All Chapters of รักวุ่น ๆ ของนายวายร้ายออสติน: Chapter 21 - Chapter 30

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ใบพลูยังคงขังตัวเองอยู่ในห้อง ภายใต้ความเงียบงันท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยภาพการออกแบบ ที่เธอตั้งใจที่จะทำความฝัน เพื่อให้บิดามารดาได้ภูมิใจกับลูกสาวคนนี้ คนที่ไม่รักดี หลังจากที่เธอยอมจำนนต่อออสตินไปแล้วนั้น ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เจ็บยิ่งกว่าการถูกบอกเลิก ก็คือการที่หญิงสาวได้รู้ว่าโลกของเขามีสองใบ เมื่อผู้หญิงคนนั้นยังเฝ้ารอ และหล่อนก็ไม่เคยรอเก้อ ซึ่งใบพลูคิดว่ามิ้นต์กับออสตินจะต้องมีความเกี่ยวข้องกันมากกว่าที่เธอเคยรู้มา“ความสัมพันธ์ของเราคงต้องจบลงตรงที่นายมีเขา ฉันพร้อมตัดใจ ก่อนที่จะถลำลึกมากไปกว่านี้ ถ้าหากต้องกลายเป็นตัวสำรองของใคร ฉันขออยู่คนเดียวไปจนตายดีกว่า” หญิงสาวมองไปที่โมเดลบ้าน สิ่งที่เธอต้องการคืออิสระ ไม่ใช่การเอาตัวเองเข้าไปพันผูกกับผู้ชายอย่างออสตินแน่นอนเธอไม่มีทางหมั้นกับเขา หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม หญิงสาวพูดไม่ทันไร เสียงข้อความในไลน์ได้ดังขึ้น พร้อมกับภาพของมิ้นต์และออสตินเด้งเข้ามารัวๆ ซึ่งใบพลูไม่รู้ว่าคนส่งมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ทำไมเดย์ถึงได้มีภาพเหล่านั้น แต่เธอก็พยายามไม่สนใจ ก่อนจะวางสมาร์ทโฟนเครื่องแพงเอาไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้

ในขณะที่บ้านของใบพลูกำลังมีเรื่องให้หญิงสาวต้องหนักใจ ทางด้านเดย์และมิ้นต์กลับนั่งดื่มฉลองกันอย่างหน้าระรื่น หลังจากที่คนทั้งคู่สามรถทำให้ออสตินกับใบพลูเริ่มแคลงใจกันได้ ทั้งที่ปกติคนทั้งคู่ก็ไม่ค่อยจะลงรอยกันอยู่แล้ว“ถ้างานนี้สำเร็จ ฉันมีรางวัลให้นายอย่างงามเลยทีเดียว” มิ้นต์พูดขึ้นมาด้วยแววตาลุกโชนประดุจเปลวไฟ พร้อมที่จะลุกไหม้ชีวิตของใบพลูให้วอดวาย เมื่อหล่อนรู้สึกเกลียดชังหญิงสาวยิ่งกว่าสิ่งใด“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าใบพลู แต่ตอนนี้ฉันกำลังต้องการเธอมากกว่าผู้หญิงคนไหน” ชายหนุ่มพูดพลางเดินอ้อมมานั่งข้างๆ หญิงสาว มือแกร่งของเขาค่อยๆ ลูบลงไปที่ต้นขาขาวอวบอย่างเร้าอารมณ์เมื่อชุดเดรสที่หล่อนสวมใส่รัดติ้วสั้นเสมอหู เสียจนทำให้เดย์อดใจไม่ไหว“ใจเย็นสิ ยังไงคืนนี้ นายกับฉันต้องได้สนุกกันแน่ แต่...” มิ้นต์พูดค้างเอาไว้ ก่อนจะลุกขึ้นยืน พร้อมกับถือแก้วไวน์เดินออกไปยังระเบียง ซึ่งบรรยากาศสุดแสนจะเย็นสบาย เหมาะกับการดื่มไวน์แล้วนั่งควงหนุ่มหล่อกล้ามโต“คืนนี้ขอเป็นที่ระเบียงได้ไหม บรรยากาศชิลดี” เดย์เดินตามหล่อนมาติดๆ แล้วโอบมิ้นต์จากทางด้านหลัง ก่อนจะกระซิบลงไปที่ข้างใบหูของเล็ก พร้

หลายวันผ่านไปตั้งแต่คนทั้งคู่ได้ตกลงใจหมั้นหมาย ใบพลูกับออสตินไม่ได้เจอกันอีกเลย เพราะต่างคนต่างก็แข่งกันออกแบบชุด ซึ่งเป็นคอลเลกชันใหม่ของบริษัทกวินชู จวบจนกระทั่งวันนี้ใบพลูได้เตรียมกระเป๋าสำหรับการเดินทาง หญิงสาวยังคงทำหน้าบึ้งตึงแล้วถอนหายใจออกมาเสียงดัง เมื่อออสตินจะเธอพานั่งรถไปดูงาน กว่าจะถึงเชียงใหม่คงปาเข้าไปดึกแน่ เพราะตอนนี้ก็สายมากแล้ว“ถ้าพี่ใบบัวอยู่ที่เชียงใหม่คงจะดีกว่านี้ ทำไมฉันถึงหนีนายไม่พ้นสักที มิหนำซ้ำยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ” หญิงสาวบ่นพึมพำออกมาตามลำพัง เมื่อเธอต้องไปค้างที่นั่นหลายคืน แต่ทว่าแพทย์หญิงใบบัวได้เดินทางไปศึกษาดูงานที่ต่างประเทศ กว่าจะกลับคงอีกหลายวัน คงไม่ได้เจอกันอีกตามเคยหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งดูปราดเปรียวแต่งตัวด้วยชุดที่ทะมัดทะแมง เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวยัดชายเสื้อเหน็บในส่วนอีกข้างปล่อยเอาไว้ให้ชิล สวมกางเกงยีนรัดรูป รวบผมขึ้นไว้หลวมๆ ซึ่งเธอได้รองเท้าผ้าใบสีขาวยิ่งทำให้ดูแมตช์กันกับเสื้อเชิ้ต จากนั้นหญิงสาวได้ถือปนกระเป๋าเดินทางลงมาด้านล่าง เตรียมพร้อมที่จะเดินทางไปกับคู่หมั้น ซึ่งเธอนั้นดูไม่เต็มใจสักนิด“คุณหนูใบพลูอย่าลืมเสื้อแขนยาวนะคะ ที่นั่นอาก

ภายในห้องทำงานของท่านประธานกวินชู เวลานี้ภรรยาของเขานั่งทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ หลังจากที่นางและสามีกลับออกมาจากห้องประชุม ซึ่งใบบุญไม่ชอบใจเลยสักนิดที่กวินคิดจะแต่งตั้งให้ออสตินเป็นท่านรองประธานส่วนใบพลูมีหน้าที่เป็นแค่เลขาให้กับชายหนุ่ม ซึ่งไม่รู้ว่าเธอจะถูกออสตินแกล้งอะไรอีกบ้าง“คุณใบบุญครับ ทำไมต้องชักสีหน้าบึ้งตึงใส่ผมแบบนี้ด้วย” กวินพูดออกมาด้วยเสียงหวาน ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตัวยาวข้างๆ ภรรยาของเขา ลำแขนแกร่งโอบไปที่ไหล่มนของคนตัวเล็กเอาไว้ด้วยท่าทีที่อบอุ่น“ขยับออกไปเลยนะ ฉันไม่เข้าใจคุณจริงๆ คิดยังไงถึงได้ยกตำแหน่งรองประธานให้กับออสติน ถ้าใบพลูรู้แล้วลูกจะเสียใจแค่ไหน” ใบบุญพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตำหนิกวิน เมื่อเธอกลัวว่าใบพลูจะน้อยใจ ที่จู่ๆ บิดาก็ยกตำแหน่งรองประธานบริษัทให้กับออสติน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาหมายมั่นปั้นมืออยากให้ลูกสาวได้เป็นซีอีโออย่างเต็มตัว“ออสตินมีอะไรหลายๆ อย่างที่จะทำให้คู่แข่งของเราซอฟท์ลง ตอนนี้สถานการณ์ของบริษัทเราเริ่มที่จะมีปัญหา เพราะฝั่งโน้นคิดโพรเจกต์ออกมาราวได้ราวกับเข้ามานั่งในใจของใบพลู ผมไม่รู้ว่าพวกเขาเอาข้อมูลการออกแบบพวกนั้นมาจากไหน” กวินพูดออกมา

ภายในห้องพักของโฮมสเตย์ ดูเหมือนว่าเขาและเธอจะยอมสงบศึกกันได้ด้วยดี เมื่อใบพลูยอมให้ชายหนุ่มนอนกอดอยู่แบบนั้น ทั้งที่เธอควรขัดขืนกลับไม่ฝืนทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจ การได้มาที่นี่คงทำให้คนทั้งคู่ได้รู้ใจกันมากขึ้น สมกับที่กวินต้องการอยากให้ออสตินกับลูกสาวของเขาได้ลงเอยกันด้วยดี เพราะอีกไม่นานคงมีการแต่งงานเกิดขึ้น“เหนื่อยหรือเปล่า จิบไวน์เย็นๆ สักแก้วไหม” เสียงทุ้มที่ดังอยู่ข้างหู ส่งผลให้คนตัวเล็กเอี้ยวตัวพลิกกายหันหน้าเข้าหาคนตัวโต เป็นจังหวะที่ทำให้จมูกของเธอชนเข้ากับจมูกคมของออสตินเข้าพอดิบพอดี ส่งผลให้คนทั้งคู่ตกอยู่ในภวังค์ของกันและกัน เหมือนกับว่าเขาและเธอนั้นต่างก็กำลังตกหลุมรักอีกฝ่าย เมื่อถูกสายตาคมจับจ้องความเขินอายได้เกิดขึ้นกับคนตัวเล็ก ก่อนที่ใบพลูนั้นจะใช้ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาดันอกแกร่งที่แนบชิดให้ขยับออกห่างจากเรือนกายของเธอ“เธอรู้ตัวหรือเปล่า เวลาที่เธออยู่นิ่งๆ ไม่ต่อปากต่อคำกับฉัน เธอน่ารักเป็นบ้าเลยนะใบพลู” ถ้อยคำที่แสนหวานกับแววตาที่ทอแสงเป็นประกาย ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยหวั่นไหวไม่น้อย จนหญิงสาวอยากจะมุดหนีเขาไปให้พ้นจากตรงนี้เสียให้ได้“พูดบ้าอะไรของนาย นี่ก็เย็นแล