All Chapters of นางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ มินนี่ยังคงไปเรียน และ ทำอะไรเหมือนเดิม แต่ใครบ้างจะไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนไปแค่ไหน โดยเฉพาะเพื่อนใหม่ที่เพิ่มเข้ามาอย่างพิมพ์ เมื่อก่อนทั้งสองทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอหน้า แต่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนพูดคุยหัวเราะกันแล้วแต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่เหมือนเดิม ก็คงเป็นเพราะคืนนั้น เธอตัดสินใจแล้วว่า จะไม่ขอยุ่งกับพระรองใจร้ายคนนั้นอีก ทุกครั้งที่เจอหน้ากันก็แค่เมินเหมือนเดิม มีอะไรที่ต้องทำด้วยกัน ก็แค่ทำ ๆ ไปเธอกับเขาก็เหมือนคนไม่รู้จักกัน เขาก็ไม่รู้จักเธอ แบบนี้ถึงจะดีกับทั้งสองฝ่าย คนเราเมื่อถูกทำร้ายซ้ำ ๆ วันหนึ่งก็คงหมดความอดทน เหมือนเธอในตอนนี้“เธอจะไปจริงเหรอ ถ้าไม่อยากไปฉันก็จะไม่ไปด้วย” พิมพ์พูดขึ้น ทั้งสามนั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนนั่งพักหลังเรียนเสร็จมินนี่ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดด้วยใจจริง “ไม่เป็นไร เดี๋ยวไม่ไปก็จะถูกมองว่ายังรู้สึกกับเขา ฉันไม่อยากให้มีข่าวแย่ ๆ แล้ว" “อีกไม่ถึง อาทิตย์ก็งานหมั้นแล้ว พวกนั้นคงจะรีบจริง ๆ” พิมพ์พูดพลางถอนหายใจ เธอเองก็แปลกใจไม่คิดว่าพีทจะชอบน้องสาวตัวเอง“ยัยนั้นปลอมจะตาย ทำตัวหน้ารักใส ๆ แต่ข้างในเน่าเฟะ จาพีทก็โง่มองไม่ออกด

พีทยืนรอมินนี่จนเกือบตีสาม ตอนนี้อากาศเหมือนฝนกำลังจะตก แต่เขายังไม่อยากยอมแพ้ ยังรอให้เธอกลับมา “ทำไมกลับดึกขนาดนี้ ไปกับใครเหรอ หรือว่าหมอนั่น” พีทใจร้อนดั่งไฟ หยิบมือถือขึ้นมาส่องดูว่าผู้ชายที่เธอคบตอนนี้ทำอะไรอยู่ พอเขาเห็นว่ามีการอัพรูปเมื่อชั่วโมงก่อนเขาก็ไม่รีรออีกต่อไป เรียกรถตรงไปที่ผับนั้นเพื่อหวังว่าจะเจอมินนี่ ตอนนี้เรื่องของแพรวาไม่ได้อยู่ในหัวเลยสักนิด แต่ก่อนจะไปเขาต้องโทรหาเพื่อนอีกคน เขาค่อนข้างรู้จักคนเยอะอยู่“ฮัลโหล...กูมีเรื่องให้ช่วยวะ”(มีอะไร...ว่ามาเลยเพื่อน)“เดี๋ยวกูไป”ที่ผับดังในเมืองมีหลายที่มาก แต่เขาก็เที่ยวมาหมด และเป็นหุ้นส่วนกับเจ้าของหลายแห่ง เรื่องนี้จึงไม่ยาก เขาเดินเข้าไปพร้อมเจ้าของก่อนจะรู้ว่าหมอนั่นอยู่ไหน พีทใจร้อนรุ่มไม่อยากให้ใครแตะต้องเธอ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเจาคงไม่เจ็บปวดเท่าตอนนี้เพราะเขาไม่สามารถรั้งเธอไว้ แต่ตอนนี้เขาจะไม่ปล่อยเธอไป“ห้องนี้แหละ ว่าแต่ใครวะที่กล้ายุ่งกับคนของมึง” “ผมก็ไม่รู้นะ แต่ถ้ากล้าทำคนของพี่ผมจะจัดการมันเอง" ลูกน้องอีกคนที่เป็นมือขวาของเพื่อนเขาพูดขึ้น หมอนี่เป็นคนคุมแถวนี้ ใครก็ไม่กล้ามีเรื่องด้วย “ใจเย็นก่อน

พีทขบกรามแน่นยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปประกบริมฝีปากหวานฉ่ำ ราวกับดอกไม้กินคนที่กำลังล่อลวงเหยื่อ แต่เหยื่อตัวนี้จะเป็นผู้ล่าเอง “อืม...อือ..." มินนี่ครางออกมาเมื่อลิ้นสองคนสัมผัสกับราวกับชนวนระเบิดที่ถูกจุดขึ้น สัมผัสของเขาดุดันร้อนแรงจนทำให้อารมณ์ของเธอเตลิดมากกว่าเดิม รู้สึกเสียวซ่านจนถึงตรงนั้นที่กำลังหยาดเยิ้ม “อืม...หวานเหมือนเดิมเลยครับ" เขากระซิบบอกก่อนจะขบเม้มใบหูเล็กจนเธอสะดุ้งโหยง ลิ้นร้อนไล่ลงไปที่ต้นคอขาวเนียนรวบผมขึ้นสูง เขาดูดเม้มสูดเอากลิ่นกลายของเธอด้วยความคิดถึงจับใจตอนนี้เขาอยู่บนตัวเธอ มือหนารวบเอวบางเข้ามาแนบชิด ปากกัดเม้มรอยเอาไว้ สัมผัสวาบหวิวที่เขาทำให้จนเธอตัวบิดไปมา ยังไม่พอเขาต้องการความหวานหลังจากสร้างจุดช้ำที่เนินอกขาว และต้นคอเนี่ยนสวย “อืม...อือ...” ปากหวานร้อนรุ่มถูกเขาปลดปล่อยจนพอใจ เธอรู้สึกชอบการกระทำของเขาทุกอย่าง หรือเป็นเพราะยาหรือเปล่า มินนี่ไม่แน่ใจนางเล็กสั่นระริกเมื่อเขาบีบคลึงเนื้อนุ่มสองเต้าอย่างย่ามใจ เมื่อนิ้วใหญ่ตวัดเม็ดชมพูทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว“อ่าส...อ๊ะ” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะความเสียวพีทพอใจมากโน้มตัวลงไปดูดเม็ดชมพูใช้

หลังจากไปส่งมินนี่เขาก็ตรงกลับ พอมาถึงก็เหมือนจะมีคนรออยู่ แพรวากับแม่ของเขาที่สีหน้าไม่พอใจ ลูกชายตัวดีใกล้จะหมั้นแล้วยังทำตัวแบบนี้พอแต่ลงมาจากรถเสียงของแม่ก็ดังจนแสบหู พีทไม่ได้โกรธอะไร เพราะรู้ว่าแม่ไม่รูเรื่อง คงถูกแพรวาเป่าหูแน่ ๆ“ตาพีท...ทำไมทิ้งน้องแล้วกลับก่อน แล้วนี้ไปไหนมา หรือว่ายังไม่เลิกยุ่งกับเด็กนั้นอีก” พีทไม่แสดงสีหน้าอะไร เขาไม่อยากให้แม่เสียใจ ถ้ารู้ว่าลูกสาวที่รับเลี้ยง รักเหมือนลูกทำตัวแบบไหน และด้วยนิสัยของพ่อกับปู่คงกลายเป็นเรื่องใหญ่ ใจหนึ่งก็สงสารเด็กไม่รักดีอย่างแพรวา “ผมเข้าใจแล้ว...” พีทกันมาหาแพรวาที่ยื่นก้มหน้าอยู่ เธอยังคงแสดงเพราะไม่รู้ว่าคนที่เธอร่วมมือด้วยเป็นยังไงตอนนี้ “ตามพี่มาที่ห้อง...มีเรื่องจะคุยด้วย”พูดจบก็เดินขึ้นไป ส่วนแพรวาก็แอบคิดว่าตัวเองอาจจะทำให้พีทหันมาสนใจ หรือไม่ก็เห็นมินนี่ถูกย้ำยีแล้วตัดใจได้ เธอยกยิ้มมุมปากมองดูคุณหญิงที่โกรธจนพูดอะไรไม่ออก“อย่าโกรธเลยนะคะ หนูไม่เป็นไร อีกอย่างพี่พีทคงจะมีเหตุผลสำคัญ” สีหน้าของเธอใสซื่อจนทำให้หลายคนตายใจ มือเล็กเข้ามาปลอบอย่างคนเข้าใจ และ ไม่ถือโทษอะไร ใครเห็นก็คิดว่าเป็นคนใจกว้างราวมหาสมุ

มินนี่นั่งเงียบไม่กล้าขยับตัวแม้แต่นิดเดียว เธอไม่รู้ว่าพวกนี้คฝต้องการอะไรกันแน่ เป็นห่วงก็แต่คุณหญิงที่เจอเรื่องไม่ดีมาทั้งวัน ต้องมาเจออะไรแบบนี้ยอมรับตกใจมาก กลัวจนไม่กล้าขยับ แต่ความกล้าสุดท้ายทำให้เท้าของเธอขยับ แล้ววิ่งหนี สุดท้ายก็ไปไม่รอด ฟังจากพวกนั้นคุยกัน คงจะจับเธอมาเรียกค่าไถ่แน่ ๆ แต่ไม่ว่าอะไรสุดท้ายก็ไม่ปลอดภัย คนพวกนี้เมื่อหน้ามืดจะทำอะไรก็ได้ ‘ขอเถอะ...พระเอกในเรื่องนี้ หรือใครก็ได้มาช่วยหน่อยเถอะ ถึงฉันไม่ใช่นางเอกแต่แม่พระเอกอยู่ด้วยนะ’มินนี่ภาวนาในใจ ไม่อยากถูกย้ำยี ไม่อยากถูกทำไม่ดีไม่ร้ายด้วย “ถึงแล้ว พวกมึงเฝ้ามันไส้นะกูจะไปโทรคุยกับผู้ว่าจ้างก่อน อย่าให้หนีได้ละ” “ได้ครับ” พวกนั้นคุยกันจบรถก็จอดสนิท ก่อนที่พวกมันจะพาดทั้งสองคนลงไป แล้วเอาไปขังที่โกดังแห่งหนึ่ง ก่อนจะดึงผ้าคลุมหัวออก พร้อมกับผ้าปิดปาก ตอนนี้ค่อยหายใจโล่งหน่อย มินนี่มองรอบ ๆ ก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะนี้เป็นที่ยอดนิยมสำหรับคนร้าย แต่แล้วเธอก็ถอยมาหลบหลังคุณหญิง เมื่อมีมือของหนึ่งในพวกนั้นใกล้เข้ามา “จะทำอะไร...หยุดเลยนะ” คุณหญิงตวาดเสียงดัง พร้อมกับเสียงหายใจหอบ“สวยดีวะ...เสร็จงานเม