สีหน้าของโป๋ซือหานเปลี่ยนไปในทันที“เดี๋ยวก่อน โยวหราน เธอรู้แล้วเหรอ…”“ใช่ ฉันรู้หมดแล้ว”หลินโยวหรานขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ฉันรู้ว่านายแต่งงานกับฉันก็แค่เพื่อตระกูล และฉันก็รู้ว่านายอยากจะหย่ากับฉันมานานแล้ว อยากให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้ง เพื่อแก้แค้นที่ฉันแย่งตำแหน่งคุณหนูตระกูลหลินไป แต่นายโป๋ซือหาน…”หลินโยวหรานเผยรอยยิ้มขมขื่น“ฉันแค่อยากถามนาย ตอนนั้นที่ฉันหายไป มันเป็นความผิดของฉันเหรอ? สี่ปีก่อนที่ตระกูลหลินตามหาฉันเจอ ฉันเต็มใจอย่างนั้นเหรอ? การหมั้นหมายกับนายด้วย มันเป็นความตั้งใจของตระกูลหลินและตระกูลโป๋ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ?”“ตั้งแต่ต้นจนจบ พวกนายบังคับให้ฉันทำทุกเรื่อง สุดท้ายทำไมถึงมาโทษฉันล่ะ?”หลินโยวหรานมองโป๋ซือหาน ในที่สุดก็ถามคำถามที่อยากถามที่สุดในใจออกมา“โป๋ซือหาน ฉันทำผิดอะไรกันแน่?”โป๋ซือหานมองใบหน้าซีดเผือดของหญิงสาวตรงหน้า ในตอนนี้เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกบดขยี้“ไม่จริงนะ โยวหราน เธอฟังฉัน…”เขาอ้าปากจะอธิบาย แต่กลับพบว่าตัวเองพูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียวและหลินโยวหรานก็ไม่อยากมองเขาอีกต่อไปแล้ว“ฉันรู้ว่าก่อนที่ฉันจะมาถึง
Read more