ホーム / วัยรุ่น / ขอแค่ได้รัก / チャプター 11 - チャプター 20

ขอแค่ได้รัก のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

65 チャプター

มีสามีแล้ว

น้ำใส....ระยะเวลา3เดือนต่อจากนี้เธอจะพยายามอยู่ให้ห่างเขามากที่สุด เธอคงทำตามที่อาดาบอกไม่ได้หรอกที่ว่าให้เธอทำให้เขารักเธอให้ได้ เพียงแค่จะทำให้เขาเกลียดเธอให้น้อยลงเธอยังไม่รู้จะทำได้ยังไงเลย"หึ ถ้าอย่างนั้นก็ไปดูให้เห็นกับตาเลยสิ ว่าเจสคนรักคนดีของโยน่ะ ตอนนี้เค้าเป็นยังไง ทำอะไรอยู่กับใคร" เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่าอาดาจะพูดออกมาเรื่องแฟนของเขา เธอไม่อยากให้เขาเสียใจมากไปกว่านี้แล้ว เขาเสียใจเรื่องที่เธอทำมามากพอแล้ว ให้ใจเขาได้พักก่อนเถอะ เธออยากจะขอร้อง แต่เธอเหมือนเป็นคนนอก คงไม่มีสิทธิ์ไปบอกอะไรได้"อาหมายความว่าไง" เขาถามกลับทันที"หมายความตามที่พูดนั่นล่ะ ถ้าฉลาดก็คิดเอาเอง อาไปล่ะ เบื่อจะคุย"พูดจบ อาดาก็จูงมือเธอออกมาจากบ้านทันที เธอหันกลับไปมองเขา สายตาเขายังจ้องมาที่เธอแบบไม่วางตาและไม่ปิดบังความรู้สึกเลยแม้แต่น้อย ไม่ต้องพูดเธอก็รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง ถ้าเขาฆ่าเธอได้เขาคงทำไปแล้วล่ะ คงไม่ยืนจ้องหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนิ้อเธอขนาดนี้หรอก เธออยากจะบอกกับเขาเหลือเกินว่า รอหน่อยนะ รอแค่3เดือนเท่านั้น หลังจากนั้นเธอจะไม่มาให้เขาเห็นหน้าอีกเลยอดทนหน่อยนะ วาโย"อาดาให้คน
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

หลานสะใภ้

น้ำใส...หลังจากที่ป้าทำร้ายเธอจนพอใจ และขู่เอาเงินเธอไปจนหมดทั้งกระเป๋าและก็หายออกไปจากบ้าน เธอมองดูสภาพของตัวเองตอนนี้ที่หน้ากระจก รอยนิ้วมือที่ใบหน้าทั้ง2ข้าง รอยฟกช้ำตามแขนและขา เธอก็น้ำตาไหลออกมาอีกรอบ เธอคิดถึงเมื่อเธอยังเด็กตอนนั้นเธอมีความสุขมาก มีทั้งพ่อทั้งแม่พร้อมหน้าพร้อมตา แต่แล้วความสุขก็จากเธอไป พ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตขณะนั่งรถกลับมาจากสัมนาที่ต่างจังหวัด ในตอนนั้นเธอไม่มีที่พึ่งที่ไหนเลยญาติพี่น้องก็ไม่เคยมี จนวันเผา มีผู้หญิงคนนึงเดินมาหาเธอพร้อมกับบอกว่าเป็นพี่สาวแท้ๆ ของแม่ ตอนแรกเธอก็ไม่อยากจะเชื่อ เพราะพ่อกับแม่ไม่เคยบอกว่ามีพี่น้องที่ไหน และตั้งแต่จำความได้เธอไม่เคยเจอญาติไม่ว่าจะฝั่งพ่อหรือฝั่งแม่ แต่เมื่อป้ายื่นหลักฐานคือบัตรประชาชนกับทะเบียนบ้านที่เคยมีชื่อแม่ของเธออยู่ที่นั่น แต่ได้ย้ายออกมาแล้ว ทำให้เธอได้รู้ว่าจริงๆ แล้วเธอยังมีป้าที่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ตอนนี้ ในตอนนั้นเธอดีใจที่เธอไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คิด หลังจากวันนั้น ป้าก็เข้ามาจัดการทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินประกันของพ่อกับแม่ที่ทำไว้ให้เธอ เรื่องบ้านที่ตอนนี้เป็นชื่อป้าไปแล้ว ทั้ง
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

ไม่เหลือใคร

น้ำใส....หลังจากวางสาย เธอก็จัดการเก็บของทุกอย่างใส่ลงกระเป๋าเดินทางและกระเป๋าเป้ เธอต้องออกไปก่อนที่ป้าจะกลับมาซึ่งไม่รู้จะกลับมาตอนไหน เธอหยิบเอากระปุกออมสินออกมาจากตู้เสื้อผ้า และนั่งมองมันก่อนจะตัดสินใจทุบมันเพราะตอนนี้เธอไม่เหลือเงินในกระเป๋าเลยแม้แต่บาทเดียว เพราะป้าหยิบเอาไปหมด เงินเดือนจากงานพาร์ทไทม์ร้านเช่าหนังสือที่ทำอยู่ก็ยังไม่ออก เธอถึงตัดสินใจทุบกระปุกออมสินที่เธอเก็บสะสมมานานหลายปีเพื่อนำมันออกมาใช้จ่ายก่อนเพื่อประทังชีวิต หลังจากจัดการเก็บของทุกอย่างเสร็จเธอก็เกือบ 3ทุ่มแล้วจึงรีบออกมาจากบ้านทันที เธออาศัยความมืดเธอลงทุนเดินอ้อมออกมาอีกทางแม้มันจะไกลก็ตาม เพราะกลัวเจอป้าระหว่างทาง จนเธอออกมาถึงถนนใหญ่เล่นเอาเหงื่อโทรมเลยทีเดียว เธอดูเวลาบนจอมือถือ ตอนนี้มันบอกเวลา3ทุ่มครึ่ง เธอจะไปนอนที่ไหนดีล่ะ เพราะจะให้ไปบ้านของวาโยตอนนี้อาดาก็คงจะเห็นร่องรอยตามตัวของเธออย่างแน่นอน เธอไม่อยากให้ท่านรู้ว่าเธอโกหก ว่าไม่ได้โดนทำร้าย เธอจึงตัดสินใจโทรไปหาพี่นิดเจ้าของร้านเช่าหนังสือที่เธอทำงานพาร์ทไทม์อยู่"ฮัลโหลว่าไงจ๊ะน้ำ""พี่นิดคะ น้ำมีเรื่องอยากรบกวนพี่นิดหน่อยค่ะ"เวลาต่อมา...
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

สักวันก็คงต้องไป

น้ำใส....สุดท้ายเธอก็เดินตามป้าแจ่มกับคนเด็กในบ้านอีก2คนที่มาพร้อมอุปกรณ์ทำความสะอาดมายังบ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่ด้านหลัง มันเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ หลังหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เธอมองไปรอบๆ มันเต็มไปด้วยแปลงดอกไม้นานาพรรณ ที่ปลูกเอาไว้ไม่ว่าจะเป็น ดอกมะลิ ดอกกุหลาบ ดอกพุด ซึ่งส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณ เธอเคยฝันเอาไว้นานมากแล้วว่าเธออยากจะมีบ้านหลังเล็กๆ สักหลัง และบ้านหลังนี้มันก็เหมือนกับที่เธอเคยฝันไว้เลย เธอขอแค่บ้านที่อบอุ่น ไม่ต้องใหญ่โตเหมือนพระราชวัง และได้อยู่กับคนที่เธอรักเธอก็พอใจและคงมีความสุขมาก แต่มันคงไม่วันนั้นหรอกเพราะคนที่เธอรักเขาเกลียดเธอยิ่งกว่าอะไรป้าแจ่มสั่งให้คนงานทำความสะอาดภายในบ้านและนำเครื่องนอนมาปูให้เธอ เธอมองไปรอบๆ ภายในบ้าน บ้านหลังนี้ตกแต่งได้น่ารักมาก"คุณน้ำอยู่ได้มั้ยคะ""สบายมากค่ะ น้ำชอบที่นี่ ธรรมชาติดีจังเลยนะคะ ไม่คิดว่าบ้านที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองขนาดนี้จะมีธรรมชาติที่สวยงามซ่อนอยู่"ค่ะ คุณแม่ของคุณโยท่านชอบปลูกดอกไม้ ต้นไม้ ถ้าไม่ได้อยู่ที่ตึกใหญ่ท่านก็จะมาอยู่ที่นี่ ท่านจะมาขลุกอยู่ที่แปลงดอกไม้ทั้งวัน มารดน้ำพรวนดิน หาต้นนั้นต้นนี้มาปลูกอ
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

อยู่ไม่ได้ก็ไปซะ

น้ำใส....พูดจบเขาก็ลากแขนเธอออกไปยังบ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งมันเป็นลักษณะแนวยาวแบ่งเป็นห้องๆ คล้ายๆ กับห้องเช่า เขาผลักเธอจนเธอล้มลงไปกองกับพื้น แขนและขาของเธอครืดไปกับพื้นจนเป็นแผลถลอก แผลเดิมยังไม่ทันจะหาย มาโดนเขาร้ายอย่างตั้งใจแบบนี้อีก มันเจ็บไปหมดทั้งตัวและหัวใจจนเธอร้องไห้อย่างสุดกลั้น"โอ๊ย...ฮือ ฮือ ฮือ""อย่ามาทำสำออยให้มาก""มีอะไรกันคะคุณโย ทำไมทำร้ายคุณน้ำแบบนี้คะ""ป้ามาก็ดีละ ป้าให้ผู้หญิงคนนี้เข้าไปอยู่บ้านหลังนั้นทำไม""เอ่อ คือ ที่บ้านพักคนงานมันไม่มีห้องว่างเลยนี่คะ ป้าเลยให้ไปอยู่ที่นั่นก่อน""ป้ารู้ทั้งรู้ว่าบ้านหลังนั้นผมหวงขนาดไหน ป้ายังจะให้ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้ไปอยู่ ""ป้าขอโทษค่ะ คือป้าเห็นว่าบ้านไม่มีใครอยู่นานแล้ว""บอกให้ผู้หญิงคนนี้ไปขนของออกมาจากบ้านหลังนั้นซะ""หมายความว่าคุณโยจะให้คุณน้ำขึ้นไปอยู่บนตึกใหญ่?? ""เปล่า ผมต้องการให้ผู้หญิงคนนี้อยู่รวมกับคนงานในบ้าน แต่ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไปซะ แต่จะไปฟ้องอาดาว่าผมไล่ไม่ได้นะ บอกไว้ก่อน""แต่คุณดาสั่งป้าไว้ให้ดูแลคุณน้ำ""ป้าคะ พอเถอะนะคะ""ทำไมต้องดูแล อายุ3ขวบงั้นเหรอป้าถึงต้องดูแล หึ เป็นแค่คนมาขออาศั
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

หน้าที่

น้ำใส....."คุณน้ำคะ คุณน้ำ หยุดก่อนค่าาาา" สักพักป้าแจ่มกับเด็กในบ้านอีกสองคนก็วิ่งมาถึงหน้าบ้านตรงที่เธอยืนอยู่"โอ๊ยยย ป้านึกว่าจะไม่ทันแล้ว""ป้าแจ่มเรียกน้ำมีอะไรเหรอคะ""ป้าโทรไปหาคุณดามาค่ะ ท่านเลยขอคุยกับคุณโย และตอนนี้คุณโยให้คุณน้ำไปพักในบ้านได้ค่ะ""จะ...จริงเหรอคะ น้ำอยู่ต่อได้จริงๆ ใช่มั้ยคะ" เธอดีใจมากที่ไม่ต้องไปหาที่ซุกหัวนอนในคืนนี้"จริงค่ะ ตอนนี้ป้าว่าเราเอาของไปเก็บดีกว่านะคะ คุณน้ำจะได้พักผ่อน พรุ่งนี้ต้องไปเรียนไม่ใช่เหรอคะ ส่งกระเป๋ามาค่ะเดี๋ยวจะให้เด็กสองคนนี้ช่วยยกกลับไปที่บ้าน""เอ่อ แล้วโยเค้ายอมได้ไงคะ""เรื่องนั้นช่างเถอะค่ะ แค่รู้ว่าได้อยู่ที่นี่ต่อก็พอแล้วนะคะ ป่ะ ป้าจะไปส่งที่บ้านนะคะ"ฉันยังมึนๆ งงๆ อยู่เลยค่ะว่าทำไมเขาถึงยอมให้อยู่ต่อแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรป้าแจ่มนะคะ เพราะตอนนี้ฉันง่วงมากและก็หิวมากด้วยตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย ฉันเปิดตู้เย็นเพื่อกินน้ำให้อิ่มท้อง ก่อนจะอาบน้ำนอน วันนี้เพลียจริงๆ ค่ะ เพลียทั้งกายเพลียทั้งใจเช้าวันต่อมาฉันรีบตื่นเพื่อจะไปมหาลัย ที่ฉันต้องรีบตื่นเพราะจากบ้านออกไปหน้าปากซอยมันไกลมาก และกว่าจะเดินออกไปถึงป้า
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

นึกว่าตายไปแล้ว

ตอนเช้าหลังงานวันเกิดน้ำใส......เธอตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดศรีษะ ลุกแทบไม่ขึ้น สงสัยอาจเพราะเมื่อคืนที่เธอจมน้ำ เธอพยามจะลุกแต่มันไม่ไหวจริงๆตุ๊บ!!"โอ๊ย" เธอตกเตียงลงมาเพราะพยายามจะลุกเข้าห้องน้ำ"คุณน้ำ" ป้าแจ่มเปิดประตูเข้ามาพอดี ป้าแจ่มจึงช่วยพยุงตัวเธอลุก แต่ก็ตกใจกับอาการไข้ที่ตัวร้อนอย่างกับไฟ"คุณน้ำไปหาหมอมั้ยคะ ตัวร้อนขนาดนี้ เมื่อเช้าป้าได้ยินเด็กในบ้านคุยกันว่าเมื่อคืนคุณโยผลักคุณน้ำลงสระ ป้าขอโทษนะคะที่ไม่ได้อยู่ดูแล" เมื่อวานป้าแจ่มไม่อยู่ค่ะไปเยี่ยมหลานที่เชี่ยงใหม่เพิ่งกลับมาเมื่อเช้านี้"ไม่ใช่ความผิดป้าเลยค่ะ มันเป็นความผิดน้ำเองที่เข้าไปในงานวันเกิดที่เขาจัด""แต่คุณโยก็ทำเกินไปนะคะ ป้าต้องโทรรายงานคุณดาให้รู้เรื่อง""อย่านะคะน้ำขอร้อง""ทำไมคะ คุณโยทำกับคุณน้ำขนาดนี้มันเกินไปนะคะ""น้ำทนได้ค่ะ แค่นี้เอง""แล้วจะต้องทนถึงเมื่อไหร่คะ""นี่ก็ผ่านมาสองเดือนแล้วนี่คะอีกแค่เดือนเดียวเอง""ถ้าถึงตอนนั้นคุณน้ำจะไปอยู่ที่ไหนคะ""ถึงตอนนั้นน้ำคงจะไปตั้งต้นชีวิตใหม่ที่ไหนสักที่ อาจจะไปอยู่ทางเหนือไม่ก็ลงใต้ไปเลย""อยู่คนเดียวมันอันตรายนะคะป้าเป็นห่วง""ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงน
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

อย่าทิ้งไว้ที่นี่

น้ำใส....วันต่อมาพวกเราทั้งคณะก็เดินทางมาถึงจังหวัดเชียงรายและนั่งรถโดยสารมาลงที่บ้านพักเจ้าหน้าที่ที่จะพาเราเข้าไปในหมู่บ้าน เพราะหมู่บ้านที่จะไปอยู่บนดอยและต้องข้ามเขาไปทางมันจะลำบาก นักศึกษาบางคนก็เต็มใจที่จะไปช่วยแต่บางคนก็บ่นบอกการเดินทางลำบาก น่าจะแค่บริจาคเงินก็พอไม่เห็นต้องมาเอง อาจารย์บอกว่า พวกเราใช้ชีวิตกันอย่างสุขสบายจนเคยชินโดยไม่รู้ว่ายังมีคนอีกมากมายที่ลำบากและไม่เคยได้รับโอกาสที่ดีเพราะพวกเขาอยู่ห่วงไกลความเจริญ มือถือยังใช้ไม่เป็นน้ำไฟก็ยังเข้าไม่ถึงก็มี อาจารย์เลยอยากให้พวกเราได้ไปเห็นชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ไปสร้างห้องสมุดให้กับเด็กๆที่นั่นแต่พอไปถึงก็ต้องเจอกับพายุฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก เราทุกคนจึงต้องพักกันที่บ้านพักของเจ้าหน้าที่"ผมว่าอาจารย์กับนักศึกษาต้องค้างกันที่นี่ไปก่อนนะครับเพราะจะเข้าไปในหมู่ตอนนี้ก็คงเข้าไปไม่ได้จะกลับก็คงลำบากเพราะตอนนี้น้ำป่าไหลแรงมากถนนอาจจะลื่นเป็นอันตรายได้นะครับ" เจ้าหน้าที่บอกแบบนี้จึงทำให้ทุกคนต้องอยู่กันที่นี่หนึ่งคืน ทุกคนแยกย้ายไปพัก แยกชายหญิง แต่ก็มิวายที่เธอจะโดนกลุ่มผู้หญิงบางคนกระแนะกระแหน ซึ่งมันก็ไม่พ้นเรื่องเดิมที่
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

อย่ามาสำออยให้มาก

วาโย...ผมกับผู้หญิงสี่คนวิ่งมาหลบฝนตรงที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด แต่อีกคนผมไม่รู้ว่าไปทางไหน แต่ไปไหนก็ช่างสิ ทำไมต้องสนใจด้วย นั่งคอยสักพักจนพายุสงบฝนเริ่มซายัยนั่นก็ยังไม่ตามมา ผมจะปล่อยไว้ในป่าแบบนี้และให้หาทางไปหมู่บ้านเอง หรือว่าผมจะต้องไปตามหา สุดท้ายผมก็ต้องออกตามหายัยนั่นเพราะมันคือหน้าที่ของผม แม้ผมจะไม่อยากตามก็เถอะ"ฮือออ โย โย อยู่ไหน ฮือออ" ผมเดินตามเสียงร้องไห้เพราะจำได้ว่าเป็นเสียงยัยนั่น เจอแล้วครับ นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้นั่น ผมถอนหายใจแบบเซ็งๆ ก่อนจะเดินไปใกล้ๆ"จะนั่งร้องไห้ตรงนี้อีกนานมั้ย""โย' เธอวิ่งมากอดผมไว้แน่น ผมรีบสะบัดตัวเธออกทันทีเพราะรังเกียจ แค่เดินตามหาก็มากเกินพอละ"อย่ามาสำออยให้มาก และถ้าเธอหลงอีกฉันจะปล่อยเธอไว้ที่นี่ให้หาทางกลับเอง""ฮึก ทำไมโยใจร้ายกับเราแบบนี้""ไม่น่ามาถามนะคำนี้ น่าจะรู้ตัวเองดี"น้ำใส.....เธอเช็ดน้ำตาและเดินตามเขาจนมาถึงจุดทีผู้หญิงอีกสี่คนนั่งพัก"มาให้เป็นภาระนะเธอน่ะ เสียเวลาเดินทาง""นั่นสิ เอ๊ะ รึอยากเรียกร้องความสนใจจากวาโยห๊ะ""เปล่า เราไม่ได้เรียกร้องความสนใจ""ใครจะไปรู้ล่ะ เธอน่ะมารยาจะตาย""โยขาแอนว่าเราเดินท
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む

สัญญาว่าจะไป

น้ำใส....."โยจะกลับเหรอไม่เดินทางต่อล่ะ" ที่เธอถามเพราะเห็นเขาเดินกลับไปทางเดิมทั้งที่เขาบอกจะเดินทางต่อ"ฉันจะไปหรือกลับมันเกี่ยวอะไรกับเธอ""เอ่อคือเราแค่ถามเฉยๆ น่ะ โยจะไปหรือจะกลับเราก็ขอไปด้วยนะอย่าทิ้งเราไว้ที่นี่นะ" เธอมองไปรอบๆ ป่า เธอไม่รู้ว่าถ้าต้องเดินทางคนเดียวมันจะปลอดภัยมั้ยจะเจออะไรในป่านี้หรือเปล่า เธอกลัวไปหมด ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยต้องเข้าป่าอะไรแบบนี้ จะมีก็ตอนเป็นเด็กที่เข้าค่ายลูกเสือที่ต้องเดินทางไกล แต่ตอนนั้นมีทั้งเพื่อนทั้งอาจารย์เดินไปด้วยกันหลายคนเธอจึงไม่กลัว"หึ กลัวงั้นสิ อืมม อันที่จริงฉันควรจะปล่อยเธอไว้ที่นี่นะ กำจัดเธอออกไปจากชีวิตโดยไม่ต้องรอถึงสามเดือน""อย่าทำแบบนั้นนะวาโยเราขอร้อง""งั้นเธอก็ต้องรับปากว่าถ้ากลับกรุงเทพเมื่อไหร่เธอต้องออกไปจากบ้านทันที และห้ามบอกอาดาถึงเรื่องที่เธอออกจากบ้านฉันก่อนกำหนด" เธอต้องตกปากรับคำเขาสินะ เขาเกลียดเธอแค่ไหนคิดดูเถอะ"อืมม เราสัญญา เมื่อถึงบ้านเราจะไปทันที" สุดท้ายก็ต้องรับปาก"ฉันจะเชื่อใจเธอได้แค่ไหน""ถ้าเราไม่ยอมไปโยจะทำยังไงกับเราก็ได้ เราก็แค่ผู้หญิงตัวคนเดียว""จำคำพูดของเธอไว้ให้ดีก็แล้วกัน"นั่นคือคำ
last update最終更新日 : 2025-07-04
続きを読む
前へ
1234567
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status