All Chapters of ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด: Chapter 21 - Chapter 30

-คนโปรด-เขาไม่ได้โกรธอะไรไนท์กับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะคิดว่าไนท์ก็คงเป็นแบบนั้นตามปกติของเจ้าตัว และมันก็มีสัญญาณมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เขาจึงไม่ได้รู้สึกตกใจมากนักแต่เมื่อไนท์แสดงท่าทีที่คิดจะทำจริงจังขึ้นมา ภาพความทรงจำบางอย่างที่เคยอยู่ในหัวของคนโปรดก็ฉายวาบกลับเข้ามาอีกครั้ง [ย้อน] 4 ปีที่แล้ว“สวัสดีค่ะพี่ลักษณ์ ลูกชาย เจ้าบอม อยู่ม.ห้า เพิ่งย้ายโรงเรียนมาอยู่กับแม่ สวัสดีพี่เขาสิลูก” เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอยืนข้างเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาดี “สวัสดีครับ” บอมเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ในใจมีความรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ “หวัดดีครับ” คนโปรดในวัยสิบแปดปี ยกมือขึ้นรับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ยังไงน้าฝากดูบอมด้วยนะลูก ถ้าเห็นผ่านๆ แต่ถ้าเกิดมันไปกวนอะไรเรา บอกน้าได้เลยนะ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยกับคนโปรดด้วยท่าทีฝากฝัง พลางตบบ่าลูกชายเบาๆ ราวกับกลัวว่าเด็กคนนี้จะสร้างความปวดหัวให้ผู้อื่นอย่างนั้นแหละ“ได้ครับ”“พี่คนโปรดเขาเรียนเก่งมากเลยนะ” เธอหันไปพูดกับลูกชาย“แล้วผมไม่เก่งเหรอ” บอมเงยหน้

-คนโปรด-ห้องปีย์“มึงเห็นนี่ยัง” เสียงของปีย์ดังมาจากโซฟาด้านบน คนโปรดที่นั่งอ่านบทอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมอง“อะไร?” “ไอดอลมึงอ้ะ” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ดู บนหน้าจอแสดงภาพข้อความพาดหัวข่าวตัวโต‘พระเอกซีรีส์ดัง อักษรย่อ น. ถูกแฉซื้อบริการ แฟนคลับวิจารณ์สนั่น เหมาะสมหรือไม่?’ ข้อความพาดหัวข่าว เรียกความวิตกให้กับคนโปรด เขาชะงัก คิ้วขมวดและคิดว่าไนท์จะทำยังไงต่อนะ เห็นข่าวรึยัง“มึงคิดว่าไง?”“คิดว่าอะไร?” “ก็ มึงเชื่อป้ะ?” “เชื่อไม่เชื่อแล้วเกี่ยวไรกับมึง” “เอ้า ก็อยากรู้เฉยๆ เดี๋ยวนี้ถามไม่ได้เลยไง?” คนโปรดเหลือบมองปีย์ที่ทำหน้าเหมือนจะรำคาญเต็มที “เชื่อ แต่แล้วไงอ้ะ? เหมือนมึงไม่ซื้อ วันนั้นมึงก็ไป” “มันก็ไปที่นั่นเหรอ?” “มันอะไร” คนโปรดพูดเสียงเย็นเฉียบ ภายในใจไม่ค่อยชอบนักที่เพื่อนใช้คำนั้นเรียกศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบ “เออ โทษที เขาก็ไปที่นั่นเหรอ?” ปีย์รีบแก้คำพูดทันที เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอใช้คำที่ไม่ค่อยดีนัก “อือ” “มึงเห็น? แสดงว่า… งั้นก็เรื่องจริ

เดินมาถึงบาร์ Lazy Loungeในเมื่อเขายืนยันแบบนั้นแล้วคนโปรดก็ไม่ขัด อาจเป็นเพราะอยากตามใจให้อีกฝ่ายได้ผ่อนคลายบ้าง จึงไม่อยากเคร่งครัดกับเขานัก แม้ว่าลึกๆ แล้ว จะยังไม่แน่ใจว่าการอนุญาตให้มาที่นี่นั้นจะนำไปสู่เรื่องอะไรอีกรึเปล่า แต่เพราะเขาอยากให้ไนท์รู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่มีเขาเป็นผู้จัดการ ไม่อยากให้ไนท์คิดแค่ว่าตนสร้างแต่ความปวดหัวมาให้บาร์แห่งนี้ดูเผินๆ เหมือนเป็นร้านเล็กๆ ธรรมดาๆ ในห้าง ไม่ได้ดึงดูความสนใจอะไรมากมาย แต่เมื่อก้าวเข้ามาภายใน กลับให้ความรู้สึกเหมือน ‘บาร์ลับ’ ที่ซ่อนตัวอยู่จากสายตาคนทั่วไปแสงไฟสลัวตัดกับเคาน์เตอร์ไม้สีเข้ม ด้านหลังเป็นชั้นวางเครื่องดื่มที่เรียงรายเป็นระเบียบ กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ผสมกับกลิ่นไม้และเครื่องเทศคลุ้งลอยอยู่ในอากาศ แต่ยังไม่ถึงขั้นแสบจมูก บรรยากาศให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวและอบอุ่น ต่างจากบาร์ทั่วไปที่มักเต็มไปด้วยเสียงดังและความวุ่นวาย เสียงดนตรีเบาๆ ดังแว่วมาจากด้านใน มีเสียงพูดคุยและเสียงแก้วกระทบกันดังเป็นระยะไนท์ก้าวเข้าไปโดยไม่ลังเล พร้อมกับกวาดสายตามองรอบๆ อย่างคุ้นชิน ต่างจากคนโปรดที่ไม่ได้มาสถานที่แบบนี้บ่อยนั

ร้านอาหารญี่ปุ่น ในห้าง ไนท์เป็นคนเลือกมาที่ร้านนี้เองโดยไม่บอกล่วงหน้าหรือถามความคิดเห็น คนโปรดก็ไม่ได้ว่าอะไร เดินตามเข้ามาเงียบๆ ขณะที่พนักงานต้อนรับยิ้มแย้มต้อนรับ สายตาก็ไล่มองเสื้อผ้าของทั้งคู่ก่อนพูดขึ้น “แต่งตัวคู่กันน่ารักมากเลยครับ ตอนนี้ร้านเรามีโปรสำหรับคู่รักด้วยนะครับ” “อ๋อ ไม่ใช่ครับ เพื่อนกัน” คนโปรดยังไม่ทันอ้าปาก ไนท์ก็ตอบกลับทันที ดีนะไม่บอกคนรู้จัก คนโปรดคิดในใจ “ลูกค้าจะรับเป็นบุฟเฟต์หรือแบบธรรมดาครับ?” “บุฟเฟต์ครับ” ไนท์ตอบเหมือนคิดมาแล้ว “เชิญเลือกที่นั่งตรงบาร์ได้เลยนะครับ” ทั้งคู่เดินไปนั่งที่บาร์ พนักงานยื่นเมนูให้ ไนท์เปิดดูแวบหนึ่งก่อนบอกทันที “เอาข้าวหน้าปลาแซลมอนกับปลาไหลย่างครับ” “สั่งดิ” ไนท์บอกกับคนโปรดหลังจากสั่งของตัวเองเสร็จ คนโปรดกวาดสายตามองเมนู “เอา..ข้าวหน้าหมูทอดทงคัตสึครับ” “อย่างเดียวเหรอ? ไม่อิ่มหรอกสั่งอีกอย่างนึง” คนโปรดก้มหน้าดูเมนู “อูนิ อร่อยมั้ยอะ” “อยากลองก็สั่งดูสิ” “งั้นเอา..

วันต่อมา-ไนท์-แช๊ะ! แสงแฟลชวาบวับตามจังหวะกล้อง เสียงชัตเตอร์ดังรัวไม่ขาดสาย ไนท์ยืนโพสอยู่หน้าฉากหลังสีขาวล้วนสำหรับงานพรีเซนเตอร์แบรนด์เครื่องประดับน้องใหม่ เขาเปลี่ยนท่าโพสต์ และเปลี่ยนสีหน้าอย่างมืออาชีพ“อ้าว วันนี้ผู้จัดการไนท์ไม่มาด้วยเหรอ?” สไตลิสต์ที่คุ้นหน้าคุ้นตาหันมาถามเขาขณะหยิบเสื้อผ้าชุดถัดไปไนท์เหลือบตาขึ้นมองนิดหนึ่ง ก่อนตอบเสียงนิ่งๆ "ติดธุระมั้งครับ"ไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม และคนถามก็ไม่ถามซ้ำ ทุกอย่างยังดำเนินไปตามปกติ หรืออย่างน้อยก็พยายามให้เป็นแบบนั้น แต่ทีมงานก็สังเกตได้อยู่ดีว่าภาพลักษณ์นิ่งๆ เย็นๆ ของนายแบบหนุ่มในวันนี้มันดูเหมือนมีอะไรขาดหายไปไม่มาก็ดีเหมือนกัน เบื่อหน้าวันนี้ไม่มีเสียงผู้จัดการหนุ่มคอยบรีฟ ไม่มีคนคอยยื่นน้ำให้หรือกระซิบเตือนว่ามุมนี้ยังไม่เป๊ะ ไม่มีคำแซวที่บางทีฟังแล้วน่าหงุดหงิดแต่สุดท้ายกลับช่วยให้ยิ้มได้อย่างไม่รู้ตัวพอพักเซต ไนท์นั่งเงียบๆ อยู่คนเดียว หยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่สุดท้ายก็เงยหน้าขึ้นมองไปรอบตัว ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่ก็ไม่เหมือนเดิม เขาถอนหายใจเบาๆ พลิกข้อมือด