All Chapters of สุดทางรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11อาการแปลกๆPart ซอนญ่า2 เดือนต่อมาตอนนี้ฉันใช้ชีวิตของฉันได้ตามปกติแล้ว โดยมีแม่ทิพย์ แม่นมของฉันเองที่คอยเคียงข้างฉันทุกอย่าง แม่ทิพย์รับรู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะฉันไม่เคยมีความลับกับแม่ทิพย์ ท่านรับฟังฉันทุกอย่าง เข้าใจและเคารพการตัดสินใจของฉัน ฉันพูดคุยหรือระบายกับท่านได้อย่างสบายใจ ทำให้ฉันก้าวผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ และอีกคนคงเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่พี่ชายฉันตอนนี้ พี่มาโคร กับพี่ออสตินก็ยังคบกันเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือพี่ออสตินไม่เคยมาที่บ้านฉันอีกเลย และฉันก็ไม่คิดจะถามหาเขาเหมือนกัน ฉันใช้ชีวิตได้อย่างสบายใจมาก ดูได้จากที่ตอนนี้ฉันอวบขึ้นเยอะเลย จนแม่ทิพย์แม่นมของฉันก็บอกว่าช่างนี้ฉันดูมีน้ำมีนวลขึ้น คงเป็นเพราะฉันสบายใจเลยทำให้กินอิ่มนอนหลับจนพุงเริ่มออกมากแล้วยิ่งตอนนี้ยังอยู่ในช่วงรอเปิดเทอมก่อนจะขึ้นปี 1 ฉันไม่ค่อยได้ออกไปไหน อยู่แต่ในบ้าน เพื่อนชวนไปไหนฉันก็ไม่ค่อยไป จะมีก็แค่ไปซื้อของเป็นเพื่อนแม่ทิพย์แค่นั้นที่ฉันยอมออกจากบ้านแต่ฉันรู้สึกว่าช่วงนี้กินเก่งขึ้นเยอะ ง่วงนอนบ่อยด้วย วันนี้ก็อีกเช่นกัน ฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อหาอะไรกิน และเจอแม่ทิพย์ที

ตอนที่ 13มันคือเรื่องราวดีๆ #2“…..” ซอนญ่าเงียบลงอีกครั้งก่อนจะโอบกอดเอวหนาของพี่ชายแน่นขึ้น เพราะสำหรับเธอแล้วมาโครคือทุกสิ่งของเธอเป็น ทั้งพี่ชาย ทั้งผู้ปกครอง ทั้งยังเป็นที่พึ่งทางใจของเธอด้วยไม่ว่าเธอจะพบเจอกับอะไร ปัญหานั้นจะน้อยหรือใหญ่ มาโครจะช่วยเธอจัดการเสมอ“น้องอยากบอกไอ้ออสตินไหม ถ้าอยากบอกพี่จะจัดการให้” มาโครถามขึ้น เพราะเขาไม่แน่ใจว่าตอนนี้ที่ซอนญ่ากำลังกังวลใจมันคือเรื่องอะไรบ้างกันแน่“ไม่ค่ะ! พี่มาโครห้ามบอกเขาเด็ดขาด เขาเป็นลูกของซอนญ่าคนเดียวค่ะ พี่มาโครก็ได้ยินที่พี่ออสตินพูดไว้ก่อนจะเดินออกไป ขืนไปบอก รังแต่เขาจะหาว่าซอนตั้งใจจะจับเขาขึ้นมาอีกค่ะ” ซอนญ่าพูดขึ้นน้ำเสียงแข็งและเด็ดเดี่ยว เธอเชื่อว่าถ้าออสตินรู้ เขาต้องหาว่าเธออยากจับเขาแต่งงานเป็นแน่ เพราะเขาย้ำหนักหนาเรื่องกินยาคุมฉุกเฉินและเธอจะไม่มีวันยอมให้เขาตราหน้าเธอเป็นครั้งที่สองหลายคนสงสัยไหมคะว่าฉันไม่ได้กินยาคลุมฉุกเฉินเหรอ กินค่ะแต่พอมานึกๆ ดูแล้วเหมือนฉันจะได้กินแค่เม็ดเดียว ตอนก่อนขึ้นรถกลับมา ที่พี่มาโครยื่นให้ ส่วนอีกเม็ดพี่เขาส่งให้ฉันเก็บไว้กินเองหลังจากกินเม็ดแรก แต่ฉันน่าจะลืม เพราะพอกลับมาถ

ตอนที่ 15ขอไปอยู่ที่อื่นสักพักตกเย็นพอพี่มาโครกลับมา ฉันก็เข้าไปหาพี่เขาทันทีก๊อก ก๊อก ก๊อก“พี่ยุ่งอยู่ไหมคะ ซอนเข้าไปได้ไหม” ฉันถามขึ้นเมื่อเคาะประตูเสร็จ“เข้ามาได้เลยพี่ไม่ได้ล็อก” เสียงพี่มาโครตระโกนตอบกลับมาฉันจึงเปิดประตูเข้าไปยังห้องของพี่ชายฉันที่ยังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานภายในห้อง“ซอนมีอะไรหรือเปล่าถึงได้มาหาพี่ หรือไม่สบายใจเรื่องวันนี้” พี่มาโครที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานในตอนแรก แต่พอเห็นฉันเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าไม่สบายใจ พี่เขาก็รีบวางงานลงทันทีก่อนจะลุกเดินมาหาฉันที่เดินไปนั่งเล่นที่โซฟา“ก็มีส่วนค่ะ แต่น้องมีเรื่องอยากปรึกษาพี่นิดหน่อยค่ะ” ฉันพูดขึ้นก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อเติมพลังให้กับตัวเอง“น้องมีอะไรพูดกับพี่ได้ทุกเรื่องเลย ไม่ต้องกลัวหรือ เกรงใจอะไรพี่ทั้งนั้น และที่สำคัญ น้องต้องให้พี่ชายคนนี้ช่วยน้องแก้ปัญหาด้วย ห้ามคิดว่าตัวเองไม่เหลือใครหรือไม่มีใครรักเด็ดขาด เข้าใจไหม” มาโครพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เขาอยากให้ซอนญ่ารู้สึกผ่อนคลาย เพราะเรื่องที่น้องเขาเจอมาวันนี้ก็ถือว่าหนักหนาสาหัสอยู่เหมือนกันสำหรับเด็กที่อายุแค่ 17ปี“คือซอนอยากไปอยู่กับคุณลุงที่อ

ตอนที่ 17เราต่างจากลาเพื่อเติบโต 1 เดือนต่อมา@ประเทศออสเตรียครบหนึ่งเดือนแล้วที่ฉันกับพี่มาโครมาอยู่ที่นี่ ฉันไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกันกับคุณลุงตามที่ตั้งใจไว้แต่แรกหรอก เพราะคุณตาและคุณยายไม่ยอม ฉันเลยมาอยู่กับท่านแทน แต่บ้านก็ไม่ไกลกันนะคะ อยู่ในพื้นที่เดียวกันยิ่งคุณตากับคุณยายรู้ว่าท่านจะมีเหลนคนแรก ท่านดีใจใหญ่เลย ท่านไม่ถามอะไรฉันทั้งนั้น ก็ไม่รู้ว่าพี่มาโครบอกไว้ก่อนรึเปล่า ฉันเองก็ไม่ได้ใส่ใจ ในเมื่ออยากลืมก็ไม่อยากพูดถึงมันอีกคนรอบข้างฉันก็ไม่มีใครถามอะไรเลย ว่าฉันท้องกับใคร ท้องได้อย่างไร มีแต่เป็นห่วง หาแต่ของบำรุงให้กินพอมาถึงที่นี่ไม่กี่วันคุณลุงก็พาฉันไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลที่คุณป้าทำงานอยู่ทันทีอ้อ!ฉันลืมบอกไปแฟนคุณลุงเป็นคุณหมอเฉพาะทาง พ่วงตำแหน่งทายาทเจ้าของโรงพยาบาลด้วย ทำให้การฝากครรภ์ของฉันยิ่งเป็นเรื่องง่าย อีกอย่างโรงพยาบาลนี้ฉันคุ้นเคยดี เพราะฉันเองก็คลอดที่โรงพยาบาลนี้และอีกคนที่ไม่พูดถึงคงไม่ได้คือพี่มาคัสพี่ชายอีกคนของฉัน ที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของคุณลุง เรื่องความหล่อไม่ต้องพูด

ตอนที่ 19ซอนญ่าไปไหนPart ออสตินวันนี้ผมมางานแต่งของไอ้สงครามกับเชียร์คู่รักเพื่อนรักของพวกเราในกลุ่ม เพื่อนๆ ทุกคนมาร่วมงานกันทุกคน แต่มีคนหนึ่งเหมือนจะหายไปไม่ใช่เพื่อนๆ ผมหรอกแต่เป็นน้องสาวเพื่อนต่างหากอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมช่วงนี้ไม่เห็นซอนญ่าเลย เมื่อก่อนยังมีเจอกันบ้างตามห้าง แต่เกือบสองเดือนแล้วที่ผมไม่เจอหน้าเธอเลยตอนแรกคิดไว้ว่ายังไงวันนี้ก็คงเจอ เพราะซอนญ่าเองก็สนิทกับเชียร์อยู่พอสมควรและวันนี้เชียร์แต่งงานทั้งที ยังไงเธอก็ต้องมา เผลอๆ อาจจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวคู่กับน้ำหวานด้วย แต่แปลกมาก ที่วันนี้ไม่เห็นแม้เงาเธอผมมองหาซอนญ่าตั้งแต่ตอนที่ไอ้มาโครเดินเข้ามาแล้ว ครั้นจะถามหาเธอกับไอ้มาโคร ผมเองก็ไม่กล้า เพราะทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว และผมยังจำสายตาของไอ้มาโครวันที่เจอกันที่ห้างได้ดีวันนั้นผมมั่นใจว่าไอ้มาโครมันไม่พอใจผมเป็นอย่างมาก แต่เรื่องอะไรนั้นผมก็ยังงงอยู่ จะว่าเป็นเรื่องของผมกับซอนญ่าก็ไม่น่าจะใช่ เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เราเคลียร์กันจบ ทุกอย่างระหว่างผมกับมาโครก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่างแต่แววตาของมาโค