All Chapters of Fake Friend เพื่อนเล่น (ต้อง) เล่นเพื่อน: Chapter 31 - Chapter 40

“เพื่อน”“อื้ม จะเรียกฉันทำไม ครางออกมาให้ฉันฟังดีกว่า” มุมปากยิ้มร้าย ธาวินถอยจูบออกแล้วสบตาหวาน เขาหยัดกายถอดชุดนักศึกษาแล้วทิ้งมันลงไปบนพื้น คืนนี้ตั้งใจหมายมั่นว่าจะทำรักกับเธอทุกท่วงท่า ใช้สอยพื้นที่ให้ทั่วบริเวณทุกมุมของห้องอลินดานอนแน่นิ่ง มองเรือนกายกำยำของชายหนุ่มตรงหน้า เธอผลอลอบกลืนน้ำลายกับซิคแพคขึ้นเป็นก้อน เขาดูแลหุ่นดีมาก ๆ เอาเวลาไปออกกำลังกายตอนไหนกันลำแขนแกร่งกอดกระชับคนตัวเล็ก ปลายจมูกสัมผัสบนผิวหน้าเธออีกครั้ง มือหนาเริ่มแกะกระดุมบนชุดนักศึกษาเธอออกทีละเม็ดอย่างช้า ๆ คืนนี้เขามีเวลากับเธออีกนานคนใต้ร่างลมหายใจหอบกระชั้น แค่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น เส้นขนบนร่างเธอพลันลุกเกรียวขึ้นอีกรอบเขาปลดมาถึงกระดุมเม็ดสุดท้าย ใบหน้าหล่อเหลามองความอวบขาวสองเต้าที่ตั้งอยู่ตรงหน้า ธาวินจับถอดชุดชั้นในออกให้พ้นสายตา ฝ่ามือใหญ่ครอบครองความนุ่มนิ่มเหมือนซาลาเปาแล้วบีบเคล้นแรง ๆ“อ๊า” อลินดาครางสั่นหวิว ปากหยักครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานที่ชี้ขึ้นเป็นตุ่มไต ลิ่นร้อนตวัดรัวฉกชิมราวกับของอร่อยที่ถูกใจมือที่ยังว่างกรีดไปตามเนื้อผิวลงต่ำ สอดมือหายเข้าไปในกระโปรงนักศึกษา สัมผัสถึงความแฉะตรงก

EP.24อลินดาทำหน้าตาเหลอหลา มองสามหนุ่มสามมุมที่กำลังยืนกดดัน ขอโทษนะ นี่เขาเอาแต่ใจเกินไปแล้วคนตัวเล็กตัดสินใจหนีจากตรงนี้ ธาวินก็รีบเข้ามายืนขวางหน้าเธอในทันที ตะวันและคาร์เทียร์ก็เอากับเขาด้วย “ซ้อ พวกเรารอฟังอยู่” เป็นตะวันที่เอ่ยขึ้น “ไม่ ฉันจะพูดกับเพื่อนแค่สองคน” “เธอได้สิทธิ์นั้น” ร่างสูงสืบเท้าเข้าไปหาคนตัวเล็กใกล้ ๆ แล้วก้มใบหน้าลงหวังจะจูบโดยไม่สนใครหน้าไหนที่กำลังมอง ดวงตาหวานเบิกกว้าง ผลักอกกำยำแล้วก้าวถอยหลังห่าง เขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไม่สิ เขาก็บ้าแบบนี้อยู่แล้ว เธอเองไม่รู้จะต้องวางหน้ายังไงดี แค่ธาวินคนเดียวเธอก็เขินจะแย่ นี่เล่นรู้กันทั้งคณะ พรุ่งนี้คงไม่พ้นรู้กันทั้งมหาวิทยาลัย เธอรู้ดีว่าการเป็นคนดังในสถานศึกษา บางทีก็ทำตัวลำบาก ราวกับเธอเป็นดาราถูกทุกคู่สายตาคอยจับจ้อง ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ทำอะไรกับใคร “ไปกินข้าวกัน” “พวกกูไปกินด้วยดิ” “อืม” วันนี้เขาอารมณ์ดี อนุญาตให้เห็บหมัดร่วมโต๊ะได้ ตะวันและคาร์เทียร์ยิ้มดีใจ เดินตามท่านเฮดว๊ากแล้วเอาใจด้วยการนวดให้ แต่ไอ้คาร์เทียร์เสือกทำเกินหน้าที่ มันเข้าไปนวดไหล่อลินดา ธาวินเลยยกขาเตะก้นมันไปหลายที“โอ๊ยไอ้เหี้

EP.26งานเทศกาลดนตรีของทางมหาวิทยาลัยถูกจัดขึ้นที่ลานกว้าง เสียงซาวน์เช็คกระหึ่มเป็นการทดลองเสียงก่อนมีการแสดงดนตรีเริ่มตั้งแต่ห้าโมงเย็น เหล่านักศึกษาต่างตื่นเต้นที่จะได้เจอกับนักร้องดังที่ยกขบวนกันมาเพื่อสร้างความสนุกให้กับเหล่านักศึกษา “ทำไมแฟนมึงกับแฟนกู ดูตื่นเต้นจังวะ” ตะวันเอ่ยถามกับธาวิน เห็นสองสาวนั่งตบแป้ง ทาปากตั้งแต่เที่ยง “ไม่รู้” สบตาเพื่อนเพียงเสี้ยววิ แล้วละสายตาหันมาให้ความสนใจแฟนสาวอย่างเคย อย่าว่าแต่มันงงเลย เขาก็งงไม่ต่างจากมัน ก็แค่มีนักร้องมาร้องเพลงให้ฟังทำไมต้องแต่งหน้าด้วย “อัยวาพี่มีลิปสีชมพู ลองทาดูเหมาะกับเราแน่พี่ว่า” “ขอบคุณนะคะ ขอลองทาหน่อยน๊า” อัยวาหยิบลิปสิติกจากมืออลินดา กดแท่งสีชมพูบนเรียวปากแล้วเม้ม พลางส่องกระจกดู “สวยมากเลยค่ะ อยากให้น้อง ๆ วง BUS เห็นอัยวาจัง อัยวาสวยหรือยังคะ”“ชอบ BUS เหมือนกันเหรอ ชอบใครอ่ะ ว่าแต่ปากพี่สวยหรือยัง ต้องเข้มอีกไหม มีตรงไหนที่พี่ต้องเติมบ้าง” “สีแดงไปเลยค่ะ พี่รักเหมาะกับลิปสติกสีแดงเป็นสาวแซ่บ เอาให้นักร้องมองกันตาค้างไปเลย” ไม่สนใจว่าแฟนที่นั่งอยู่ด้วยจะรู้สึกอย่างไร ตอนนี้หนุ่มทั้งสองรู้ถึงสาเหตุของสองสา

EP.28สายของวันต่อมา อลินดายืนเป่าผมอยู่ในห้องน้ำ มีแฟนหนุ่มเป็นผู้ช่วย หยิบไดร์เป่าผมแล้วไดร์ให้ “เมื่อคืนเค้าขอโทษนะ” ทำตัวเป็นภาระให้เขาต้องดูแล ดื่มไปแก้วเดียวเธอก็เป๋ซะแล้ว“เรื่อง” นิ้วทั้งห้าสยายผมที่กำลังหมาด ยีเส้นผมสีทองของเธอแล้วปิดเครื่องไดร์เพื่อรอฟัง “เค้าดื่มเหล้าไง”“ก็ที่รักอยากดื่มเป็นเพื่อน”“ใช่ เค้าอยากดื่มเป็นเพื่อน” “ก็ไม่เห็นจะต้องกังวล”“ก็ที่รักไม่อยากให้ดื่ม”“อืม ไม่อยาก ครั้งหน้าไม่ให้แล้วนะ” “รับทราบ” อลินดาระบายยิ้มหวาน นึกว่าเขาจะโกรธเสียอีก เธอยืนให้เขาเป่าผมต่อจนกระทั่งเส้นผมแห้งสนิท“เค้าว่าจะลงคอร์สเรียนทำอาหารเพิ่มดีไหม” “เอาสิ” อะไรที่เธออยากทำ เขาไม่ขัดและสนับสนุนเต็มที่ ออกค่าเรียนให้ด้วย จะกี่แพงเขาก็จ่ายให้ได้ “ความจริงเค้าสมัครไปแล้วแหละ” เดินไปหยิบแผ่นกระดาษยื่นให้แฟนหนุ่มดูรายละเอียดที่เธอลงคอร์สเอาไว้ เรียนทั้งหมดเป็นเวลาสามเดือน มีใบประกาศรองรับ เรียนแค่เสาร์ อาทิตย์ 9 โมง ถึงบ่าย 3 โมงเย็น “ค่าคอร์ส 40,000 เดี๋ยวเค้าโอนให้ที่รัก” จุ๊บ~ อลินดาเขย่งเท้าจูบแก้มเขาเป็นการขอบคุณ ธาวินซัพพอร์ทเธอเสมอในทุกเรื่อง ตลอดสิบปีเขาไม่เคยเปลี่ย

เธอจับมืออลินดาไปยังร้านกาแฟที่อยู่ด้านนอก เพื่อพูดคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว เลือกโต๊ะที่อยู่ด้านในสุด จะได้ไม่มีใครจับสังเกตุ“ฉันรู้ว่าเพื่อนไม่ต้องการให้เธอติดต่อฉัน” “ใช่ แต่ฉันไม่มีเวลามาคุยกับเธอ ฉันสายแล้ว”“เธอเป็นลูกเจ้าของบริษัท สายนิดเดียวคงไม่เป็นอะไร”“ก็ยังเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม”“ขอโทษ ช่วยฟังฉันหน่อยได้ไหม” โอปอลมีสีหน้ากระอักกระอ่วน เธอหมดหนทางไม่มีที่พึ่ง พวกผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตก็มีแต่จะปอกลอก จนเธอเองก็ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วใครคือพ่อของเด็กในท้อง และยื่นผลตรวจให้อลินดาเป็นสิ่งยืนยันว่าเธอไม่ได้มาโกหก เธอต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ มือบางรับแผ่นกระดาษมาดูอย่างถี่ถ้วน “ฉันให้เวลาได้แค่ห้านาที” แล้วยื่นกระดาษกลับคืนเจ้าของ “ฉันพลาด และฉันไม่ได้ป้องกัน เพราะความคึกคะนอง ต้องการเป็นที่สนใจ โดยเฉพาะ...”“ผู้ชาย และนั่นคือหายนะในชีวิตฉัน ฉันอิจฉาเธอ ตอนนี้เธอคงจะมีความสุขมาก ๆ กับ...เพื่อน เป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม”“ใช่ และจำไว้อีกอย่าง ฉันไม่ชอบให้เธอพูดถึงแฟนฉันด้วยสายตาประกายแบบนั้น”“ก็เพื่อนหล่อนี่”“หรือความจริงเธออยากให้เพื่อนรับลูกในท้องของเธอ ไม่มีทาง เพื่อนเองก็ไม่ยอม