All Chapters of ขอแค่ได้รัก: Chapter 1 - Chapter 10

วาโย...."เฮ้ยยมึงทำเกินไปรึเปล่าวะไอ้โยนั่นเมียมึงนะ"เปรมถามด้วยความตกใจ เขากำลังจะลงไปช่วยน้ำใสขึ้นมาจากน้ำก่อนที่เธอจะจมลงไปแต่วาโยดึงเขาเอาไว้ไม่ยอมให้เขาหรือใครลงไป"หึ เกินไปตรงไหนวะ""เมียมึงจะจมน้ำตายอยู่แล้วนะมึงจะไม่ทำห่าไรเลยรึไง""มึงเชื่อว่ายัยนั่นว่ายน้ำไม่เป็น?? ""แต่เมียมึงกำลังจะจมน้ำมึงไม่เห็นเหรอ มึงมันบ้า มึงมันใจร้ายเกินไปว่ะ วันนี้วันเกิดมึงแต่อาจจะเป็นวันตายของน้ำใสก็ได้นะถ้ามึงไม่ลงไปช่วยตอนนี้""ไอโย!! มึงถ้ามึงไม่ช่วยงั้นกูจะลงไปช่วยน้ำเอง"แสงเหนือพูดด้วยความโมโห เขาถอดเสื้อของตัวเองออกเพื่อจะกระโดดลงไปช่วยน้ำใสขึ้นมาจากน้ำ"มึงไม่ต้อง" วาโยห้ามเพื่อนตัวเองเอง ก่อนที่เขาจะกระโดดลงไปช่วยน้ำใสขึ้นมาจากสระน้ำ ซึ่งตอนนี้เธอหมดสติไปแล้ว หวังว่าจมน้ำแค่นี้คงยังไม่ตายหรอกนะ ทุกคนอาจคิดว่าเขาคงจะปล่อยให้ยัยนี่ตาย หึ เขาไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก มันคงจะง่ายเกินไปถ้าจะมาตายตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้ต้องได้รับบทเรียนที่แสนเจ็บปวด เขาสาบาน..........เมื่อเขาช่วยผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาจากน้ำสำเร็จ แต่ดันหมดสติไปซะแล้ว เขาจึงต้องจำใจผายปอดให้เธอ ถ้าถามว่าเต็มใจที่จะเมาท์ทูเมาท์มั้ยบอก

วาโยหลังจากช่วยน้ำใสขึ้นมาจากน้ำเขากลับเข้ามาภายในบ้านด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ วันนี้มันควรจะเป็นวันที่เขามีความสุขสิ วันเกิดที่จัดขึ้นปีละครั้งเพื่อนฝูงมากันเพียบแต่....เพราะยัยนั่นคนเดียวแท้ๆ งานเลี้ยงวันเกิดของเขาถึงพังไม่เป็นท่า เขาเกลียดยัยนั่นยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน บอกตรงๆ เลย เขาไม่เคยเกลียดใครได้มากเท่านี้มาก่อนในชีวิต ผู้หญิงตอแหลไร้ยางอาย หน้าด้านยิ่งกว่าถนนคอนกรีต ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไปผู้หญิงที่พังความหวังที่เขาวาดฝันเอาไว้ให้พังลงจนไม่เหลือชิ้นดี เกลียดจนไม่รู้จะเกลียดยังไง แล้วจริงๆ แต่เขาจะอดทนเพราะเธอจะอยู่ทีนี่อีกได้ไม่นาน อีกแค่เดือนเดียวเท่านั้นที่เขากับเธอจะหมดเวรหมดกรรมกันสักที จากนี้จะไปตายที่ไหนก็เชิญ......เขานึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นทีไรเขาก็รู้สึกโกรธตัวเองเกลียดตัวเองที่ดันไปมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเมาจนขาดสติ อย่าหวังเลยว่าเขาจะแตะต้องผู้หญิงคนนั้นให้เป็นเสนียดติดตัว ทั้งที่เขาเคยสัญญากับเจสไว้ว่าเขาจะไม่ยอมยุ่งกับผู้หญิงคนไหน ให้เธอต้องเสียใจ เขาทำตัวดีมาตลอดระยะเวลาหลายปีที่ห่างกัน เพื่อให้เจสเชื่อใจว่าเขาจะรักเธอเพียงคนเดียว เธอกับเขาวาดความหวังเ

น้ำใส....."โย ต้องรับผิดชอบเรา""รับผิดชอบ??? "เธอกับเขาจ้องตากัน ดูก็รู้ว่าเขาไม่โอเคกับสิ่งที่เธอบอก ใครมันจะไปโอเคล่ะ ในเมื่อเขาโดนบังคับให้รับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น ถามว่าเธอรู้สึกผิดมั้ยกับสิ่งที่ทำลงไป รู้สึกสิ เธอรู้ดีทุกอย่างแล่ะ แต่เธอไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ จะว่าเธอเลวก็แล้วแต่ใครจะมอง แต่ที่เธอทำเพราะเธอมีเหตุผล แม้จะเป็นเหตุผลที่โคตรเห็นแก่ตัวก็ตาม....วาโย....เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับน้ำใสมันเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิด แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เขาจะทำอะไรได้นอกจากยอมรับมัน ในตอนนั้นเขาคิดว่ามันเป็นความผิดของเขาเองทั้งหมดที่ไปล่วงเกินน้ำใส แต่.....ผ่านไปไม่นาน เขาก็ได้รู้ความจริง ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคืออะไรน้ำใส....หลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น เขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอคิดว่าจะมาคุยกับเขาให้รู้เรื่อง และในเวลาต่อมาเธอเลยตัดสินใจมาหาเขาที่บ้านแม่บ้านบอกว่าเขายังไม่กลับมาเลยให้เธอไปนั่งรอข้างในและเมื่อเข้าไปเธอก็เจอกับอาของเขา"หนูน้ำ??""อาดา!!!"...............เวลาต่อมา...."แกทำแบบนั้นได้ยังไงตาโย ยังไงแกต้องรับผิดชอบหนูน้ำ" อาของเขาพูดขึ้นทันทีเมื

น้ำใส....ท่านคอยพยุงเธอให้ลุกขึ้นและพาไปที่รถตู้ของท่าน เธอถูกท่านพาขึ้นมานั่งบนรถตู้คันหรูที่บ่งบอกว่าราคาของมันคงจะแพงน่าดู เกิดมาเธอไม่เคยได้นั่งรถแบบนี้หรอก มากสุดก็นั่งรถเมล์ คุณอาใจดีพูดคุยกับเธอถามความเป็นอยู่ของเธอซึ่งเธอก็เล่าอย่างไม่ปิดบังหลังจากที่คุณหมอตรวจอาการและให้พี่พยาบาลทำแผลเสร็จพี่พยาบาลก็ช่วยพยุงเธอเดินออกมาจากห้องเพื่อมารอรับยา คุณอาใจดีซึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้วเอ่ยถามเธอด้วยความเป็นห่วง"เป็นยังไงบ้างจ๊ะหนู คุณหมอว่าไงบ้าง""น้ำไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่ปวดแผลนิดหน่อย หมอสั่งยาแก้ไข้แก้อักเสบให้ด้วยค่ะ""อืมมม ดีแล้วล่ะ เอ...นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว หนูหิวแล้วแน่ๆ เลยเดี๋ยวอาพาไปกินข้าวก่อนแล้วจะพาไปส่งที่บ้านดีมั้ย""อย่าดีกว่าค่ะ แค่นี้น้ำก็เกรงใจมากแล้ว""อามีเรื่องจะคุยกับหนูเรื่องที่หนูบอกอยากเรียนต่อ"ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง หลังจากทานอาหารเสร็จ"อิ่มแล้วเหรอจ๊ะทำไมทานนิดเดียวเอง""น้ำไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะคุณอา""อืมมม....หนูอยากเรียนต่อใช่มั้ยจ๊ะ""ค่ะ แต่ตอนนี้คงไม่ได้เรียนแล้วค่ะ" เธอบอกด้วยความรู้สึกเศร้า เธอจะเอาเงินที่ไหนไปสมัครเรียน ค่าเทอมมหาลัยแต่ละที่ไม่ใ

น้ำใส....ในวันต่อมาเธอต้องมาที่บ้านของวาโยอีกครั้งตามคำสั่งของอาดาที่ให้เธอมา เธอไม่รู้หรอกว่าให้เธอมาทำไม แต่เมื่อมาถึงเธอก็เจอกับ อาดา วาโย และใครก็ไม่รู้อีก1คนแต่ดูจากการแต่งกายเหมือนเป็นข้าราชการ เธอยัง งง อยู่"เอ่อ สวัสดีค่ะอาดา สวัสดีค่ะ" เธอยกมือสวัสดีอาดากับเจ้าหน้าที่อาวุโสที่นั่งข้างๆ อาดา และมองไปที่วาโยที่ตอนนี้นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ตรงข้างๆ พอเห็นเธอมาเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องนั้นทันที"มาพอดีเลย หนูน้ำมานั่งตรงนี้ลูก" อาดาเรียกเธอไปนั่งข้างๆ ท่านก่อนจะยื่นแฟ้มเอกสารบางอย่างมาวางไว้ตรงหน้าของเธอ เธอเปิดออกดูแรากฏว่าเป็นใบจดทะเบียนสมรสซึ่งมีลายเซ็นต์ของวาโยเซ็นต์ไว้ก่อนหน้านี้แล้ว"เอ่อ นี่มันอะไรกันคะอาดา น้ำงงไปหมดแล้ว""อาคุยกับตาโยแล้วนะ 3เดือนนี้ก่อนหนูจะเรียนจบ อาจะให้ตาโยรับหนูมาอยู่ที่นี่ด้วย และให้จดทะเบียนกับหนูด้วย""ที่จริงไม่ต้องจดก็ได้ค่ะน้ำไม่ได้ต้องการขนาดนั้น""ไม่ได้หรอก ถ้าน้ำไม่มีทะเบียนสมรส ป้าของน้ำจะเชื่อเหรอ ของแบบนี้ต้องมีหลักฐานยืนยันว่าน้ำมีสามีแล้ว ป้าของน้ำจะได้ไม่บังคับน้ำให้ไปเป็นเมียเสี่ยอะไรนั่น""อาดาทำไมดีกับน้ำขนาดนี้คะ หลาย