Lahat ng Kabanata ng คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา: Kabanata 21 - Kabanata 30

ฟ้าคราม..."ผัวคิดถึงเมียจังครับ^^" มันคือคำพูดสุดเลี่ยนที่ผมเอ่ยมันออกมาต่อหน้าข้าวสวย ยอมรับเลยว่ามันดูขัดๆกับบุคลิคผู้ชายคลูๆแบบผมเป็นอันมาก"????" สวยทำหน้าอึ้งปนงงเมื่อผมพูดคำพูดนั้นออกไปคำพูดที่ผมไม่คิดว่าผมจะต้องพูดกับใครยิ่งกับคนตรงหน้าผมไม่เคยคิดว่าจะต้องพูดคำนี้แต่ในตอนนี้เวลานี้ผมต้องพูด

"ถ้างั้นผมขอตัวไปขึ้นไปตามสวยก่อนนะครับ""รีบๆไปเถอะบอกเบ๊บว่ารีบๆลงมาแฟนสุดที่รักกำลังรอทานข้าวอยู่^^" เสียงนังแดนนี่เองค่ะนางเล่นได้สมบทบาทมากหวังว่านางจะไม่ทำหลุดนะ>จากนั้นฉันวิ่งกลับเข้าห้องแต่ประตูไม่ได้ล็อกเพราะกลัวใครบางคนจะเข้ามาไม่ได้ฉันวิ่งกลับขึ้นไปนอนบนเตียงเอาผ้าคลุมตัวเองไว้สักพักปร

"พี่ไม่ได้รักสวยพี่จะแต่งงานกับสวยทำไม""ใครบอกไม่ได้รัก""ไม่ต้องมีใครมาบอกหรอกค่ะเห็นๆกันอยู่ " ความน้อยใจปรากฏบนใบหน้าของข้าวสวยผมก้มลงไปหอมแก้มเธออย่างอดใจไม่ไหว จุ๊บ จุ๊บ"อื้อออ อย่ามาหอมแก้มนะ""ผัวจะหอมแก้มเมียทำไมจะต้องห้ามด้วบล่ะหื้มมม""เราไมไ่ด้เป็นผัวเมียกันสักหน่อยคนเป็นผัวเมียกันเค้าต

พอฉันเดินลงบันไดมาทุกคนก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว แต่มีสายตาคู่นึงที่มองฉันแตกต่างไปจากคนอื่นนั่นก็คือยัยมิวกี้ที่ครั้งนี้นางมองฉันแตกต่างออกไปจากเมื่อก่อนถ้าฉันไม่คิดมากจนเกินไปสายตาของนางมันแสดงถึงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด หึคงจะไม่พอใจที่พี่ฟ้าครามขึ้นไปตามฉันสินะ แต่ฉันทำเป็นไม่สนใจเพราะนี่มันบ้า

"มิ้วกลับสวิตเถอะนะถ้าพี่ว่างพี่จะไปเยี่ยม""ฮึก ฮึก""พี่คราม ฮือออ ฮือออ" เหมือนมิวกี้จะอ่อนลงทำให้ผมกอดเธอด้วยความสงสารและเห็นใจจนกระทั่งมีใครบางคนเดินเข้ามาในบ้านทำให้ผมรีบปล่อยมือออกจากตัวของมิวกี้ทันที ข้าวสวยมองผมที่กำลังกอดมิวกี้ด้วยสายตาโกรธเคืองและไม่พอใจ"สะ...สวย""พี่สวย""กอดกันกลมเชีย