Share

Chapter 2 ถ่วงเวลา

last update Last Updated: 2025-07-01 21:24:32

ภายในห้องนอนที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนย่างกรายเข้ามา แต่ทว่าในเวลานี้หนุ่มใหญ่กลับยอมให้พลอยชมพู หญิงสาวที่ฟังแค่ชื่อเขาก็อยากทำความรู้จักกับเธอ แต่เมื่อได้เจอตัวจริงยิ่งรู้สึกหลงใหลจนอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว โชคดีที่หญิงสาวยี่สิบแล้ว ทำให้เขาไม่ต้องเสี่ยงในข้อหาพรากผู้เยาว์ แต่ความเป็นจริงแล้วกฎหมายก็ทำอะไรเขาไม่ได้ และไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน สามารถปฏิเสธความต้องการของเอเดนได้     

"คุณคะ ฉันขอเวลาทำใจก่อนได้ไหม"                                     

สาวน้อยนัยน์ตาสีนิลกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะพยายามทำให้มันปกติ แต่ชายหนุ่มก็รูสึกได้ จากอาการของเธอที่กำลังสั่นระริกไปทั้งตัว เพียงแค่เอเดนใช้ฝ่ามือแตะลงไป ที่ใบหน้าของหญิงสาวเบา ๆ ความใกล้ชิด ที่แทบจะแนบสนิทจากเขา ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ จากลมหายใจอุ่นๆ จนทำให้หญิงสาวหัวใจกระตุกวูบหวาดกลัว เขามากกว่าเดิม เมื่อชายหนุ่มมีความน่าเกรงขามอยู่ในตัว บวกกับกลิ่นอายความเป็นชายที่ดูบึกบึน ช่วงล่างของเขา เป้ากางเกงที่มันกำลังเริ่มตุง ทั้งที่หญิงสาวไม่ต้องกระตุ้นอารมณ์มันก็ตื่นตัวพร้อมจะเข้าไปพิชิตช่องแคบของเธอ                                                              

"ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันก็เหมือนกับผู้ชายทุกคนที่เธอเคยผ่านมา" น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบลงไปที่ข้างใบหูของพลอยชมพู ยิ่งทำให้เธอขนลุกซู่ เมื่อหญิงสาวไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน ดังที่เอเดนเข้าใจ ซึ่งชายหนุ่มเองคงคาดไม่ถึง ว่าผู้หญิงสมัยนี้จะยังคงมีความบริสุทธิ์หลงเหลือมาถึงเขาได้                                                        

เพียงแค่ใช้เป้ากางเกงถูไถกับต้นขาของเธอ หัวใจของเอเดนเริ่มเต้นแรง เลือดในกายสูบฉีดจนแทบคลั่ง ในเวลานี้ยิ่งเข้าใกล้เธอเท่าไหร่ก็ยิ่งเห็นใบหน้ารูปไข่ขาวผ่องของเธอชัดขึ้น ดวงตาคู่สวยดูมีเสน่ห์ พลอยชมพูนับว่าเป็นผู้หญิง ที่สะดุดตาและตรึงใจเขามากเลยทีเดียว                  

"คุณ...คุณค่ะ เอ่อ...คือ" เมื่อมือของชายหนุ่มเริ่มป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าอกของเธอ พลอยชมพูดูตกใจจนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก ในขณะที่เอเดนกำลังพยายามใช้มือบีบลงไปที่อกกลมโตของเธอ พร้อมกับเคล้นคลึงไปมา ราวกับว่ามันคือเรื่องปกติที่เขาจะทำกับผู้หญิงคนไหนก็ได้                                             

"จะกลัวทำไม เรามาหาอะไรสนุก ๆ ทำกันดีกว่า" ชายหนุ่มวางแก้วลงบนโต๊ะ พร้อมกับถอดเสื้อสูทออกตามด้วยปลดเนกไท จากนั้นไม่นานเสื้อเชิ้ตที่เขาสวมใส่ก็ได้ลอยลงไปกองอยู่กับพื้นภายในเวลาชั่วพริบตาเดียว                                                                                                           

ในเวลานี้ร่างกายท่อนบนของเขาปราศจากเครื่องนุ่งห่ม หน้าตาอันหล่อเหลาตามแบบฉบับลูกครึ่งผสมผสานระหว่างเอเชียกับยุโรป ทำให้เอเดนยิ่งดูน่าหลงใหล เมื่อโครงหน้าของเขาออกไปทางยุโรปมากกว่าเอเชีย หนวดเครารุงรังนั้นไม่ได้เป็นอุปสรรคทำให้ความหล่อของชายหนุ่มลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ส่งผลให้หัวใจของพลอยชมพูเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอควรจะกลัวเขาไม่ใช่รู้สึกตื่นเต้นแบบนี้                                            

"ฉันขออาบน้ำก่อนได้ไหมคะ" สาวน้อยพลอยชมพู ผู้ใส่ซื่ออ่อนต่อโลก กำลังพยายามต่อรอง เพื่อถ่วงเวลา แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ระยะสั้น ๆ ก็ตามที ซึ่งเธอนั้นอยากจะสร้างความคุ้นเคยกับเขาให้มากกว่านี้           

"ได้สิ ก็ดีเหมือนกัน ฉันชอบผู้หญิงที่เนื้อตัวสะอาด แม้จะเคยผ่านโลกมามากก็ตามที" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและแววตาที่ดุดัน แต่พลอยชมพูกับยืนเหม่อ เธอกำลังหลงเสน่ห์ในเรือนกายของชายตรงหน้า ไรขนที่ขึ้นแซมไม่ได้บดบังมวลกล้ามนั้นเลยแม้แต่น้อย เขาดูเป็นผู้ชายที่รักสุขภาพ แม้จะอายุมาก แต่กาลเวลาก็ไม่ได้ทำให้ใบหน้าหรือร่างกายของเขาร่วงโรยไปได้เลย                                                                      

หัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบ เมื่อจู่ ๆ เอเดนยื่นผ้าเช็ดตัวส่งมาให้กับเธอ ซึ่งเป็นจังหวะประจวบเหมาะที่ทำให้คนทั้งคู่ได้สบตากัน หญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อเป็นรูปปั้นไปชั่วขณะ เมื่อสายตาที่เขาจ้องมองมาแสดงออกชัดเจน ยังไงคืนนี้เธอก็หนีไม่พ้นซาตานอย่างเขาแน่     ดวงตาคมกริบของชายหนุ่ม ช่างมีอะไรให้น่าค้นหามากมาย เวลานี้หญิงสาวร่างเล็กยืนนิ่งราวกับถูกสาปให้เป็นหิน เมื่อเธอกำลังตกอยู่ในภวังค์ กับการได้จับจ้องมวลกล้ามของหนุ่มรูปงาม ในระยะเผาขนแบบนี้ จนกระทั่งชายหนุ่ม ยื่นผ้าเช็ดตัวให้กับเธอ จึงทำให้พลอยรู้สึกตัวตื่นจากภวังค์                                                                                                  

"ขอบคุณค่ะ" เธอกล่าวขอบคุณชายหนุ่มพร้อมกับรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาถือไว้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปในทันที เพื่อทำใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอในค่ำคืนนี้          

เอเดนจัดการถอดกางเกงของเขาออก แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวเอาไว้ ก่อนจะไปนอนรอพลอยชมพูที่เตียงอย่างอารมณ์ดี แต่ถ้าเขารู้ความจริงว่าเธอไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน คงจะรู้สึกตื่นเต้นกว่านี้ไม่น้อยเลยทีเดียว                                                                              

พลอยชมพูค่อย ๆ ถอด เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ออกทีละชิ้น จนในที่สุดเวลานี้ เรือนกายของเธอก็ได้เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ปราศจากอาภรณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น                                                                                                        

"วันนี้ทุกอย่างคงจบสิ้น ขอให้คุณใช้มันให้คุ้มค่านะคะ คุณเอเดน" หญิงสาวยืนมองตัวเองผ่านกระจกเงา เมื่อสมบัติที่ล้ำค่า กำลังจะถูกชายหนุ่มครอบครอง ซึ่งชีวิตนี้เธอก็คิดว่า เขาจะเป็นเพียงแค่ผู้ชายคนเดียวที่ได้มันไป แม้ว่าเธอจะต้องเสียมันให้กับเขาด้วยสาเหตุใดก็ตามที เขาก็คือผู้ชายคนแรกของเธออยู่ดี               

เมื่อพลอยชมพูอาบน้ำเสร็จ เธอได้เอาผ้าเช็ดตัวพันรอบอกเอาไว้ แล้วค่อย ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ภาพของชายตัวโตกำลังนอนรออยู่บนเตียงขนาดคิงไซซ์ กำลังส่งผลให้หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรง เมื่อสายตาคมกริบของเขา มองมาที่เธอด้วยความเจ้าเล่ห์

"ขึ้นมาบนเตียง" น้ำเสียงของชายหนุ่มฟังดูไม่เกรี้ยวกราด แต่ก็วางอำนาจอยู่ในที จนทำให้พลอยชมพูรีบทำตามอย่างว่าง่าย                           

"ว้าย!" ทันทีที่ร่างอรชรแตะถึงเตียง สะโพกกลมกลึงของเธอถูกชายหนุ่มยกขึ้นมานั่งทับร่างกำยำของเขาเอาไว้ เมื่อกลิ่นกายของหญิงสาวหอมละมุนอบอวลไปกลิ่นอ่อนๆ ของครีมอาบน้ำ                                  

"ร้องอย่างกับว่าไม่เคย จะกลัวอะไรนักหนา แค่ดันมันเข้าออกเราก็จะสนุกด้วยกันแล้ว จับมันสอดเข้าไป"                                                                    

คราวนี้น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปจากเดิม มันเหมือนคำสั่งที่ทำให้คนฟังรู้สึกหวาดกลัว จู่ ๆ เขาจะให้เธอจับมันสอดเข้ามาได้ยังไง แค่เธอนั่งทับก็รู้แล้วว่าขนาดของมันไม่ธรรมดา ถ้าเกิดทำตามที่เขาบอกพรุ่งนี้เธอคงเดินไม่ได้แน่                                                                                                                       

"ฉันว่า เราเริ่มจากจูบก่อนดีไหมคะ"                                                       

พลอยชมพูทำเป็นใจดีสู้เสือ เธอตั้งคำถามนี้กับเขาอย่าง กล้า ๆ กลัว แถมยังใจกล้าเอื้อมมือลงไปลูบลงที่ใบหน้าของเขาอีกด้วย เธอทำเหมือนกับว่าช่ำชองผ่านสนามรักมาแล้วนับไม่ถ้วน พลอยชมพูค่อย ๆ ใช้นิ้วเขี่ยและลูบไล้ไรหนวดรุงรังด้วยความแผ่วเบา เธอจะรู้หรือเปล่ายิ่งทำแบบนั้น มันยิ่งกระตุ้นความเป็นชายในตัวของเอเดนมากขึ้น

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • กำราบรักมัดใจนางบำเรอ   Chapter 37 ตอนพิเศษ

    “อร่อยค่ะ แค่พลอยรู้สึกมีความสุขจนล้น ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตพลอย” หญิงสาวพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน เธอเดินอ้อมไปนั่งตักเอเดน เรียวแขนเล็กโอบลำคอแกร่งของสามีหนุ่มเอาไว้ จนชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจกับท่าทีของภรรยา “พลอยรักคุณจังเลย” หญิงสาวพูดออกมาด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม เหมือนกับเธอกำลัยอ่อยสามี สะกดใจให้เขาหลงใหลเพียงแค่เธอ “คุณแม่ครับ มองพ่อแบบนี้อยากโดนจับกดหรือไง หืม” เอเดนพูดพร้อมกับก้มลงไปสบตาคนตัวเล็ก “คุณพ่อ กล้าหือกับแม่เหรอคะ” “ถ้าเป็นเรื่องอื่น พ่อให้แม่บงการทั้งหมด แต่ถ้าเรื่องบนเตียง พ่อขอนะครับ” จุ๊บ!จ๊วบ! จร๊วบ!

  • กำราบรักมัดใจนางบำเรอ   Chapter 36 บทส่งท้าย2

    โรงพยาบาล “อะไรนะครับคุณหมอ”เอเดนอุทานออกมาพร้อมกับหยดน้ำตาที่คลอหน่วยอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเขากำลังตื้นตัน ในคำบอกเล่าของคุณหมอ “คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ อาการที่ภรรยาของคุณเป็นอยู่นั้น ผลมาจากการตั้งครรภ์ ยังไงก็เพลาๆ เรื่องบนเตียงไว้บ้าง เพราะอายุครรภ์ยังอ่อนอยู่เพิ่งจะได้เจ็ดวีค ผมแนะนำแค่ท่าเบสิคเท่านั้น” หมอหนุ่มแอบกระเซ้าเหย้าแหย่เอเดน เพราะทั้งคู่มีความสนิทสนมกันพอสมควร “ถึงว่าทำไมพลอยดูเพลียๆ เมื่อคืนเผลอจัดหนักจัดเต็ม เมียกับลูกผมปลอดภัยดีใช่ไหมครับหมอ” คราวนี้น้ำเสียงของเอเดนเริ่มเปลี่ยนเป็นความห่วงใย เมื่อเขานั้นเผลอจัดหนักพลอยชมพูทั้งคืน “ปลอดภัยดีครับ แต่เธอขอนอนพักคงจะเพลีย” “ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ ผมขอตัวไปดูภรรยาก่อน” “เชิญเลยครับ”

  • กำราบรักมัดใจนางบำเรอ   Chapter 35 บทส่งท้าย

    “รักนะครับ ฉันขอกระแทกแรงให้มิดลำ เธอเป็นเมียฉันขอจัดหนักแบบนี้ทุกวันนะครับคนดี” เสียงแหบพร่าของชายหนุ่ม กระซิบลงไปที่ข้างใบหูของพลอยชมพู เมื่อถ้อยคำของผู้เป็นสามีนั้น ส่งผลให้เลือดในกายสูบฉีด เมื่อเขาไม่พูดเปล่ากระแทกท่อนเอ็นลำเขื่องเข้ามาในช่องแคบของเธอจนมิดลำอย่างแม่นยำ ผลุบเข้าผลุบออกจนกลีบเนื้อปลิ้นไปตามการเสียดสีของเจ้าดุ้นหัวแดงลำเขื่อง “อื้ม อูยยยย อร้ายยย อ๊ายยย” คนตัวเล็กร้องครางออกมาสุดเสียง เมื่อเอเดนจับลำขาเรียวของเธอทั้งสองข้าง มาพาดไว้ที่เอวของเขาเอาไว้ มือหนาจับลงไปที่เอวคอดของหญิงสาว เพื่อรั้งร่างอรชรเข้าหาช่วงจังหวะการสอบสะโพกเข้าออก เอเดนทำการกระแทกให้สมกับที่เขาและเธอมีความต้องการ จนเรือนร่างของพลอยชมพูกระเด็นกระดอนไปมา “อืม อ๊า โอ้ววว แน่นจัง ผมจะแตกแล้วที่รัก” “อะ อ๊ะ อ๊ายยย อร้ายยย” พลอยชมพูถึงกับร้องออกมาดังลั่น เมื่อชายหนุ่มสอบสะโพกเข้าออกไม่ยั้ง มิหนำซ้ำริมฝีปากของเขายังก้มลงมาครอบครองเม็ดบัวอมชมพูกลางสองเต้าสลับกันไปมาอย่างเมามัน “อื้ม อ๊า”

  • กำราบรักมัดใจนางบำเรอ   Chapter 34 รักก็คือรัก

    “เรียกแทนตัวเองว่าฉันแบบนี้ แสดงว่าเธอโกรธฉันขึ้นมาอีกแล้วใช่ไหมพลอยชมพู มานั่งลงตรงนี้” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับคว้าภรรยานั่งลงที่ตัก “ว้าย! ปล่อยค่ะ” หญิงสาวพยายามดันตัวออกห่างจากอกแกร่ง ที่เข้าใกล้ทีไรหัวใจของเธอมันก็มักจะเต้นแรงได้เสมอ “ไม่ปล่อย จนกว่าเราจะเคลียร์กันให้เข้าใจกัน” เสียงทุ้มต่ำกระซิบลงมาที่ข้างใบหูของพลอยชมพู ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ แถมตอนนี้หญิงสาวยังนั่งอยู่บนตักของคนตัวโต ที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้ ซึ่งดูเหมือนว่าชายหนุ่มพร้อมที่จะจู่โจมเธอทุกวินาที“ถ้าจะคุยกัน คุณก็ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน” หญิงสาวพูดออกมาอย่างรู้ทัน เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงรัศมีความหื่นของเอเดน “ฉันชอบคุยกับเธอแบบตัวต่อตัว ไร้ซึ่งอาภรณ์สวมใส่ ไหนคนขี้งอนมีอะไรสงสัยในตัวฉันอีก ลองว่ามาซิ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจับหญิงสาวร่างอรชรหันหน้าเข้าหา แต่พลอยชมพูกลับไม่สบตา เธอพยายา

  • กำราบรักมัดใจนางบำเรอ   Chapter 33 เอาใจเก่ง

    "พลอยชมพู เธออยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า" ชายหนุ่มร้องเรียกชื่อภรรยาออกมา พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ไม่พบกับพลอยชมพู ตอนนี้หัวใจของเขาเต้นระรัว เพราะกลัวว่าเธอจะหนีออกจากบ้านไป และไปเจอกับใครที่มุ่งร้ายกับเธอ ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของพลอยชมพู เขาจึงรีบตรงไปที่ระเบียง ปรากฏว่าหญิงสาวร่างเล็ก นั่งหลับคอพับหลังพิงผนังอยู่ที่ระเบียง อากาศเย็นแบบนี้ไม่รู้ว่าเธอมาแอบหลับลงไปได้ยังไง "พลอยชมพู" เอเดนร้องเรียกชื่อภรรยาออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะก้มลงไปอุ้มเธอเข้ามานอนที่เตียงนุ่ม "เกิดอะไรขึ้น ทำไมใบหน้าของเธอ ถึงเต็มไปด้วยคราบน้ำตา" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ก่อนจะจุมพิตลงไปที่แก้วนวล เพื่อซับน้ำตาให้กับภรรยา ใบหน้าของชายหนุ่มมองไปที่ดวงหน้างาม ด้วยความรู้สึกอยากจะตีก้นสักทีสองที ที่เธอเผลอไปนั่งหลับนอกห้องแบบนั้น แม้จะมีลมพัดโชยมา แต่ยุงก็ชุมมาก ถ้าเกิดเป็นไข้เลือดออกขึ้นมาจะทำยังไง

  • กำราบรักมัดใจนางบำเรอ   Chapter 32 เข้าใจผิด

    "พวกคุณสองคนคิดจะทำอะไร ผมไม่ใช่ผู้ชายที่จะกลับไปกินของเก่า เพราะตอนนี้ผมไม่ใช่เอเดนคนเดิมอีกแล้ว" เอเดนพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่หญิงสาวทั้งสองกลับพยายามเคลียคลอ จนชายหนุ่มต้องปัดมือพวกหล่อนออกเป็นพัลวัน ซึ่งหนุ่มใหญ่ไม่รู้ตัวว่าในเวลานี้ กำลังมีสายตาคมของใครบางคนจับจ้องมองมาที่เขา พร้อมกับถ่ายคลิปเอาไว้ ตั้งแต่ชายหนุ่มเดินลงบันไดมาจากชั้นบนของผับ และอีกไม่นานทั้งคลิปและภาพนิ่ง คงจะถูกส่งออกไปยังจุดหมายปลายทาง ที่คนถ่ายต้องการให้พลอยชมพูตาสว่างสักที "คุณโกนหนวดโกนเคราออกดูหล่อกว่าเดิมหลายเท่า พิมมี่แทบจำไม่ได้ แต่ลีลาบนเตียงคุณคงจะเด็ดเหมือนเดิมจริงไหมคะ" หญิงสาวยังคงเชื่อว่า เสือที่ชอบกินเนื้อคงไม่มีทางเปลี่ยนใจ ไปกินมังสวิรัติง่ายๆ เพราะถึงยังไงรสชาติของเนื้อย่อมจะหอมหวานกว่าผักผลไม้เป็นไหนๆ "ผมขอตัวนะ ต้องรีบกลับบ้าน ป่านนี้พลอยชมพูคงนอนรอแย่แล้ว" "จะรีบไปไหนละคะ ดื่มเป็นเพื่อนพราวก่อนสิ หรือคุณกลัวว่าจะอดใจไม่ไหว เมื่ออยู่ใกล้น้ำพริกถ้วยเก่า" แพรวรู

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status