All Chapters of เพื่อนร้ายทวงคืนรัก: Chapter 31 - Chapter 40

นับดาว....ตั้งแต่วันนั้นมาฉันจะไปหาปิ่นที่ห้องแทบจะทุกวันเพราะมันเป็นช่วงปิดเทอม ทุกครั้งที่มาฉันก็จะซื้อของกินที่มีประโยชน์ไปฝากปิ่นทุกวันจนเราสนิทกัน และตอนนี้ปินท้องได้สี่เดือนแล้วเธอเริ่มนูนขึ้นเล็กน้อย"ปิ่นได้อัลตราซาวด์มั้ยว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย" ฉันถามปิ่นขณะปอกมะม่วงกิน ไม่รู้เป็นอะไรพักนี้ฉันชอบกินแต่ของเปรี้ยวๆโดยเฉพาะมะม่วงมะยมมะปราง"ไม่ได้ตรวจค่ะ แค่ปิ่นรู้ว่าลูกปลอดภัยร่างกายครบสามสิบสองปิ่นก็ดีใจแล้วค่ะจะเป็นหญิงหรือชายปิ่นก็รักหมดค่ะ""ถามหน่อยสิปิ่นคิดถึงนนท์บ้างมั้ย" มันเป็นคำถามที่ฉันไม่น่าถามเลยเนอะแต่ปากมันก็พูดออกไปแล้ว"ไม่ค่ะ ปิ่นคิดถึงแต่ลูกเพราะลูกคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของปิ่น""แล้วถ้าเกิดว่าวันนึงนนท์กลับมารับผิดชอบปิ่นกับลูกปิ่นจะว่ายังไง""ไม่มีทางหรอกค่ะคุณนนท์เค้าเกลียดปิ่นยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือเค้าจะมารับผิดชอบปิ่นกับลูกทำไม" ปิ่นคงเจ็บปวดมากฉันเห็นน้ำตาคลอเบ้าก็เลยรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที"เอ้อแล้วหมอนัดไปตรวจอีกเมื่อไหร่เหรอฉันจะได้ไปเป็นเพื่อน""อีกสองอาทิตย์ค่ะแต่คุณดาวไม่ต้องไปก็ได้ค่ะเพราะมันต้องรอคิวนานด้วย""ไม่เป็นไรช่วงนี้มหาลัย

หลายวันต่อมา...ฉันขอทิศเหนือมาส่งฉันมาหาปิ่นเพราะฉันไม่ได้มาหาปิ่นหลายวันแล้วเพราะยุ่งกับเรื่องของตัวเองไหนจะต้องโทรบอกพ่อกับแม่ อยากจะบอกว่าพ่อกับแม่ของฉันดีใจจนร้องไห้ท่านบอกว่าดีใจที่จะได้อุ้มหลานแถมยังบอกให้ฉันมีลูกอีกหลายๆคน ส่วนเรื่องเรียนฉันคิดเอาไว้แล้วว่าฉันจะไปเรียนปกติเพราะตอนนี้ฉันเพิ่งท้องได้สองเดือน อาทิตย์หน้ามหาลัยก็เปิดแล้วซึ่งฉันจะไปเรียนอีกแค่สี่เดือนกว่าก็จบปีหนึ่งพอดีและกว่ามหาลัยจะเปิดเทอมปีสองฉันก็คลอดลูกพอดี พ่อกับแม่บอกว่าจะมาช่วยดูแลช่วยเลี้ยง ฉันซึ้งใจจนร้องไห้ที่ท่านไม่โกรธที่ฉันท้อง พ่อกับแม่บอกกับฉันว่าท่านรู้ว่าฉันรักทิศเหนือมานานแล้วและตอนนี้ฉันก็สมหวังแล้วท่านดีใจที่เห็นฉันมีความสุขและกำลังจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่น การที่ฉันท้องตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรเพราะทั้งสองฝ่ายมีความพร้อมอยู่แล้วไมไ่ด้เดือดร้อนอะไรใคร พ่อบอกว่าใครจะว่ายังไงก็ไม่ต้องไปแคร์ให้แคร์แค่คนที่รักเราและคนที่เรารักเท่านั้น อะไรที่เป็นความสุขของฉันพ่อกับแม่ไม่เคยห้ามท่านพร้อมจะให้กำลังใจฉันอยู่ข้างหลัง ฉันให้คำมั่นสัญญากับพ่อกับแม่ว่าฉันจะต้องเอาใบปริญญามาฝากท่านให้ได้ซึ่งท่านก็บอก

นับดาว...."แล้วดาวกับเหนือรู้จักกันนานหรือยัง""ก็ตั้งแต่เกิดอ่ะพ่อแม่เราเป็นเพื่อนกันแล้วบ้านเราก็ใกล้กันด้วย""โหน่าอิจฉาจังได้อยู่ใกล้ทิศเหนือตั้งแต่เกิด""ห๊ะอิจฉา??""ปะ เปล่าไม่มีอะไร^^" มันจะไม่มีอะไรได้ไงก็ฉันได้ยินเต็มสองรูหูว่ามะปรางพูดว่าอิจฉา"แล้วบ้านทิศเหนือเค้าทำธุรกิจอะไรเหรอ""ถามทำไมอ่ะ""ก็เผื่อเรียนจบเราจะได้ขอไปสมัครงานไง""บ้านทิศเหนือทำหลายอย่างทั้งธุรกิจส่งออกทั้งนำเข้า""โหคงจะรวยมากแน่ๆ เลยเนอะ""ก็...อืมมรวยมาก" ฉันบอกมะปรางไปตามตรงนั่นแล่ะเดี๋ยวจะหาว่าฉันโกหกถ้าบอกไม่รวย"ทิศเหนือเดินมาโน่นแล้ว เราว่าเราไปช่วยทิศเหนือถือดีกว่าดูถ้าจะหนักยกมาคนเดียว" มะปรางรีบลุกจากโต๊ะเดินไปช่วยทิศเหนือถือถาดอาหารฉันรีบมองตามหลังทันที ฉันรู้สึกตงิดตงิดในใจอย่างบอกไม่ถูก จะว่าฉันคิดมากก็ได้นะทำไมมะปรางถึงอยากมาเป็นเพื่อนกับฉันแล้วทำไมต้องถามเรื่องทิศเหนือเยอะแยะมากมาย หรือว่า....มะปรางจะชอบทิศเหนือ เอ๊ะหรือเขาสองคนเคย...ไม่นะไม่ทิศเหนือจะกินรอบวงไม่ได้นะ ไม่ได้การละฉันต้องเค้นถามความจริงจากปากทิศเหนือว่าเคยจิ๊จ๊ะกับมะปรางหรือเปล่าเพราะมะปรางเองก็สวยไม่แพ้ใครเหมือนกันการกิน

นับดาว...."อีมีน!!!""ฉันจะให้แกแก้ตัวอีกรอบถ้าไม่สำเร็จแกกับแม่แกเตรียมตัวโดนเฉดหัวออกจากบ้านหลังนั้นได้เลยเพราะฉันจะเป็นคนไปบอกเมียเจ้าบ้านเองว่าแกแอบเอากับผัวเขา""แกกล้าขู่ฉันเหรอห๊ะ""ฉันไม่ได้แค่ขู่ ฉันต้องการให้นังดาวกับทิศเหนือเลิกกันแกต้องทำให้สำเร็จ""หึแล้วแกคิดว่าเหนือเค้าจะกลับมาหาแกงั้นสิ""แน่นอน แกทำยังไงก็ได้ให้นังดาวมันโดนเหนือทิ้งเอาไปให้ผัวเก่าแกรุมโทรมก็ได้ฉันรับรองว่ามันไม่กล้าเอาเรื่องหรอกเพราะมันอาย"นั่นคือบทสนทนาของยัยมีนากับยัยมะปรางที่ร่วมมือกันวางแผนให้ฉันกับทิศเหนือเลิกกันแถมยังวางแผนชั่วร้ายจะให้ฉันโดนรุมโทรมอีกเลวขั้นสุดเลยนังมีนา ฉันไม่ปล่อยให้สองคนนั้นทำสำเร็จหรอกเพราะฉันไม่รู้ว่าพวกมันจะทำวิธีไหนฉันต้องตัดไฟแต่ต้นลมซึ่งทุกอย่างที่ได้ยินได้เห็นฉันได้หยิบมือถือออกมาถ่ายบันทึกไว้หมดแล้วชัดทั้งภาพทั้งเสียง ตอนแรกฉันกะจะเข้าไปปะฉะดะซึ่งๆหน้ากับสองคนนั้นแต่ฉันคิดว่าฉันอาจจะเสียเปรียบเพราะมันในห้องน้ำไม่มีคนฉันรอเวลายัยสองคนนี้เดินออกมาจากห้องน้ำจนมาถึงใต้ตึกคณะที่มีนักศึกษานั่งอยู่เต็มบริเวณเพื่อรอเข้าห้องเรียน สองคนนั้นทำทีเป็นแยกกันเดินสงสัยกลัวฉันจะเห็

เวลาต่อมา...."เหนือดูสิลูกของปิ่นน่ารักน่าชังที่สุดเลย สวัสดีค่ะสาวน้อยนี่พี่ดาวนะคะเรียกพี่นะคะ^^" ฉันพูดลูกสาวตัวน้อยของปิ่นที่ยังนอนหลับอยู่ในเปลในห้องเด็กอ่อน ใช่แล้วค่ะปิ่นได้ลูกสาวผิวแกขาวอมชมพูสุดๆเลย"ลูกของเราก็คงจะน่ารักแบบนี้เหมือนกันสินะ" ทิศเหนือมองไปที่ลูกของปิ่นแล้วก็พูดกับตัวเองมากกว่าพูดกับฉัน"ดาว""หื้มมมม""มันจะเป็นไปได้มั้ยถ้าลูกเราคลอดแล้วเราจะเลี้ยงกันเองไม่ต้องเอาไปให้พ่อกับแม่เลี้ยง" ที่ทิศเหนือถามแบบนี้เพราะก่อนหน้านี้เราได้ปรึกษากันทั้งสองครอบครัวแล้วว่าถ้าฉันคลอดลูกเมื่อไหร่พ่อกับแม่ของฉันกับของทิศเหนือจะมารับแกไปช่วยเลี้ยงเพราะฉันกับทิศเหนือต้องไปมหาลัย ซึ่งตอนนั้นเราทั้งสองคนก็ตอบตกลงเพราะเราคงไม่มีเวลาดูแลแกได้เต็มที่และที่สำคัญเราก็เลี้ยงเด็กไม่เป็นถึงจะซื้อหนังสือมาอ่านก็เถอะ แต่พอมาตอนนี้พอทิศเหนือได้เห็นลูกปิ่นทิศเหนือก็คงคิดถึงลูกตัวเองที่กำลังจะคลอดในอีกไม่กี่เดือนนี้ "ทำไมถึงอยากเลี้ยงเองล่ะ" ฉันถามความคิดเห็นจากทิศเหนือเพราะฉันเองก็รู้สึกแบบมันเหมือนกัน"ไม่รู้สิแต่เค้าอยากเลี้ยงเอง เค้ากลัวว่าถ้าเราห่างลูกไม่ได้เลี้ยงดูแกแกอาจจะจำหน้าเราไม่ไ