All Chapters of สุดทางรัก: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 51เดินหน้าง้อเมีย #2“ซอนไม่ยอมให้ผมพบอีกแล้วใช่ไหมครับ” ออสตินเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเลขาสาวของซอนญ่าเดินยิ้มเจื่อนๆมาหาเขา“ค่ะ” น้ำมนตร์ตอบรับเสียงเบา เพราะเธอเองก็เห็นใจออสตินอยู่ไม่น้อยที่โดนซอนญ่าปฏิเสธมาโดยตลอด“ถ้างั้นผมฝากดอกไม้นี้ให้ซอนด้วยแล้วกันครับ” ออสตินเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นกุหลาบสีแดงสดช่อโตให้เลขาสาวของซอนญ่า“เออ คือ คุณซอนญ่าฝากบอกว่า ต่อไปนี้ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน คุณออสตินไม่ต้องมาพบกับคุณซอนญ่าอีกค่ะ และไม่ต้องส่งหรือเอาอะไรมาให้คุณซอนญ่าด้วย เพราะคุณซอนญ่าบอกว่าไม่รับอะไรทั้งนั้นค่ะ” น้ำมนตร์เอ่ยบอกออสตินออกไป แม้จะเห็นใจเขาอยู่มาก แต่เธอก็ต้องทำเพราะเป็นคำสั่งของนาย“เข้าใจแล้วครับ” มาเฟียหนุ่มได้แต่ตอบรับก่อนจะถือกุหลาบช่อโตเดินออกไป ออสตินรู้ว่าซอนญ่าชอบกุหลาบสีแดงสดมาก เพราะเมื่อก่อนเธอชอบบอกให้เขาซื้อให้ประจำ แต่วันนี้สิ่งที่เธอชอบ เธอกลับไม่ต้องการมันเสียแล้ว ออสตินได้แต่นึกถึงอดีตที่ผ่านมา ก่อนที่ความรู้สึกผิดมากมายจะถาโถมใส่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอไม่ชอบดอกกุหลาบเหมือนเดิม หรือไม่ชอบคนให้ดอกกุหลาบกันแน่ และไม่รู้กี่ครั้งแล้วที่เขาโดนเธอปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยแบบนี้ ซอนญ

ตอนที่ 53พาลูกมาตามแม่บนรถ“ยาหยีครับ หนูอยากมีแด๊ดดี้เพิ่มอีกคนไหมครับ” ออสตินตัดสินใจพูดเรื่องนี้กับยาหยี เพราะตอนนี้เขาไม่เห็นหนทางไหนเลยที่ซอนญ่าจะยอมใจอ่อนลงได้ เขาไม่ได้มั่นใจว่ายาหยีจะช่วยได้ แต่เขาก็อยากลอง เพราะตอนนี้ออสตินยอมทำทุกอย่าง ถ้ามันจะทำให้ซอนญ่าให้อภัยเขาบ้าง ไม่ว่าทางนั้นมันจะมืดดำ หรือขาวสะอาดเขาก็ตาม“เอ๋ แด๊ะดี้จนไหนคา” เด็กสาวยาหยีถามขึ้นด้วยความสงสัยตามองออสตินใสเป๋ว“หนูรับลุงเป็นแด๊ดดี้เพิ่มได้ไหมครับ” ออสตินถามขึ้นเสียงสั่น ใจก็ลุ้นว่ายาหยีจะตอบว่าอย่างไง ไม่น่าเชื่อว่ามาเฟียอย่างออสตินที่ไม่เคยกลัวกับอะไรเลย กับต้องมานั่งใจสั่นต่อหน้าเด็ก 3 ขวบแบบนี้“จุนยุงจะเจ็นแด๊ะดี้จาหยีเพิ่มหยือคา”“ครับแต่ลุงไม่เป็นแด๊ดดี้เหมือนแด๊ดดี้มาโครหรือแด๊ดดี้มาคัสนะ” ออสตินเอ่ยขึ้น ทำให้เด็กน้อยแก้มป่องนั่งเอียงหน้าไปมองออสินเพื่อรอฟังด้วยความสงสัย“เพราะลุงจะเป็นแด๊ดดี้แบบ...เราต้องนอนด้วยกับสามคน มีลุงมียาหยี มีมามี้ซอนญ่า เราจะอยู่ด้วยกัน ไปไหนด้วยกันสามคน ยาหยีโอเคไหมครับ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงอ่อนโยนใจก็อดลุ้นไปด้วยไม่ได้“แด๊ะดี้เหยือนแด๊ะดี้ของเปื้อนที่โยงเยียน

ตอนที่ 55อย่าทำให้ซอนต้องเกลียดพี่เลย #2“…...” ออสตินมองภาพนั้นด้วยความเจ็บปวดใจและความรู้สึกผิดมากมายก็ถาโถมเข้าใส่เขาไม่หยุด มาเฟียหนุ่มได้แต่เงียบฟังซอนญ่าพูดความในใจออกมา“พี่รู้ไหมซอนต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะซอนผ่านมันมาได้ และยืนหยัดอยู่มาได้ด้วยตัวเอง จนเป็นซอนถึงทุกวันนี้” ซอนญ่าสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะเอ่ยกับออสตินขึ้นอีกครั้งโดยที่มาเฟียหนุ่มก็ได้แต่นิ่งเงียบฟังอย่างตั้งใจ“พอวันนี้ ซอนเข้มแข็งดีแล้วพี่จะเข้ามาทำไม มาเพื่ออะไร แค่นี้ซอนยังเจ็บกับพี่ไม่พอใช่ไหม ซอนต้องอุ้มท้องไม่มีพ่อตั้งแต่อายุยังมาถึงยี่สิบพี่รู้ไหมกว่าตอนนั้นซอนรู้สึกอย่างไร ซอนทรมานแค่ไหน ซอนต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหน ซอนต้องทนกับฝันร้ายในวันนั้นมากแค่ไหน พี่เคยรับรู้บ้างไหม! กับความเจ็บปวดที่พี่หยิบยื่นให้ซอน แล้วตอนนั้นพี่ไปอยู่ไหน หึ..นอกจากจะอยู่กับพวกสาวๆ ของพี่” ซอนญ่าเอ่ยทุกความในใจของเธอที่มีทั้งหมดให้คนตรงหน้าฟัง โดยที่เธอเองก็ไม่เคยเอ่ยกับใครมาก่อน เธอเก็บมันไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ เธอแสดงเพียงความสดใสให้ทุกคนเห็น แต่วันนี้เธอขอระบายทุกอย่างใส่คนตรงหน้านี้ ให้เขาได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเธอบ้าง

ตอนที่ 57ที่ยิ้มเพราะพี่มีความสุข1 เดือนต่อมาหลังจากกลับจากพัทยา พี่ออสตินก็แวะเข้าออกบ้านฉันทุกวัน ฉันเองก็ยังไม่ได้ใจอ่อนหรอกนะ แต่ก็ไม่ได้ห้ามเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดให้สิทธิ์อะไร ถ้าเขาอยากมาหายาหยีก็มาได้ แต่ไม่มีสิทธิ์พายาหยีไปไหนทั้งนั้นถ้าฉันไม่อนุญาตสิ่งหนึ่งที่พี่ออสตินทำมาโดยตลอดคือ มารับยาหยีไปโรงเรียนกับฉันทุกเช้า แม้พี่เขาจะทำงานถึงดึงแค่ไหน ก็ตื่นไปส่งยาหยีทุกเช้าไม่เคยขาด และตกเย็นก็ไปรับพร้อมกัน ทำให้ลูกสาวของฉันยิ้มจนแก้มปริทุกวัน มันเหมือนว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่เติมเต็มให้เธอ ฉันเคยห้ามไม่ให้เขาทำแบบนี้แต่เขาบอกว่าได้สัญญากับยาหยีไว้แล้วว่าจะไปรับ-ส่งที่โรงเรียนทุกวัน และสาเหตุที่ฉันยอมได้ขนาดนี้ ส่วนหนึ่งมาจากรอยยิ้มของลูกสาวฉันแต่เรื่องเข้านอน ยาหยีก็จะมีงอแงบ้าง เวลาเข้านอน อย่างเช่นวันนี้ที่หลังจากที่พี่ออสตินมาส่งหลังจากกลับจากโรงเรียนและพี่เขาก็กลับไปทำงานต่อ“มะมี้จาหยีจากให้แด๊ะดี้ยอนต้วย” ยาหยีเอ่ยขึ้นเสียงเศร้าพร้อมแบะปากตั้งท่าเป่าปี่มาแต่ไกล“วันอื่นนะคะวันนี้เรานอนด้วยกันสองคนเนอะ” ซอนญ่าพยายามปลอบใจลูกสาวตัวน้อยของเธอ“ม่ายเจาแจ้ว วันจื่นหยาย

ตอนที่ 59นี่คือคำพูดของคนที่เรียกตัวเองว่าพ่อ“สวัสดีจ้ะ… หนูซอนจะไปไหนจ๊ะอยู่คุยกับป้าก่อนสิ” คุณหญิงแคทเทอลีนกล่าวตอบรับกับเด็กสาวที่เข้ามาทักทายตามคำแนะนำของแม่เธอ และรีบตะโกนร้องตามซอนญ่าเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินจากไปในประโยคต่อมา“อ้าว!ยัยซอนก็อยู่นี่ด้วยหรือแม..เออ..น้านึกว่าใคร” น้าพรเมียใหม่ของพ่อฉันทักขึ้น ในตอนแรกที่เธอแทนตัวเองว่าแม่ ทำให้ฉันมองหน้าเธอหมายจะเอาเรื่อง เธอจึงเปลี่ยนสรรพนามตามที่ฉันเคยใช้เรียกเธอก่อนหน้านี้แทน ฉันรู้ว่าเธอกำลังแกล้งยั่วโมโหฉัน และที่บอกว่าไม่เห็น หึ สาบานว่าไม่เห็นจริงๆ ฉันได้แต่นึกด่าในใจ“ซอน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ซอนสบายดีไหม พวกเราคิดถึงซอนนะ” พิมรดาเอ่ยทักทายซอนญ่าขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ทำให้ซอนญ่าเบ๊ะปากใส่ อย่างไม่แคร์อะไร เพราะสำหรับสองแม่ลูกนี้เธอไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอะไรมากมาย ทำให้พิมรดาก็ตีหน้าเศร้าไปตามแบบฉบับของเธอ“ทำไมทำตัวไม่น่ารักอย่างนี้ละซอนญ่า นี่อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่นะ หัดเกรงใจคุณป้าบ้างสิ หนูควรมีมารยาทบ้างนะ นี่ก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว เดี๋ยวใครเขาจะว่าให้ได้ ว่า ไม่มีแม... ใครสั่งสอน” พรพิมลต่อว่าซอนญ่า ดูเผินๆ เหมือนเธอกำลังอ