บททั้งหมดของ เหมยฮวาฤดูหนาว: บทที่ 71 - บทที่ 80

“ฝ่าบาท องค์ชายทั้งสามได้ออกเดินทางแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลิวกงกงก้าวเข้ามารายงาน อวี้หลางเงยพระพักตร์ขึ้นจากกองฎีกา พลางผ่อนลมหายใจช้าๆ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับจ้าวเหมยฮวาทำให้สามองค์ชายไม่พอใจอย่างมาก พวกเขาจึงตัดสินใจออกเดินทางไปฝากตนเป็นศิษย์กับสำนักมังกรฟ้าที่โด่งดังไปทั่วทั้งสี่แคว้น เพื่อจะไปให้พ้น

“เจ้าว่าสำนักอะไรนะ” เอ่ยย้ำเมื่อฟังคำบอกนั้นแล้วรู้สึกทะแม่งๆ“สำนักอันดับหนึ่งของอาจารย์ฟ่งขอรับ”หัวเป่าบอก ร่างเตี้ยๆ พลันยืดอกด้วยความภูมิใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในชื่อสำนักตนจ้าวหมิงหลงส่ายหน้าเล็กน้อย เขายังจดจำได้ดีว่าตาแก่ฟ่งไม่เคยร่วมงานอะไรกับยุทธภพ ไม่ติดต่อผู้คน ตั้งแต่รุ่นภรรยาเขายังเ

“ดี ฮ่าๆๆ ดีเหลือเกิน ให้มันบดขยี้ไอ้แก่นั่นให้ตายได้ยิ่งดี ความแค้นที่มันทำกับข้าและไทเฮาจะได้สะสางเสียที ตู้หวิน เจ้าจงนำกำลังคนของตระกูลเยว่ไปสมทบกับกองกำลังแม่ทัพ ข้าต้องการให้เจ้านำสมบัติของตระกูลเยว่กลับมาให้ได้ แต่จงจำไว้ว่าแค่คอยหนุนพอ ปล่อยให้พวกมันปะทะกันไป ให้มันเจ็บตายทั้งคู่ได้ยิ่งดี แล

สิ้นวาจากำแหง คนแก่ที่พวกเขาต่างดูแคลนก็ส่งเท้าขึ้นมายันใบหน้าชั่วร้ายของเสี่ยวเอ้อร์ทันที ฝ่าเท้าพุ่งกระทบแก้มเน้นๆ เสียงดังฉาดใหญ่ พรรคพวกในร้านเห็นฝ่ายตนถูกทำร้ายก็พากันกรูเข้าใส่ตาเฒ่าเป็นแถว พริบตาเสียงปะทะกันก็ดังสนั่น พร้อมกับร่างผู้คุมกันและเสี่ยวเอ้อร์ของร้านที่ลอยละลิ่วไปปะทะกับข้างฝาสาวง

ทั้งคู่เงยหน้ามองสบสายตากัน เมื่อได้ยินเสียงใสเอ่ยราบเรียบ ก่อนจะคลี่ยิ้มเหยียดๆ มองสตรีผู้ปากกล้าเบื้องหน้าด้วยแววตาฉายรอยหยามหยัน สภาพสตรีผู้นี้มอมแมมอย่างยิ่ง ใบหน้าที่มีผ้าผืนบางปิดบังล้วนเต็มไปด้วยฝุ่น แม้ดวงตาจะกระจ่างใสสกาว หากมองผิวเผินจากการแต่งกายแล้วก็ให้ดูสกปรกอย่างยิ่ง“แม่นาง ท่านกล่าว