“ไปข้างนอก” เขาตอบกลับมาสั้นๆ โดยไม่หันกลับมามองคนโปรดรีบเดินไปดึงเขากลับมาในห้อง ก่อนจะปิดประตู “จะไป..ที่เดิมใช่มั้ย?” น้ำเสียงคนโปรดเจือความกังวลเล็กน้อย“เออ หลบ” ไนท์ตอบเสียงรำคาญ“ไม่ให้ไป” คนโปรดเอ่ยเสียงสั่ง “ทีมึงจะไปไหน ก็ยังไปได้เลย” เขาโต้กลับ“ก็- คิดว่าพี่คงยังไม่อยากเห็นหน้าผม อีกอย่างเมื่อวานผมดู งานมันก็ไม่ได้มีอะไรมาก” คนโปรดตอบเสียงอ่อนลง“แล้วไง? ก็ไม่ได้หมายความว่า มึงจะไม่ไปก็ได้หนิ” “ไปไหนก็หัดบอกกูบ้าง เป็นผู้จัดการเหี้ยอะไร ไม่อยากทำก็ออกไป” ไนท์พูดด้วยน้ำเสียงที่ใส่อารมณ์“ก็.. ผมก็ลาแล้วไง” คนโปรดพูดด้วยเสียงที่ใจเย็น“ลาตอนมันเลยเวลามานานแล้วอะนะ”“ผมขอโทษก็แล้วกัน แต่วันนี้ผมไม่ให้พี่ไป” คนโปรดยังคงยืนยันคำเดิม ก่อนจะว่าเสริม “รอให้ข่าวมันห่างไปกว่านี้ก่อนไม่ได้เหรอ” “แล้วไม่โกรธกูแล้วรึไง?” เขาถามหน้านิ่ง..“ผมแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานออก”“หึ แต่เมื่อวาน เหมือนจะไม่ใช่อย่างที่ว่าเลยนะ” เขาพูดลงเสียง คงหมายถึงที่ผมเข้าไปยุ่มย่ามกับเรื่องของเขาเมื่อวาน เรื่องณะ“ก็ ขอโทษแล้วไง” ผมต
Last Updated : 2025-10-08 Read more