บททั้งหมดของ รีเทิร์นรักร้ายนายแฟนเก่า: บทที่ 21 - บทที่ 30

อลิซ...."เห้อออ เบื่อโว๊ยยยยย" เขาตะโกนออกมาก่อนจะลุกขึ้นยืนฉันตกใจกลัวเขาจะหันมาเจอก็รีบหันหลังเพื่อเดินเข้าบ้านแต่ไม่ทันได้ก้าวขาออก"ใครวะ!!! กูถามว่าใคร!!!ไม่ตอบกูเอาปืนยิงจริงๆนะ" ฉันไม่รู้หรอกว่าเขามีปืนจริงๆมั้ย แต่ฉันก็กลัวจนต้องรีบออกมาจากมุมมืดตรงนั้น"เอ่อฉันเอง""ลิซ??เธอมายืนอยู่ทำไมตรงนี้""เอ่อก็ป้าแม่บ้านบอกนายเดินมาทางนี้ฉันก็เลย...เดินมาดู""ฉันแค่มาสูดอากาศรับลมเย็นๆนี่ก็กำลังจะเข้าบ้าน" ฉันเดินมาหาเขาส่วนเขาพอเห็นว่าฉันใกล้เข้ามาเขาก็เดินหนีไปทางศาลาริมน้ำ"นายจะเดินหนีฉันทำไมเต""เปล่าฉันแค่ไม่อยากอยู่ใกล้เธอ""ทำไม""เพราะฉันกลัวจะห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้เพราะฉันรู้แล้วก็มั่นใจแล้วว่าฉันยังรักเธออยู่ แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อก็ตาม""มันเชื่อยากไง นายทิ้งฉันมานานตั้งกี่ปีพอมาวันนี้นายมาบอกว่านายยังรักฉันอยู่ใครมันจะไปเชื่อ""แล้วฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะเชื่อ""แล้วนายคิดว่าควรต้องทำยังไงล่ะ""ฉันต้องพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็นใช่มั้ย แค่เธอบอกมาว่าเธอพร้อมให้ฉันพิสูจน์ตัวเองฉันก็จะทำให้เธอเห็นเอง""ถ้าฉันตอบตกลงให้โอกาสนายแต่ระหว่างที่นายพิสูจน์ตัวเองฉันก็จะยังให้โอกาสพี่ม

เตวิช....แม้ว่าผมจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างในสิ่งที่อลิซพูดแต่ผมก็พร้อมที่จะพิสูจน์ตัวเองให้เธอเห็นว่าผมกลับตัวแล้วจริงๆ มันไม่น่าจะยากอะไรก็แค่ผมตัดเรื่องผู้หญิงออกเรื่องอื่นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นกังวลแล้ว ซึ่งผมมั่นใจว่าผมทำได้อยู่แล้วเพราะตอนนี้ผมตัดขาดกับผู้หญิงที่ทุกคนที่เคยเข้ามาในชีวิตจะเหลือแค่แม่ของลูกคนเดียวเท่านั้นเพราะเธอคือผู้หญิงที่ผมมั่นใจแล้วว่าผมรักเธอมากแค่ไหน แม้ว่าสามปีที่ผ่านมาผมจะมีใครเข้ามาแต่ผมก็มั่นใจว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนแทนที่เธอได้มันเหมือนกับว่าที่ผ่านมาสามปีมันเป็นตัวพิสูจน์แล้วว่าจริงๆแล้วชีวิตของผมต้องการอะไร แม้ว่าผมจะคิดได้ช้าไปสักหน่อยก็ตาม(แค่สามปีเอง)เช้าวันต่อมา...ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ปะป๊าค๊าบบบบ ปะป๊าาาาาเปิดปาตูให้หน่อยค๊าบบบ" เสียงเคาะประตูห้องนอนที่มาพร้อมเสียงเรียกของลูกชายทำให้ผมต้องดีดตัวลุกจากที่นอนทันที พอหันไปมองดูเวลาตรงหัวเตียงก็รู้ว่าตอนนี้มันสายมากแล้วผมนัดกับลูกไว้ตั้งแต่เมื่อวานว่าจะสอนแกว่ายน้ำ"เปิดแล้วครับ" ผมลูกไปเปิดประตูให้ลูกพอประตูอ้าออกน้องติณณ์ก็วิ่งเข้ามาแล้วกระโดดไปนอนลงบนเตียงในชุดว่ายน้ำสีน้ำเงิน"ปะป๊าสัญญาว่าจะสอนผมว่ายน

อลิซ...."ไอ้นัท!!!มึงนี่นะได้ทีนี่เผากูแทบไม่มีดีเลยนะกูคิดถูกหรือเปล่าวะที่ให้มึงช่วยสืบ""เตพูดกับนัทดีๆหน่อยนัทเค้าอุตส่าห์ช่วยหาข้อมุลของวิมลนะ" ฉันดุเตวิช"เห็นมั้ยอลิซยังเข้าข้างกูเลย อ่ะๆมาเข้าเรื่องต่อ ก่อนวิมลจะลาออกยัยนั่นไปทำงานเลี้ยงเด็กอยู่ที่เนิสเซอรี่แห่งนึงยัยนั่นทำพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียนกับวันหยุดแต่เงินที่ได้คงไม่พอกับค่าใช่้จายพ่อกับแม่ของยัยนั่นเลยบังคับให้ลาออกแล้วให้ทำงานเต็มเวลายัยนั่นทำอยู่ที่นั้นก็นานหลายปีอยู่นะก่อนจะลาออกเพราะพ่อกับแม่บังคับให้ออก""เรื่องนี้ตรงกับที่วิมลเล่าให้ลิซกับพี่มาร์ชฟังเลย" ฉันออกความคิดเห็นเพราะวิมลก็บอกว่าเธอเคยทำงานเลี้ยงเด็กมาก่อนแปลว่าเธอไม่ได้โกหก"อ่ะเล่าต่อ จากนั้นพอลาออกจากที่เลี้ยงเด็กพ่อแม่ของยัยนั่นก็ให้ไปทำงานเป็นแม้บ้านที่บ้านเสี่ยคนนึงซึ่งเป็นเจ้าหนี้ของพ่อแม่ แต่ไอ้เสี่ยนั่นมันไม่ได้อยกาได้แม่บ้านมันอากได้ยัยวิมลไปเป็นเมียก็เลยปล้ำแต่ยัยนั่นเอาไม้ตีหัวไอ้เสี่ยบ้ากามนั่นแล้วกลับมาที่บ้านพอพ่อกับแม่ยัยนั่นรู้ว่าวิมลทำร้ายเสี่ยก็ไม่พอใจด่าทอทุบตีแล้วไล่ออกจากบ้าน""เรื่องนี้วิมลก็เล่าให้ลิซฟังแบบนี้เหมือนกัน" "จากนั้นย

เตวิช......"ลิซฉันอยากมีจริงๆ นะไม่ใช่แค่อยากให้พ่อเธอหายโกรธ แต่ฉันอยากชดเชยช่วงเวลานั้นที่ฉันปล่อยปละละเลยเธอ....ฉันอยากแก้ตัว" "แต่มันเร็วเกินไปสำหรับฉันเพิ่งให้โอกาสนายเมื่อวานนี้เองนะมันไม่เร็วไปหน่อยเหรอฉันยังไม่มั่นใจในตัวนายเท่าไหร่เลย""ในสายตาเธอฉันคงเลวมากเลยสินะเธอถึงมองไม่เห็นสิ่งที่ฉันพยายามทำ" ผมทำหน้าเศร้าอ้อนอลิซเผื่อเธอจะเห็นใจแล้วก็ยอมทำตามแผนของผม อยากจะบอกว่าเรื่องแผนน่ะผมคิดมาสักพักแล้วตั้งแต่รู้ใจตัวเองว่าอลิซคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักและอยากอยู่ด้วย ผมอาจจะเคยทำผิดพลาดไปแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วและผมก็อยากชดเชยความผิดพลาดในอดีตด้วยการเป็นคนดีเป็นคนรักที่ดีของอลิซเป็นพ่อที่ดีให้กับน้องติณณ์และน้องๆของน้องติณณ์ในอนาคต(หากอลิซยอมอ่ะนะ)คือถ้าอลิซยอมให้โอกาสให้อภัยผมผมก็อยากมีลูกกับเธออีกหลายๆคนและคราวนี้ผมจะทำตัวเป็นสามีที่ดีเป็นพ่อที่ดีดูแลคนที่ผมรักผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้มันพังอีกเป็นอันขาด"มันไม่ใช่อย่างนั้นนายเข้าใจฉันหน่อยสิเตเวลาสามปีที่ผ่านมาสำหรับฉันมันนานมากแล้วฉันก็เจ็บมากฉันยอมรับว่าฉันยังไม่มั่นใจในตัวนายเลยถ้าฉันยอมให้อภัยนายง่ายๆยอมเชื่อใจนายง่ายๆแล้วถ้าเกิดน

เตวิช..."ไอ้คนหื่น""หื่นแค่กับเธอได้มั้ยล่ะ หื้มมม" ผมก้มลงจูบอลิซอย่างช้าๆส่วนอลิซก็จุบตอบผมทั้งน้ำตานองหน้า ผมถอนริมฝีปากออกก่อนจะใช้นิ้วเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน ผมไม่อยากให้เธอร้องไห้เพราะผมอีกแล้ว"อย่าร้องไห้อีกเลยนะลิซฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ""ก็เพราะนายไง""ต่อไปฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอร้องไห้เสียใจอีก ถ้าเธอจะร้องไห้เพราะฉันฉันขอให้มันเป็นน้ำตาของความดีใจเท่านั้น ฉันรักเธอนะอลิซ รักมากที่สุด""ฉันก็รักนายเหมือนกัน" เราสองคนสบตากันในความมืดที่มีแสงจจันทร์พาดผ่าน ผมก้มลงไปจุบอลิซอีกครั้ง"เต""หื้มมม""ฉันอยากไปที่คอนโดของเรา""ตอนนี้เหรอ""ไม่ได้เหรอ""ได้สิแต่ถ้าไปแล้วเธออาจจะไม่ได้นอนก็ได้นะ""แล้วนายคิดว่าฉันอยากนอนหรือไง" อลิซตอบพร้อมกับยิ้มบางๆมาให้ นั่นคือคำตอบที่ผมอยากฟังมากที่สุดพอผมได้คำตอบผมก็รีบดึงอลิซให้ลุกขึ้นจากเตียงจากนั้นผมก็อุ้มเธอออกจากห้องแล้วพาไปที่รถจากนั้นผมก็ขับกลับมาที่คอนโดซึ่งผมใช้เวลาพอๆกับตอนขามาเพราะตอนนี้ใจผมมันอยู่ในห้องนอนอยู่บนเตียงแล้ว อย่าหาว่าผมหื่นกามเลยนะ ผมอยากรำลึกความหลังกับอลิซใจจะขาดแล้วอลิซ....แกร๊ก แอ๊ดดดด ประตูห้องถูกเปิดออ