All Chapters of ชื่อหนังสือ: ใต้ดาวนับพันก็ยังรักเธอ: Chapter 1 - Chapter 10

เช้าวันต่อมา หลินโยวหรานสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์สั่นเมื่อเปิดโทรศัพท์ดู ก็เห็นข้อความจากแม่ของโป๋ซือหานข้อความเสียงเป็นสิบ ๆ ข้อความนิ้วของหลินโยวหรานกดเล่นโดยไม่รู้ตัว เสียงร้อนรนจากแม่ของโป๋ดังขึ้นในห้อง“โยวหรานนะโยวหราน นี่ก็ผ่านไปอีกเดือนแล้ว ลูกยังไม่มีวี่แววจะท้องเลยเหรอ?”“ไม่ใช่แม่จะว่าอะไรนะ แต่ลูกกับซือหานต้องพยายามให้มากขึ้น ตอนกลางคืนพวกแกต้องขยันกันหน่อยนะ ปีนี้ต้องมีลูกให้ได้...”หลินโยวหรันรีบปิดเสียงลงทันทีแต่ก็ไม่ทันแล้วพอเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นโป๋ซือหานกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อได้ยินเนื้อหาในข้อความเสียง มือที่เขากำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตก็ชะงักลงเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา“หลินโยวหราน เธออยากมากขนาดไหน ถึงได้ใช้แม่ของฉันมาอ้างแต่เช้าแบบนี้?”ใบหน้าของหลินโยวหรานซีดเผือด “ฉันไม่ได้...”เธออยากจะอธิบาย แต่ชายหนุ่มกลับใช้มือบีบคางของเธออย่างไม่พอใจนิ้วโป้งและนิ้วกลางบีบคางของเธออย่างหยาบคาย แต่นิ้วชี้กลับเลื่อนผ่านลำคอนุ่มและเรียบเนียนของเธออย่างยั่วยวน“เธอไม่ได้?”โป๋ซือหานหัวเราะเยาะ “งั้นเธอก็อธิบายมาสิว่าทำไมเธอยังใส่ชุดนี้อยู

หมอยังพูดไม่ทันจบ ไม่นึกเลยว่าหลินโยวหรานก็คว้าหลอดทดลองเหล่านั้นฟาดลงกับพื้นอย่างแรง“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากมีลูกกับเขา”ใบหน้าของหลินโยวหรานซีดเผือด แต่แววตากลับแน่วแน่“ไม่ว่าโป๋ซือหานจะให้พวกคุณเท่าไหร่ ฉันจะให้สิบเท่า อย่าบอกเขา”คุณหมอตกใจมาก “แต่... แต่ถ้าคุณโป๋ถามขึ้นมา...”“ก็ค่อยว่ากันเมื่อเขาถาม”หลินโยวหรานพูดอย่างใจเย็นในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะจากไป เธอก็จะไปให้หมดไม่มีอะไรเหลืออยู่หลินโยวหรันก้มมองเศษหลอดทดลองบนพื้น ส่วนลึกในใจรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยครั้งหนึ่ง เธอเคยตั้งตารอที่จะมีลูกกับโป๋ซือหานแต่ตอนนี้... เธอยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างเย้ยหยัน หลินโยวหรานเดินจากไปทันที...หลินโยวหรานจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลเองเมื่อกลับถึงบ้าน กลิ่นอายของโป๋ซือหานที่อยู่ทุกหนแห่งในห้องกลับทำให้เธอหายใจไม่ออกดังนั้นเธอจึงตัดสินใจไปที่สนามล่าสัตว์เพื่อผ่อนคลายเมื่อก่อนตอนที่หลินโยวหรานอยู่ยุโรป งานอดิเรกที่เธอชื่นชอบที่สุดคือการขี่ม้าล่าสัตว์แต่ในประเทศจีน วัฒนธรรมการล่าสัตว์ไม่ค่อยพัฒนาเท่าไหร่ ตอนที่หลินโยวหรานกลับมาใหม่ ๆ ยังไม่มีที่ให้ล่าสัตว์เลยพอแม่บุญธรรมรู

หลินโยวหรานชะงักมือที่กำลังจะผลักประตูคนที่ช่วยโป๋ซือหานออกมาได้คือเธอ ทำไมถึงกลายเป็นหลินชิงเสวี่ยไปได้ล่ะ?เสียงอายๆ ของหลินชิงเสวี่ยดังออกมาจากด้านในห้อง“ที่ซือหานติดอยู่ในภูเขาเพราะจะเอาหมาป่าขาวมาให้ฉัน การที่ฉันช่วยคุณจึงเป็นเรื่องที่สมควรแล้วค่ะ แต่ว่า...”แววตาของหลินชิงเสวี่ยหรี่ลง“ซือหาน คุณไม่ต้องเอาหมาป่าขาวมาปลอบใจฉันหรอกค่ะ ฉันรู้ดีว่า คนที่คุณรักที่สุดคือพี่สาวฉัน ดังนั้นตอนที่พี่สาวถูกลักพาตัวไป คุณถึงยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยเธอ...”“ไม่ใช่อย่างนั้นเลย!”เสียงตื่นเต้นของน้องชายโป๋ซือหานดังขึ้น“คดีลักพาตัวครั้งนั้น เดิมทีเป็นแผนของซือหาน!”“อะไรนะ?” หลินชิงเสวี่ยเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจน้องชายของโป๋ซือหานพูดจาพล่ามไปเรื่อย“ตอนนั้นซือหานต้องการให้ลุงหลินกับป้าหลินของคุณรู้ว่าลูกสาวที่พวกเขารักจริง ๆ คือใคร เลยหาคนปลอมตัวเป็นโจรลักพาตัวคุณกับหลินโยวหรานไป”“ส่วนเรื่องที่เขาช่วยหลินโยวหรานก็แค่แผนหลอก ๆ เพื่อเอาชนะหลินโยวหราน ทำให้เธอยอมแต่งงานกับเขา!”“แต่ชิงเสวี่ย เธอวางใจได้เลย ซือหานแต่งงานกับหลินโยวหรานก็เพื่อผลประโยชน์ของตระกูล เขาวางแผนไว้แล้ว อีกไม่น

ฉากเร่าร้อนที่กำลังจะเริ่มขึ้นต้องหยุดชะงักลงอย่างกะทันหันระหว่างทางไปโรงพยาบาล ในที่สุดหลินโยวหรานก็ได้รับรู้ถึงสาเหตุและผลลัพธ์ทั้งหมดเรื่องราวเกิดขึ้นจากมีคนโพสต์แฉทางอินเทอร์เน็ตว่าหลินชิงเสวี่ยไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของตระกูลหลิน เป็นเพียงคุณหนูปลอม ๆ เท่านั้นแม้ว่าพ่อแม่ของตระกูลหลินจะออกมาปฏิเสธและชี้แจงแล้ว แต่คนที่ออกมาแฉกลับนำหลักฐานการตรวจ DNA ออกมาแสดงอย่างเป็นเรื่องเป็นราวเรื่องนี้สร้างความปั่นป่วนอย่างมากบนโลกออนไลน์สาเหตุหลักคือหลินชิงเสวี่ยมีผู้ติดตามหลายสิบล้านคนบนโซเชียลมีเดีย และภาพลักษณ์ที่ทำให้เธอโด่งดังคือการเป็นคุณหนูตระกูลดังการที่คุณหนูปลอมเป็นคุณหนูจริงเพื่อหลอกลวงแฟนคลับ ทำให้ชาวเน็ตรู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างมากเกิดเสียงด่าทอหลินชิงเสวี่ยบนโลกออนไลน์เต็มไปหมด หลินชิงเสวี่ยที่ไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ถึงกับกินยาฆ่าตัวตายเมื่อรถจอดใต้โรงพยาบาล โป๋ซือหานเพิ่งวางสายจากทีมประชาสัมพันธ์พอดีหลังจากวางสาย เขาไม่ได้รีบลงจากรถทันที แต่หันไปมองหลินโยวหรานที่อยู่ข้าง ๆ“หลินโยวหราน” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง “เธอไปชี้แจงต่อสาธารณะเดี๋ยวนี้ว่าชิง

ในเวลาเดียวกันนั้นเองณ สถานที่จัดงานแถลงข่าวหลังจากส่งข้อความไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้วไม่ได้รับการตอบกลับ โป๋ซือหานก็สุดจะทนอีกต่อไป เขากดโทรศัพท์หาหลินโยวหรานอีกครั้งต่างจากก่อนหน้านี้ที่ไม่มีใครรับสาย ครั้งนี้ ปลายสายกลับมีเพียงเสียงผู้หญิงเย็นชาดังขึ้นมา“ขออภัย หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...”ปิดเครื่องเหรอ?สีหน้าของโป๋ซือหานแดงก่ำขึ้นมาทันทีในขณะเดียวกัน พ่อแม่ของหลินโยวหรานก็รีบเดินเข้ามาใกล้“ซือหาน ลูกติดต่อหลินโยวหรานได้หรือยัง?”โป๋ซือหานส่ายหัวเบา ๆ สีหน้าของพ่อหลินก็พลันเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีแม่ของหลินโยวหรานถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความร้อนใจ“ตอนนี้นักข่าวข้างนอกก็รอกันเต็มไปหมด ถ้าหลินโยวหรานไม่ปรากฏตัว พวกเขาต้องยิ่งมั่นใจแน่ ๆ ว่าชิงเสวี่ยไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเรา แล้วก็คิดว่าหลินโยวหรานเป็นฝ่ายถูกกระทำอีกแน่ ๆ”“หลินโยวหรานนี่จริง ๆ เลย! ตอนนี้ชิงเสวี่ยก็อาการย่ำแย่แทบขาดใจอยู่แล้ว เธอเป็นพี่แท้ ๆ กลับไม่แม้แต่จะช่วยพูดอะไรให้เลย! ฉันไปทำเวรกรรมอะไรไว้ ถึงได้มีลูกที่เห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้!”พ่อของหลินโยวหรานรีบโอบไหล่ปลอบภรรยา“อย่าคิดมากเลย ห