All Chapters of รักวุ่น ๆ ของนายวายร้ายออสติน: Chapter 41 - Chapter 50

ชายหนุ่มยังคงกดฝังเจ้ามังกรยักษ์ลงไปลึกจนสุดลำ ร่องแคบของเธอรัดแน่น เสียจนเขาต้องข่มใจไม่ให้ขาดสติ จากนั้นออสตินค่อยๆ เคลื่อนไหวร่างกายเชื่องช้าลง เขาสอบสะโพกเนิบนาบ เพื่อไม่ให้เสร็จกิจก่อนเวลาอันควร“อืม ... ออสติน! รีบหน่อยสิ เดี๋ยวใครก็เข้ามาเห็นหรอก” ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะขัดใจไม่น้อย ที่ชายหนุ่มเริ่มลีลา ผ่อนจังหวะลง เพื่อดึงเวลาให้เขาได้เชยชมความงามของเรือนกายหญิงสาวตรงหน้า เพราะไม่ว่าเธอจะอยู่ท่าไหน แห่งหนใด ใบพลูก็คือผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว หัวใจเต้นแรงได้ทุกช่วงเวลา“เมียฉันสวย สวยเสียจนฉันอดใจไม่ไหว” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตาคนตัวเล็ก ใบพลูรู้สึกเขินอายเสียจนใบหน้าร้อยผ่าว เมื่อความเป็นชายของเขายังคงคับแน่นแข็งขึงอยู่ภายในร่องสวาทของเธอ“ออสติน อืม” หญิงสาวถึงกับครางออกมาเสียงหลง ซึ่งบทรักลึกซึ้งยังคงร้อนแรงในทุกท่วงท่า แว่วเสียงลมหายใจหอบกระชั้นถี่ เคล้าคลอเสียงเนื้อกายดังกระทบกันไปทั่วห้องอย่างต่อเนื่องร่วมชั่วโมง ต่างคนต่างดำดิ่งในห้วงอารมณ์รัก นำพากันและกันขึ้นแตะขอบฟ้าครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาสองคนทำราวกับว่าโหยหาความรักที่แสนหวานมาเนิ่นนาน ก่อนที่ร่

ซึ่งชายหนุ่มไม่ต่อปากต่อคำ เขาตั้งอกตั้งใจยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่ม ราวกับคนที่เพิ่งถูกบอกเลิกมายังไงยังนั้น ทั้งที่กำลังจะแต่งงานกับเจ้าสาวที่เขาแอบรักมาตลอดระยะเวลาหลายปี“เฮ้ย! ใจเย็นดิ! มึงจะดื่มเพื่อลืมเธอรึไง” น้ำเสียงประชนประชันของครามดังขึ้น พลางดึงแก้วออกจากมือออสติน“ยุ่งน่า!” เสียงทุ้มยังคงเอ่ยออกไปห้วนๆ ก่อนที่นิรินจะหยิบบรั่นดีมารินลงไปในแก้วให้กับชายหนุ่มด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้มขณะที่วาวาและนัตตี้เริ่มไม่พอใจ เมื่อเห็นว่ามีใครมาข้องแวะกับแฟนของใบพลู สักพักนัตตี้ตัดสินใจส่งข้อความรวมทั้งรูปภาพไปให้เพื่อนรักทันที อีกใจก็รู้สึกโมโหใบพลูที่เอาแต่ใจเย็น ปล่อยให้ออสตินไปไหนมาไหนได้ตามอำเภอใจ ราวกับว่าชายหนุ่มนั้นโสดสนิททั้งที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับใบพลูในไม่ช้านี้แล้วภายในบ้านหลังใหญ่ ที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา ใบพลูนั่งเหม่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น หญิงสาวได้ออกแบบรองเท้าแฟชั่นที่ดูสวยแปลกตาเอาไว้เสนอผู้เป็นบิดา ซึ่งมันคงเป็นพรสวรรค์ของเธอ ที่สามารถออกแบบเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรีออกมาได้อย่างสวยหรูดูมีเอกลักษณ์ รวมทั้งรองเท้าคู่ล่าสุดนี้ด้วยเสียงสมาร์ตโฟนเครื่องแพงดังขึ้น พ

เมื่อวันแต่งงานระหว่างใบพลูกับออสตินใกล้เข้ามาทุกที ทำให้ใบบุญรู้สึกไม่สบายใจชอบกล เธอคิดว่ามันเร็วเกินไป เพราะลูกสาวยังไม่ได้ใช้ชีวิตโสดให้คุ้มค่า ไม่รู้ว่ากวินคิดยังไง ถึงอยากได้ผู้ชายอย่างออสตินมาเป็นลูกเขย ทั้งที่คนทั้งคู่ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะรักกันเลยแม้แต่น้อย ใบพลูเองก็ไม่เห็นตื่นเต้นกับงานแต่งที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกทั้งเธอยังมีทีท่าเหมือนกับว่าไม่อยากออกไปไหนมาไหนกับออสติน ถึงแม้ว่าคืนนี้ใบพลูจะตามชายหนุ่มไปที่งานปาร์ตี้ แต้ก็ไม่รู้ว่าลูกสาวของเธอจะแฮปปี้หรือเปล่า“เป็นอะไรไป ยังไม่เข้านอนอีกเหรอคุณ หรือว่าคุณกำลังรอผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย หืม” กวินเพิ่งกลับจากงานวันเกิดของลูกค้ารายใหญ่ ที่เขาถูกเชิญไปร่วมงาน พอเข้ามาในห้องนอนเขาถึงกับขมวดคิ้วหนาเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นภรรยานั่งจับเจ่าอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง ราวกับว่าใบบุญกำลังงอนผู้เป็นสามี เมื่อภรรยาใช้สายตามองมาค้อนมาที่คนตัวโตราวกับว่าเขานั้นเพิ่งทำความผิดมายังไงอย่างนั้นแหละ“ไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยเลยค่ะ ตัวเหม็นขนาดนี้ดื่มไปเยอะสิท่า” ใบบุญผลักกวินออกห่าง จนทำให้เขาเริ่มแน่ใจ ว่าเธอต้องมีเรื่องอะไรงอนเขาอ

“จ้องอยู่ได้ ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ” เมื่อถูกสายตาคมจับจ้องกวาดมองเรือนกายขาวผ่องของเธอ ทำให้หญิงสาวรู้สึกเขินอาย จนต้องยกฝ่ามือขึ้นมาปิดสองเต้าเอาไว้ แต่ทว่าก็ไม่อาจปกปิดให้มิดได้ ออสตินยกยิ้มร้ายที่มุมปาก ซึ่งเขายังคงกวาดสายตามองเรือนกายที่ไร้อาภรณ์ของคนรัก ยามที่ต้องแสงสีส้มนวลเผยให้เห็นความขาวผ่อง ทุกส่วนของเรือนกายของคนตัวเล็กได้ประจักษ์แก่สายตาคมที่กำลังปลาบปลื้มปีติยินดีกับสิ่งที่เขาได้ครอบครองเป็นเจ้าของใบพลู“ฉันรักเธอนะ รักมากถึงมากที่สุด รักเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักได้” ถ้อยคำที่แสนหวานจากชายตัวโต กำลังจะส่งผลให้หัวใจของเธอพองโต ริมฝีปากร้อนฉ่าทาบทับลงไปที่เรียวปากได้รูป เขากดจูบเชื่องช้าเนิบนาบ ก่อนจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แว่วเสียงลมหายใจของคนทั้งคู่เริ่มหอบถี่หญิงสาวใต้ร่างสัมผัสได้ถึงกลิ่นบรั่นดีอ่อนๆ สร้างความกำหนัดทำให้เลือดลมในกายเริ่มสูบฉีด เมื่อความเป็นชายของเขาตั้งลำแข็งขึง ทิ่มลงมายังต้นขาขาวอวบครั้งแล้วครั้งเล่า ริมฝีปากร้อนฉ่าผละออกจากเรียวปากอิ่มน้ำ ค่อยๆ ไล้เรื่อยไปจนถึงใบหูเล็กคนตัวโตใช้ปลายลิ้นแตะลงไปเบาๆ หยอกเย้าอย่างเร้าอารมณ์ ทำเอาคนใต้ร่างเสียวซ่านสั่นสะท

ภายในห้องนอนของเดย์ บนเตียงขนาดคิงไซซ์ได้มีหญิงสาวร่างอรชรนอนหลับใหล เรือนกายของเธอมีเพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วห่อหุ้มกายเอาไว้ หลังจากที่มิ้นต์ได้จัดการถอดชุดของเธอออกจนสิ้น สายตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้ารูปไข่ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ นอนลงไปข้างกายของเธอ ซึ่งเนื้อตัวของเดย์มีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้ ขณะที่มิ้นต์เป็นตากล้องคอยถ่ายภาพจัดฉากให้ดูสมจริง“นี่เดย์! ทำยังกับไม่เคย” มิ้นต์ถึงกับโวยวายออกมาเสียงดัง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มโอบใบพลูด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ “เคยน่ะเคย แต่ทุกมันยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่ได้นอนนิ่งๆ แบบนี้สักหน่อย”“มันก็เหมือนกันแหละน่า ตุ๊กตายางนายก็เคยเอามาแล้วไม่ใช่เหรอ”“หุบปาก!” “ก็เร็วหน่อยสิ เดี๋ยวออสตินก็กลับมาแล้ว เข้าในผ้าห่มทำเหมือนคนกำลังเล่นบทเลิฟซีนอะ” มิ้นต์ออกคำสั่งออกไป จนทำให้เดย์ชักสีหน้าใส่หล่อนอย่างไม่ค่อยพอใจ“เอาภาพนิ่งนะ”“รู้แล้วน่า ใครจะบ้าถ่ายวิดีโอ ยัยใบพลูนอนนิ่งเป็นขอนไม้อยู่แบบนั้น” มิ้นต์เริ่มขึ้นเสียงใส่ชายหนุ่ม ก่อนที่หล่อนจะพยายามหามุมกล้องให้ได้ภาพที่ดูเหมือนจริงที่สุด“พอแล้ว แค่นี้ก็ทำให้ออสตินไม่อยากแต่งงานกับใบพลูแล้วแหละ”“แ