี ช่วงนี้ตงหยางโชคดีหน่อยที่เพื่อน ๆ ของลูกชายแวะเวียนมาที่ไร่ตลอด ทำให้เจ้าหนูตัวป่วนต้องกลายเป็นไกด์นำเที่ยวจนไม่มีเวลามาเฝ้าหม่าม๊าของเขา"อยากกินมะม่วงดองค่ะ ถ้าได้กินอะไรเปรี้ยว ๆ คงจะสดชื่นขึ้น"มีบางอย่างเริ่มเปลี่ยนแปลงไป ซานเฉียวเริ่มรู้สึกอยากกินอาหารรสเปรี้ยวเป็นพิเศษ อารมณ์ของเธอก็แปรปรวนง่าย เดี๋ยวดีใจ เดี๋ยวเสียใจ และมักจะหงุดหงิดกับเรื่องเล็กน้อย ร่างกายของเธอดูอวบอิ่มมีน้ำมีนวลขึ้นอย่างเห็นได้ชัด"เปลี่ยนเป็นมะม่วงสดดีกว่า พี่ไม่อยากให้หนูกินของดอง เดี๋ยวพี่ให้คนไปเก็บที่หลังตึกมาให้""ขอบคุณค