All Chapters of Fake Friend เพื่อนเล่น (ต้อง) เล่นเพื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

“ซี๊ด~” ธาวินขยับเอวสอบเร็ว ๆ ขบฟันกรามกลั้นเสียงคำราม เมื่ออารมณ์เขามันพุ่งพรวด อลินดาส่งเสียงในลำคอ ใช้เล็บจิกบนต้นแขนล่ำ เมื่อภายในมันเสียดเสียวแทบบ้า อลินดากลัวข้างห้องจะได้ยินเสียงลามก แล้วเอาไปฟ้องฝ่ายอาคารมันจะยุ่ง คราวนี้รู้กันหมดว่าเขาและเธอกำลังบ้าเล่นเอาท์ดอร์กับอากาศร้อน ๆ ข้างนอก ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงจากไหน หรือเขากินอะไรผิดสำแดงถึงได้ดูเหมือนคนคุ้มคลั่ง ซึ่งผิดกับเธอที่เริ่มไร้เรี่ยวแรงมาก ๆซองถุงยางชิ้นสุดท้ายในเวลาหนึ่งทุ่ม อลินดานั่งคร่อมทับบนร่าง ขย่มโยกแก่นกายใหญ่ขึ้นลงเร็ว ๆ ธาวินจับสะโพกเธอบีบเนื้อแก้มก้นอย่างหมั่นเขี้ยว ส่งเสียงครางสูงต่ำดังสลับ มือเล็กวาดแขนไปด้านหลังจับเรียวขาทั้งสองข้างแล้วแอ่นสะโพกขึ้นลงด้วยสีหน้าทุรนทุราย ธาวินมองยังจุดกลางกายสาว ใช้นิ้วหัวแม่โป้งบดบี้ปุ่มกระสันอ่อนไหว “ซี๊ด ฉันขอแรง ๆ รัก เอาแรง ๆ ” อลินดาขยับกายโน้มลำตัวขึ้น มือสองข้างกดลงไปบนแผงอก เธอขย่มสะโพกขึ้นลงแรง ๆ ตามคำขอ อลินดายกมือขึ้นเสยผมยาวสีทอง เสียงหอบหายใจกระเส่า ริมฝีปากกัดแน่น สบตากับคนใต้ร่าง “เซ็กซี่มาก” เรียวปากสวยประดับรอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อถูกชม อลินดาทั้งบดและขย่

EP.17มือของอลินดาถูกวางบนหน้าขาของเขา ธาวินจับมือเธอแล้วยิ้มค้างบนใบหน้า มืออีกข้างจับพวงมาลัยเพื่อบังคับทาง ปลายนิ้วเคาะเป็นจังหวะตามกระแสเพลงที่เปิดอย่างสุขใจ ตอนนี้หลังมือเธอเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ เธอจึงขอให้เขาปล่อยเพื่อจะเช็ด แล้วทำทีเปิดคอนโซลหยิบขนมขึ้นมากิน และก็ป้อนให้กับเขาไปด้วย “อ่ะ” เธอยื่นขนมช็อคโกแลตแบบแท่งใส่ในปากธาวิน ทว่าเขากลับงับนิ้วของเธอแล้วรูดออก“จะมางับนิ้วฉันทำไม” “เปล่างับ แต่อยากดูด บนรถไหมยังไม่เคยลอง”อลินดาตีลงบนต้นแขนล่ำ เขาคิดทุกอย่างเป็นเรื่องลามกไปเสียหมด ทั้งที่เพิ่งจะออกเดินทางไอ้คนหื่น! อลินดายู่หน้า เก็บขนมใส่ที่เดิมพลางกอดอกมองค้อนคนข้าง ๆ ไม่ต้องกินมันแล้ว “ฉันขอแวะซื้อของก่อน” ธาวินตีไฟเข้าจอดข้างทาง เปิดประตูลงจากรถเดินเข้าร้านสะดวกซื้อ เพียงไม่นานเขาก็ออกมา แต่เธอไม่เห็นว่าเขาถืออะไรติดมือกลับมาเลย “ลงไปซื้ออะไร”“บุหรี่”“เมื่อไหร่แกจะเลิกบุหรี่ได้สักที ฉันเหม็น” “ถ้าเลิกได้เธอจะให้อะไร”“แกอยากได้อะไรล่ะ ฉันให้ได้หมดเลย” “พูดแล้วนะ” ธาวินขยับยิ้มเป็นเส้นโค้ง เมื่อได้คำตอบเป็นที่พึงใจ ขับรถมุ่งหน้าต่อไปเรื่อย ๆ กระทั่งถึงบ้านเป็

EP.18 อลินดามองลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย นัยน์ตาคมขึ้นประกายวาววับเหมือนดวงตาของสุนัขในยามรัตติกาลที่พร้อมจะล่าเหยื่อ ทำไมเขาถึงได้หื่นกับเธอขนาดนี้ ในความเงียบ เสียงหัวใจของทั้งคู่ดังพอให้ได้ยินเสียงของกันและกัน อลินดาและธาวินสบตานิ่งอยู่อย่างนั้นนานนับนาที จนกระทั่งคนตัวเล็กเป็นฝ่ายเอื้อนเสียงออกมา “เพื่อน ปล่อยฉัน” “ไหนบอกว่าให้ฉันได้ทุกอย่าง” “ก็ใช่...เแต่ต้องไม่ใช่ที่นี่” “ที่นี่บ้านฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ขัด” อลินดาอยู่ในอาณาเขตซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา ในเมื่อเหยื่อสาวได้เข้ามาอยู่ในถ้ำเสือแล้ว เธอคิดเหรอว่าเสือตัวผู้ที่แสนจะหิวโหยตัวนี้ จะยอมปล่อยเหยื่อออกไปได้ง่าย ๆ ฉันจะขยี้เธอให้จมเขี้ยว “ฉันเริ่มหมดความอดทนกับเธอแล้วรัก” ธาวินผุดยิ้มร้าย หยิบกล่องถุงยางอนามัยออกจากกระเป๋ากางเกงมาวางบนโต๊ะหน้าโซฟา อวัยวะกลางกายพร้อมผงาดออกมาทักทายโลกภายนอกเต็มทน ธาวินหยัดกายขึ้นถอดเสื้อยืดสีดำออก แล้วโน้มตัวลงมาทับร่างเธออีกครั้ง ใบหน้าสวยแดงก่ำ ธาวินใช้นิ้วไล่เกลี่ยริมฝีปากสีสวยเล่นไปมา สบดวงตาหวานที่เกิดอาการประหม่า เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าเธอกำลังแสดงสีหน้ายั่วยวนด้วยการกัด

EP.19 อลินดายิ้มเขินเพราะคนในปลายสายทำใจเธอสั่นแรง คนเป็นพ่อแม่เห็นใบหน้าลูกสาวเปื้อนยิ้มก็ถึงกับมองหน้ากัน คุณพ่อเธอส่งเสียงกระแอมไอ เพราะรู้ดีว่าลูกสาวนั้นน่าจะกำลังปลูกต้นรักกับเพื่อนชายคนสนิท “แค่นี้ก่อน” อลินดารีบวางสายเมื่อคุณพ่อกำลังมองเธอผ่านหน้ากระจกรถด้านข้าง “เพื่อนโทรมาเหรอ” คนเป็นพ่อที่ถามขึ้น “ค่ะ” ก้มหน้าตอบ กำโทรศัพท์แน่น แอบยิ้มเล็ก ๆ หัวใจเธอแทบจะหลอมละลายด้วยคำพูดประโยคเดียวของเขา เปล่า แค่จะบอกว่า...คิดถึง อลินดานั่งแช่อยู่ในรถกอล์ฟเพียงคนเดียว เธอตัดเสียงรบกวนจากภายนอกเพราะต้องการฟังเสียงหัวใจของตนเอง โดยที่คุณพ่อคุณแม่พยายามเรียกเธออยู่หลายครั้ง “รัก ถึงบ้านแล้วลูก” “คะ...ค่ะ” คนตัวเล็กสะดุ้งไปเล็กน้อยเมื่อคุณแม่ดึงสติเธอกลับมา อลินดาก้าวขาลงจากรถ รุดเดินนำหน้าคุณพ่อคุณแม่เข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ เพราะกลัวว่าท่านจะมีคำถามกับเธอ “ลูกกลับมาบ้านรอบนี้ ดูสดใสขึ้นนะคะ” “รักโตแล้วคุณ จะมีความรักก็คงไม่แปลก” กัลยากับสามีมองลูกสาวเดินขึ้นไปบนชั้นสองของคฤหาสน์ ต่างมีความเห็นในเรื่องความรักของอลินดาที่ดูจะเบ่งบานสดใสราวกับดอกไม้แรกแย้ม ในช่วงกลางคืน เป็นเ

EP.20ดวงตาหวานประหม่ามองธาวินอย่างวิเคราะห์ เขาพูดว่าจะสู่ขอเธออีกแล้ว มันพูดง่ายมากเลยหรือไงคำคำนี้ ถึงได้หลุดพูดกับเธออยู่บ่อยครั้ง แล้วเธอจะตอบเขาอย่างไร“อยากเป็นสะใภ้บ้านฉันไม่ใช่” “...”“เงียบทำไม” “มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ”“ก็ไม่ได้เล่น” ก๊อก ก๊อก ก๊อก“รักลูก เปิดประตูหน่อย” กัลยาเคาะประตูห้องเรียกเธออีกครั้ง ได้ยินเสียงลูกสาวขานรับแล้ว แต่อลินดาก็ไม่ได้มาเปิดประตูให้ “โอเค ฉันต้องซ่อนตรงไหน” เห็นใบหน้าสวยคิดตระหนัก เขาจึงยอมถอยให้ครึ่งทาง แล้วเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่ มันคงจะปุบปับเกินไป เขาเองก็ทำเกินไปเหมือนกัน ย่องเข้าบ้านอีกฝ่ายยามวิกาล รู้ว่ามันไม่ควร แต่เพราะเขาอยากเห็นหน้าเธอไง ทนคิดถึงเธอไม่ไหว ถึงได้ทำอะไรไม่ทันไม่คิด และยังเอาแต่ใจตัวเองให้เธอต้องเป็นวิตกกังวล “ห้องน้ำ” ธาวินยอมซ่อนแต่โดยดี อลินดามองตามเขาอยู่ครู่ จนกระทั่งประตูห้องน้ำปิด เธอจึงรีบสืบเท้าไปเปิดประตูให้คุณแม่ทันที“ตื่นแล้วค่า” “ขี้เซาจริง ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปลูก พ่อกับแม่มีธุระต้องเข้าบริษัท คุณพ่ออยากให้หนูไปด้วยกัน” “ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูจะรีบลงไป ขอเวลาครึ่งชั่วโมงทันไหมคะ”“ทันจ่ะ” อลินดาผ